ΦΩΝΗ ΑΔΟΝΤΩΝ!

1^η επιστολή προς Κορινθίους 10: 6 Ταύτα δε έγειναν παραδείγματα ημών, διά να μη ήμεθα ημείς επιθυμηταί κακών, καθώς και εκείνοι επεθύμησαν.

Ένα πολύ μεγάλο γεγονός συνέβη λίγο μετά την έξοδο του λαού Ισραήλ από την Αίγυπτο, το οποίο εξόργισε τον Θεό.

Αφού έφθασαν στην έρημο του Σινά και στρατοπέδευσαν  πλησίον του όρους Χωρήβ, ο Θεός έδωσε στον λαό, με ένα μεγαλειώδη τρόπο, τις δέκα εντολές. Ο λαός έβλεπε με τρόμο τις βροντές και τις αστραπές να εξέρχονται από το όρος το οποίον ήταν σκεπασμένο με καπνό. Μάλιστα παρεκάλεσαν τον Μωυσή να μη λαλήσει προς αυτούς ο Θεός, αλλά ο Μωυσής διότι σε άντεχαν στη δύναμη της παρουσίας του. 

Όμως, μετά από την απουσία του Μωυσή και του Ιησού του Ναυή προς τον Θεό, επί σαράντα ημέρες, ο λαός άλλαξε και ξέχασε εντελώς τον Θεό και τις εντολές του.  Πήγαν στον Ααρών και διαμαρτυρήθηκαν για την απουσία του Μωυσή. Απαίτησαν την κατασκευή ειδώλων ώστε να προπορεύονται στο ταξίδι των μέσα στην έρημο. Ο Ααρών με μεγάλη επιπολαιότητα, χωρίς να διαμαρτυρηθεί, χωρίς να φωνάξει έκανε συμφωνία μαζί τους και παρήγγειλε όλα τα χρυσά ενώτια να έρθουν μπροστά του. Με μεγάλη ταχύτητα τα έλιωσε, τα έχυσε σε καλούπια, τα χάραξε και τα έκανε ένα χρυσό μοσχάρι. Και κήρυξε ενώπιον του λαού: «Αύριο είναι γιορτή στον Κύριο»! Την επόμενη ημέρα από ενωρίς ο λαός σηκώθηκε και άρχισε να κάνει θυσίες, ολοκαυτώματα, να τρώει, να πίνει, να πορνεύει! Η γραφή λέγει «να παίζουν» όμως εμείς καταλαβαίνουμε ότι πόρνευαν κατά τα πρότυπα των εθνών που θυσίαζαν στον Βάαλ!     

    

Αυτό φάνηκε σκληρό και βδελυκτό στα μάτια του Θεού. Διαβάζουμε: «Και είπε Κύριος προς τον Μωϋσήν, Ύπαγε, κατάβηθι διότι ηνόμησεν ο λαός σου, τον οποίον εξήγαγες εκ γης Αιγύπτου· εξετράπησαν ταχέως εκ της οδού την οποίαν προσέταξα εις αυτούς· έκαμαν εις εαυτούς μόσχον χωνευτόν και προσεκύνησαν αυτόν και εθυσίασαν εις αυτόν και είπον, Ούτοι είναι οι θεοί σου, Ισραήλ, οίτινες σε ανεβίβασαν εκ γης Αιγύπτου».

Αυτό που συνέβη στην συνέχεια είναι ότι ο Μωυσής δεήθηκε με αγωνία προς στον Θεό, ώστε να μην ξεσπάσει  η οργή του και απολέσει τον λαό αλλά να θυμηθεί τις επαγγελίες προς τον Αβραάμ, τον Ισαάκ και τον Ιακώβ του δούλους του. Πράγματι, ο Θεός σπλαχνίστηκε και μεταμελήθηκε (!) για το κακό το οποίο είπε να κάμει στον λαό Ισραήλ, χάρις την δέηση του Μωυσή. Καθώς κατέβαιναν ο Μωυσής και ο Ιησούς του Ναυή από το όρος, άκουσαν φωνές. Ο Ιησούς του Ναυή, άπειρος, είπε: «θόρυβο πολέμου ακούω από το στρατόπεδο». Η απάντηση του Μωυσή ήρθε λέγοντας: «Δεν είναι φωνή αλαλαζόντων διά νίκην ουδέ φωνή βοώντων διά ήτταν· φωνήν αδόντων εγώ ακούω». Τι μας κάνει εντύπωση;

# φωνή αλαλαζόντων διά νίκην

Μακάρι να ήταν φωνή του λαού που νίκησε τους εχθρούς, αφού πολέμησε γενναία κάτω από την οδηγία του Θεού. Είναι κάτι που ο Θεός αρέσει όταν ο λαός του, δίνει την μάχη με τον κόσμο, την αμαρτία και κατόπιν φωνάζει με χαρά  και αλαλάζει. Η νίκη αφορά την έκβαση επάνω σε οτιδήποτε είναι ένα μεγάλο εμπόδιο ή πρόβλημα, που έρχεται αντιμέτωπος ο πιστός άνθρωπος του Θεού. 

# φωνή βοώντων διά ήτταν·

Επίσης, μακάρι να ήταν φωνή ήττας, δηλαδή μια φωνή γεμάτη ταπείνωση και απογοήτευση. Διότι ο Θεός θα έδινε μια δεύτερη ευκαιρία στον λαό ώστε να νικήσει και να πάρει την χαρά της νίκης. Αυτό το επιτρέπει ο Θεός ώστε μετά από μια ήττα, ή κάτι αναπάντεχο και θλιβερό, να έρχεται μια μεγάλη χαρά στην ζωή μας. Γιατί; Για να δίνουμε, πάντοτε και παντού την δόξα στον Θεό δια του Ιησού Χριστού.  

# φωνήν αδόντων

Εδώ είναι το βδέλυγμα που οργίζει τον Θεό. Αυτό ο Θεός δεν μπορεί να το σηκώσει! Ας δούμε τι γράφει ο απόστολος Παύλος στην επιστολή προς Κορινθίους: «Μηδέ γίνεσθε ειδωλολάτραι, καθώς τινές εξ αυτών, ως είναι γεγραμμένον· Εκάθησεν ο λαός διά να φάγη και να πίη, και εσηκώθησαν να παίζωσι». Και λίγο πιο κάτω καταλήγει: «Ταύτα δε πάντα εγίνοντο εις εκείνους παραδείγματα, και εγράφησαν προς νουθεσίαν ημών, εις τους οποίους τα τέλη των αιώνων έφθασαν». Στις ημέρες μας, καθώς προφητικά γράφει ο απόστολος Παύλος, δια Πνεύματος Αγίου, επικρατεί η αποστασία: «Το δε Πνεύμα ρητώς λέγει ότι εν υστέροις καιροίς θέλουσιν αποστατήσει τινές από της πίστεως, προσέχοντες εις πνεύματα πλάνης και εις διδασκαλίας δαιμονίων».

Αυτό το πνεύμα της αποστασίας και της πλάνης είναι παρόμοιο με το πνεύμα που χτύπησε τον λαό Ισραήλ στην έρημο Σινά. 

Στον καιρό μας, ο σύγχρονος «πιστός» είναι ένας ειδωλολάτρης, βδελυκτός στα μάτια του Θεού!  Ενδιαφέρεται μόνον τι θα φάει (!), τι θα πιει(!) και πως θα παίξει, δηλαδή πώς να πορνεύσει (!) 

Παράδειγμα αυτό που συνέβαινε στην εκκλησία των Θυατείρων κάτω από την ανοχή του ποιμένα. Διαβάζουμε στην Αποκάλυψη: «Έχω όμως κατά σου ολίγα, διότι αφίνεις την γυναίκα Ιεζάβελ, ήτις λέγει εαυτήν προφήτιν, να διδάσκη και να πλανά τους δούλους μου εις το να πορνεύωσι και να τρώγωσιν ειδωλόθυτα». Το αυτό συνέβαινε και στην εκκλησία της Περγάμου. Διαβάζουμε: «Έχω όμως κατά σου ολίγα, διότι έχεις εκεί τινάς κρατούντας την διδαχήν του Βαλαάμ, όστις εδίδασκε τον Βαλάκ να βάλη σκάνδαλον ενώπιον των υιών Ισραήλ, ώστε να φάγωσιν ειδωλόθυτα και να πορνεύσωσιν. Ούτως έχεις και συ τινάς κρατούντας την διδαχήν των Νικολαϊτών, το οποίον μισώ».

Τι είναι το συμπέρασμα και το μάθημα; «Ας φοβηθώμεν λοιπόν μήποτε, ενώ μένει εις ημάς επαγγελία να εισέλθωμεν εις την κατάπαυσιν αυτού, φανή τις εξ υμών ότι υστερήθη αυτής». Αμήν. 

1^η επιστολή προς Κορινθίους 10: 9 Μηδέ ας πειράζωμεν τον Χριστόν, καθώς και τινές αυτών επείρασαν και απωλέσθησαν υπό των όφεων.