ΤΟ ΧΡΗΜΑ, Ο ΘΕΟΣ ΤΗΣ ΑΔΙΚΙΑΣ!
2α επιστολή Τιμόθεου 3: 1 Γνώριζε, μάλιστα, τούτο, ότι στις έσχατες ημέρες θάρθουν
κακοί καιροί· επειδή, οι άνθρωποι θα είναι φίλαυτοι,
φιλάργυροι, αλαζόνες, υπερήφανοι, βλάσφημοι, απειθείς στους γονείς, αχάριστοι,
ανόσιοι,
Ο τρόπος, του δυτικού
πολιτισμού.
Δούλεψε να φας.
Κλέψε να έχεις, να κατέχεις.
Όταν ο άνθρωπος μάθει να βγάζει χρήματα με «αέρα», αρχίζει η
ματαιότητα. Το κυνήγι της φαντασίας.
Αρχίζει ένας νέο-πλουτισμός, που ανεβάζει τον άνθρωπο στα
σύννεφα, αφού ονειρεύεται τον πλούτο και την δύναμη που θα συγκεντρώσει.
Παράλληλα αλλάζει, αλλοιώνεται ο χαρακτήρας του, ο παιδικός,
ο νεανικός, ο καθαρός.
Ο προφήτης Δαβίδ, το περιγράφει:
«Σίγουρα, ο άνθρωπος περπατάει με φαντασία· σίγουρα, ταράζεται μάταια·
θησαυρίζει, και δεν ξέρει ποιος θα τα συγκεντρώσει».
Όμως, ο Θεός έχει δώσει στον άνθρωπο της Εδέμ, μετά την
πτώση του μια «μαύρη ευχή», που δεν μπορεί να ξεφύγει.
Διαβάζουμε, σχετικά, από το βιβλίο της Γένεσης:
«Και στον Αδάμ είπε: Επειδή υπάκουσες στον λόγο της γυναίκας σου, και
έφαγες από το δέντρο, από το οποίο σε είχα προστάξει λέγοντας: Μη φας απ' αυτό,
καταραμένη να είναι η γη εξαιτίας σου·
με λύπες θα τρως τους καρπούς της όλες τις ημέρες της ζωής σου· αγκάθια δε και
τριβόλια θα βλαστάνει σε σένα· και θα τρως το χορτάρι τού χωραφιού· με τον
ιδρώτα του προσώπου σου θα τρως το ψωμί σου, μέχρις ότου επιστρέψεις στη γη,
από την οποία πάρθηκες· επειδή, γη είσαι και σε γη θα επιστρέψεις».
Ο δε απόστολος Παύλος, γράφει προς τους Ρωμαίους:
«Δεδομένου ότι, η μεγάλη προσδοκία της κτίσης προσμένει τη φανέρωση των
παιδιών τού Θεού. Επειδή, η φύση υποτάχθηκε
στη ματαιότητα, όχι θεληματικά, αλλά εξαιτίας εκείνου που την υπέταξε, με την
ελπίδα ότι, και η ίδια η κτίση θα ελευθερωθεί από τη δουλεία της φθοράς, και θα
μεταβεί στην ελευθερία της δόξας των παιδιών τού Θεού. Επειδή, ξέρουμε καλά ότι
ολόκληρη η κτίση συστενάζει, και συμπάσχει
με ωδίνες, μέχρι και τώρα».
Η ΠΛΕΟΝΕΞΙΑ, Η ΦΙΛΑΡΓΥΡΙΑ
Ο Κύριος Ιησούς, ο Χριστός, αναφερόμενος στην πλεονεξία (!) όταν
τον πλησίασε κάποιος και απαιτούσε την διαμεσολάβηση του Κυρίου σε οικογενειακή
διένεξη, έδωσε την παραβολή του άφρονα πλούσιου που ευτύχησαν τα χωράφια του.
Άλλη μια περίπτωση που ο άνθρωπος βγάζει χρήματα με «αέρα» και
δεν ξέρει τι να τα κάνει.
Αφού ο άφρων πλούσιος απεφάσισε να γκρεμίσει τις αποθήκες του
και να οικοδομήσει νέες, μεγάλες με σκοπό να απολαύσει μια και καλή την ζωή του,
ξαφνικά (!) σε μια νύχτα ακούει το μήνυμα από τον ουρανό.
Διαβάζουμε:
«Και ο Θεός είπε σ' αυτόν: Άφρονα, αυτή εδώ τη νύχτα απαιτούν από σένα
την ψυχή σου· όσα λοιπόν ετοίμασες, τίνος θα είναι;»
Και ο Κύριος Ιησούς, συμπλήρωσε:
«Έτσι θα είναι όποιος θησαυρίζει στον εαυτό του, και δεν πλουτίζει στον
Θεό».
Ο ΘΕΟΣ ΤΗΣ ΑΔΙΚΙΑΣ
Ο θεός της αδικίας, ονομάζεται στην Γραφή: Μαμωνάς!
Είναι ένας θεός άγνωστος στους πολλούς!
Είναι άγνωστος (!) διότι κυβερνά τον άνθρωπο δόλια, χωρίς αυτός
να εννοεί, ότι πράττει χωρίς φρόνηση, όταν θησαυρίζει.
Δείτε τι δίδαξε ο Κύριος, με σαφήνεια:
«Πουλήστε τα υπάρχοντά σας, και δώστε ελεημοσύνη».
«Κάντε για τον εαυτό σας βαλάντια που δεν παλιώνουν, θησαυρό στους
ουρανούς, που δεν χάνεται, όπου κλέφτης δεν πλησιάζει ούτε σκουλήκι καταστρέφει».
«Επειδή, όπου είναι ο θησαυρός σας, εκεί θα είναι και η καρδιά σας».
Σε άλλο σημείο, ο Κύριος δίδαξε την παραβολή του «φρόνιμου»
οικονόμου.
Την παραβολή αυτή, που είναι και μοναδική, κατέγραψε ο
Ευαγγελιστής Λουκάς.
Στο τέλος της παραβολής,
ο Κύριος έδωσε το μάθημα της καλής χρήσης του χρήματος, που είναι ο άδικος Μαμωνάς.
Διαβάζουμε:
«Και εγώ σας λέω: Κάντε για τον εαυτό σας φίλους από τον μαμωνά της
αδικίας, για να σας δεχθούν στις αιώνιες σκηνές, όταν εκλείψετε».
Ο ίδιος, ο Ευαγγελιστής ο Λουκάς, κατέγραψε επίσης την
περίπτωση του πλούσιου Ζακχαίου.
Ένας πλούσιος αρχιτελώνης, ή αρχικλέφτης, που γνώρισε τον
Ιησού, αφού ανέβηκε στην συκομουριά με αγωνία να δει τον Ιησού.
Και αφού ο Κύριος τον επισκέφτηκε στο σπίτι του, άνοιξε η
καρδιά του και με δική του πρωτοβουλία, άδειασε από την περιουσία του!
Διαβάζουμε:
«Και ο Ζακχαίος, αφού σηκώθηκε όρθιος, είπε στον Κύριο: Δες, τα μισά από
τα υπάρχοντά μου, Κύριε, τα δίνω στους φτωχούς· κι αν συκοφάντησα κάποιον σε κάτι,
αποδίδω τετραπλάσια».
ΠΑΡΑΓΓΕΛΙΕΣ ΠΡΟΣ ΤΟΥΣ ΠΛΟΥΣΙΟΥΣ
Άραγε, οι πλούσιοι έχουν επαγγελία της αιωνίου ζωής;
Ναι, εάν συμμορφωθούν προς το Ευαγγέλιο του Θεού.
Ναι, εάν θεωρήσουν με γνώση και σύνεση ότι είναι και αυτοί
υπηρέτες του Θεού.
Ναι, εάν κλάψουν και μετανοήσουν.
Ναι, εάν επιστρέψουν από την αδικία του μισθού των εργατών.
Διαβάζουμε:
«Στους πλουσίους αυτού τού κόσμου να παραγγέλλεις να μη υψηλοφρονούν
ούτε να ελπίζουν στην αβεβαιότητα του πλούτου, αλλά στον ζωντανό Θεό, που μας
τα δίνει όλα, πλούσια, για απόλαυση· να αγαθοεργούν, να πλουτίζουν σε καλά
έργα, να είναι ευμετάδοτοι, κοινωνικοί, θησαυρίζοντας στον εαυτό τους ένα καλό
θεμέλιο στο μέλλον, για να απολαύσουν την αιώνια ζωή».
«Ελάτε, τώρα, οι πλούσιοι, κλάψτε ολολύζοντας για τις επερχόμενες
ταλαιπωρίες σας. Ο πλούτος σας σάπισε, και τα ιμάτιά σας έγιναν σκωληκόβρωτα. Το
χρυσάφι σας και το ασήμι σας σκούριασε, και η σκουριά τους θα είναι ως μαρτυρία
εναντίον σας, και θα φάει τις σάρκες σας σαν φωτιά· θησαυρίσατε για τις έσχατες
ημέρες».
«Δέστε, ο μισθός των εργατών που θέρισαν τα χωράφια σας, τον οποίο
στερήθηκαν από σας, κράζει· και οι κραυγές αυτών που θέρισαν μπήκαν μέσα στα
αυτιά τού Κυρίου, του Σαβαώθ. Ζήσατε μέσα σε απολαύσεις επάνω στη γη, και
σπαταλήσατε· θρέψατε τις καρδιές σας σαν σε ημέρα σφαγής· καταδικάσατε,
φονεύσατε τον δίκαιο· δεν σας αντιστέκεται».
Αμήν.
Λουκάς 16: 14 Και όλα αυτά τα άκουγαν και οι
Φαρισαίοι, που ήσαν φιλάργυροι· και τον περιγελούσαν.
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου