ΘΛΙΨΙΣ, Η ΔΙΩΓΜΟΣ ΔΙΑ ΤΟΝ ΛΟΓΟΝ !!

 

Ματθαίος 13: 19

Εκείνος που σπάρθηκε στα πετρώδη εδάφη, αυτός είναι που ακούει το λόγο και ευθύς τον λαβαίνει με χαρά. Δεν έχει όμως ρίζα μέσα του αλλά είναι πρόσκαιρος και, όταν γίνει θλίψη ή διωγμός εξαιτίας του λόγου, ευθύς σκανδαλίζεται.

Η Πέτρα προσκόμματος.

Η Πέτρα του σκανδάλου.

Ο Λόγος.

 

Ο Ιωάννης, ο θεολόγος, γράφοντας το Ευαγγέλιο δια Πνεύματος Αγίου, λέγει κάτι μοναδικό: «Στην αρχή ήταν ο Λόγος και ο Λόγος υπήρχε με τον Θεόν και Θεός ήταν ο Λόγος».

Προφανώς ο Λόγος είναι ο Ιησούς, ο μονογενής Υιός του Θεού, που έφερε τον λόγο της Καινής Διαθήκης, σαν νόμο ζωής αιωνίου, αφού ο νόμος του Μωυσή ήταν προσωρινός και δοσμένος με θρησκευτική διάταξη τελετών, εορτών, θυσιών, που επαναλαμβάνονταν.

Ο νόμος του Μωυσή ήταν ένας νόμος εξαναγκασμού, ενός λαού που έπρεπε να φοβάται τις ποινές του θανάτου (!) σε κάθε παράβαση που έκρινε ο νόμος δια των κριτών.

Ο νόμος της Καινής Διαθήκης είναι ο νόμος της ελευθερίας, που προήλθε από την προπαιδεία του νόμου του Μωυσή, ώστε κάθε άνθρωπος να αισθανθεί αμαρτωλός και χρεωμένος μπροστά στον Θεόν.

Αυτός ήταν και ο λόγος για την επιτυχία που είχε ο Κύριος Ιησούς ανάμεσα στους τελώνες και τους αμαρτωλούς, που συναντούσε με πολύ άνεση.

Και αυτό ήταν κάτι που δε συγχωρούσαν οι Φαρισαίοι και συνεχώς διαμαρτύρονταν.

Και ο Κύριος πάντα απαντούσε:

 «Δεν είναι οι υγιείς που χρειάζονται γιατρό, αλλά οι άρρωστοι.

 

Δεν ήρθα να καλέσω δικαίους,

 

αλλά αμαρτωλούς σε μετάνοια».

 

 

Ο ΛΙΘΟΣ ΤΟΥ ΠΡΟΣΚΟΜΜΑΤΟΣ

Όταν ο άνθρωπος γνωρίσει τον Ιησού Χριστό μεταστρέφεται σε άλλον άνθρωπο.

Έναν άνθρωπο (!) με μια νέα καρδιά και ένα νέο πνεύμα.

Δηλαδή:

1.      Νέα καρδιά με νέα συναισθήματα από τον καρπό του Αγίου Πνεύματος.

2.      Νέο πνεύμα με δύναμη φωτιάς Πνεύματος Αγίου.

 

Από εκείνη την στιγμή και μετά αρχίζουν οι γενικοί διωγμοί για τον Χριστόν και οι θλίψεις από το οικείο περιβάλλον.

Είναι δύο ζητήματα που ο χριστιανός καλείται να τα αντιμετωπίσει με ζήλο, αυταπάρνηση και «τσαγανό».

Δείτε:

1.      Διωγμοί: Άρχισαν από τον λιθοβολισμό του Στεφάνου (!) στην πρώτη Εκκλησία και δεν τελείωσαν ποτέ.

 

2.      Θλίψεις: Άρχισαν από τους οίκους και τις συγγένειες (!) τους φίλους και τους συναδέλφους (!) και συνεχίζονται όσο ο χριστιανός ζει για τον Χριστόν και μόνον.

 

ΤΙ ΣΥΝΕΒΗ ΣΤΟΝ ΛΑΟ ΙΣΡΑΗΛ

Ο λαός Ισραήλ δεν μπόρεσε να καταλάβει το έργο του Θεού, αφού ζητούσαν ένα νόμο απονομής δικαιοσύνης και μόνον (!) χωρίς το έλεος (την αγάπη) και την πίστη (εμπιστοσύνη) στον Θεόν.

Δείτε τι λέγει ο απόστολος Παύλος, προς τους Ρωμαίους αδελφούς:

Τι λοιπόν θα πούμε;

 

Ότι έθνη που δεν επιδίωκαν δικαιοσύνη, κατέκτησαν δικαιοσύνη,

 

αλλά δικαιοσύνη που προέρχεται από πίστη.

