ΕΓΩ ΤΙΜΩ ΤΟΝ ΠΑΤΕΡΑ ΜΟΥ!
Ιωάννης 15: 24 Εάν
δεν έκαμον μεταξύ αυτών τα έργα, τα οποία ουδείς άλλος έκαμεν, αμαρτίαν δεν
ήθελον έχει· αλλά τώρα και είδον και εμίσησαν και εμέ και τον Πατέρα μου.
Ο Πατέρας Θεός
Ο Υιός, Θεός
Το Άγιο Πνεύμα, Θεός
Ο Κύριος Ιησούς, ο μονογενής γιος του αληθινού Θεού, ήρθε στον κόσμο
κατ’ επιταγή Θεού, ώστε να μεταφέρει στον άνθρωπο την αιώνια ζωή, δια του
Ευαγγελίου.
Η σχέση του Ιησού με τον Πατέρα, ήταν ένα υπόδειγμα καλής
συμπεριφοράς για μας, που μελετάμε τις Γραφές.
Για μας τους πιστούς ο Ιησούς, ο Χριστός είναι ο Κύριος.
Ο απόστολος Θωμάς, φώναξε όταν είδε τον Ιησού αναστημένο: «ο
Κύριος μου και ο Θεός μου!»
Ο απόστολος Ιωάννης, σε μεγάλη ηλικία έγραψε το Ευαγγέλιο,
και ονομάστηκε θεολόγος.
Διότι, το μήνυμα του Ευαγγελίου ήταν ο Ιησούς Χριστός σαν
γιος του Θεού και Λόγος του Θεού.
Διαβάζουμε:
«Εν αρχή ήτο ο Λόγος, και ο Λόγος ήτο παρά τω Θεώ, και Θεός ήτο ο Λόγος».
«Και ο Λόγος έγεινε σαρξ και κατώκησε μεταξύ ημών, και είδομεν την
δόξαν αυτού, δόξαν ως μονογενούς παρά του Πατρός, πλήρης χάριτος και αληθείας».
Ο Κύριος Ιησούς έζησε ως άνθρωπος, γιος της Μαριάμ, ανάμεσα στην
σύγχρονη κοινωνία, άδοξα και ταπεινά.
Παράλληλα, ο Ιησούς έζησε και ως γιος του Θεού με
δόξα Θεού, έχοντας και τις δύο φύσεις κάνοντας σημεία και τεράστια.
ΚΑΤΑΝΟΗΣΗ ΤΟΥ ΚΥΡΙΟΥ ΙΗΣΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ
Ο απόστολος Παύλος γράφει προς τους Εβραίους:
«Όθεν, αδελφοί άγιοι, ουρανίου προσκλήσεως μέτοχοι, κατανοήσατε τον απόστολον
και αρχιερέα της ομολογίας ημών τον Ιησούν Χριστόν, όστις ήτο πιστός εις τον καταστήσαντα
αυτόν»,
Το να κατανοήσουμε τον Κύριο Ιησού, είναι να τον πλησιάσουμε
πιο πολύ (!) δια της πίστεως στο ιδιαίτερο ταμείο μας, τον ατομικό χώρο της προσευχής.
Λίγο πριν παραδοθεί ο Κύριος Ιησούς και έχοντας κοντά του τους
δώδεκα, δίνει απευθυνόμενος στον
Φίλιππο, το κλειδί (!) της πίστεως εις τον Πατέρα και εις τον Υιό:
«Δεν πιστεύεις ότι εγώ είμαι εν τω Πατρί και ο Πατήρ είναι εν εμοί;
τους λόγους, τους οποίους εγώ λαλώ προς υμάς, απ' εμαυτού δεν λαλώ· αλλ' ο
Πατήρ ο μένων εν εμοί αυτός εκτελεί τα έργα».
Και ο Κύριος, συνέχισε:
«Πιστεύετέ μοι ότι εγώ είμαι εν τω Πατρί και ο Πατήρ είναι εν εμοί· ει δε μη, διά τα έργα αυτά πιστεύετέ μοι».
«Αληθώς, αληθώς σας λέγω, όστις πιστεύει εις εμέ, τα έργα τα οποία
κάμνω και εκείνος θέλει κάμει, και μεγαλήτερα τούτων θέλει κάμει, διότι εγώ
υπάγω προς τον Πατέρα μου»,
«Ηκούσατε ότι εγώ σας είπον, Υπάγω και έρχομαι προς εσάς. Εάν με ηγαπάτε, ηθέλετε χαρή ότι είπον, Υπάγω προς τον Πατέρα· διότι ο Πατήρ μου είναι μεγαλήτερός μου· και τώρα σας είπον πριν γείνη, διά να πιστεύσητε όταν γείνη».
