ΠΛΟΥΤΟΣ – ΠΕΙΡΑΣΜΟΣ - ΠΑΓΙΔΑ

Ματθαίος 13: 22 Ο δε εις τας ακάνθας σπαρθείς, ούτος είναι ο ακούων τον λόγον, έπειτα η μέριμνα του αιώνος τούτου και η απάτη του πλούτου συμπνίγει τον λόγον, και γίνεται άκαρπος.

Ο Κύριος Ιησούς Χριστός στην επί του όρους ομιλία, έχοντας το πλήθος των ανθρώπων μπροστά του, έδωσε την θεμελιώδη ομιλία του με την οποία απέκτησε πολλούς μαθητές αλλά και πολλούς εχθρούς. 

Με τους εννέα μακαρισμούς έθεσε τα κριτήρια της εκλογής του Θεού για την δημιουργία της εκκλησίας μέσα στην αληθινή άμπελο, που είναι ο Ιησούς. Ο πρώτος μακαρισμός, αναφέρεται στο πνεύμα του ανθρώπου, ενώ ο έκτος μακαρισμός στην καρδιά του ανθρώπου. Το σύνολο των μακαρισμών είναι ένα φίλτρο! Ένα φίλτρο μέσα από το οποίο ο Θεός βλέπει και προγνωρίσει τον κάθε άνθρωπο. Στην συνέχεια τον προορίζει για  την βασιλεία των ουρανών, μέσα από την δοκιμασία της πίστεως και τέλος, τον καλεί με το όνομα του. Μέσα σε όλη αυτή την διαδικασία απολαμβάνουμε την ελευθερία της βούλησης (του θέλειν) και των επιλογών (του εκλέγειν).  

Όλη η ομιλία του Κυρίου είναι μια διδαχή (τύπος της διδαχής) και μια διαμαρτυρία προς τους θρησκευόμενους που έκαναν τα πονηρά έργα των, καλυπτόμενοι από τον νόμο του Μωυσή. Όταν ο Κύριος έλεγε: «εγώ όμως σας λέγω» δημιουργούσε μια νέα διδαχή: το Ευαγγέλιο της βασιλείας των ουρανών.  Δημιούργησε μια τάξη ανθρώπων, αυτών που πίστευσαν στο όνομα του, αυτών που τον έβαλαν μέσα την καρδιά των, αυτών που θανατώθηκαν για τον πρόσωπο του. 

Όταν ο Κύριος μακάρισε τους πτωχούς, άραγε όσοι τον άκουσαν τι σκέφτηκαν; Σίγουρα οι πιο πολλοί ήσαν πτωχοί, άνεργοι, ασθενείς αλλά οι υπόλοιποι; Ο λόγος του Θεού είναι τροφή για το πνεύμα και παρηγοριά ή έλεγχος για την ψυχή μας. Ο Θεός θέλει να παίρνουμε αποφάσεις μετά από πολλή σκέψη και συλλογισμό. Όπως ήταν δομημένη η ομιλία του Κυρίου μας, σε πολλούς ήταν λίθος προσκόμματος και πέτρα σκανδάλου. Πολλοί θα έφυγαν με βαριά καρδιά και δεν θα ξαναπήγαν κοντά στον Κύριο, εκτός αν είχαν κάποιο ασθενή για θεραπεία, ή αν θα έτρωγαν και πάλι τσάμπα.  

