ΠΑΡΗΓΟΡΕΙΤΕ ΑΛΛΗΛΟΥΣ!

Ψαλμοί του Δαβίδ 94: 19 Εν τω πλήθει των αμηχανιών της καρδίας μου, αι παρηγορίαι σου εύφραναν την ψυχήν μου.

Η παρηγοριά είναι μία λέξη γνωστή σε όσους μεγάλωσαν παιδιά, ή ακόμη θυμούνται την παιδική τους ηλικία. 

Παρηγοριά σημαίνει ανακούφιση από μια θλίψη στην ψυχή ή πόνο στο σώμα. Η παρηγοριά είναι λόγος ελπίδας που ζωοποιεί τον πλησίον. Είναι το «άλας» που δίνει τη δυνατότητα στους ανθρώπους να ειρηνεύουν μεταξύ των.   Μέσα στην ζωή του αγίου και πιστού ανθρώπου η θλίψη είναι μια καθημερινή κατάσταση και οφείλεται στον κόσμο που μας περιβάλλει. Ο Κύριος Ιησούς ξεκαθάρισε αυτή την κατάσταση προς τους μαθητές: «Εάν ο κόσμος σας μισή, εξεύρετε ότι εμέ πρότερον υμών εμίσησεν. Εάν ήσθε εκ του κόσμου, ο κόσμος ήθελεν αγαπά το ιδικόν του· επειδή όμως δεν είσθε εκ του κόσμου, αλλ' εγώ σας εξέλεξα εκ του κόσμου, διά τούτο σας μισεί ο κόσμος». Αμέσως μετά, ο Κύριος θύμισε κάτι στους δώδεκα: «Ενθυμείσθε τον λόγον, τον οποίον εγώ είπον προς εσάς· Δεν είναι δούλος μεγαλήτερος του κυρίου αυτού. Εάν εμέ εδίωξαν, και σας θέλουσι διώξει· εάν τον λόγον μου εφύλαξαν, και τον υμέτερον θέλουσι φυλάξει».

Ο σύγχρονος άνθρωπος που μας περιβάλλει δεν μας ανέχεται, μάλλον μας μισεί, διότι ξεχωρίζουμε και δεν μπορούν να μας αντιγράψουν! Για παράδειγμα δεν μπορούν να αντιγράψουν τον τρόπο συμπεριφοράς, της ενδυμασίας, της σοφίας και συνέσεως. Όμως ο άγιος και πιστός άνθρωπος λαβαίνει αυτά τα αγαθά σαν ευλογία ή χαρίσματα από τον ουράνιο Πατέρα στο όνομα του Ιησού Χριστού, δια του Πνεύματος του Αγίου. 

Έτσι αισθανόμαστε σαν μικρά παιδιά που έχουν ανάγκη από παρηγορία είτε μικροί είτε μεγάλοι. Αυτή την παρηγοριά την βρίσκουμε μέσα στην κοινωνία των αγίων, στην εκκλησία, δια των Γραφών. Διαβάζουμε: «Αι μεν λοιπόν εκκλησίαι καθ' όλην την Ιουδαίαν και Γαλιλαίαν και Σαμάρειαν είχον ειρήνην, οικοδομούμεναι και περιπατούσαι εν τω φόβω του Κυρίου, και διά της παρηγορίας του Αγίου Πνεύματος επληθύνοντο».  

Εδώ έχουμε το μυστικό της αύξησης των εκκλησιών εν μέσω καθολικών διωγμών ή επί μέρους διώξεων. Η παρηγορία του Αγίου Πνεύματος. Γράφει ο απόστολος Παύλος προς την εκκλησία, στους Φιλίππους: «Εάν λοιπόν υπάρχη τις παρηγορία εν Χριστώ ή τις παραμυθία αγάπης, ή τις κοινωνία Πνεύματος ή σπλάγχνα τινά και οικτιρμοί». Είναι κάτι το φυσιολογικό ο πιστός να έχει γευτεί την παρηγορία του Χριστού, αλλά και την παρηγορία της αγάπης του Θεού. Είναι το πρώτο πράγμα που γεύεται ο άνθρωπος όταν έρχεται στον Χριστό, ακούγοντας τον λόγο Του.  Ο Δαβίδ γράφει στους Ψαλμούς: «Εν τω πλήθει των αμηχανιών της καρδίας μου, αι παρηγορίαι σου εύφραναν την ψυχήν μου».

Όταν ο πιστός άνθρωπος λαβαίνει από τον Χριστό την παρηγορία, αποκτά ένα περίσσευμα ή απόθεμα χάριτος και ελέους. Αυτό το απόθεμα το μεταγγίζει στον πλησίον ανεξάρτητα αν είναι πιστός ή άπιστος, όπως ο Θεός ελεεί και ξημερώνει επί δίκαιους και αδίκους.  Ιδιαίτερα, όμως αυτή η παρηγορία πηγαίνει προς τους οικείους της πίστεως που περνούν από μια θλίψη. Διαβάζουμε: «Διά τούτο παρηγορείτε αλλήλους και οικοδομείτε ο εις τον άλλον, καθώς και κάμνετε». Ακόμη ο απόστολος Παύλος γράφει προς τους Κορινθίους την εμπειρία του: «ο παρηγορών ημάς εν πάση τη θλίψει ημών, διά να δυνάμεθα ημείς να παρηγορώμεν τους εν πάση θλίψει διά της παρηγορίας, με την οποίαν παρηγορούμεθα ημείς αυτοί υπό του Θεού»·

Έναν άγιο και πιστό δούλο του Θεού βλέπουμε τον Βαρνάβα, που ονομάστηκε υιός παρηγορίας: «Ηκούσθη δε ο λόγος περί αυτών εις τα ώτα της εκκλησίας της εν Ιεροσολύμοις, και εξαπέστειλαν τον Βαρνάβαν, διά να περάση έως Αντιοχείας· όστις ελθών και ιδών την χάριν του Θεού, εχάρη και παρεκίνει πάντας να εμμένωσιν εν σταθερότητι καρδίας εις τον Κύριον, επειδή ήτο ανήρ αγαθός και πλήρης Πνεύματος Αγίου και πίστεως· και προσετέθη εις τον Κύριον πλήθος ικανόν».

Η παρηγορία φέρνει ένα φάρμακο στην ψυχή του ανθρώπου, ιδιαίτερα του πιστού αδελφού, μέσα στην θλίψη του. Το φάρμακο αυτό λέγεται χαρά και ενθάρρυνση, που είναι πολύτιμα. Διαβάζουμε: «Διότι χαράν πολλήν έχομεν και παρηγορίαν διά την αγάπην σου, επειδή τα σπλάγχνα των αγίων ανεπαύθησαν διά σου, αδελφέ».

Ακόμη στους Ψαλμούς του Δαβίδ διαβάζουμε: «Ιδού, τι καλόν και τι τερπνόν, να συγκατοικώσιν εν ομονοία αδελφοί, … διότι εκεί διώρισεν ο Κύριος την ευλογίαν, ζωήν έως του αιώνος».

Σήμερα τα πιο καταστροφικά φάρμακα (!) είναι και τα πιο ακριβά, ώστε να πλουτιστούν οι βιομηχανίες! Αντίθετα τα πιο ευεργετικά φάρμακα στο Φαρμακείο, είναι και τα πλέον φτηνά! Αυτό είναι δώρο του Θεού για τους φτωχούς ανθρώπους που απαρτίζουν το 90 % του πληθυσμού της γης. Αμήν.

Πράξεις των Αποστόλων 15: 30 Ούτοι μεν λοιπόν απολυθέντες ήλθον εις Αντιόχειαν, και συνάξαντες το πλήθος ενεχείρησαν την επιστολήν. Αναγνώσαντες δε αυτήν, εχάρησαν διά την γενομένην παρηγορίαν.