ΜΑΚΑΡΙΟΙ ΟΙ ΠΕΝΘΟΥΝΤΕΣ ΜΕΣΑ ΣΤΗΝ ΕΚΚΛΗΣΙΑ !!
Δανιήλ 10: 2
Κατά τις ημέρες εκείνες, εγώ ο Δανιήλ,
ήμουν σε πένθος τρεις ολόκληρες εβδομάδες. Επιθυμητό ψωμί
δεν έφαγα, και κρέας και κρασί δεν μπήκε στο στόμα μου ούτε άλειψα καθόλου τον
εαυτό μου, μέχρι τη συμπλήρωση τριών ολόκληρων εβδομάδων.
Το πένθος.
Η αγωνία.
Ο βασανισμός της ψυχής.
Ο άνθρωπος του Θεού, αγαπά τον Θεόν και τον διπλανό του, τον πλησίον.
Αυτή η αγάπη (!) είναι του Θεού | είναι βαθιά και όχι ανθρώπινη.
Είναι μια αγάπη που προσεύχεται, αγωνιά, πενθεί για τα συντρίμμια του πλησίον.
Είναι μια «κινητική ενέργεια» (!) που εργάζεται έργον δικαιοσύνης, αντί για ανομία και αδικία.
Αυτή είναι και η αγάπη του Χριστού που προφήτεψε και ο Ησαΐας, δια Πνεύματος Αγίου, περι το 750 π. Χ. όπως διαβάζουμε:
Πνεύμα Κυρίου τού Θεού είναι επάνω μου·
επειδή, ο Κύριος με έχρισε για να ευαγγελίζομαι
στους φτωχούς·
με απέστειλε για να γιατρέψω τους συντριμμένους στην καρδιά, να κηρύξω ελευθερία στους αιχμαλώτους,
και άνοιγμα δεσμωτηρίου στους δεσμίους·
για να κηρύξω χρόνον ευπρόσδεκτο στον Κύριο, και ημέρα εκδίκησης του
Θεού μας· για να παρηγορήσω όλους αυτούς που πενθούν·
για να καθορίσω σ' αυτούς που πενθούν στη Σιών, να τους δώσω ωραιότητα,
αντί για στάχτη,
λάδι ευφροσύνης, αντί για πένθος, στολή αίνεσης, αντί τού πνεύματος της
αποθάρρυνσης·
για να ονομάζονται δέντρα δικαιοσύνης, φύτεμα του Κυρίου, για δική του
δόξα.
Με την ίδια αγάπη και σπλάχνα, μιλάει ο Κύριος Ιησούς, όπως κατέγραψε ο Ιωάννης στο Ευαγγέλιο.
Διαβάζουμε:
Διά τούτο ο Πατήρ με αγαπά, διότι εγώ βάλλω την ψυχήν μου, διά να λάβω αυτήν
πάλιν.
Ουδείς αφαιρεί αυτήν απ' εμού, αλλ' εγώ βάλλω αυτήν απ' εμαυτού·
εξουσίαν έχω να βάλω αυτήν, και εξουσίαν έχω πάλιν να λάβω αυτήν·
ταύτην την εντολήν έλαβον παρά του Πατρός μου.
Λίγο αργότερα, διαβάζουμε:
Προ δε της εορτής του πάσχα
εξεύρων ο Ιησούς ότι ήλθεν η ώρα αυτού διά να μεταβή εκ του κόσμου τούτου
προς τον Πατέρα,
αγαπήσας τους ιδικούς του τους εν τω κόσμω, μέχρι τέλους ηγάπησεν αυτούς.
Και στην προσευχή στον κήπο της Γεθσημανή, με αγωνία, ο Κύριος, δέεται στον Πατέρα:
Τώρα δε έρχομαι προς σε,
και ταύτα λαλώ εν τω κόσμω διά να έχωσι την χαράν
μου πλήρη εν εαυτοίς.
Εγώ έδωκα εις αυτούς τον λόγον σου, και ο κόσμος
εμίσησεν αυτούς,
διότι δεν είναι εκ του κόσμου, καθώς εγώ δεν είμαι
εκ του κόσμου.
Δεν παρακαλώ να σηκώσης αυτούς εκ του κόσμου, αλλά να φυλάξης αυτούς εκ του πονηρού.
ΟΙ ΠΕΝΘΟΥΝΤΕΣ ΜΕΣΑ ΣΤΗΝ ΕΚΚΛΗΣΙΑ
Ο άνθρωπος του Θεού, που ο Κύριος Ιησούς, ο Χριστός του Θεού, προσέθεσε μέσα στην εκκλησία Του πενθεί | προσεύχεται | αγωνιά.
Κάθε φορά όμως ο Θεός έρχεται να παρηγορήσει | να ανταμείψει αυτόν τον αγώνα στην προσευχή του Θεού, στο ταμείο.