Ο Κύριος Ιησούς έκανε ανατροπές στα ήθη (οι αντιλήψεις) και τα έθιμα (οι τελετές) και στις παραδόσεις του λαού. Και ο πλουτισμός ανήκει σ ένα θεμιτό τρόπο κοινωνικής συμπεριφοράς. Μεγαλώνοντας ο άνθρωπος, ανακαλύπτει είτε με τα χέρια του ή με την μόρφωση του την δημιουργία του πλούτου.  Με ιδιαίτερες ικανότητες που τον έχει προικίσει ο Θεός, καταφέρνει να διακριθεί και να αποκτήσει πλούτο. Βέβαια ο πλούτος για να πολλαπλασιαστεί, εκτός από ικανότητες απαιτεί και αθέμιτους τρόπους. Εκεί εισέρχεται ο άνθρωπος ξαφνικά και δεν καταλαβαίνει ότι είναι ένας πειρασμός, ένας δελεασμός από τον εχθρό της ψυχής του. Στον πειρασμό αυτό για να αντισταθεί χρειάζεται αξίες! Αξίες μεγαλύτερες του πλούτου, που τιμάται σε μερικά εκατομμύρια νομίσματος. Οι αξίες έρχονται στην ζωή μας μέσα από την διδασκαλία του λόγου του Θεού. 

Όλη η επί του όρους ομιλία δημιουργεί αξίες. Μέσα από τις αξίες αυτές ο Θεός εργάζεται την αναγέννηση μας ώστε να γνωρίσουμε τον Ιησού προσωπικά. Μόνον ένας αναγεννημένος χριστιανός μπορεί να αντιμετωπίσει τον πειρασμό και την παγίδα του πλούτου με επάρκεια χωρίς συμβιβασμούς. Όταν ο αρχιτελώνης Ζακχαίος γνώρισε τον Ιησού στο σπίτι του κατόπιν φώναξε: «Τώρα, τα μισά μου υπάρχοντα δίνω στους πτωχούς και όποιον συκοφάντησα τον αποζημιώνω επί τέσσερα». Και ο Κύριος είπε: «Σήμερα έγινε σωτηρία σε αυτό το σπίτι!» 

Η δύναμη του Κυρίου μας, σαν καλού «Βοσκού» είναι στο να αναζητά και να σώζει το χαμένο πρόβατο. Σε άλλο σημείο απευθυνόμενος ο Κύριος στους πλουσίους φώναξε: «Ουαί, αλίμονο» Τι εννοούσε;   Ο απόστολος Παύλος το αναλύει στην επιστολή του: «Όσοι δε θέλουσι να πλουτώσι πίπτουσιν εις πειρασμόν και παγίδα και εις επιθυμίας πολλάς ανοήτους και βλαβεράς, αίτινες βυθίζουσι τους ανθρώπους εις όλεθρον και απώλειαν». 

Είναι προδιαγραμμένο από τον λόγο του Θεού στους Ψαλμούς: «Οι πλούσιοι πτωχεύουσι και πεινώσιν·» Αυτός είναι ο λόγος που ονομάζεται από τον ίδιο τον Κύριο: «απάτη». Αυτή η απάτη, οδηγεί τον άνθρωπο που δεν θα το αντιληφθεί στην παγίδα. Η παγίδα οδηγεί στον όλεθρο όχι της οικονομίας του αλλά της ψυχής του. Άρα, μακάριοι οι πτωχοί!    

Άραγε μπορούν οι πλούσιοι να σωθούν; Τι λέγει η Γραφή; Έχουμε την απάντηση από την επιστολή του Παύλου προς τον Τιμόθεο: «Εις τους πλουσίους του κόσμου τούτου παράγγελλε να μη υψηλοφρονώσι, μηδέ να ελπίζωσιν επί την αδηλότητα του πλούτου, αλλ' επί τον Θεόν τον ζώντα, όστις δίδει εις ημάς πλουσίως πάντα εις απόλαυσιν». Άρα η σωτηρία των πλουσίων είναι η ελπίδα εις τον Θεό και η πίστη στον Ιησού Χριστό. Με άλλα λόγια ότι ισχύει και για τον φτωχό. Ποιο είναι το καλύτερο; Το να είσαι φτωχός ή πλούσιος; Η απάντηση δεν είναι δύσκολη: Το καλύτερο είναι να είσαι ένα πιστός και φρόνιμος δούλος του Θεού. Αμήν.

Επιστολή Ιακώβου 5: 1 Έλθετε τώρα οι πλούσιοι, κλαύσατε ολολύζοντες διά τας επερχομένας ταλαιπωρίας σας.