Η ΜΕΤΑΝΟΙΑ ΠΟΥ ΣΩΖΕΙ!

2^η επιστολή Πέτρου 3: 9 Δεν βραδύνει ο Κύριος την υπόσχεσή του, όπως μερικοί το θεωρούν αυτό βραδύτητα· αλλά μακροθυμεί σε μας, μη θέλοντας μερικοί να απολεστούν, αλλά όλοι νάρθουν σε μετάνοια.

Μία δύσκολη διαδικασία!

Η ειλικρινής μετάνοια!

Η συντετριμμένη καρδιά!

Ο Θεός είναι αγαθός και εργάζεται ένα δύσκολο έργο, με πολλή υπομονή: την μετάνοια του ανθρώπου.

Το δύσκολο έργο αφορά την σκληρότητα και τον εγωισμό του ανθρώπου, που αν και μικρός είχε εμπειρίες πνευματικές, καθώς όμως μεγάλωσε απέκτησε γνώση και παγιδεύτηκε.

Παγιδεύτηκε ο άνθρωπος μέσα στην γνώση.

Απέκτησε εγωισμό και αλαζονεία (!) χωρίς να σκεφτεί σε βάθος, ότι και η γνώση είναι ματαιότητα.

Έτσι, έγινε ένας μικρός θεός και απομακρύνθηκε από την αγνότητα και την αθωότητα του παιδιού.

Η ΜΕΤΑΝΟΙΑ ΤΟΥ ΕΦΡΑΙΜ,  ΑΠΟ ΤΟΝ ΛΑΟ ΙΣΡΑΗΛ

Μια περίπτωση ειλικρινούς μετάνοιας έχουμε στις Γραφές, από τον προφήτη Ιερεμία.

Μιλάει ο Θεός:

«Άκουσα, πραγματικά, τον Εφραϊμ μέσα σε οδυρμούς να λέει: «Με παιδαγώγησες, και παιδαγωγήθηκα σαν αδάμαστο μοσχάρι· επίστρεψέ με, και θα επιστρέψω· επειδή, εσύ είσαι ο Κύριος ο Θεός μου· βέβαια, αφού επέστρεψα, μετανόησα· και αφού διδάχθηκα, χτύπησα επάνω στον μηρό μου· ντροπιάστηκα, και μάλιστα κοκκίνισα, επειδή βάσταξα το όνειδος της νιότης μου».

Εδώ, φαίνεται όλη η διαδικασία μέσα στην ψυχή του Εφραϊμ:

1.       Με κλάματα ψυχής προσεύχομαι Κύριε.

2.       Ομολογώ ότι τώρα παιδαγωγήθηκα σαν ένα νεαρό και αδάμαστο μοσχάρι.

3.       Κύριε μου επίστρεψε με και τότε θα επιστρέψω, δεν μπορώ μόνος μου.

4.       Και εγώ πράγματι επέστρεψα με αληθινή μετάνοια αφού με βοήθησες.

5.       Διδάχτηκα το θέλημα σου Κύριε.

6.       Ντρέπομαι Κύριε για την σκληρότητα μου.

7.       Κοκκίνισα μπροστά σου.

Επίσης, το σημαντικό είναι η ανταπόκριση του Θεού και η αποδοχή της μετάνοιας του Εφραϊμ (!) που αναγγέλλεται δια του προφήτη Ιερεμία.

Διαβάζουμε: 

«Ο Εφραϊμ είναι σε μένα γιος αγαπητός; Παιδί φίλτατο; Επειδή, αφού μίλησα εναντίον του, πάντα τον θυμάμαι· γι' αυτό, τα σπλάχνα μου ηχούν γι' αυτόν· σίγουρα θα τον σπλαχνιστώ, λέει ο Κύριος».

Είναι τόσο αναλυτικός, ο τρόπος που μιλά ο Θεός σε αυτή την περίπτωση του Εφραϊμ:

1.       Αγαπώ τον Εφραϊμ!

2.       Τον θυμάμαι (!) αν και μίλησα εναντίον του δια του προφήτου.

3.       Τα σπλάχνα μου κινούνται και ακούγονται (!) για τον Εφραϊμ.

4.       Σίγουρα θα δει ο Εφραϊμ το έλεος μου!

Ο προφήτης Ησαΐας γράφει, σχετικά με τα σπλάχνα ελέους του Θεού, που κινούνται για τον αμαρτωλό:

«Και έτσι θα προσμείνει ο Κύριος για να σας ελεήσει, και έτσι θα υψωθεί για να σας λυπηθεί· επειδή, ο Κύριος είναι Θεός κρίσης»·

«μακάριοι όλοι αυτοί που τον προσμένουν».

Και ο προφήτης Ησαΐας  καταλήγει:

«σίγουρα, θα σε ελεήσει στη φωνή τής κραυγής σου· όταν την ακούσει, θα σου απαντήσει».

Ο προφήτης Ιεζεκιήλ, είχε ένα άλλο μήνυμα από τον Θεό:

«Πες τους: Ζω εγώ, λέει ο Κύριος ο Θεός, δεν θέλω τον θάνατο του αμαρτωλού, αλλά να επιστρέψει ο ασεβής από τον δρόμο του, και να ζει»·

«επιστρέψτε, επιστρέψτε από τους πονηρούς σας δρόμους»·

Και ο προφήτης Ιεζεκιήλ, ερωτά εκ μέρους του Θεού:

«γιατί να πεθάνετε, οίκος Ισραήλ;»

ΤΗΝ ΗΜΕΡΑ ΤΗΣ ΠΕΝΤΗΚΟΣΤΗΣ, ΗΜΕΡΑ ΜΕΤΑΝΟΙΑΣ

Στις Πράξεις των αποστόλων περιγράφεται από τον Ευαγγελιστή Λουκά, το θαυμαστό γεγονός της Σωτηρίας τριών χιλιάδων Εβραίων από όλο τον κόσμο, καθώς ήσαν συναγμένοι για την εορτή των Αζύμων και του Πάσχα.

Αφού οι εκατόν είκοσι μαθητές, μαζί με τους αποστόλους, έλαβαν το Άγιο Πνεύμα με ένα θαυμαστό και υπερφυσικό τρόπο ο απόστολος Πέτρος πλήρης Πνεύματος Αγίου κήρυξε τον λόγο του Θεού ανάμεσα σε ένα μεγάλο πλήθος που πλησίασε από έκπληξη για αυτό που άκουγαν.

Ο κάθε Εβραίος, ευσεβής (!) αφού είχε έρθει από μακριά, άκουγε στην γλώσσα του, την τοπική διάλεκτο από όλα τα έθνη, να δοξάζεται ο Θεός για τα μεγαλεία Του.

Και αφού ο Πέτρος βρήκε αυτή την ευκαιρία από την έκπληξη του πλήθους, κήρυξε με θάρρος μπροστά τους (!) και διαβάζουμε τι συνέβη:

«Και όταν τα άκουσαν αυτά, η καρδιά τους ήρθε σε κατάνυξη»,

«και είπαν στον Πέτρο και στους υπόλοιπους αποστόλους: Τι πρέπει να κάνουμε, άνδρες αδελφοί;»

Εδώ φαίνεται και πάλι το έργο του Θεού!

Ο Θεός φέρνει τον άνθρωπο σε μετάνοια, ώστε να συμφιλιωθεί ο αμαρτωλός με τον άγιο Θεό.

Δείτε την απάντηση του Πέτρου, του δούλου του Θεού:

«Να μετανοήσετε, και κάθε ένας από σας να βαπτιστεί στο όνομα του Ιησού Χριστού, σε άφεση αμαρτιών· και θα λάβετε τη δωρεά τού Αγίου Πνεύματος·

«επειδή, η υπόσχεση είναι προς εσάς και προς τα παιδιά σας, και προς όλους εκείνους που είναι μακριά, όσους θα προσκαλέσει ο Κύριος ο Θεός μας».

Ο Πέτρος επαναλαμβάνει την εντολή του Κυρίου Ιησού:

«Όποιος πιστέψει και βαπτιστεί, θα σωθεί· όποιος, όμως, απιστήσει, θα κατακριθεί».

Ας δούμε το αποτέλεσμα, στην συνέχεια:

«Εκείνοι, λοιπόν, αφού με χαρά δέχθηκαν τον λόγο του, βαπτίστηκαν· και προστέθηκαν εκείνη την ημέρα περίπου 3.000 ψυχές».

«Και έμεναν σταθερά στη διδασκαλία των αποστόλων, και στην κοινωνία, και στην κοπή τού άρτου και στις προσευχές».

Ο απόστολος Παύλος, γράφοντας προς τον Τιμόθεο την δεύτερη επιστολή του, επισημαίνει:

«ο Θεός μας έσωσε, και μας κάλεσε με άγια κλήση, όχι σύμφωνα με τα έργα μας, αλλά σύμφωνα με τη δική του πρόθεση και χάρη, που δόθηκε σε μας εν Χριστώ Ιησού προαιώνια,

«φανερώθηκε όμως τώρα διαμέσου τής επιφάνειας του Σωτήρα μας Ιησού Χριστού, ο οποίος, αφενός μεν κατήργησε τον θάνατο, αφετέρου δε έφερε σε φως τη ζωή και την αφθαρσία διαμέσου τού ευαγγελίου».

Η πρόθεση του Θεού, είναι το τέλειο έργο της σωτηρίας του αμαρτωλού ανθρώπου δια του Ευαγγελίου.

Το Ευαγγέλιο είναι η νέα Διαθήκη του Θεού προς τον άνθρωπο, που θα συντριφτεί, θα κλάψει, θα μετανοήσει.

Αυτό το Ευαγγέλιο, την νέα Διαθήκη  περιγράφει ο Παύλος, γράφοντας προς τους Εβραίους:

«Επειδή, αυτή είναι η διαθήκη που θα κάνω προς τον οίκο τού Ισραήλ ύστερα από τις ημέρες εκείνες, λέει ο Κύριος:

Θα δώσω τους νόμους μου στη διάνοιά τους, και θα τους γράψω επάνω στην καρδιά τους, και θα είμαι σ' αυτούς Θεός, κι αυτοί θα είναι σε μένα λαός».

«Και δεν θα διδάσκουν κάθε ένας τον πλησίον του, και κάθε ένας τον αδελφό του, λέγοντας: Γνώρισε τον Κύριο· για τον λόγο ότι, όλοι τους θα με γνωρίζουν, από μικρόν μέχρι μεγάλον».

«Επειδή, θα είμαι ελεήμονας στις αδικίες τους, και τις αμαρτίες τους, και τις ανομίες τους δεν θα τις θυμάμαι πλέον».

ΤΙ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΣΥΜΒΕΙ, ΟΤΑΝ Ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΔΕΝ ΜΕΤΑΝΟΕΙ, ΑΛΛΑ ΑΔΙΑΦΟΡΕΙ

Διαβάζουμε αυτό που γράφει ο Παύλος σχετικά με αυτούς, που αρέσουν να θρησκεύονται, να κρίνουν τους άλλους στα πλαίσια του θρησκευτικού νόμου, αλλά (!) δεν μετανοούν:

«Ή καταφρονείς τον πλούτο τής αγαθότητάς του και της υπομονής και της μακροθυμίας, αγνοώντας ότι η αγαθότητα του Θεού σε φέρνει σε μετάνοια;

Είναι ο άνθρωπος που δεν αντιλαμβάνεται τα αμαρτήματα του, ώστε να μετανοήσει ο ίδιος μέσα από την αγαθότητα του Θεού (!) αλλά, με σκληρότητα κρίνει τους άλλους.

Και ο λόγος του Θεού, καταλήγει σκληρά, για το μέλλον αυτού του ανθρώπου: 

«Εξαιτίας, όμως, της σκληρότητάς σου και της αμετανόητης καρδιάς, θησαυρίζεις για τον εαυτό σου οργή κατά την ημέρα τής οργής και της αποκάλυψης της δικαιοκρισίας τού Θεού, ο οποίος θα αποδώσει σε κάθε έναν σύμφωνα με τα έργα του»·

Ιεζεκιήλ 18: 23 Μήπως εγώ θέλω πραγματικά τον θάνατο τού ανόμου, λέει ο Κύριος ο Θεός, και όχι να επιστρέψει από τους δρόμους του και να ζήσει;