ΔΕΝ ΗΛΘΟΝ ΝΑ ΚΑΛΕΣΩ ΔΙΚΑΙΟΥΣ, ΑΛΛΑ ΑΜΑΡΤΩΛΟΥΣ

Λουκ. 5:31, 32  Και αποκριθείς ο Ιησούς, είπε προς αυτούς· Δεν έχουσι χρείαν ιατρού οι υγιαίνοντες, αλλ' οι πάσχοντες. Δεν ήλθον διά να καλέσω δικαίους, αλλά αμαρτωλούς εις μετάνοιαν.

Ο Κύριος μας Ιησούς Χριστός όταν περπάτησε ανάμεσά στο λαό Ισραήλ, στην Ιουδαία και στη Σαμάρεια, μαζί με τους αποστόλους έδειξε τον χαρακτήρα του και την αποστολή του, που ήταν συνδεδεμένη με την βασιλεία των ουρανών.

Ματθ. 11:12 Από δε των ημερών Ιωάννου του βαπτιστού έως του νυν η βασιλεία των ουρανών βιάζεται, και οι βιασταί αρπάζουσιν αυτήν.

Η αποστολή του, ήταν να σώσει όλους τους αμαρτωλούς δια της μετανοίας και της πίστεως στο όνομα του, είτε πλούσιους είτε πτωχούς. Η βασική διδασκαλία του Κυρίου μας ήταν οι Μακαρισμοί. Μέσα σε μια κοινωνία ταραγμένη, όταν ζούσε ο Ιησούς, από την φτώχεια, την καταδυνάστευση των Ρωμαίων κατακτητών και των ασθενειών που μάστιζαν τον λαό, ήλθε ο Χριστός. Εκεί που βρήκε αυτιά ανοικτά και καρδιές διψασμένες ήταν οι αμαρτωλοί, οι πλούσιοι τελώνες, οι απλοί άνθρωποι, χωρίς ιδιαίτερες γνώσεις μέσα από τις γραφές ή το νόμο του Μωυσή και τους προφήτες.  

    

Για να μην υπάρξει παρεξήγηση ανάμεσα στους Ιουδαίους, το πρώτο που δήλωσε ο Κύριος ήταν: «δεν ήλθα να καταργήσω το νόμο ή τους προφήτες, αλλά να εκπληρώσω αυτόν». Και η εκπλήρωση των γραφών της Παλαιάς διαθήκης, ήταν πρώτη έλευση και η διακονία του Ιησού Χριστού μέχρι το σταυρικό θάνατο και την ανάσταση. Η αποστολή του Κυρίου μας περιγράφεται από τον ευαγγελιστή Λουκά, όταν επισκέφτηκε την συναγωγή, στην πατρίδα του:

Λουκ. 4:17 Πνεύμα Κυρίου είναι επ' εμέ, διά τούτο με έχρισε· με απέστειλε διά να ευαγγελίζωμαι προς τους πτωχούς, διά να ιατρεύσω τους συτετριμμένους την καρδίαν, να κηρύξω προς τους αιχμαλώτους ελευθερίαν και προς τους τυφλούς ανάβλεψιν, να αποστείλω τους συντεθλασμένους εν ελευθερία, διά να κηρύξω ευπρόσδεκτον Κυρίου ενιαυτόν.

Πρώτη μέριμνα του Ιησού, ήταν οι πτωχοί και οι τεθλιμμένοι:

Λουκ. 6: 20, 21 Και αυτός σηκώσας τους οφθαλμούς αυτού εις τους μαθητάς αυτού, έλεγε· Μακάριοι σεις οι πτωχοί, διότι υμετέρα είναι η βασιλεία του Θεού. Μακάριοι οι πεινώντες τώρα, διότι θέλετε χορτασθή. Μακάριοι οι κλαίοντες τώρα, διότι θέλετε γελάσει.

Είναι λόγια, που για να τα κατανοήσουμε θέλει πολύ πίστη! 

Πώς είναι δυνατόν να είσαι πτωχός (μικτό εισόδημα σήμερα κάτω από € 7,200 με τετραμελή οικογένεια) και να είσαι ευτυχής; Πώς είναι δυνατόν με τόσα λίγα να περάσεις εσύ και η οικογένεια σου;    

Όταν δίδασκε ο Κύριος αυτά τα λόγια, σε άλλο σημείο της γραφής, άκουγαν οι Φαρισαίοι και περιγέλουν αυτόν, φιλάργυροι όντες. Προφανώς δεν ήσαν πτωχοί, αλλά δεν μπορούσαν να πιστεύσουν στην διδασκαλία του Ιησού. Ο Κύριος μας, λέγει απόλυτες αλήθειες που ελευθερώνουν την ψυχή  του ανθρώπου όταν διαθέσει πίστη στο όνομα Του.

