ΒΙΩΜΑΤΑ ΜΕ ΤΟΝ ΙΗΣΟΥ

Αγαπητέ μου | Αγαπητή μου,

Σε αυτή τη σειρά των αναρτήσεων, κάθε Κυριακή, θα ανακαλέσω στην μνήμη μου έντονες καταστάσεις | βιώματα από την ζωή μου μαζί με τον Ιησού Χριστό από το σωτήριο έτος 1975, Καλοκαίρι, μέχρι σήμερα.

Για να μη σας κουράσω (!) θα αναρτώ λίγες σελίδες κάθε φορά.

Όμως, έχει σημασία να δούμε τον λόγο του Θεού και τις υποσχέσεις προς τα παιδιά Του, που θα τον δεχτούν και θα το ακολουθήσουν με σταθερότητα.

Αντιγράφω από το βιβλίο του Μωυσή, το Δευτερονόμιο:

Γνώρισε, λοιπόν, ότι ο Κύριος ο Θεός σου, αυτός είναι ο Θεός, ο πιστός Θεός, που φυλάττει τη διαθήκη και το έλεος σ' εκείνους που τον αγαπούν και τηρούν τις εντολές του, σε 1.000 γενεές·

και που ανταποδίδει ενάντια στο πρόσωπό τους σ' εκείνους που τον μισούν, για να τους εξολοθρεύσει· δεν θα βραδύνει σ' εκείνον που τον μισεί· θα κάνει σ' αυτόν ανταπόδοση ενάντια στο πρόσωπό του.

Να τηρείς, λοιπόν, τις εντολές, και τα διατάγματα, και τις κρίσεις, που εγώ σήμερα σε προστάζω για να τις εκτελείς.

Και αν ακούτε τις κρίσεις αυτές, και τις τηρείτε και τις εκτελείτε, ο Κύριος ο Θεός σου θα φυλάξει σε σένα τη διαθήκη και το έλεος, που ορκίστηκε στους πατέρες σου·

και θα σε αγαπήσει, και θα σε ευλογήσει, και θα σε πληθύνει και θα ευλογήσει τον καρπό τής κοιλιάς σου, και τον καρπό της γης σου, το σιτάρι σου, και το κρασί σου, και το λάδι σου, τις αγέλες των βοδιών σου, και τα κοπάδια των προβάτων σου, στη γη που ορκίστηκε στους πατέρες σου να δώσει σε σένα.

Θα είσαι ευλογημένος περισσότερο από όλα τα έθνη· άγονη ή στείρα δεν θα υπάρχει σε σένα ή στα κτήνη σου.

Και ο Κύριος θα αφαιρέσει από σένα κάθε ασθένεια, και δεν θα βάλει επάνω σου καμιά από τις κακές νόσους της Αιγύπτου, που γνωρίζεις· αλλά, θα τις βάλει επάνω σε όλους εκείνους που σε μισούν.

Συνεχίζουμε, την εξιστόρηση των βιωμάτων που έζησα, από την ηλικία που γνώρισα τον Κύριο Ιησού Χριστό σαν Σωτήρα μου, (Καλοκαίρι του 1975).

1976

Ψαλμός 23:1

Ο ΚΥΡΙΟΣ είναι ο ποιμένας μου·

τίποτε δεν θα στερηθώ.

Θυμάμαι (!) όταν είχε παρέλθει ήδη ένας χρόνος, 12 μήνες, το έτος 1976 όταν ξαφνικά παρατήρησα στον εαυτό μου μια μεγάλη απώλεια πνευματικής δύναμης και ζωντάνιας.

Δεν είχα λόγο ούτε εξήγηση γιαυτό και άρχισα να ψάχνω στον λόγο του Θεού για απαντήσεις.

Άρχισα με σημειωματάριο, να καταγράφω όλα τα εδάφια της Καινής Διαθήκης που είχαν σχέση με την δύναμη του Θεού | την δύναμη του Αγίου Πνεύματος και θα πέρασε καιρός έως 3 εβδομάδες.

Ξαφνικά ένα βράδυ χτύπησε η πόρτα, ανοίξαμε και να (!) ο αδελφός Ν. Νικολακόπουλος επισκέπτης χωρίς πρόσκληση.

Η μητέρα μου αμέσως, πήγε στην κουζίνα του σπιτιού και έκλεισε την πόρτα ώστε να είμαστε μόνοι.

Η πρώτη κουβέντα του αδελφού ήταν: «ποια είναι η γνώμη σου για το Πνεύμα το Άγιο;».

Πράγματι, είχα άποψη μελετώντας την Γραφή και άρχισα να απαντώ σε όλες τις ερωτήσεις του αδελφού. Σε κάθε απάντηση μου ερχόταν μια νέα ερώτηση και ένα εδάφιο πώς θα το εξηγούσα.

Συνέχισα να απαντώ με την γνώση που είχα μελετώντας και από την διδασκαλία που είχα από παιδί 10 ετών όταν μπήκαμε στην Ευαγγελική Εκκλησία.

Η ώρα περνούσε, η σύζυγος του αδελφού ανησυχούσε κα μας πήρε τηλέφωνο να μάθει αν είναι καλά.

Η συνέχεια ήταν ότι ο αδελφός με πολύ υπομονή συνέχισε να με πηγαίνει σε όλα τα χωρία της Καινής Διαθήκης και να με ρωτά και να περιμένει την απάντηση μου.

Κάποια στιγμή, θα είχε φτάσει 01:00 το πρωί και δεν είχα πλέον άλλη δυνατότητα (!) να απαντώ και να εξηγώ τα εδάφια.

Ο παππούς μου Γιαννης (1891-1976)

Άρχισε τότε ο αδελφός να συνθέτει την διδασκαλία περί του Αγίου Πνεύματος και θυμάμαι τα πιο κάτω κύρια στοιχεία:

1. Ο πιστός αναγεννιέται δια του λόγου του Θεού και δια του Πνεύματος του Αγίου όπως οι απόστολοι και οι ευαγγελιστές του Χριστού.

2. Κατόπιν περιμένει την επαγγελία του Πατρός, δια να λάβει το βάπτισμα του Αγίου Πνεύματος με σημείο (!) όπως όλοι οι πιστοί μετά από την ημέρα της Πεντηκοστής.

3. Και κατόπιν εκδηλώνονται στη ζωή του όλα τα εννέα χαρίσματα του Αγίου Πνεύματος όπως Εκείνος τα διανέμει.

Ένα εδάφιο που μου έκανε εντύπωση ήταν (Ιωάννης 14, 16-17):

Και εγώ θέλω παρακαλέσει τον Πατέρα, και θέλει σας δώσει άλλον Παράκλητον, διά να μένη μεθ' υμών εις τον αιώνα,

το Πνεύμα της αληθείας, το οποίον ο κόσμος δεν δύναται να λάβη, διότι δεν βλέπει αυτό ουδέ γνωρίζει αυτό· σεις όμως γνωρίζετε αυτό, διότι μένει μεθ' υμών και εν υμίν θέλει είσθαι.

Εκείνο το βράδυ, αργά, μέσα μου έκλεισε η διδαχή του Χριστού και των αποστόλων σχετικά με την αλήθεια για το Άγιο Πνεύμα.

Δεν είχα πλέον απορία (!) σχετικά με το πρόβλημα μου.

Γνώριζα πλέον (!) τι μου έλειπε.

Από την επόμενη Κυριακή, ήταν Αύγουστος, 1976, ήμουν στην Εκκλησία της Πεντηκοστής, οδός Αδραμυτίου 53, Νίκαια.

Αλήθεια είναι ότι δεν κατέφυγα στον ποιμένα μου και αδελφό Νίκο Λάνδρου για εξακρίβωση της αλήθειας των πραγμάτων, αφού είχα πλέον ελευθερωθεί μέσα μου με βεβαιότητα για την σύνθεση των χωρίων και των εδαφίων της Γραφής.

Θυμάμαι (!) αυτό που ακολούθησε καθώς το τέλος Αυγούστου άρχιζε το συνέδριο της Ευαγγελικής Νεολαίας (Κ.Ε.Ν) και εγώ ήμουν ένας από τους υπαρχηγούς της Κατασκήνωσης.

Πράγματι, ήμουν παρών σε όλη την περίοδο και χαρούμενος που είχα ανακαλύψει μια νέα αλήθεια.

Στις προσευχές της νεολαίας που γίνονταν ομαδικά συνήθως τα βράδια, εγώ προσευχόμουν και δοξολογούσα συνεχώς λέγοντας: «Αλληλούια! – Αλληλούια!» χωρίς να διστάζω, αφού με ξεχείλιζε η χαρά της αλήθειας του Ευαγγελίου.

ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ …