ΟΡΚΟΣ ΚΑΙ ΑΓΝΩΣΙΑ ΘΕΟΥ!

Ματθαίος 5: 18 Επειδή, σας διαβεβαιώνω, μέχρις ότου παρέλθει ο ουρανός και η γη, ένα γιώτα ή μία κεραία δεν θα παρέλθει από τον νόμο, έως ότου όλα εκπληρωθούν. Όποιος, λοιπόν, αθετήσει μία από τούτες τις ελάχιστες εντολές, και διδάξει έτσι τους ανθρώπους, ελάχιστος θα ονομαστεί στη βασιλεία των ουρανών· όποιος, όμως, εκτελέσει και διδάξει, αυτός θα ονομαστεί μέγας στη βασιλεία των ουρανών. Επειδή, σας λέω ότι, αν η δικαιοσύνη σας δεν περισσεύσει περισσότερο από τη δικαιοσύνη των γραμματέων και των Φαρισαίων, δεν θα μπείτε μέσα στη βασιλεία των ουρανών.

Αν ορκίζεσαι, είσαι σε πλήρη αδυναμία.

Αν ορκίζεσαι, σίγουρα θα αποτύχεις.

Αν ορκίζεσαι, σίγουρα λες ψέματα.

Μια λάθος και κακή συνήθεια, έχει ο μέσος Έλληνας!

Να ορκίζεται (!) και μάλιστα, σε ότι έχει ιερό!

Πόση αλήθεια, κρύβεται από πίσω από αυτή την ενέργεια;

Ο όρκος έρχεται ως πρακτική από τα βάθη των αιώνων, από συμφωνίες ειρήνης, από υποσχέσεις τιμής και τέλος, διδαχή των φυλών και των εθνών.

Στην εποχή του Αβραάμ, ανθρώπου του Θεού, διαβάζουμε:

 «Και κατά τον καιρό εκείνο ο Αβιμέλεχ, μαζί με τον Φιχόλ, τον αρχιστράτηγο της δύναμής του, είπε στον Αβραάμ, λέγοντας:

«Ο Θεός είναι μαζί σου σε όλα όσα κάνεις· τώρα, λοιπόν, να μου ορκιστείς στον Θεό, εδώ, ότι δεν θα φανείς ψεύτης σε μένα ούτε στον γιο μου ούτε στα εγγόνια μου· αλλά, σύμφωνα με το έλεος που έκανα σε σένα θα κάνεις κι εσύ σε μένα, και στη γη όπου παροίκησες».

«Και ο Αβραάμ είπε: Εγώ θα ορκιστώ».

Στην εποχή του Ιακώβ γιου του Ισαάκ, διαβάζουμε:

«αν ο Θεός τού πατέρα μου, ο Θεός τού Αβραάμ, και ο φόβος του Ισαάκ, δεν ήταν μαζί μου, βέβαια άδειον θα με εξαπέστελνες τώρα· ο Θεός είδε την ταλαιπωρία μου, και τον κόπο των χεριών μου, και σε έλεγξε χθες τη νύχτα».

«Και ο Ιακώβ ορκίστηκε στον φόβο τού πατέρα του, του Ισαάκ. Τότε, ο Ιακώβ θυσίασε μια θυσία επάνω στο βουνό και προσκάλεσε τους αδελφούς του για να φάνε ψωμί· και έφαγαν ψωμί, και διανυχτέρευσαν επάνω στο βουνό».

Και στις ημέρες του Ιωσήφ, γιου του Ιακώβ, διαβάζουμε:

«Και οι ημέρες τού Ισραήλ για να πεθάνει πλησίασαν· και αφού κάλεσε τον γιο του τον Ιωσήφ, του είπε:

«Αν, τώρα, βρήκα χάρη μπροστά σου, βάλε, παρακαλώ, το χέρι σου κάτω από τον μηρό μου, και κάνε σε μένα έλεος και αλήθεια· παρακαλώ, μη με θάψεις στην Αίγυπτο. Αλλά, θα κοιμηθώ μαζί με τους πατέρες μου, και θα με μετακομίσεις από την Αίγυπτο, και θα με θάψεις στον τάφο τους.

«Κι εκείνος είπε: Εγώ θα κάνω σύμφωνα με τον λόγο σου».

«Κι εκείνος είπε: Ορκίσου σε μένα· και του ορκίστηκε».

«Και ο Ισραήλ προσκύνησε επάνω στην άκρη της ράβδου του».

Ο ΚΥΡΙΟΣ ΙΗΣΟΥΣ,  ΣΤΗΝ ΚΑΙΝΗ ΔΙΑΘΗΚΗ

Ο Κύριος Ιησούς, ο Χριστός στην διακονία Του επάνω στην γη άλλαξε, διόρθωσε τους θεμελιώδεις κανόνες ηθικής (!) του λαού Ισραήλ.

Ο λαός Ισραήλ, είχε την έπαρση του περιούσιου λαού του Θεού, χωρίς να το αξίζει πραγματικά.

Και ο Κύριος Ιησούς στην επί του όρους ομιλία, στην αρχή της διακονίας Του, στην Γαλιλαία δίδαξε μεταξύ άλλων, με παρρησία τον λόγο που έφερε από τον ουρανό:    

«Πάλι ακούσατε ότι ειπώθηκε στους αρχαίους: Μη γίνεις επίορκος, αλλά εκπλήρωσε τους όρκους σου προς τον Κύριο.

«Εγώ, όμως, σας λέω, να μη ορκιστείτε καθόλου· ούτε στον ουρανό, επειδή είναι θρόνος τού Θεού·

ούτε στη γη, επειδή είναι υποπόδιο των ποδιών του·

ούτε στα Ιεροσόλυμα, επειδή είναι πόλη τού μεγάλου βασιλιά·

ούτε στο κεφάλι σου να ορκιστείς, επειδή δεν μπορείς να κάνεις μια τρίχα άσπρη ή μαύρη».

«Αλλά, ο λόγος σας ας είναι: Ναι, ναι. Όχι, όχι· μάλιστα, το περισσότερο απ' αυτά, είναι από τον πονηρό».

ΠΩΣ ΗΤΑΝ ΔΥΝΑΤΟΝ, ΝΑ ΑΛΛΑΞΕΙ Ο ΚΥΡΙΟΣ ΙΗΣΟΥΣ ΤΟΥΣ ΚΑΝΟΝΕΣ ΤΗΣ ΗΘΙΚΗΣ

Σε έξη σημεία, ο Κύριος Ιησούς, ο ίδιος άλλαξε αυτό που ο νόμος του Μωυσή, όριζε.

Ο μόνος τρόπος για να το επιτύχει (!) ήταν δια της ατομικής πρόσκλησης από τον ίδιο τον Κύριο και της προσωπικής επιλογής.

Αυτό ήταν και το νόημα των συχνών λόγων του Κυρίου: «Όποιος έχει αυτιά για να ακούει ας ακούει».

Η διδαχή του Κυρίου για τον όρκο ήταν σαφής.

Ο άνθρωπος, οφείλει να λέγει ένα ναι (!) σε μια συζήτηση, ή ένα όχι (!) χωρίς να επικαλείται κάτι ανώτερο, ή ιερότερο.

Δείτε, πώς το περιγράφει ο απόστολος Παύλος, στην επιστολή του:

«οι άνθρωποι μεν ορκίζονται σε έναν μεγαλύτερό τους, και ο όρκος είναι σ' αυτούς το τέλος κάθε αντιλογίας προς επιβεβαίωση».

  

Αυτό αφορά τον κοινό άνθρωπο, χωρίς την πίστη, ή την αποδοχή του Ευαγγελίου.

Ο αδελφόθεος Ιάκωβος, γράφει στην επιστολή του:

«Προπάντων, μάλιστα, αδελφοί μου, μη ορκίζεστε, ούτε στον ουρανό ούτε στη γη ούτε κάποιον άλλον όρκο·

«αλλά, ο λόγος σας ας είναι το Ναι, ναι, και το Όχι, όχι· για να μη πέσετε υπό κρίση».

Ας το δούμε μαζί:

1.       Όταν ο άνθρωπος γνωρίσει τον Θεόν, σταματά τα ψέματα.

2.       Όταν ο άνθρωπος γνωρίσει τον Θεόν, πράττει κατά γνώση.

3.       Όταν ο άνθρωπος γνωρίσει τον Θεόν, είναι απόλυτα φιλότιμος.

4.       Όταν ο άνθρωπος γνωρίσει τον Θεόν, δεν αμαρτάνει.

5.       Όταν ο άνθρωπος γνωρίσει τον Θεόν, φοβάται απόλυτα μην χάσει την σωτηρία του και δεν παίζει με αυτήν.

6.       Όταν ο άνθρωπος γνωρίσει τον Θεόν, λέγει το «ναι» και το εννοεί.

7.       Όταν ο άνθρωπος γνωρίσει τον Θεόν, λέγει το «όχι» και το εννοεί.

Αμήν.  

Έξοδος 20: 7 Μη πάρεις το όνομα του Κυρίου τού Θεού σου μάταια· επειδή, δεν θα αθωώσει ο Κύριος εκείνον που παίρνει μάταια το όνομά του.