Δείτετο προηγούμενο άρθρο, εδώ:

 

 

Διαβάζουμε αργά και προσεκτικά, τα πιο κάτω χωρία από τον Λόγο του Θεού:

 

(Παρ. 4:1)

Παιδιά, ακούστε την πατρική παιδεία, και προσέχετε να μάθετε σύνεση.

 

Επειδή, σας δίνω καλή διδασκαλία· μη εγκαταλείπετε τον νόμο μου.

 

για τον λόγο ότι, και εγώ στάθηκα γιος τού πατέρα μου· αγαπητός και μονογενής μπροστά στη μητέρα μου· και με δίδασκε και μου έλεγε: Ας κρατάει η καρδιά σου τα λόγια μου· φύλαγε τις εντολές μου, και θα ζήσεις.

 

Απόκτησε σοφία, απόκτησε σύνεση· μη τη λησμονήσεις· ούτε να ξεκλίνεις από τα λόγια τού στόματός μου· μη την εγκαταλείπεις, και θα σε φυλάττει ολόγυρα· αγάπα την, και θα σε διατηρεί.

 

Η σοφία είναι το πρώτιστο· απόκτησε σοφία· και περισσότερο από κάθε απόκτησή σου, απόκτησε σύνεση.

 

 

(Λουκ. 15:11)

Είπε δε: Κάποιος άνθρωπος είχε δύο γιους· και ο πιο νέος απ' αυτούς είπε στον πατέρα: Πατέρα, δώσ' μου το μέρος της περιουσίας που μου ανήκει. Και τους μοίρασε τα υπάρχοντά του.

 

 

 

ΠΡΙΝ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΠΟΣΤΑΣΙΑ ΤΟΥ ΓΙΟΥ ΣΑΣ!

Η ΕΛΛΕΙΨΗ ΦΡΟΝΤΙΔΑΣ ΤΟΥ ΠΑΤΕΡΑ ΤΟΥ ΑΣΩΤΟΥ.

 

Η παραβολή του ασώτου γιου (!) είναι σε όλους τους χριστιανικούς λαούς γνωστή.

Στην ορθόδοξη λατρεία είναι μια παραβολή που σχετίζεται με το Πάσχα. Δηλαδή, εορτάζεται την Κυριακή, 63 ημέρες προ του Πάσχα. 

 

Στο σημερινό μας άρθρο θα ήθελα να δούμε την ευθύνη του πατέρα επάνω στις αποφάσεις του νεώτερου γιου, που ονομάστηκε «άσωτος» αφού σπατάλησε την περιουσία του πατέρα του.

 

Ας δούμε τα πράγματα από την αρχή.

Ο πατέρας έκαμε τον πρώτο γιό και κατόπιν μετά από μερικά χρόνια έκαμε τον δεύτερο, τον μικρότερο.

Η παραβολή εμφανίζει τον πατέρα, έναν πλούσιο άνθρωπο με δούλους και περιουσία μεγάλη.

 Έναν άνθρωπο που κατάφερε να κάνει αγρούς, να αγοράσει δούλους και να πετύχει στην ζωή του, φαινομενικά.

 

Τι δεν πέτυχε;

Ο πατέρας δεν εφάρμοσε αυτό που διαβάσαμε στα πρώτα χωρία της Γραφής από το βιβλίο των Παροιμιών του Σολομώντα.

 

Εδώ φαίνεται ο Σολομών να εξηγεί την στάση του πατέρα του Δαβίδ, αλλά και της μητέρας του Βηθ-Σαβεέ.

Διαβάσαμε πιο πάνω: 

«και εγώ (ο Σολομών) στάθηκα γιος τού πατέρα μου· αγαπητός και μονογενής μπροστά στη μητέρα μου· και με δίδασκε και μου έλεγε: Ας κρατάει η καρδιά σου τα λόγια μου· φύλαγε τις εντολές μου, και θα ζήσεις».

 

Ο Δαβίδ αν και βασιλιάς και κυρίως η μητέρα του, από κοντά, ήταν στον μικρό Σολομώντα με τους λόγους του Θεού (!) ο σύμβουλος και ο δάσκαλος.

Ένα σχολείο στο σπίτι, με:

1.     Λόγους νουθεσίας.

2.     Λόγους αληθείας.

3.     Λόγους προτροπής.

4.     Λόγους εκ των Γραφών.

5.     Λόγους μαθητείας.

 

Αυτά ήσαν για τον Σολομώντα εκείνα, που του έδωσαν μια έμφυτη αγάπη προς τον Θεόν και ταυτόχρονα ένα πνεύμα ταπεινού νέου.

 

Ο ΠΑΤΕΡΑΣ ΤΟΥ ΑΣΩΤΟΥ ΓΙΟΥ

Φαίνεται ότι η μητέρα των δύο γιών (!) δεν έπαιξε κανένα ρόλο στη ζωή των δύο αδελφών.

Μάλλον ο πατέρας, τους δίδαξε από μικρούς πώς να επιχειρούν, πώς να διευθύνουν την επιχείρηση των, πώς να διατηρούν και να αυξάνουν την περιουσία των.

 

Ο μεν μεγάλος αδελφός (!) είχε το μυαλό να αφομοιώσει την διδασκαλία της επιχειρηματικότητας.

Ο δε μικρός αδελφός ήταν καλομαθημένος, μαλθακός.

 

Εδώ το μάθημα μας:

Συνήθως ο μικρός αδελφός είναι και ο κακομαθημένος (!) αφού όλες τις δουλειές τις κάνει ο μεγάλος.

Ο δε μικρός συνέχεια παίζει, ζητάει, κλαίει χωρίς λόγο και ο πατέρας για να τον ησυχάσει του κάνει όλα τα χατίρια.

 

Ο ΑΣΩΤΟΣ ΝΕΟΣ

Τώρα, που φταίει ο μικρότερος νέος;

Ήδη, μόλις έκλεισε τα 20 χρόνια (!) φαίνεται ότι «την φύλαγε» στον πατέρα του.

Αμέσως, απαίτησε από τον «καλό» πατέρα του το ένα τρίτο της περιουσίας σύμωνα με τον Νόμο του Μωυσή.

Το πήρε χωρίς δεύτερη κουβέντα και αναχώρησε.

Φαντάζομαι ότι θα είπε στο πατέρα του: «Πατέρα, θα φύγω ώστε να επιχειρήσω μόνος μου, σε ξένη χώρα. Είμαι βέβαιος ότι είναι καλύτερα για μένα».

 

Αυτό ονομάζεται «απάτη του πλούτου»!

Και εμφυτεύεται από πετυχημένους πατέρες σε «άμυαλους» γιους.

Και οφείλεται σε έλλειψη μαθητείας κατά την παιδική, προσχολική ηλικία.

Εκεί, μεταξύ 7 και 12 ετών, ο πατέρας μπορεί να «βασανίσει» τον γιο του, έτσι ώστε να γνωρίσει την κούραση, την αδικία, την εκμετάλλευση των ανθρώπων.

 

Η ΠΑΙΔΕΙΑ ΚΑΙ Η ΝΟΥΘΕΣΙΑ ΤΟΥ ΚΥΡΙΟΥ ΙΗΣΟΥ. 

Τι είναι αυτό που λέει ο τίτλος;

Παιδεία, είναι το σχολείο στο σπίτι.

Νουθεσία, είναι η διδαχή των λόγων του Κυρίου Ιησού από πολύ μικρό παιδί, με κάθε τρόπο από τους γονείς, τους δασκάλους του κατηχητικού και τους επισκόπους.

 

Ο νέος μπαίνοντας στην εφηβεία και μην έχοντας την παιδεία και την νουθεσία από το σπίτι του, κινδυνεύει να αποστατήσει μακράν από τον Θεόν μόλις του δοθεί η ευκαιρία.

Αυτή η αποστασία, σήμερα, μπορεί να είναι και «εσωτερική» ενός της κατοικίας μιας χριστιανικής οικογένειας.

 

Είναι δυνατόν αυτό το γεγονός, να προληφθεί και να μην συμβεί;

 

Ναι!

Εφόσον ο νέος | η νέα διδαχτούν με συνέπεια (!) τους λόγους του Θεού.

 

Τι είναι συνέπεια;

Συνέπεια είναι η συμφωνία λόγων και έργων των γονέων.

Αντίθετα, αν τα λόγια δεν συμφωνούν με τα έργα των γονέων, αλλά η αδικία και η ανομία είναι εμφανής (!) τότε ο νέος | η νέα θα επαναστατήσουν και θα αποστατήσουν από τον Θεόν μέχρις καιρού.

 

Και ο Θεός;

Ο Θεός γνωρίζει σε βάθος τα αίτια (!) μιας αποστασίας και μακροθυμεί.

 

Ο Θεός είναι καλός!

Και δεν τιμωρεί τα τέκνα εξαιτίας της αφροσύνης των γονέων, αλλά μακροθυμεί με αγάπη και ενσυναίσθηση, προσδοκώντας την σωτηρία του ανθρώπου.