Διαβάζουμε από τον προφήτη Ησαΐα:
Ευφρανθείτε μαζί με την Ιερουσαλήμ, και
αγάλλεστε μαζί της, όλοι όσοι την αγαπάτε·
χαρείτε χαρά μαζί της, όλοι όσοι πενθείτε γι'
αυτή·
για να θηλάσετε, και να χορτάσετε από τους μαστούς των παρηγοριών της·
για να θηλάσετε πλήρως, και να εντρυφήσετε στην αφθονία της δόξας της.
Επειδή, έτσι λέει ο Κύριος:
Δέστε, θα στρέψω προς αυτήν την ειρήνη σαν ποταμό, και τη δόξα των
εθνών σαν χείμαρρο που πλημμυρίζει·
τότε, θα θηλάσετε, θα βασταχτείτε επάνω στα πλευρά, και θα κολακευτείτε
επάνω στα γόνατά της.
Σαν παιδί, που το παρηγορεί η μητέρα του, έτσι θα σας παρηγορήσω εγώ·
και θα παρηγορηθείτε στην Ιερουσαλήμ.
Και θα δείτε, και η καρδιά σας θα ευφρανθεί, και τα κόκαλά σας θα
ανθίσουν σαν χορτάρι·
και το χέρι τού Κυρίου θα γνωριστεί στους δούλους του, η οργή του,
όμως, στους εχθρούς του.
Ο δε Κύριος Ιησούς, έλεγε στην επί του όρους ομιλία:
Μακάριοι αυτοί που πενθούν·
επειδή, αυτοί θα παρηγορηθούν.
Και ο απόστολος Πέτρος γράφει την 1η επιστολή προς τους διεσπαρμένους Εβραίους αδελφούς και παρηγορεί:
Αγαπητοί, μη παραξενεύεστε
εξαιτίας τού βασανισμού που γίνεται σε σας για δοκιμασία,
σαν να σας συνέβαινε κάτι
παράδοξο·
αλλά, δεδομένου ότι είστε κοινωνοί των παθημάτων τού Χριστού,
να χαίρεστε,
ώστε και όταν η δόξα του φανερωθεί, να χαρείτε νιώθοντας αγαλλίαση.
Αν ονειδίζεστε εξαιτίας τού ονόματος του
Χριστού, είστε μακάριοι·
επειδή, το Πνεύμα της δόξας και το Πνεύμα τού
Θεού αναπαύεται επάνω σας·
από μεν το δικό τους μέρος βλασφημείται, από δε το δικό σας δοξάζεται.
Επειδή, κανένας από σας ας μη πάσχει ως φονιάς ή κλέφτης ή κακοποιός ή
ως κάποιος που περιεργάζεται τα ξένα πράγματα·
αλλά, αν κάποιος πάσχει ως Χριστιανός, ας μη ντρέπεται,
αλλά ας δοξάζει τον Θεό ως προς αυτό·
επειδή, έφτασε ο καιρός το να
αρχίσει η κρίση από τον οίκο τού Θεού·
και αν αρχίζει πρώτα από μας, τι θα
είναι το τέλος εκείνων που απειθούν στο ευαγγέλιο του Θεού;
Και «αν ο δίκαιος μόλις σώζεται,
ο ασεβής και ο αμαρτωλός πού θα φανεί;».
Ώστε, κι αυτοί που πάσχουν σύμφωνα με το θέλημα
του Θεού,
ας εμπιστεύονται τις δικές τους ψυχές σ' αυτόν,
ως σε πιστό δημιουργό, με αγαθοποιία.
Ας το δούμε μαζί:
1. Όποιος πάσχει σαν χριστιανός είναι μακάριος.
2. Όποιος πάσχει σαν χριστιανός είναι κοινωνός των παθημάτων του Χριστού.
3. Όποιος πάσχει σαν χριστιανός να χαίρεται.
4. Όποιος πάσχει σαν χριστιανός το Πνεύμα της δόξας του Χριστού αναπαύεται επάνω του.
5. Όποιος πάσχει σαν χριστιανός το Πνεύμα του Θεού, είναι επάνω του.
6. Όποιος πάσχει σαν χριστιανός ας μην ντρέπεται.
7. Όποιος πάσχει σαν χριστιανός ας γνωρίζει (!) ότι έφτασε ο καιρός, ώστε η κρίση του Θεού να ξεσπάσει, πρώτον από τον οίκο του Θεού.
8. Όποιος πάσχει σαν χριστιανός ας γνωρίζει (!) ότι αυτή η κρίση του Θεού, θα τελειώσει με την κρίση αυτών που απειθούν στο Ευαγγέλιο του Χριστού.
Αλήθεια.
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου