ΚΑΘΟΡΙΣΜΟΣ ΟΡΙΩΝ ΚΑΙ ΒΟΗΘΕΙΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΠΙΛΥΣΗ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΩΝ.

 

Διαβάστε το προηγούμενο, εδώ: 

Από τη στιγμή που είστε ικανοί να ακούτε προσεκτικά το παιδί σας και να το βοηθάτε να κατονομάσει και να κατανοήσει καλύτερα τα συναισθήματα του, έχετε κατά πάσα πιθανότητα κατακτήσει με φυσικό τρόπο μια διαδικασία επίλυσης προβλημάτων.

Η διαδικασία αυτή είναι δυνατόν να περιλαμβάνει έως και πέντε στάδια τα οποία θα μπορούσατε εσείς να περιγράψετε ως έξης:

1.      Θέτω όρια.

2.      Καθορίζω τους στόχους.

3.      Σκέφτομαι τις πιθανές λύσεις.

4.      Εκτιμώ τις προτεινόμενες λύσεις, σε συνάρτηση με τις οικογενειακές μας αξίες.

5.      Βοηθώ το παιδί μου, να επιλέξει μια λύση.

Εκ πρώτης όψεως η διαδικασία αυτή μπορεί να φαίνεται δύσχρηστη, αλλά με την πείρα και την πρακτική εξάσκηση καταλήγει να εφαρμόζεται αυτόματα, χωρίς σκέψη (!) και μπορεί, συνήθως, να ολοκληρωθεί σε σύντομο χρονικό διάστημα.

Αυτός άλλωστε είναι ο τρόπος με τον οποίο θα επιθυμούσατε να αντιμετωπίζει το παιδί σας ένα πρόβλημα που χρειάζεται επίλυση: σύντομος αλλά συχνός.

Μπορείτε να καθοδηγήσετε τα παιδιά σας στα διαδοχικά αυτά βήματα.

Μην εκπλαγείτε αν με την επανάληψη και την εμπειρία τα παιδιά αρχίσουν να παίρνουν την πρωτοβουλία και να λύνουν από μόνα τους δύσκολα προβλήματα.

 

ΘΕΣΠΙΣΗ ΟΡΙΩΝ

Για τα παιδιά ιδίως τα μικρότερα η επίλυση προβλημάτων έχει αφετηρία τους γονείς οι οποίοι θέτουν όρια σε ανάρμοστες συμπεριφορές. Ένα παιδί για παράδειγμα, απογοητεύεται και εκφράζει αυτό το αρνητικό συναίσθημα με ανάρμοστο τρόπο: χτυπά έναν φίλο του, καταστρέφει ένα παιγνίδι του, βρίζει.  

Ο γονέας, λοιπόν, πρώτα αναγνωρίζει το συναίσθημα πίσω από την κακή συμπεριφορά, βοηθά το παιδί να το κατονομάσει και στη συνέχεια του εξηγεί ότι ορισμένες μορφές συμπεριφοράς είναι ανάρμοστες και δεν μπορούν να γίνουν αποδεκτές. Έπειτα θα το καθοδηγήσει έτσι ώστε να σκεφτεί καταλληλότερους τρόπους να χειριστεί τα αρνητικά του συναισθήματα.

Λέει ο γονέας: «Είσαι θυμωμένος επειδή ο Στέλιος σου πήρε το παιγνίδι!».

Και συνεχίζει: «Το ίδιο θα ήμουν και εγώ. Δεν είναι όμως σωστό να τον χτυπάς. Τι διαφορετικό θα μπορούσες να κάμεις;».

Η ακόμη, λέει: «Είναι λογικό να ζηλεύεις την αδελφή σου, που πρόλαβε να καθίσει πριν από εσένα στο μπροστινό κάθισμα του αυτοκινήτου, αλλά δεν είναι σωστό να λες αυτές τις άσχημες λέξεις. Μπορείς να σκεφτείς κάποιον άλλο τρόπο για να εκφράσεις τα συναισθήματα σου;».

Είναι σημαντικό τα παιδιά να καταλάβουν ότι το πρόβλημα δεν είναι τα συναισθήματα τους αλλά η κακή συμπεριφορά τους.

Όλα τα συναισθήματα και όλες οι επιθυμίες είναι αποδεκτές, δεν ισχύει το ίδιο όμως και για όλες τις συμπεριφορές.

Το καθήκον των γονέων, λοιπόν, δεν είναι να θέτουν όρια στις επιθυμίες (!) αλλά στις συμπεριφορές.

 

Σε ηλικία γράφοντος 68 ετών (έτος 2021), έχοντας αποκτήσει με τη χάρη του Θεού, 5 παιδιά, 3 γαμπρούς, 1 νύφη και 12 εγγόνια, εάν γνώριζα αυτά που τώρα γράφω πριν από 30 χρόνια (!) θα ήταν πολύ καλύτερα (!) για την οικογένεια μου.

Έτσι λοιπόν, νομίζω, είναι χρήσιμα τα γραφόμενα και αντιγραφόμενα (!) για κάθε πιστό άνθρωπο και οικογενειάρχη, ώστε να απολαύσει τη σοφία και τη σύνεση του Θεού, στην οικογένεια και στη κοινωνία που ζει επώνυμα.

 

 

Στο επόμενο:

ΘΕΣΠΙΣΗ ΟΡΙΩΝ

 

Για την αντιγραφή …