ΔΟΓΜΑΤΑ ΚΑΙ ΘΡΗΣΚΕΙΕΣ!

Ρωμαίους 7: 7 Τι λοιπόν θέλομεν ειπεί; ο νόμος είναι αμαρτία; Μη γένοιτο. Αλλά την αμαρτίαν δεν εγνώρισα, ειμή διά του νόμου· διότι και την επιθυμίαν δεν ήθελον γνωρίσει, εάν ο νόμος δεν έλεγε· Μη επιθυμήσης.

Μετά την ίδρυση της πρώτης χριστιανικής εκκλησίας, ήδη από τον δεύτερο αιώνα εμφανίστηκαν πολλά διαφορετικά δόγματα, που αμφισβήτησαν την αυθεντικότητα της διδασκαλίας των αποστόλων και των πρεσβυτέρων. 

Τέτοια δόγματα γνωστά, ήσαν ο Γνωστικισμός, ο Μοναρχιανισμός, ο Αρειανισμός, ο Μοντανισμός, ο Απολιναρισμός, ο Νεστοριανισμός, ο Μονοφυσιτισμός, ο Πελαγιανισμός, ο Μονοθελητισμός, ο Μανιχαϊσμός, κλπ

Παράλληλα σήμερα, υπάρχουν και μεγάλες θρησκείες, πολυπληθείς, όπως το Ισλάμ με 1,6 δις. πιστούς, ο Ινδουισμός με 900 εκατ. πιστούς, η παραδοσιακή κινέζικη θρησκεία με 394 εκ. πιστούς, ο Βουδισμός  με 370 εκατ. πιστούς, παραδοσιακές αφρικάνικες θρησκείες με 100 εκατ. πιστούς, ο Ιουδαϊσμός με 14 εκατ. πιστούς και άλλες. Όλες μαζί οι θρησκείες κατατάσσονται σε ένα πίνακα από 22 θρησκείες, εκ των οποίων οι 12 είναι οι κλασσικές και γνωστές μεγάλες θρησκείες.       

Η εισαγωγή αυτή θεωρήθηκε χρήσιμη και απαραίτητη, ώστε να καταλάβουμε τι είναι ο θρησκευτικός νόμος. Από τον πιο γνωστό ιστορικά, τον Μωσαϊκό νόμο, ως τον ορθόδοξο νόμο, που ζούμε οι Έλληνες, ή τον καθολικό νόμο που ζουν πολλοί Νότιο-Αμερικάνοι, ή το διαμαρτυρόμενο νόμο που ζουν οι ΗΠΑ, κλπ. 

Ο θρησκευτικός νόμος του Μωυσή, είναι αυτό που περιγράφει ο απόστολος Παύλος προς τους Γαλάτες: «Πριν δε έλθη η πίστις, εφρουρούμεθα υπό τον νόμον συγκεκλεισμένοι εις την πίστιν, ήτις έμελλε να αποκαλυφθή. Ώστε ο νόμος έγεινε παιδαγωγός ημών εις τον Χριστόν, διά να δικαιωθώμεν εκ πίστεως, αφού όμως ήλθεν η πίστις, δεν είμεθα πλέον υπό παιδαγωγόν. Διότι πάντες είσθε υιοί Θεού διά της πίστεως της εν Χριστώ Ιησού· επειδή όσοι εβαπτίσθητε εις Χριστόν, Χριστόν ενεδύθητε».

Και πράγματι, ο θρησκευτικός νόμος με τον οποίο μεγαλώσαμε, σαν Έλληνες μας προστάτευσε, μας διαπαιδαγώγησε, όμως δεν μας άλλαξε τον βίαιο χαρακτήρα, διότι ακόμη δεν είχε έλθει η πίστη στο πρόσωπο του Χριστού! Ο νόμος είναι το περιχαράκωμα, τα σύνορα, ώστε όταν βγούμε απέξω να κτυπήσει το καμπανάκι της συνείδησης και να μας πει «παράβαση». Εδώ πληρώνεις την παράβαση με θάνατο, που λέγεται κόλαση! Γύρνα πίσω στην νομιμότητα, το ταχύτερο.

Όμως, τι λέγει ο απόστολος Παύλος στους Ρωμαίους; «Επειδή το τέλος του νόμου είναι ο Χριστός προς δικαιοσύνην εις πάντα τον πιστεύοντα». Όλα που αφορούν τον θρησκευτικό νόμο τελειώνουν όταν έλθει ο Χριστός στην ζωή μας. Ο Χριστός έρχεται με την γνώση του προσώπου Του, που είναι ο Λόγος και δια Πνεύματος Αγίου, σε μια στιγμή χρόνου, όπως η σύλληψη γιαυτό και ονομάστηκε αναγέννηση. Διαβάζουμε τι είπε ο Χριστός στον Νικόδημο, άρχοντα των Ιουδαίων: «Απεκρίθη ο Ιησούς και είπε προς αυτόν· Αληθώς, αληθώς σοι λέγω, εάν τις δεν γεννηθή άνωθεν, δεν δύναται να ίδη την βασιλείαν του Θεού». Αυτή την άνωθεν γέννηση την ονομάζουμε με μια λέξη «αναγέννηση». Η στιγμή της αναγέννησης είναι μια πράξη για τον Θεό λυτρωτική, καθώς ο Ιησούς Χριστός γίνεται ο λυτρωτής και εξαγοράζει την ποινή μας, που είναι η κόλαση!

Ένας άγιος και πιστός δούλος του Θεού, αναγεννημένος, δεν θα ξεχάσει ποτέ τα πάθη του παρελθόντος του. Διαβάζουμε: «Διότι ότε ήμεθα εν τη σαρκί, τα πάθη των αμαρτιών τα διά του νόμου ενηργούντο εν τοις μέλεσιν ημών, διά να καρποφορήσωμεν εις τον θάνατον· τώρα όμως απηλλάχθημεν από του νόμου, αποθανόντος εκείνου, υπό του οποίου εκρατούμεθα, διά να δουλεύωμεν κατά το νέον πνεύμα και ουχί κατά το παλαιόν γράμμα.

Τα πάντα γίνονται νέα στη ζωή μας, κατά Χριστό! Νέο πνεύμα, το πνεύμα του Χριστού που κατοικεί μέσα μας και πλέον επάνω στο θρόνο της καρδιάς μας, βασιλεύει ο Χριστός. Διαβάζουμε: «Εάν δε ο Χριστός ήναι εν υμίν, το μεν σώμα είναι νεκρόν διά την αμαρτίαν, το δε πνεύμα ζωή διά την δικαιοσύνην».

Αυτός ο λαός που απαρτίζει την εκκλησία του Χριστού, είναι που νικά την αμαρτία, τους πειρασμούς, το ρεύμα του σύγχρονου ανθρώπου και πολιτισμού και γίνεται το καύχημα του Θεού. Διαβάζουμε για την εκκλησία, στη Θεσσαλονίκη: «ώστε ημείς αυτοί καυχώμεθα διά σας εν ταις εκκλησίαις του Θεού διά την υπομονήν σας και πίστιν εν πάσι τοις διωγμοίς υμών και ταις θλίψεσι, τας οποίας υποφέρετε, το οποίον είναι ένδειξις της δικαίας κρίσεως του Θεού, διά να αξιωθήτε της βασιλείας του Θεού, υπέρ της οποίας και πάσχετε». Αμήν.

 Γαλάτας 2: 21 Δεν αθετώ την χάριν του Θεού· διότι αν η δικαίωσις γίνηται διά του νόμου, άρα ο Χριστός εις μάτην απέθανε.