 

Ενώ ο Ισραήλ που επιδίωκε ένα νόμο δικαιοσύνης, στο νόμο δεν έφτασε.

 

Γιατί;

 

Επειδή δεν το επιδίωξαν από την πίστη,

 

αλλά το επιδίωξαν σαν να μπορούσε να γίνει από έργα.

 

Σκόνταψαν στο λίθο του προσκόμματος

 

καθώς είναι γραμμένο:

 

«Ιδού, θέτω στη Σιών λίθο προσκόμματος και πέτρα σκανδάλου, και όποιος πιστεύει σ’ αυτόν δεν θα καταντροπιαστεί».

 

 

Ας το δούμε μαζί:

1.      Ο λαός Ισραήλ αποστάτησε από την πίστη και την αγάπη του Θεού.

2.      Θεώρησε ότι ο νόμος του Μωυσή ήταν επαρκής για το έθνος τους | την Σιών.

3.      Και σκόνταψαν στον λίθο, που ήταν η αποκάλυψη του προσώπου του Μεσσία και η διδασκαλία του Ιησού Χριστού.

 

 

Η ΠΑΡΑΒΟΛΗ ΤΟΥ ΚΑΛΟΥ ΣΠΟΡΕΑ

Από την παραβολή του Σπορέα, μαθαίνουμε κάτι με σημασία, από την εξήγηση.

Την περίπτωση των ανθρώπων που σκανδαλίζονται για τον Χριστόν.

Διαβάζουμε από το Ευαγγέλιο του Ματθαίου:

 Εσείς λοιπόν ακούστε την παραβολή εκείνου που έσπειρε:

 

Σε καθέναν που ακούει το λόγο της βασιλείας και δεν καταλαβαίνει έρχεται ο Πονηρός και αρπάζει το σπαρμένο μέσα στην καρδιά του: αυτός είναι που σπάρθηκε δίπλα στην οδό.

 

Εκείνος που σπάρθηκε στα πετρώδη εδάφη, αυτός είναι που ακούει το λόγο και ευθύς τον λαβαίνει με χαρά.

 

Δεν έχει όμως ρίζα μέσα του αλλά είναι πρόσκαιρος και, όταν γίνει θλίψη ή διωγμός εξαιτίας του λόγου, ευθύς σκανδαλίζεται.

 

Εκείνος που σπάρθηκε στα αγκάθια, είναι αυτός που ακούει το λόγο, αλλά η μέριμνα του αιώνα και η απάτη του πλούτου συμπνίγουν το λόγο και γίνεται άκαρπος.

 

Εκείνος που σπάρθηκε στην καλή γη, είναι αυτός που ακούει το λόγο και τον καταλαβαίνει, ο οποίος πράγματι καρποφορεί και κάνει ο ένας εκατό, ο άλλος εξήντα και ο άλλος τριάντα.

 

Ας το δούμε μαζί:

1.      Οι άνθρωποι που σκανδαλίζονται για τον Χριστόν δεν αντέχουν την θλίψη (!) από το άμεσο συγγενικό περιβάλλον.

2.      Ούτε και τους διωγμούς (!) που γίνονται σε ευρεία κλίμακα ενός κράτους.

3.      Ο λόγος | η αιτία είναι ότι δεν έχουν βάθος | ρίζα μέσα των.

4.      Το βάθος είναι η ταπεινή καρδιά.

5.      Η ρίζα είναι η μελέτη του λόγου του Θεού.

6.      Αποτέλεσμα, πολύ γρήγορα σκανδαλίζονται και αποχωρούν από την προσπάθεια | τον αγώνα της αιωνίου ζωής.

 

Ο ΑΓΑΘΟΣ ΚΥΡΙΟΣ ΙΗΣΟΥΣ

Όταν ο άνθρωπος γευτεί τον Ιησού και την Σωτηρία Του, την άφεση των αμαρτιών του, αρχίζει ο αγιασμός του, δηλαδή η αποβολή όλων αυτών των συνηθειών του κόσμου, που ήσαν επί χρόνια ο τρόπος ζωής του.

Δείτε τι γράφει ο απόστολος Πέτρος στην 1^η επιστολή του:  

Αποβάλτε, λοιπόν, κάθε κακία και κάθε δόλο

 

και υποκρισίες και φθόνους

 

και όλες τις καταλαλιές,

 

και σαν νεογέννητα βρέφη ποθήστε με μεγάλη επιθυμία το λογικό άδολο γάλα, για να αυξηθείτε με αυτό στη σωτηρία,

 

αν γευτήκατε ότι καλός είναι ο Κύριος.

 

Καθώς έρχεστε προς Αυτόν, λίθο ζωντανό

 

που είναι αφενός από τους ανθρώπους αποδοκιμασμένος,

 

αφετέρου μπροστά στο Θεό εκλεκτός και πολύτιμος

 

και εσείς οι ίδιοι σαν λίθοι ζωντανοί οικοδομείστε σαν οίκος πνευματικός, για να είστε ιερατείο άγιο, ώστε να προσφέρετε πνευματικές θυσίες, ευπρόσδεκτες στο Θεό μέσω του Ιησού Χριστού.

 

Γιατί το περιέχει στη Γραφή:

 

«Ιδού, θέτω στη Σιών λίθο ακρογωνιαίο, εκλεκτό, πολύτιμο, και εκείνος που πιστεύει σ’ αυτόν δε θα καταντροπιαστεί».

 

Σ’ εσάς λοιπόν που πιστεύετε δίνεται η τιμή,

 

αλλά σ’ εκείνους που απιστούν, ο λίθος που αποδοκίμασαν οι οικοδόμοι, αυτός έγινε ακρογωνιαίος λίθος

 

και λίθος προσκόμματος και πέτρα σκανδάλου.

 

Αυτοί σκοντάφτουν, επειδή απειθούν στο λόγο·

 

σ’ αυτό και διορίστηκαν.

 

Ας το δούμε:

1.      Ο πιστός χριστιανός είναι πάντα δίπλα στον Χριστόν.

2.      Ο ίδιος ο χριστιανός γίνεται μια πέτρα ζωντανή, σε μια ζωντανή οικοδομή.

3.      Αυτή είναι η Εκκλησία του Χριστού.

4.      Στους λοιπούς που δεν είναι δίπλα στον Ιησού ακολουθώντας, ο Ιησούς είναι λίθος προσκόμματος και πέτρα σκανδαλισμού.

5.      Και έτσι, σκοντάφτουν, απειθούν και αποστατούν από του Κυρίου.

 

 

Η ΑΛΗΘΙΝΗ ΑΓΑΠΗ ΤΟΥ ΑΠΟΣΤΟΛΟΥ ΠΑΥΛΟΥ

Γράφοντας ο απόστολος Παύλος προς τους αδελφούς της Ρώμης φανερώνει την έκδηλη αγάπη του στο πρόσωπο του Ιησού Χριστού.

Διαβάζουμε:

Ποιος θα μας χωρίσει από την αγάπη του Χριστού;

 

Θλίψη ή στενοχώρια ή διωγμός ή λιμός

 

ή γυμνότητα ή κίνδυνος ή μάχαιρα;

 

Καθώς είναι γραμμένο:

 

«Για χάρη σου θανατωνόμαστε όλη την ημέρα, λογιστήκαμε σαν πρόβατα σφαγής».

 

Αλλά σ’ όλα αυτά υπερνικούμε μέσω αυτού που μας αγάπησε.

 

Γιατί είμαι πεπεισμένος ότι ούτε θάνατος

 

ούτε ζωή ούτε άγγελοι

 

ούτε αρχές ούτε τωρινά ούτε μελλοντικά ούτε δυνάμεις

 

ούτε ύψος ούτε βάθος ούτε κάποιο άλλο κτίσμα

 

θα δυνηθεί να μας χωρίσει από την αγάπη του Θεού,

 

που είναι μέσα στο Χριστό Ιησού τον Κύριό μας.

 

Ας το δούμε μαζί:

1.      Η αγάπη του Χριστού (!) είναι η μεγαλύτερη αποκάλυψη στον άνθρωπο, επάνω στην γη.

2.      Ο άνθρωπος που είναι δίπλα στον Ιησού (πιστός) απολαμβάνει τα πάντα όσα (!) στερήθηκε στην ζωή του.

3.      Έκτοτε, δεν επιτρέπει να του κλέψει κανείς (!) τον Χριστόν.

4.      Η Χριστός είναι η ζωή, η αναπνοή, τα πάντα.

5.      Αφού ο παλιός άνθρωπος πέθανε και η ζωή του είναι κρυμμένη (!) μαζί με τον Χριστό μέσα στον Θεον.

 

ΕΡΩΤΗΜΑΤΑ

Αντέχεις στους διωγμούς του κράτους, να σου κλέψουν τον Χριστόν;

Αντέχεις στις θλίψεις εκ των συγγενών σου;

 Βοηθάς τους δοκιμαζομένους αδελφούς σου;

ΑΚΟΥΣΤΕ | ΔΕΙΤΕ ΤΟΝ ΥΜΝΟ, ΕΔΩ: