ΕΣΥ ΑΓΑΠΑΣ ΤΟΝ ΚΟΣΜΟ ΟΠΩΣ ΕΓΩ;

Ιωάν. 3:16 Διότι τόσον ηγάπησεν ο Θεός τον κόσμον, ώστε έδωκε τον Υιόν αυτού τον μονογενή, διά να μη απολεσθή πας ο πιστεύων εις αυτόν, αλλά να έχη ζωήν αιώνιον.

Όλη η φροντίδα του Θεού είναι για τον άνθρωπο, τον οποίο έφτιαξε κατ’ εικόνα εαυτού, κατ’ εικόνα Θεού. 

Έδωσε δε στον άνθρωπο όλη την εξουσία να κυριαρχεί επί των ζώων και επί πάσης της γης. 

Από την στιγμή της πλάνης του διαβόλου και της παράβασης του Αδάμ και της Εύας, άρχισε η απόσταση στην σχέση του Θεού με τον άνθρωπο και κυριάρχησε η αμαρτία μέσα στην ψυχή των πρώτων ανθρώπων. 

Με τον χρόνο αυτή η αμαρτία πλήθυνε, καθώς η ανθρωπότητα πολλαπλασιάστηκε και διεφθάρη ο άνθρωπος στο σύνολο του και γέμισε από αδικία! Και είδε ο Θεός επάνω στην ανθρωπότητα της γης και ήταν πράγματι διεφθαρμένη. 

Τότε ο Θεός μεταμελήθηκε, λυπήθηκε και αποφάσισε να εξαλείψει τον άνθρωπο ολοκληρωτικά. 

Ο δε Νώε ήταν άνθρωπος δίκαιος, τέλειος μεταξύ των συγχρόνων αυτού και βρήκε χάριν ενώπιον του Θεού. 


Και είπεν ο Θεός προς τον Νώε:  Το τέλος πάσης σαρκός ήλθεν ενώπιον μου … κάμε εις εαυτόν κιβωτόν από ξύλων Γόφερ … 

Εγώ δε επιφέρω τον κατακλυσμό των υδάτων επί της γης, δια να εξολοθρεύσω πάσα σάρκα.  

Συ δε θα εισέλθεις εις την κιβωτό και οι υιοί σου και η γυνή σου και ο νύφες σου και από παντός ζώου εκ πάσης σαρκός ανά δύο εκ πάντων, θα εισάγεις εις την κιβωτό δια να φυλάξεις την ζωήν αυτών μετά σου. 

Και έγινεν ο κατακλυσμος 40 ημέρες και νύχτες με υετό και επλήθυναν τα ύδατα και εσήκωσαν την κιβωτό που υψώθηκε πάνω  από την γη και σκεπάστηκαν όλα τα όρη με ύδατα κατά 6,8 μέτρα. 

Και απέθανε πάσα σαρξ και εξαλείφθει παν το υπάρχον επί του προσώπου της γης από ανθρώπου έως κτήνους. 

Έμεινε δε μόνον ο Νώε και όσοι ήσαν μετ΄αυτού μέσα στην κιβωτό … 

Μετά από ένα χρόνο, τα νερά υπεχώρησαν σταδιακά και ο Νώε με την οικογένεια του και πάντα τα ζώα εξήλθαν με ασφάλεια από την κιβωτό. 




Το πρώτο πράγμα που έκαμε ο Νώε ήταν να κάμει θυσιαστήριο αφιερωμένο στον Θεό, που πίστευε και λάτρευε.  

Και ευλόγησε ο Θεός τον Νώε και του έδωσε υποσχέσεις και επαγγελίες. 

Η πιο σημαντική ότι δεν θα κατέστρεφε πλέον ο Θεός την γη ούτε τον άνθρωπο με κατακλυσμό!

Το περιστατικό του κατακλυσμού συνέβη περίπου 2,300 χρόνια π.Χ.     

Έκτοτε ο Θεός σχεδίασε την σωτηρία του ανθρώπου από την απώλεια και την καταστροφή του εξαιτίας της ανομίας και της απείθειας, που είχε εισέλθει βαθιά στην ψυχή του ανθρώπου. 

Και φτάσαμε στην πρόσκληση προς τον Αβραάμ να εξέλθει εκ της πόλης Ουρ των Χαλδαίων περίπου το 2,091 π.Χ , ώστε να τον οδηγήσει στην γη Χαναάν μια νέα και μακρινή περιοχή για αυτόν, που ονομάστηκε και γη της επαγγελίας.  

Και διαβάζουμε ότι πίστευσε ο Αβραάμ στον Θεό και ετοίμασε το ταξίδι του και ο Θεός το λογάριασε σε δικαιοσύνη και ονομάστηκε ο Αβραάμ πατέρας της πίστεως.   

Μελετώντας την Αγία Γραφή φτάνουμε σε ιστορικά, κομβικά σημεία για τις αποφάσεις του Θεού απέναντι στην σωτηρία του κόσμου που τόσο αγάπησε και φρόντισε με ένα απόλυτο και μοναδικό τρόπο. 

Πρώτα, μέσα από τον λαό Ισραήλ και τον νόμο που δόθηκε δια του Μωυσέως και κράτησε για περίπου 1476 χρόνια. 

Κατόπιν, ήρθε ο νόμος της πίστεως δια της σταυρώσεως και αναστάσεως του Ιησού Χριστού. 


Σήμερα, το έτος 2017 μ.Χ ο νόμος της σωτηρίας δια πίστεως Ιησού Χριστού και κατά χάριν Θεού είναι εν ισχύει. 


Οι δώδεκα απόστολοι του Ιησού πήραν την εντολή να κηρύξουν το Ευαγγέλιο σε όλη την κτήση, ώστε πάς όστις πιστεύσει και βαπτιστεί θα σωθεί και να εισέλθει στην βασιλεία των Ουρανών!

Σκέπτομαι τι κάνει τους ανθρώπους να χάνουν αυτή την επαγγελία, ή κληρονομία, ή υπόσχεση της αγάπης της αληθείας;  

  

Σύμφωνα με τις Γραφές: 

η απιστία του ανθρώπου και η πλάνη του σατανά. 

Ποτέ δε φταίει ο Θεός όταν καταστρέφεται ο άνθρωπος και χάνει τα πάντα, εκεί που νόμισε ότι κατέκτησε τα όνειρά του.

Και πώς μπορεί να διορθωθεί ο αμαρτωλός, ο αποτυχημένος, ο αποστατημένος; 


Μόνον με βαθειά λύπη (μετάνοια), πένθος και εξομολόγηση και δέηση ώστε ο Θεός να αλλάξει τα πάντα στην ζωή του. 


Αμήν. 

Μάρκ. 2:17 Και ακούσας ο Ιησούς, λέγει προς αυτούς· Δεν έχουσι χρείαν ιατρού οι υγιαίνοντες, αλλ' οι πάσχοντες· δεν ήλθον διά να καλέσω δικαίους αλλά αμαρτωλούς εις μετάνοιαν.