ΙΗΣΟΥΣ! – ΜΕΡΟΣ ΙΙΙ

Κολοσσαείς 2: 5 επειδή, αν και κατά το σώμα είμαι απών, όμως με το πνεύμα είμαι μαζί σας, χαίροντας και βλέποντας την τάξη σας, και τη σταθερότητα της πίστης σας στον Χριστό.

Τον Γνωρίζεις, σαν Αλήθεια;

Τον Πιστεύεις, όταν σου μιλάει;

Τον Ακολουθείς, στα ίχνη Του;

Ο Κύριος Ιησούς πέρασε από την γη, εκτελώντας την διακονία προς τον Πατέρα, ως υπηρέτης και δούλος.

Μας άφησε τα ίχνη Του.

Είναι η ατομική βεβαιότητα της αγάπης και της θυσίας Του, αλλά και της μέλλουσας παρουσίας Του, όταν έλθει ένδοξος νικητής και Βασιλιάς.

Αυτή την όραση την πνευματική, μας δίδαξε ο Κύριος πριν αναχωρήσει, λέγοντας:

«Όποιος αγαπάει την ψυχή του, θα τη χάσει·

«και όποιος μισεί την ψυχή του σε τούτο τον κόσμο, θα τη φυλάξει σε αιώνια ζωή».

«Αν κάποιος εμένα υπηρετεί, εμένα ας ακολουθεί·

«και όπου είμαι εγώ, εκεί θα είναι και ο δικός μου υπηρέτης·

«και αν κάποιος υπηρετεί εμένα, θα τον τιμήσει ο Πατέρας».

Προς δε τον Πέτρο, ο Κύριος μετά την Ανάσταση και αφού ήλθαν κοντά – κοντά,  με το γεγονός του ψαρέματος των μαθητών στην Γαλιλαία, στην λίμνη της Τιβεριάδας, ο Κύριος Ιησούς έδωσε μια πιο σαφή οδηγία, προσωπικά στον Πέτρο.

Διαβάζουμε από το Ευαγγέλιο του Ιωάννη:    

«Σε διαβεβαιώνω απόλυτα, όταν ήσουν νεότερος, έζωνες τον εαυτό σου, και περπατούσες όπου ήθελες· αφού γεράσεις, όμως, θα απλώσεις τα χέρια σου, και άλλος θα σε ζώσει, και θα σε φέρει όπου δεν θέλεις».

«Και τούτο το είπε, δείχνοντας με ποιον θάνατο πρόκειται να δοξάσει τον Θεό. Και αφού το είπε αυτό, του λέει: Ακολούθα με».

Πως ήταν δυνατόν ο Πέτρος να ακολουθεί τον Κύριο, αφού σε λίγο θα αναχωρούσε;

Ο Κύριος εννοούσε τα ίχνη Του, τον τρόπο Του, την αφιέρωση Του.

Ο ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ ΠΕΤΡΟΣ

Ο ίδιος ο απόστολος Πέτρος γράφει στην πρώτη επιστολή του, περίπου το 62 - 64 μ.Χ. και αναφέρεται στα ίχνη του Κυρίου.

Διαβάζουμε:

«Οι δούλοι, υποτάσσεστε με κάθε φόβο στους κυρίους σας, όχι μονάχα στους αγαθούς και επιεικείς, αλλά και στους διεστραμμένους· επειδή, αυτό είναι χάρη, το να υποφέρει κάποιος λύπες εξαιτίας της συνείδησης στον Θεό, πάσχοντας άδικα».

«Επειδή, ποια δόξα υπάρχει, αν αμαρτάνοντας και δεχόμενοι χτυπήματα υπομένετε; Αν, όμως, αγαθοποιώντας και πάσχοντας υπομένετε, αυτό είναι χάρη μπροστά στον Θεό».

«Δεδομένου ότι, σε τούτο προσκληθήκατε, επειδή και ο Χριστός έπαθε για χάρη σας, αφήνοντας παράδειγμα σε σας, για να ακολουθήσετε τα ίχνη του·»

Ο ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ ΠΑΥΛΟΣ

Ο απόστολος Παύλος γράφοντας προς τους Φιλιππησίους, αναφέρεται στην προσωπική του επιλογή να συνδεθεί απόλυτα με τον Ιησού Χριστό και να περιπατήσει ακριβώς, στα ίχνη του Κυρίου.

Διαβάζουμε:

«Μάλιστα δε και θεωρώ ότι τα πάντα είναι ζημία απέναντι στο έξοχο της γνώσης τού Ιησού Χριστού τού Κυρίου μου· για τον οποίο ζημιώθηκα τα πάντα, και θεωρώ ότι είναι σκύβαλα, για να κερδίσω τον Χριστό, και να βρεθώ σ' αυτόν, μη έχοντας δική μου δικαιοσύνη, αυτή από τον νόμο, αλλά εκείνη διαμέσου της πίστης τού Χριστού, τη δικαιοσύνη, αυτή από τον Θεό διαμέσου της πίστης·

«για να γνωρίσω αυτόν, και τη δύναμη της ανάστασής του, και την κοινωνία των παθημάτων του, συμμορφούμενος με τον θάνατό του·

«αν κατά κάποιον τρόπο φτάσω στην εξανάσταση των νεκρών».

Και ο Παύλος συνεχίζει, διευκρινίζοντας:

«Όχι ότι έλαβα κιόλας το βραβείο ή έγινα ήδη τέλειος·

«τρέχω, όμως, πίσω απ' αυτό, ίσως το αποκτήσω, για το οποίο και αποκτήθηκα από τον Ιησού Χριστό».

ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΤΟΥ ΠΑΥΛΟΥ

Ο Παύλος γράφει προς τους Κορινθίους απολογούμενος προς αυτούς, δια την συμπεριφορά τους:

«Παρακάλεσα τον Τίτο, και ύστερα απ' αυτόν έστειλα τον αδελφό·

«μήπως ο Τίτος σάς εκμεταλλεύτηκε σε κάτι πλεονεκτικά;

«Δεν περπατήσαμε με το ίδιο πνεύμα;

«Δεν βαδίσαμε στα ίδια αχνάρια;»

Ας το δούμε μαζί:

1.       Τα αχνάρια του Ιησού είναι ο χαρακτήρας Του.

2.       Τα αχνάρια του Ιησού είναι η χρηστότητα Του.

3.       Τα αχνάρια του Ιησού είναι τα σπλάχνα Του.

4.       Τα αχνάρια του Ιησού είναι η προσφορά και η θυσία Του.

5.       Τα αχνάρια του Ιησού είναι ο νόμος Του (Γαλάτες 6: 2).

6.       Τα αχνάρια του Ιησού είναι το πνεύμα του Χριστού.

Αμήν.

Κολοσσαείς 2: 6 Όπως, λοιπόν, παραλάβατε τον Ιησού Χριστό, τον Κύριο, περπατάτε ενωμένοι μ' αυτόν,