ΕΡΓΑΣΙΑ ΜΕ ΚΟΠΟ ΚΑΙ ΜΟΧΘΟ !!

Εφεσίους 4: 27

Αυτός που κλέβει, ας μη κλέβει πλέον, αλλά μάλλον ας κοπιάζει δουλεύοντας με τα χέρια του το καλό, για να έχει να μεταδίδει σ' εκείνον που έχει ανάγκη.

Το φιλότιμο

Η εργασία

Ο μόχθος

 

Από πολύ μικρός ο άνθρωπος μαθαίνει να εργάζεται (!) ώστε να αντιμετωπίσει τις ανάγκες του.

Ακόμη, μαθαίνει από τους γονείς του τον κόπο και τον μόχθο της εργασίας, ιδιαίτερα όταν και αυτός ο ίδιος (!) εργαστεί σε χειρονακτικές εργασίες είτε στον αγρό, είτε στο σπίτι | στον κήπο, όπου στο τέλος της εργασίας θα έλθει κατάκοπος να φάει το φαγητό που άλλος, η μητέρα, θα έχει ετοιμάσει.

Το αντίθετο, είναι ο τρυφηλός | ο μαλθακός | ο καλοπερασάκιας | ο χλιδάτος.

Την ευθύνη για την καλλιέργεια της εργατικότητας στο παιδί (!) την έχουν απόλυτα, οι γονείς.   

Και όλη αυτή η καλλιέργεια ολοκληρώνεται στην ηλικία μεταξύ 4 και 7 ετών.

Μετά είναι τόσο αργά.

 

ΟΙ ΔΥΟ ΕΠΙΣΤΟΛΕΣ ΤΟΥ ΠΑΥΛΟΥ, ΠΡΟΣ ΤΟΥΣ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΕΙΣ

Ο απόστολος Παύλος, διακρίνοντας το πιο πάνω ζήτημα μεταξύ των αδελφών  της Θεσσαλονίκης, γράφει δύο επιστολές.

  

Διαβάζουμε:

και να δείχνετε φιλοτιμία στο να ησυχάζετε,

 

και να καταγίνεστε με τα δικά σας,

 

και να εργάζεστε με τα ίδια σας τα χέρια,

 

καθώς σας παραγγείλαμε·

 

για να περπατάτε με ευπρέπεια προς τους έξω, και να μη έχετε ανάγκη από τίποτε.

 

Και από την 2^η επιστολή, διαβάζουμε:

 

Επειδή, ξέρετε πώς πρέπει να μας μιμείστε·

 

δεδομένου ότι, δεν φερθήκαμε άτακτα μεταξύ σας,

 

ούτε φάγαμε δωρεάν ψωμί από κάποιον, αλλά με κόπο και μόχθο, εργαζόμενοι νύχτα και ημέρα, για να μη επιβαρύνουμε κανέναν από σας.

 

Όχι ότι δεν έχουμε εξουσία, αλλά για να σας δώσουμε τον εαυτό μας υπόδειγμα στο να μας μιμείστε.

 

Επειδή, και όταν ήμασταν κοντά σας, αυτό σας παραγγέλλαμε,

 

ότι, αν κάποιος δεν θέλει να εργάζεται, δεν πρέπει ούτε και να τρώει·

 

επειδή, ακούμε μερικούς ότι περπατούν ανάμεσά σας άτακτα, οι οποίοι καθόλου δεν εργάζονται, αλλά περιεργάζονται.

 

Όμως, παραγγέλλουμε σ' αυτού τού είδους τούς ανθρώπους, και τους προτρέπουμε διαμέσου τού Κυρίου μας Ιησού Χριστού,

 

να τρώνε το ψωμί τους εργαζόμενοι με ησυχία.

 

Από την επιστολή προς τους Εφεσίους αδελφούς:

μη δίνετε τόπο στον διάβολο.

 

Αυτός που κλέβει, ας μη κλέβει πλέον,

 

αλλά μάλλον ας κοπιάζει δουλεύοντας με τα χέρια του το καλό,

 

για να έχει να μεταδίδει σ' εκείνον που έχει ανάγκη.

 

 

 

Ας το δούμε μαζί:

1.      Να ησυχάζετε εργαζόμενοι με τα χέρια σας, είτε πνευματικά, είτε χειρονακτικά με φιλότιμο.

2.      Όταν κάποιος δεν εργάζεται (!) αυτός σίγουρα, περιεργάζεται.

3.      Όταν κάποιος περιεργάζεται (!) αυτός σίγουρα γίνεται άτακτος.

4.      Όταν κάποιος περπατά σαν άτακτος (!) θα καταλήξει με βεβαιότητα στην κλοπή, στην αρπαγή.

5.      Άτακτος, είναι ο χαρακτηρισμός του ασύνετου, του άφρονα, του ανόητου ανθρώπου.

 

 ΑΠΟ ΤΗΝ ΜΑΡΤΥΡΙΑ ΤΟΥ ΑΠΟΣΤΟΛΟΥ ΠΑΥΛΟΥ

Ο απόστολος Παύλος, δίνει την προσωπική του μαρτυρία μιλώντας προς τους αδελφούς Πρεσβυτέρους της Ασίας, στην τελευταία του παρουσία εκεί στην Μίλητο.

Διαβάζουμε:

Κι εσείς οι ίδιοι ξέρετε ότι στις ανάγκες μου

 

και σ' εκείνους που ήσαν μαζί μου υπηρέτησαν αυτά τα χέρια.

 

Σε όλα υπέδειξα σε σας ότι,

 

κοπιάζοντας κατ' αυτό τον τρόπο, πρέπει να βοηθάτε τούς ασθενείς,

 

και να θυμάστε τα λόγια τού Κυρίου Ιησού,

 

ότι αυτός είπε:

 

Μακάριο είναι το να δίνει κάποιος, μάλλον, παρά να παίρνει.

 

Και από την 1^η επιστολή προς τους Θεσσαλονικείς:

Επειδή, θυμάστε, αδελφοί, τον κόπο μας και τον μόχθο·

 

δεδομένου ότι, νύχτα και ημέρα εργαζόμενοι, για να μη επιβαρύνουμε κάποιον από σας, σας κηρύξαμε το ευαγγέλιο του Θεού.

 

Εσείς είστε μάρτυρες, και ο Θεός, ότι με όσιο τρόπο και δίκαιο και άμεμπτο φερθήκαμε σε σας που πιστεύετε·

 

καθώς ξέρετε, ότι κάθε έναν από σας ξεχωριστά, όπως ο πατέρας τα δικά του παιδιά,

 

σας προτρέπαμε

 

και παρηγορούσαμε·

 

και διαμαρτυρόμασταν να περπατήσετε αντάξια του Θεού, που μας προσκαλεί στη δική του βασιλεία και δόξα.

 

 

 

Ας το δούμε μαζί:

1.      Το παράδειγμα που άφησε ο Παύλος (!) ήταν το φιλότιμο και η αξιοπρέπεια.

2.      Δεν ξέχασε ποτέ, ο Παύλος την ρήση του Κυρίου Ιησού: «Όταν κάποιος μπορεί να δίνει, αυτός είναι Ευτυχής | Ευλογημένος | Μακάριος, παρά εκείνον που εισπράττει».

3.      Ο άξιος εργάτης του Θεού, έχει την παρρησία ώστε να προτρέπει | να παρηγορεί και να διαμαρτύρεται έντονα.

4.      Να διαμαρτύρεται ενώπιον του Θεού και των ανθρώπων (!) περί αμαρτίας περί κρίσεως και περί δικαιοσύνης.  

5.      Αμαρτία, όταν παρανομεί | αμαρτάνει ο λαός.

6.      Κρίση, όταν εκτρέπεται σιγά – σιγά, από την ευθεία οδό του Κυρίου. 

7.      Δικαιοσύνη, όταν εμμένει σε άδικη υπόθεση (!) αδικώντας τους αδελφούς.

 

Αμήν.  

ΔΕΙΤΕ | ΑΚΟΥΣΤΕ ΤΟ ΚΗΡΥΓΜΑ: 

ΑΠΟ ΣΧΟΛΙΟ ΑΝΑΓΝΩΣΤΗ:

Και ο Πατέρας Θεός εργάζεται και ο Υιός, Ο Κύριος Ιησούς Χριστός εργάζεται, και ο Παρακλητος το Άγιο Πνεύμα εργάζεται.... Ας θυμηθούμε εκείνο τον δούλο με το ένα ταλαντο, που δεν το εργάστηκε, τι άκουσε από τον Κύριο! Δούλε πονηρέ και οκνηρε... Ποιο ήταν το αποτέλεσμα? Και που κατέληξε? Ας τον ρωτήσουν όλοι οι εν Χριστω αδελφοι που δεν εργάζονται, για να μάθουν!!! Αλληλούια...