Ο ΤΡΙΤΟΣ ΟΙΩΝΟΣ!

 

Διαβάστε το προηγούμενο άρθρο, εδώ:

 

 

Διαβάζουμε αργά και με προσοχή, τα πιο κάτω χωρία της Αγίας Γραφής | το λόγο του Θεού, που είναι η καθαρή Αλήθεια:

             

Μη βγεις έξω γρήγορα σε φιλονικία· μήπως και στο τέλος απορήσεις τι να κάνεις, όταν ο πλησίον σου σε ντροπιάσει.

 

Εκδίκασε τη δίκη σου με τον πλησίον σου· και να μη αποκαλύπτεις το μυστικό τού άλλου· μήπως και εκείνος που σε ακούει, σε κοροϊδέψει, και η ντροπή σου δεν εξαλειφθεί.

(ΠΑΡΟΙΜΙΕΣ ΚΕ, 8)

 

 

 

 

ΟΙ ΤΕΣΣΕΡΙΣ «ΚΑΚΟΙ ΟΙΩΝΟΙ» !

Ο ΤΡΙΤΟΣ ΟΙΩΝΟΣ:

 

Η αμυντική στάση!

Όταν ένας άνθρωπος δέχεται επιθέσεις με περιφρονητικούς χαρακτηρισμούς είναι φυσικό να υιοθετήσει αμυντική στάση.

Η αμυντική στάση αποτελεί πραγματικά μεγάλο πρόβλημα.

 

Και τούτο διότι οι σύζυγοι παύουν να ακούν ο ένας στον άλλο, πιστεύοντας ότι βρίσκονται σε κατάσταση πολιορκίας.

Μια πολύ συνηθισμένη αντίδραση είναι η άρνηση των ευθυνών τους:

«Δεν φταίω εγώ που ο Άρης έχει προβλήματα στο σχολείο. Εσύ τον κανακεύεις»!

«Θα ερχόμουν στο σχολείο της Καίτης αλλά είχα πολλή δουλειά μέχρι αργά»!

 

Μια άλλη συνηθισμένη μορφή αμυντικότητας είναι η ανταλλαγή παραπόνων (κάνεις σπατάλες! | δεν βγάζεις χρήματα!).

Φτάνουμε στην αντίδραση «Ναι, αλλά!» όπου οι συμφωνίες με την αλλαγή μιας φράσης μετατρέπονται σε αντίσταση («Ναι, χρειάζεται να συμβουλευτούμε κάποιον ειδικό, αλλά δεν θα μας ωφελήσει σε τίποτα»).

 

Μερικές φορές οι άνθρωποι επιχειρούν  να αμυνθούν επαναλαμβάνοντας το ίδιο επιχείρημα ξανά και ξανά.

Δεν έχει σημασία αν ο σύντροφος τους επανατοποθετεί σε καινούργιες βάσεις το αίτημα ή φέρνει νέες πληροφορίες.

Ο συνομιλητής του συνεχίζει να τον σφυροκοπά με το ίδιο επιχείρημα.

 

 

Η αμυντική στάση είναι δυνατόν να φανεί και από τον τόνο της φωνής ή τη γλώσσα του σώματος.

Η μεμψιμοιρία είναι πολύ συνηθισμένη και υποδηλώνει ότι ο ομιλών νιώθει ένα αθώο θύμα, που δεν είναι διόλου υπεύθυνο για την επίλυση του προβλήματος.

Τα σταυρωμένα, μπροστά στο στήθος, χέρια θέλουν να δείξουν ότι το άτομο είναι επιφυλακτικό.

Μια γυναίκα μπορεί να αγγίζει το λαιμό της σαν να χαϊδεύει σπασμωδικά ένα κολιέ.

 

Παρόλο που η αμυντική στάση είναι κατανοητή όταν η σχέση χαρακτηρίζεται από αμοιβαία περιφρόνηση είναι και απόλυτα αντιπαραγωγική για τη διάσωση ενός γάμου.

Ο λόγος είναι ότι οι άμυνες που προβάλλονται αποκόπτουν κάθε γέφυρα επικοινωνίας.

 

Το μυστικό για την ανατροπή αυτής της κατάστασης είναι να εκλαμβάνετε τα λόγια του | τα λόγια της, όχι ως προσωπική επίθεση εναντίον σας, αλλά ως χρήσιμη πληροφορία που εκφράστηκε με πολύ σκληρούς όρους.

Αυτό προφανώς είναι ευκολότερο να το λέμε παρά να το κάνουμε.

Φανταστείτε όμως τους δρόμους που ανοίγονται όταν αρχίζει ο «αφοπλισμός».

Ο σύζυγός | η σύζυγός σας, εκτοξεύει μια βρισιά.

Εσείς, αντί να την αρνηθείτε εξακοντίζετε μια άλλη βρισιά (!) βρίσκετε κάποια ψήγματα αλήθειας στη δήλωση αυτή και για μια στιγμή προβληματίζεστε.

 

Αν απαντήσετε: «Δεν είχα ποτέ συνειδητοποιήσει ότι είχες τόσο έντονα συναισθήματα γι αυτό το θέμα ... ας το συζητήσουμε λιγάκι», τότε (!) ο σύζυγός σας μπορεί να αιφνιδιαστεί, να σοκαριστεί ή να αντιμετωπίσει με δυσπιστία την αντίδραση σας και αυτό ενδέχεται να κλιμακώσει την ένταση.

Με τον καιρό όμως, καθώς θα παραδίδετε τα όπλα και την πανοπλία του πολέμου (!) είναι πολύ πιθανό να καταλάβει ότι θέλετε ειλικρινά να αλλάξετε τα πράγματα, ότι νοιάζεστε για τη σχέση και ότι επιθυμείτε η κοινή ζωή σας να είναι πιο ειρηνική.   

 

Συνεχίζεται …

Από το βιβλίο Η ΣΥΝΑΙΣΘΗΜΑΤΙΚΗ ΝΟΗΜΟΣΥΝΗ ΤΩΝ ΠΑΙΔΙΩΝ, (John Gottman, 1997).

 

 

ΕΡΩΤΗΜΑΤΑ ΠΕΡΙΣΚΕΨΗΣ:

1.     Έχεις καταλάβει τη ζημιά, που φέρνει η αμυντική στάση σου;

2.     Πόσο εύκολα | γρήγορα (!) αρχίζει μια φιλονικία μεταξύ σας;

3.     Μήπως αποκαλύπτεις μυστικά άλλων;

4.     Σκέπτεσαι το κακό που κάνεις (!) στα παιδιά σου;