ΓΟΝΕΙΣ | ΚΑΘΟΡΙΣΜΟΣ ΣΤΟΧΩΝ!

 

Διαβάστε το προηγούμενο άρθρο, εδώ:

Αφού πρώτα οι γονείς ακούσουν με ενσυναίσθηση το παιδί, το βοηθήσουν να κατονομάσει τα συναισθήματα του και θέσουν όρια στις ανάρμοστες συμπεριφορές του, τότε προχωρούν στο επόμενο βήμα: 

Καθορίζουν στόχους (!) που αφορούν την επίλυση του προβλήματος.

Αν αυτό δεν αποτελεί  για σας το επόμενο λογικό βήμα, υπάρχει το ενδεχόμενο να προχωρήσετε βεβιασμένα.

Ίσως, το παιδί σας χρειάζεται περισσότερο χρόνο για να εκφράσει τα συναισθήματα του.

Αν βρεθείτε σε αυτή τη θέση, μη χάσετε το κουράγιο σας.

Συνεχίστε να ενθαρρύνετε το παιδί σας να μιλήσει.

Σκεφτείτε αυτά που ακούτε και παρατηρείτε. 

Δείξτε ενσυναίσθηση (!) και προσπαθήστε να κατονομάσετε τα συναισθήματα. 

Ίσως, φανεί χρήσιμο να θέσετε ανοιχτές ερωτήσεις, όπως: «Τι νομίζεις ότι είναι αυτό που σε κάνει να είσαι λυπημένη (ή θυμωμένη, ή αγχωμένη);» «Είναι κάτι που συνέβη σήμερα;».

Μπορείτε ακόμη να προτείνετε με επιφύλαξη κάποιες σκέψεις, ώστε να βοηθήσετε το παιδί να πει: «Αυτή τη στιγμή το μόνο που ξέρω είναι πώς νιώθω άσχημα, όπως ξέρω και το πρόβλημα που προκάλεσε αυτά τα συναισθήματα. Τι μπορώ να κάνω για αυτό;».

Για να καθορίσετε ένα στόχο που θα οδηγήσει στην επίλυση του προβλήματος ρωτήστε το παιδί σας τι θα ήθελε να πετύχει σε σχέση με αυτό.

Συχνά η απάντηση είναι απλή.

Το παιδί θέλει να φτιάξει ένα χαρταετό  ή να λύσει ένα δύσκολο πρόβλημα στα μαθηματικά.

Κάποιες άλλες περιπτώσεις μπορεί να απαιτήσουν περισσότερες διευκρινήσεις.

Μετά από ένα καβγά με την αδελφή του, για παράδειγμα, το παιδί πρέπει να αποφασίσει αν ο καλύτερος στόχος είναι η εκδίκηση, ή η αναζήτηση ενός τρόπου για την αποφυγή μελλοντικών συγκρούσεων.

Μερικές φορές πάλι μπορεί να μην διαφαίνεται καμία λύση στον ορίζοντα, όπως: 

Το ζωάκι του παιδιού (!) πέθανε. Ο καλύτερος φίλος του (!) μετακομίζει σε μια άλλη πόλη, αρκετά μακριά. Δεν πήρε τον ρόλο που ήθελε (!) στη σχολική θεατρική παράσταση.

Σε όλες αυτές τις περιπτώσεις, ο στόχος μπορεί να είναι απλά και μόνο η αποδοχή της απώλειας και η παρηγοριά.     

Στο επόμενο:

ΣΚΕΨΕΙΣ ΓΙΑ ΠΙΘΑΝΕΣ ΛΥΣΕΙΣ