«Ηκούσατε ότι εγώ σας είπον, Υπάγω και έρχομαι προς εσάς. Εάν με ηγαπάτε, ηθέλετε χαρή ότι είπον, Υπάγω προς τον Πατέρα· διότι ο Πατήρ μου είναι μεγαλήτερός μου· και τώρα σας είπον πριν γείνη, διά να πιστεύσητε όταν γείνη».
Σε άλλο σημείο της ομιλίας του, εκείνη την νύχτα, ο Κύριος, επίσης τίμησε
και δόξασε τον Πατέρα, λέγοντας:
«Εγώ είμαι η άμπελος η αληθινή, και ο Πατήρ μου είναι ο γεωργός».
«Εν τούτω δοξάζεται ο Πατήρ μου,
εις το να φέρητε καρπόν πολύν· και ούτω θέλετε είσθαι μαθηταί μου».
Ο Κύριος φρόντισε πάντα όλη η δόξα να δίνεται στον Πατέρα Θεό. Έπρεπε να μάθουν οι μαθητές να δίνουν την δόξα και την τιμή στον Θεό και Πατέρα.
Με τον ίδιο τρόπο ο Κύριος, δίδαξε στην "επί του όρους ομιλία" και την προσευχή:
«Έτσι, λοιπόν, να προσεύχεστε εσείς: Πατέρα μας, που είσαι στους ουρανούς, ας αγιαστεί το όνομά σου· ας έρθει
η βασιλεία σου· ας γίνει το θέλημά σου, όπως στον ουρανό, έτσι και επάνω στη γη»·
Προς τους δώδεκα ο Κύριος Ιησούς, είπε:
«Σεις δεν εξελέξατε εμέ, αλλ' εγώ εξέλεξα εσάς, και σας διέταξα διά να
υπάγητε σεις και να κάμητε καρπόν, και ο καρπός σας να μένη, ώστε, ό,τι αν
ζητήσητε παρά του Πατρός εν τω ονόματί μου, να σας δώση αυτό».
Εδώ φαίνεται:
1.
Η εκλογή των δώδεκα, από τον Ιησού Χριστό.
2.
Η εντολή και η διακονία της αποστολής του Κυρίου
Ιησού, προς τους δώδεκα.
3.
Η βιώσιμη πνευματική καρποφορία των μαθητών.
4.
Το θάρρος, ώστε να ζητούν οι μαθητές κατευθείαν από
τον Πατέρα.
5.
Το όνομα του Ιησού σαν Αρχιερέας και Μεσίτης.
6.
Ο Πατέρας δίνει (!) χάριν του Υιού, για την δόξα
Του.
Ο προφήτης Ησαΐας γράφει:
«Εγώ είμαι ο Κύριος· αυτό είναι το όνομά μου· και δεν θα δώσω τη δόξα μου
σε άλλον ούτε την αίνεσή μου στα γλυπτά».
Όταν ήρθε η ώρα, ο Κύριος Ιησούς να αποσυρθεί και να
προσευχηθεί, διαβάζουμε:
«Ταύτα ελάλησεν ο Ιησούς, και ύψωσε τους οφθαλμούς αυτού εις τον
ουρανόν και είπε· Πάτερ, ήλθεν η ώρα· δόξασον τον Υιόν σου, διά να σε δοξάση
και ο Υιός σου»,
Και ο Κύριος Ιησούς, συνέχισε στην προσευχή του:
«και τώρα δόξασόν με συ, Πάτερ, πλησίον σου με την δόξαν, την οποίαν
είχον παρά σοι πριν γείνη ο κόσμος».
Προς τους Φαρισαίους, που ονείδιζαν και βλαστημούσαν το Άγιο
Πνεύμα, ο Κύριος έλεγε:
«Απεκρίθη ο Ιησούς· Εγώ δαιμόνιον δεν έχω, αλλά τιμώ τον Πατέρα μου, και σεις με ατιμάζετε».
Και όταν οι δύο αγαπητοί απόστολοι ο Ιάκωβος και ο Ιωάννης
ζήτησαν από ένα κάθισμα στα δεξιά και στα αριστερά του Κυρίου, στην βασιλεία
του Θεού, ήρθε η απάντηση (!) δίνοντας και πάλι την δόξα στον Πατέρα:
«Και ο Ιησούς είπε σ' αυτούς: Το ποτήρι μεν, που εγώ πίνω, θα το πιείτε·
και το βάπτισμα, που εγώ βαπτίζομαι, θα βαπτιστείτε· το να καθήσετε, όμως, από τα
δεξιά μου και τα αριστερά μου, δεν είναι σε μένα να το δώσω, αλλά σε όσους είναι
ετοιμασμένο».
Ιωάννης 17: 5 και
τώρα δόξασόν με συ, Πάτερ, πλησίον σου με την δόξαν, την οποίαν είχον παρά σοι
πριν γείνη ο κόσμος.
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου