ΓΑΜΟΣ | ΤΟ ΔΙΑΖΥΓΙΟ ΚΑΙ ΟΙ ΕΠΙΠΤΩΣΕΙΣ – ΜΕΡΟΣ 3

 

Διαβάστε το προηγούμενο άρθρο, εδώ:

 

 

Διαβάζουμε αργά και με προσοχή, τα πιο κάτω χωρία της Αγίας Γραφής | το λόγο του Θεού:

 

(Μαλαχίας 2:15)

Και ο Θεός δεν έκανε ένα; Κι όμως, αυτός είχε υπεροχή πνεύματος. Και γιατί τον ένα; Για να ζητήσει θείο σπέρμα. Γι' αυτό, προσέχετε στο πνεύμα σας, και ας μη φέρεται κανένας άπιστα προς τη γυναίκα της νιότης του.

 

 

(Ματθαίος 19:3 [Φίλος])

Και ήρθαν σ' αυτόν οι Φαρισαίοι, πειράζοντάς τον, και λέγοντάς του: Επιτρέπεται στον άνθρωπο να χωρίσει τη γυναίκα του για κάθε αιτία;

 

 

 

 

 

ΤΟ ΔΙΑΖΥΓΙΟ ΚΑΙ ΟΙ ΕΠΙΠΤΩΣΕΙΣ – ΜΕΡΟΣ 3

ΤΑ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ ΤΩΝ ΣΥΓΚΡΟΥΣΕΩΝ

 

 

Μια ανάλυση της Εθνικής Επισκόπησης των Παιδιών, στις Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής, υπό τον Nicholas Zill δείχνει ότι τα παιδιά θα μεταφέρουν τα ψυχοσωματικά προβλήματα και στην ενήλικη ζωή τους.

Οι ερευνητές πήραν συνεντεύξεις σε εθνικό επίπεδο από ένα αντιπροσωπευτικό δείγμα νέων ατόμων που βρίσκονταν στη μέση παιδική ηλικία, την εφηβεία και τα πρώτα στάδια της ενήλικης ζωής.

O  Zill εξέτασε τα δεδομένα από 240 νέους των οποίων οι γονείς είχαν χωρίσει, ή είχαν πάρει διαζύγιο προτού τα παιδιά φθάσουν στην ηλικία των 16 ετών.

Αφού έλαβε υπόψη τις διαφορές στην εκπαίδευση των γονέων, τη φυλή και ορισμένους άλλους παράγοντες, ο Zill διαπίστωσε ότι οι νέοι ηλικίας από 18 έως 22 ετών που προέρχονταν από προβληματικές οικογένειες είχαν τις διπλάσιες πιθανότητες σε σύγκριση με τους άλλους νέους να εμφανίσουν διαταραχές τους συναισθήματος ή της συμπεριφοράς.

Ηταν επίσης σχεδόν 2 φορές πιθανό συγκριτικά με τα παιδιά μη χωρισμένων οικογενειών να εγκαταλείψουν το λύκειο.

Και μεταξύ εκείνων που τελικά εγκατέλειψαν το σχολείο τα απιδιά των διαλυμένων οικογενειών είχαν λιγότερες πιθανότητες να αποκτήσουν ένα δίπλωμα.

Αλλά το συγκλονιστικότερο αποτέλεσμα τις ανάλυσης του Zill ήταν η σύνδεση διαζυγίου με τη σχέση γονέων-παιδιών.

Στην έρευνα του το 65% των νέων με χωρισμένους γονείς ανέφερε ότι έχει μικρή μόνο σχέση με τις πατέρες σε αντίθεση με το 99% των παιδιών των οποίων οι γονείς δεν είχαν χωρίσει.

Σχολιάζοντας το αποτέλεσμα ο Zill λέει ότι «ελάχιστα εκπλήσσει!» δεδομένου ότι η πλειονότητα των χωρισμένων ή διαζευγμένων πατέρων τις τις ομάδας ούτε στήριζε οικονομικά τα παιδιά ούτε διατηρούσε μαζί τις σχέσεις σε σταθερή βάση.

Την ίδια στιγμή οι δεσμοί πολλών παιδιών με τις μητέρες τις έδειχναν τις να έχουν επηρεαστεί αρνητικά από το διαζύγιο.

Το 30% περίπου των παιδιών των διαζευγμένων γονέων ανέφερε μάλλον κακές σχέσεις με τις μητέρες σε σύγκριση με το 16% των παιδιών με μη χωρισμένους γονείς.

 

Άλλες μελέτες αποκάλυψαν τον τρόπο με τον οποίο το διαζύγιο των γονέων επηρεάζει τους ανθρώπους σε όλη τους τη ζωή.

Όπως έδειξαν διάφορες έρευνες, ενήλικοι των οποίων οι γονείς είχαν χωρίσει αναφέρουν ότι βιώνουν αυξημένη ψυχολογική πίεση, ικανοποιούνται λιγότερο από την οικογένεια και τους φίλους, νιώθουν μεγαλύτερη αβεβαιότητα και γενικά αισθάνονται λιγότερο ικανοί να ανταποκριθούν στα προβλήματα της ζωής.

 

Πρόσφατα (1997) με βάση τα αποτελέσματα  μιας διαχρονικής έρευνας διαπιστώσαμε ότι το διαζύγιο των γονέων μπορεί ακόμη και να συντομεύσει τη ζωή ενός ατόμου.

Η μελέτη αυτή που ξεκίνησε το 1921 από τον ψυχολόγο Lewis Terman με σκοπό να ελέγξει τις θεωρίες του για την κληρονομικότητα της ευφυΐας, παρακολουθούσε την ψυχοκοινωνική και νοητική ανάπτυξη 1500 περίπου χαρισματικών παιδιών από την Καλιφόρνια κάθε 5 με 10 χρόνια.

Για να διαπιστώσει με ποιο τρόπο οι κοινωνικές αντιξοότητες επηρεάζουν τη μακροβιότητα ο Howard Friedman του Πανεπιστημίου της Καλιφόρνια εξέτασε τα πιστοποιητικά θανάτου των ανθρώπων που συμμετείχαν στη μελέτη του L. Terman, οι μισοί από τους οποίους είχαν πεθάνει.

Το 1995 ο H. Friedman ανέφερε ότι οι συμμετέχοντες των οποίων οι γονείς είχαν χωρίσει προτού οι ίδιοι γίνουν 20 ετών, πέθαναν κατά μέσο όρο 4 χρόνια νωρίτερα από εκείνους που οι γονείς των είχαν μείνει μαζί.

Αντίθετα, διαπιστώσαμε ότι ο θάνατος ενός γονέα όταν το παιδί βρισκόταν ακόμα στην παιδική ηλικία δεν επηρέαζε παρά ελάχιστα τη διάρκεια της μετέπειτα ζωής του.

Αυτό το εύρημα συμφωνεί με άλλες μελέτες που δείχνουν ότι το διαζύγιο και ο χωρισμός των γονέων ασκούν μεγαλύτερη επίδραση σε μεταγενέστερα ψυχολογικά προβλήματα απ’ ότι ο θάνατος ενός γονέα.

Ο Friedman διαπίστωσε επίσης (!) ότι τα παιδιά των χωρισμένων είχαν περισσότερες πιθανότητες να χωρίσουν τα ίδια αν και τα διαζύγια των συμμετεχόντων στην έρευνα δεν ευθύνονταν κατ’ ανάγκη για τη μικρότερη διάρκεια ζωής τους.

Βάση αυτών, κατέληξε στο συμπέρασμα ότι το διαζύγιο των γονέων αποτελεί ένα κομβικό κοινωνικό γεγονός στη ζωή των νέων και μπορεί να συμβάλει στην πρόβλεψη του πρόωρου θανάτους τους.

 

Συνεχίζεται …

Από το βιβλίο Η ΣΥΝΑΙΣΘΗΜΑΤΙΚΗ ΝΟΗΜΟΣΥΝΗ ΤΩΝ ΠΑΙΔΙΩΝ, (John Gottman, 1997).

ΕΡΩΤΗΣΕΙΣ ΓΙΑ ΠΕΡΙΣΚΕΨΗ:

1.     Πόσο προσεκτικοί είστε, ώστε το πνεύμα σας να μην φέρεται απίστως προς τον | την σύζυγο;

2.     Γνωρίζετε το υποκριτικό πνεύμα των Φαρισαίων, που ήταν η ελευθερία να χωρίζουν την γυναίκα των για κάθε αιτία;

3.     Γνωρίζετε ότι τα παιδιά σας θα υποφέρουν για πολλά χρόνια, ακόμη και ενήλικοι, από την άφρονα στάση σας;

4.     Γνωρίζετε ότι σήμερα είναι ακόμη πιο εύκολο για το κράτος, να διαλύεται ένας γάμος;