Τι αν ο άνθρωπος έχει πολλά και περισσά; Άραγε μπορεί να ζήσει έτη πολλά και να θαρρεί;  Όχι! Μάλιστα, οι πιο σφικτοί άνθρωποι και ανασφαλείς είναι οι πλούσιοι. Δεν απολαμβάνουν τίποτα από όσα έχουν δημιουργήσει, είτε επιχειρήσεις, είτε μέγαρα, ή βίλλες, αλλά είναι βλοσυροί και σκυθρωποί και ζουν με το φόβο της αποτυχίας και της πιθανής πτώχευσης.

Ποια είναι η καθαρή αλήθεια; Ο άνθρωπος ο πτωχός, που πιστεύει στην διδασκαλία του Ιησού ελευθερώνεται. Ας στερείται, όμως έχει ελπίδα αιωνίου ζωής, της βασιλείας των ουρανών. Τότε μπορεί να χαρεί, να γελάσει να ευχαριστηθεί το νερό, τον αέρα, το κελάηδισμα των πουλιών και το λίγο ψωμί.

 Λουκ. 7:22 Και αποκριθείς ο Ιησούς, είπε προς αυτούς· Υπάγετε και απαγγείλατε προς τον Ιωάννην όσα είδετε και ηκούσατε· ότι τυφλοί αναβλέπουσι, χωλοί περιπατούσι, λεπροί καθαρίζονται, κωφοί ακούουσι, νεκροί εγείρονται, πτωχοί ευαγγελίζονται·

 Οι πτωχοί ευαγγελίζονται, δηλαδή ο λόγος του Θεού τους δίνει χαρά και ελπίδα διότι είναι αγαθός λόγος και καθαρός. Σήμερα σε μια εποχή παρόμοιων δυσκολιών, οι πτωχοί αυξάνουν κάθε ημέρα. Καθώς και οι ασθενείς άνθρωποι με τον ίδιο ρυθμό. Ποιος θα φροντίσει για τις φωνές αυτές των αδικουμένων; Ποιος θα δικαιώσει τον πτωχό; Ο Κύριος μας ο Ιησούς Χριστός μόνον! 

Ακόμη, ο Θεός γνωρίζει με κάθε λεπτομέρεια πώς οι άνθρωποι εκμεταλλεύονται και καταδυναστεύουν τους πτωχούς δια της απάτης και της αρπαγής.  Ο Θεός δεν προσωποληπτεί σε κανένα πρόσωπο λόγω της θέσης του στην κοινωνία, αλλά περισσότερο αποβλέπει στην φωνή του αδικουμένου, του πτωχού. Ο Θεός αποδίδει το δίκαιον στον πτωχό, χωρίς καθυστέρηση, όπως οι άνθρωποι, που δεν συναισθάνονται τον πόνο και την αδικία.  

Και ο αδελφόθεος Ιάκωβος, γράφει στην επιστολή του και παίρνει το μέρος των πτωχών αδελφών μέσα στην εκκλησία. Τους ονομάζει πλούσιους στην πίστη. Αυτό είναι το πνεύμα της δικαιοσύνης του Θεού και ελέγχει τους αδελφούς μέσα στην εκκλησία, διότι δεν έδωσαν τιμή στο πτωχό αδελφό.

Ιακ. 2:5 Ακούσατε, αδελφοί μου αγαπητοί, δεν εξέλεξεν ο Θεός τους πτωχούς του κόσμου τούτου πλουσίους εν πίστει και κληρονόμους της βασιλείας, την οποίαν υπεσχέθη προς τους αγαπώντας αυτόν; Σεις όμως ητιμάσατε τον πτωχόν….

Τέλος, ο Ιησούς κάλεσε όλους τους μαθητές του να προσέχουν πολύ, από την υποκρισία του «θεωρούμενου δίκαιου» και αυτού που «καταφρονεί τους λοιπούς». Αυτό είναι μια παγίδα που ο κάθε πιστός μπορεί να πέσει όταν νομίζει ότι είναι θρήσκος, αλλά απατά την καρδιά του.

Ας είμαστε λοιπόν άγρυπνοι και προσεκτικοί. Αμήν.