Διαβάστε παλαιότερο άρθρο, εδώ:

 

 

Διαβάζουμε αργά και με προσοχή, το πιο κάτω χωρίο της Αγίας Γραφής | τον λόγο του Θεού (ΠΑΡΟΙΜΙΕΣ ΒΑΣΙΛΙΑ ΣΟΛΟΜΩΝΤΑ).

           

(Παροιμίες 17:22    [μετάφραση των Εβδομήκοντα])

καρδία ευφραινομένη ευεκτείν ποιεί’ ανδρός δε λυπηρού ξηραίνεται τα οστά

 

 

(Παροιμίες 17:22    [μετάφραση του Ν. Βάμβα])

Η ευφραινομένη καρδία δίδει ευεξίαν (ως ιατρικόν)· το δε κατατεθλιμμένον πνεύμα ξηραίνει τα οστά.

 

 

ΛΙΓΑ ΛΟΓΙΑ ΜΑΖΙ

Το πιο πάνω εδάφιο, είτε το δούμε από την αρχαϊκή μετάφραση των Εβδομήκοντα (τον 3^ο αιώνα προ Χριστού) ή από την μετάφραση του Νεοφύτου Βάμβα τον 19^ο αιώνα μ.Χ, έχει το ίδιο νόημα.

 

Το νόημα είναι: όταν τα συναισθήματα του ανθρώπου είναι θετικά (!) αυτό δίνει καλή υγεία στον άνθρωπο, διαφορετικά ο άνθρωπος με κατάθλιψη (!)  πονάει παντού σε όλο το σώμα.  

Το σημερινό άρθρο, που είναι η συνέχεια του προηγούμενου, αναφέρεται στα Αυτοάνοσα νοσήματα, με περισσή λεπτομέρεια όπως θα δείτε.

 

Ένα αυτοάνοσο νόσημα (!) δεν αναμένεται να θεραπευτεί.

Ωστόσο, όλα αυτά τα 150 διαφορετικά αυτοάνοσα νοσήματα (!) που έχουν καταγραφεί, αναγκάζουν τους ασθενείς να λαμβάνουν ισχυρά φάρμακα εφ όρου ζωής.

 

Αυτό που αξίζει να δούμε είναι η αλήθεια:

Είναι τεκμηριωμένο ότι συνθήκες έντονου ψυχολογικού στρες συμβάλουν στην εμφάνιση αυτοάνοσων νοσημάτων.

Αυτό που συμβαίνει είναι ότι το άγχος και το στρες είναι παράγοντες που πυροδοτούν μια σειρά αντιδράσεων σε έναν οργανισμό, που βρίσκεται ήδη σε διαταραγμένη μεταβολική ισορροπία.

Το άγχος (ο φόβος του επικείμενου θανάτου) δημιουργείται από την μόνιμη πίεση που ασκεί ο άνθρωπος στον πλησίον του (!) επί χρόνια.      

Όταν βιώνει κάποιος άγχος μπορεί να προέρχεται από το στρες και αντίστροφα.

Το άγχος και το στρες είναι αλληλένδετα πράγματα, αλλά διαφορετικά και το ένα μπορεί να οφείλεται στο άλλο.

Το στρες δημιουργείται, φυσιολογικά, όταν ο οργανισμός έρχεται αντιμέτωπος με κάτι νέο ή και απαιτητικό | κάτι το παράξενο για εμάς. 

Ορισμένα άτομα αντιμετωπίζουν «χρόνιο στρες», το οποίο επιβαρύνει το καρδιαγγειακό σύστημα και μπορεί να οδηγήσει ακόμη και σε κατάθλιψη.

 

 

Η ΑΜΥΝΑ ΤΟΥ ΟΡΓΑΝΙΣΜΟΥ ΚΑΙ ΟΙ ΔΙΑΤΑΡΑΧΕΣ – ΜΕΡΟΣ 2

Αντιγράφω από το περιοδικό Περί υγείας, τεύχος Φεβρουάριος 2022:

Οι διαταραχές της άμυνας του ανθρώπινου οργανισμού εμπίπτουν σε τρεις μεγάλες κατηγορίες: Ανοσοανεπάρκειες | Αυτοανοσίες και Υπερευαισθησιές.

 

ΑΝΟΣΟΑΝΕΠΑΡΚΕΙΕΣ

Οι Ανοσοανεπάρκειες συμβαίνουν όταν ένα ή περισσότερα από τα συστατικά του ανοσοποιητικού συστήματος ανεπαρκεί.

Η ικανότητα του ανοσοποιητικού συστήματος να ανταποκριθεί στα παθογόνα αρχίζει να μειώνεται μετά την ηλικία των 50 ετών, λόγω της ανοσογήρανσης.

Η παχυσαρκία και ο υποσιτισμός, οι δίαιτες που στερούνται ορισμένων θρεπτικών στοιχείων ο αλκοολισμός και η χρήση φαρμάκων είναι κοινές κακής λειτουργίας του ανοσοποιητικού.

Επιπλέον, η απώλεια του θύμου αδένα εξαιτίας γενετικών μεταλλάξεων ή η χειρουργική του αφαίρεση έχει ως αποτέλεσμα σοβαρή ανοσοανεπάρκεια και υψηλή ευπάθεια στις λοιμώξεις.

Οι Ανοσοανεπάρκειες μπορεί να είναι είτε κληρονομικές ή επίκτητες.

Η χρόνια κοκκιωματώδης νόσος είναι ένα παράδειγμα κληρονομικής ανοσοεπάρκειας και το AIDS και ορισμένοι τύποι καρκίνων αποτελούν ορισμένες αιτίες επίκτητης ανοσοανεπάρκειας.

 

ΑΥΤΟΑΝΟΣΕΣ ΔΙΑΤΑΡΑΧΕΣ

Οι αυτοάνοσες διαταραχές αποτελούν το άλλο άκρο της δυσλειτουργίας του ανοσοποιητικού, με υπερδραστήριες ανοσολογικές αποκρίσεις.

Σε αυτή την περίπτωση το ανοσοποιητικό σύστημα αποτυγχάνει να διακρίνει σωστά μεταξύ εαυτού και μη-εαυτού και επιτίθεται σε μέρη του σώματος.

Υπό κανονικές συνθήκες πολλά από τα Τ-κύτταρα και πολλά αντισώματα αντιδρούν με αντιγόνα του ίδιου του οργανισμού.

Μια από τις λειτουργίες των εξειδικευμένων κυττάρων, που βρίσκονται στον θύμο αδένα και στο μυελό των οστών, είναι να παρουσιάζουν στα νέα λεμφοκύτταρα τα αυτοαντιγόνα που παράγονται σε όλο το σώμα και τα αναγνωρίζουν, αποτρέποντας έτσι την αυτοανοσία.

 

ΟΙ ΥΠΕΡΕΥΑΙΣΘΗΣΙΕΣ

Οι υπερευαισθησίες είναι οι ανοσολογικές αποκρίσεις που βλάπτουν τους ίδιους τους ιστούς του σώματος.

Χωρίζονται σε τέσσερις κατηγορίες με βάση τους μηχανισμούς που εμπλέκονται και τη χρονική πορεία της αντίδρασης της υπερευαισθησίας.

1.     Ο Τύπος Ι - είναι μια άμεση η αναφυλακτική αντίδραση και συχνά σχετίζεται με την αλλεργία. Τα συμπτώματα μπορεί να κυμαίνονται από μια ήπια δυσφορία μέχρι θάνατο.

2.     Ο Τύπος ΙΙ – εμφανίζεται όταν τα αντισώματα προσδένονται σε αντιγόνα επί των κυττάρων του οργανισμού. Ονομάζεται επίσης εξαρτώμενη από αντίσωμα υπερευαισθησία.  

3.     Ο Τύπος ΙΙΙ – Τα ανοσοσυμπλέγματα όταν εναποτίθενται σε διάφορους ιστούς, πυροδοτούν αντιδράσεις υπερευαισθησίας τύπου ΙΙΙ.

4.     Ο Τύπος IV – συνήθως χρειάζεται δύο ή τρείς ημέρες για να αναπτυχθεί. Οι αντιδράσεις τύπου IV εμπλέκονται σε πολλές αυτοάνοσες και μολυσματικές ασθένειες. Αυτές οι αντιδράσεις προκαλούνται από Τ-κύτταρα, μονοκύτταρα και μακροφάγα.  

 

Ένας άλλος σημαντικός ρόλος του ανοσοποιητικού συστήματος είναι να εντοπίζει και να καταστρέφει τους όγκους.

Αυτό ονομάζεται ανοσολογική επιτήρηση.

Η κύρια απόκριση του ανοσοποιητικού συστήματος προς τους όγκους είναι να καταστρέψει τα ανώμαλα κύτταρα χρησιμοποιώντας τα κυτταροτοξικά Τ-κύτταρα μερικές φορές με τη βοήθεια των βοηθητικών Τ-κυττάρων.

Τα ΝΚ κύτταρα σκοτώνουν επίσης τα καρκινικά κύτταρα με παρόμοιο τρόπο.

Προφανώς ορισμένοι όγκοι αποφεύγουν το ανοσοποιητικό σύστημα και γίνονται τελικά καρκίνοι.

Ορισμένα καρκινικά κύτταρα απελευθερώνουν ουσίες που αναστέλλουν την ανοσοαπόκριση, τη φυσιολογική αντίδραση, δηλαδή του ανοσοποιητικού.  

 

ΕΡΩΤΗΜΑΤΑ ΓΙΑ ΠΕΡΙΣΚΕΨΗ:

1.     Άραγε (!) μήπως πιέζεις μονίμως κάποιον, λόγω της θέσης σου;

2.     Μήπως είναι αυτός, το παιδί σου;

3.     Η μήπως είναι η γυναίκα σου | ο άντρας σου;

4.     Ο Θεός, ξέρεις, έκαμε το καλύτερο (!) δίνοντας στον άνθρωπο την τροφή του, ώστε να ενισχύει τον οργανισμό και το ανοσοποιητικό του με την διατροφή.

5.     Γνωρίζεις τι κάνουν τα αντιοξειδωτικά (ενώσεις που καταπολεμούν τις ελεύθερες ρίζες), που αποδυναμώνουν το ανοσοποιητικό μας σύστημα;

6.     Ακόμη, ποιες είναι οι αντιοξειδωτικές βιταμίνες (!) που χρειάζεσαι απαραίτητα;