ΠΡΟΣΕΥΧΗ ΤΟΥ ΝΟΟΣ !!

1^η επιστολή προς Κορινθίους 10: 13

Πειρασμός δεν σας κατέλαβε, παρά μονάχα ανθρώπινος· όμως, είναι πιστός ο Θεός, ο οποίος δεν θα σας αφήσει να πειραστείτε περισσότερο από τη δύναμή σας, αλλά μαζί με τον πειρασμό θα κάνει και την έκβαση, ώστε να μπορείτε να υποφέρετε.

 

Θλίψη πνεύματος.

Κατάθλιψη.

Παγίδες.

 

Όταν ο άνθρωπος εισέρχεται σε περιπέτειες μέσα στην προσωπική του ζωή (!) τότε έρχεται σε αδιέξοδα τεράστια | βουνά αξεπέραστα.

Και μιλάμε για έναν άνθρωπο που γνωρίζει τον Θεόν, όμως, δεν αφήνει αυτόν ο πειράζων.

Γι αυτό και λέμε ότι είναι "ανθρώπινος πειρασμός" όταν ο άνθρωπος μπλέξει στα πλοκάμια των πονηρών ανθρώπων και στην δική του (!) άγνοια των κινδύνων.

Όταν ο Κύριος Ιησούς, απέστειλε τους δώδεκα, έλεγε ακριβώς:

Δέστε, εγώ σας στέλνω σαν πρόβατα ανάμεσα σε λύκους·

 

γίνεστε, λοιπόν, φρόνιμοι σαν τα φίδια, και απλοί σαν τα περιστέρια.

 

Και προσέχετε από τους ανθρώπους·

 

επειδή, θα σας παραδώσουν σε συνέδρια, και θα σας μαστιγώσουν στις συναγωγές τους·

 

 

Η ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ ΤΟΥ ΔΑΒΙΔ

Ο Δαβίδ, ένας χρισμένος νεαρός άνθρωπος του Θεού, αντιμετώπισε ένα παρόμοιο πόλεμο | διωγμό θανάτου, από τον βασιλιά Σαούλ.

Μέσα από τον 142^ο ψαλμό, καταλαβαίνουμε όλη την ψυχική κατάσταση που βρισκόταν ο Δαβίδ, κρυπτόμενος μέσα σε ένα σπήλαιο, με τους συντρόφους του. 

 

Διαβάζουμε:

Με τη φωνή μου έκραξα στον Κύριο·

 

με τη φωνή μου δεήθηκα στον Κύριο.

 

Τη δέησή μου θα ξεχύσω μπροστά του·

 

τη θλίψη μου θα αναγγείλω μπροστά του.

 

Όταν το πνεύμα μου ήταν μέσα μου καταθλιμμένο, τότε εσύ γνώρισες τον δρόμο μου.

 

Έκρυψαν παγίδα για μένα, στον δρόμο που περπατούσα.

 

Έβλεπα προς τα δεξιά, και παρατηρούσα, και δεν υπήρχε κάποιος που να με γνωρίζει·

 

το καταφύγιο χάθηκε από μένα, δεν υπήρχε κανένας που να αναζητάει την ψυχή μου.

 

Σε σένα, Κύριε, έκραξα, και είπα: Εσύ είσαι η καταφυγή μου, η μερίδα μου στη γη των ζωντανών ανθρώπων.

 

Πρόσεξε στη φωνή μου, επειδή ταλαιπωρούμαι υπερβολικά·

 

ελευθέρωσέ με από εκείνους που με καταδιώκουν, επειδή είναι δυνατότεροί μου.

 

Βγάλε την ψυχή μου από τη φυλακή, για να δοξολογώ το όνομά σου.

 

Οι δίκαιοι θα με περικυκλώσουν, όταν με ανταμείψεις.

 

Ας το δούμε μαζί:

1.      Μέσα από την κρύπτη του σπηλαίου και γνωρίζοντας ότι ο θάνατος είναι πλησίον | παραμονεύει, ο Δαβίδ προσεύχεται με δέηση προς τον Κύριο των δυνάμεων του γνωρίζει καλά.

2.      Αναγγέλλει ο Δαβίδ την θλίψη του πνεύματος του, όταν γνωρίζει ότι ο Σαούλ βρίσκεται πλησίον, με τα στρατεύματα και με απόφαση θανάτου.

3.      Η παγίδα ήταν στημένη | το τέλος πλησίον, όπως νόμιζε ο Δαβίδ.

4.      Καταφύγιο δεν υπήρχε πουθενά, από κανένα άνθρωπο ισχυρό.

5.      Και τότε ο Δαβίδ, κράζοντας, είπε με πίστη Θεού: «Εσύ Κύριε  είσαι η καταφυγή μου».

6.      Ακόμη: «Ταλαιπωρούμε υπερβολικά, Κύριε, από ανθρώπους δυνατότερους μου».

7.      Και: «Βγάλε με, Κύριε, μέσα από αυτή την φυλακή».

8.       Και κατέληξε: «Οι δίκαιοι | οι αδελφοί μου, θα με περικυκλώσουν όταν Εσύ με ελευθερώσεις».

 

Η ΠΡΟΣΕΥΧΗ ΜΕ ΤΟ ΝΟΥ

Ο Δαβίδ καθώς βρίσκεται σε μια τέτοια κατάσταση θλίψης | απογοήτευσης | κατάθλιψης προσεύχεται με τον νου και όλη του την σκέψη και γνώση για το τι τον περιμένει σε λίγες ώρες, αφού ο Σαούλ έχει καταφθάσει (!) με 3,000 στρατιώτες.

 

Αυτή είναι η προσευχή του νου, που περιγράφει ο Απόστολος Παύλος, προς την Εκκλησία της Κορίνθου.

Διαβάζουμε:  

Έτσι κι εσείς, επειδή είστε ζηλωτές πνευματικών χαρισμάτων, ζητάτε να περισσεύετε σ' αυτά για την οικοδομή της εκκλησίας.

 

Γι' αυτό, αυτός που μιλάει με γλώσσα, ας προσεύχεται για να γίνει ικανός να διερμηνεύει.

 

Επειδή, αν προσεύχομαι με γλώσσα, το πνεύμα μου προσεύχεται, αλλά ο νους μου μένει ακαρποφόρητος.

 

Τι πρέπει, λοιπόν;

 

Θα προσευχηθώ με το πνεύμα, θα προσευχηθώ όμως και με τον νου·

 

θα ψάλλω με το πνεύμα, θα ψάλλω όμως και με τον νου.

 

Επειδή, αν δοξολογήσεις με το πνεύμα, εκείνος που έχει την τάξη τού ιδιώτη, πώς θα πει το Αμήν στην ευχαριστία σου, μη ξέροντας τι λες;

 

Επειδή, εσύ μεν καλώς ευχαριστείς, ο άλλος όμως δεν οικοδομείται.

 

Η ΠΡΟΣΕΥΧΗ ΜΕΣΑ ΣΤΗΝ ΕΚΚΛΗΣΙΑ

Η Εκκλησία είναι το σώμα του Χριστού, ο οίκος του Θεού, ο στύλος και το στερεό θεμέλιο της αλήθειας.

Όλα μέσα στην  Εκκλησία γίνονται με ευσέβεια | φόβο και τρόμο Θεού, ακόμη και η προσευχή μας.

Η προσευχή του νου, είναι με σύνεση και με αλήθεια, ώστε να φέρει οικοδομή στο σώμα του Χριστού.

Η προσευχή δια Πνεύματος Αγίου είναι επίσης, με σύνεση και γνώση ότι ο Θεός δοξάζεται με τις διανομές των χαρισμάτων του Αγίου Πνεύματος, σε όλους τους αδελφούς.

Η προσευχή είναι το καταφύγιο των αδελφών, που ζουν ανάμεσα σε ένα κόσμο αφιλόξενο | άσπλαχνο | μάταιο | ψεύτικο.

Εκεί, ο Θεός ακούει | μιλάει | ενθαρρύνει με χάρη τον λαό Του.    

 

Αμήν.

ΑΚΟΥΣΤΕ | ΔΕΙΤΕ ΤΟΝ ΥΜΝΟ: