ΚΡΙΣΗ ΚΑΙ ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ!

Ψαλμός 37: 5 Ανάθεσε στον Κύριο τον δρόμο σου, και έλπιζε σ' αυτόν, κι αυτός θα ενεργήσει· και θα βγάλει τη δικαιοσύνη σου προς τα έξω σαν φως, και την κρίση σου σαν μεσημέρι.

Τι είναι κρίση;

Τι είναι δικαιοσύνη;

Γιατί πάνε πάντα, μαζί;

Ο σύγχρονος άνθρωπος, γνωρίζει κρίση και δικαιοσύνη;

Η κρίση είναι το αποτέλεσμα της ενδελεχούς σκέψης του ανθρώπου, που λειτουργεί με γνώση και σύνεση.

Δικαιοσύνη είναι ο θεσμός της φύλαξης της αλήθειας, της ισότητας και της ευημερίας των λαών.

Ο συνδυασμός της κρίσης και δικαιοσύνης δημιουργεί τον πύργο, το κάστρο (!) ενός δίκαιου έθνους.

Ο Θεός κάλεσε τον Αβραάμ έναν άνδρα πίστεως και δημιούργησε ένα έθνος, ένα λαό. Αυτός ο λαός ονομάστηκε λαός Ισραήλ, δηλαδή Ισχύς Θεού.

Αυτόν το λαό ο Θεός τον στήριξε, τον δημιούργησε σαν έθνος μεγάλο, αναρίθμητο και του έδωσε τον νόμο Του, δια του Μωυσή και ακόμη του χάρισε δύναμη και ισχύ επάνω στα γειτονικά έθνη και επίσης βασιλείς μεγάλους, όπως τον Δαβίδ και τον Σολομώντα.     

Μάλιστα, ο Θεός ονόμασε τον λαό αυτόν: «ο αμπελώνας του Κυρίου των δυνάμεων». 

Και φτάνουμε 750 χρόνια προ Χριστού και μαθαίνουμε από τον προφήτη Ησαΐα την κατάσταση αυτού του λαού!

Διαβάζουμε: «ο αμπελώνας τού Κυρίου των δυνάμεων είναι ο οίκος Ισραήλ, και οι άνδρες τού Ιούδα, το αγαπητό του φυτό· και περίμενε κρίση, εντούτοις, δέστε, καταδυνάστευση· δικαιοσύνη, εντούτοις, δέστε, κραυγή».

Τι είδε ο Θεός;

Διαβάζουμε με ένα σαφή και αναλυτικό τρόπο το κατηγορητήριο του Θεού:

1. Αλλοίμονο σ' εκείνους, που ενώνουν σπίτι με σπίτι, και συνδέουν χωράφι με χωράφι, μέχρις ότου μη μείνει τόπος, ώστε να κατοικούν μόνοι τους στο μέσον τής γης!

2. Αλλοίμονο σ' εκείνους που, καθώς σηκώνονται το πρωί, αναζητούν σίκερα (ισχυρά οινοπνευματώδη)· οι οποίοι εξακολουθούν μέχρι το βράδυ, μέχρις ότου τους ανάψει το κρασί!

3. Αλλοίμονο σ' εκείνους που σέρνουν την ανομία με σχοινιά ματαιότητας, και την αμαρτία σαν με λουριά άμαξας·

4. Αλλοίμονο σ' εκείνους που λένε το κακό καλό, και το καλό κακό· αυτοί που βάζουν το σκοτάδι για φως, και το φως για σκοτάδι· αυτοί που βάζουν το πικρό για γλυκό, και το γλυκό για πικρό!

5. Αλλοίμονο σε όσους είναι σοφοί στα μάτια τους, και φρόνιμοι στον εαυτό τους!

6. Αλλοίμονο σε όσους είναι δυνατοί για να πίνουν κρασί, και ισχυροί στο να ανακατεύουν σίκερα·

7. Αλλοίμονο σ' αυτούς που ψηφίζουν ψηφίσματα άδικα, και στους γραμματείς που γράφουν καταδυνάστευση· για να στερήσουν αυτόν που έχει ανάγκη από την κρίση, και για να αρπάξουν το δίκιο των φτωχών τού λαού μου, για να γίνουν οι χήρες λάφυρό τους, και να γυμνώσουν τους ορφανούς!

Δείτε τι αποφασίζει ο Θεός (!) και αναγγέλλει δια του προφήτου Ησαΐα: «Και ο κοινός άνθρωπος θα υποκύψει, και ο δυνατός θα ταπεινωθεί, και τα μάτια των ψηλών θα χαμηλώσουν. Και ο Κύριος των δυνάμεων θα υψωθεί σε κρίση, και ο Άγιος Θεός θα αγιαστεί σε δικαιοσύνη».

Και  επί πλέον, μια προφητεία: «Τότε, τα αρνιά θα βοσκηθούν σύμφωνα με τη συνήθειά τους, και οι ξένοι θα φάνε τους έρημους τόπους με τα παχιά».

Ο Κύριος Ιησούς Χριστός, μιλώντας στον τελευταίο δείπνο προς τους δώδεκα μαθητές, ανήγγειλε το έργο που θα γινόταν μετά την αναχώρηση του, δια Πνεύματος Αγίου.

Ο Κύριος Ιησούς, είπε: «Και όταν έρθει εκείνος, θα ελέγξει τον κόσμο για αμαρτία, και για δικαιοσύνη, και για κρίση· για αμαρτία μεν, επειδή δεν πιστεύουν σε μένα· για δικαιοσύνη δε, επειδή πηγαίνω στον Πατέρα μου, και δεν με βλέπετε πλέον· για κρίση μάλιστα, επειδή ο άρχοντας τούτου τού κόσμου έχει κριθεί».

  

Ας τα δούμε:

# για αμαρτία μεν, επειδή δεν πιστεύουν σε μένα·

Η αμαρτία που βαρύνει τον άνθρωπο είναι η απιστία. Απιστία στο πρόσωπο του Ιησού.

Έλεγε ο Κύριος Ιησούς στην συζήτηση με τον Νικόδημο, τον Φαρισαίο: «Όποιος πιστεύει σ' αυτόν, δεν κρίνεται· όποιος, όμως, δεν πιστεύει, έχει ήδη κριθεί, επειδή δεν πίστεψε στο όνομα του μονογενή Υιού τού Θεού. Κι αυτή είναι η κρίση, ότι το φως ήρθε στον κόσμο, και οι άνθρωποι αγάπησαν το σκοτάδι περισσότερο παρά το φως· για τον λόγο ότι, τα έργα τους ήσαν πονηρά».

Το ξαναγράφω: «όποιος, όμως, δεν πιστεύει, έχει ήδη κριθεί, επειδή δεν πίστεψε στο όνομα του μονογενή Υιού τού Θεού»!

# για δικαιοσύνη δε, επειδή πηγαίνω στον Πατέρα μου, και δεν με βλέπετε πλέον·

Το Πνεύμα το Άγιο ελέγχει τον κόσμο, για την αδικία και επίσης την θεσμοθέτηση της αδικίας δια νόμων!

Ψηφίζονται στις ημέρες μας, άδικοι νόμοι και υποχρεώνονται οι δικαστές να εφαρμόζουν άδικα μέτρα και να επιβαρύνουν τους ανθρώπους.

Ποιος μπορεί να καταγγείλει αυτή την αδικία;

Μόνον οι δούλοι του Θεού, δια Πνεύματος Αγίου!

# για κρίση μάλιστα, επειδή ο άρχοντας τούτου τού κόσμου έχει κριθεί».

Το Άγιο Πνεύμα ελέγχει την κρίση των ανθρώπων και την νομολογία. 

Ο πρώτος που κρίθηκε ήταν ο σατανάς.

Δείτε τι είπε ο Θεός, δια του προφήτου Ιεζεκιήλ: «Έτσι λέει ο Κύριος ο Θεός: Εσύ επισφράγισες τα πάντα, είσαι γεμάτος σοφία, και τέλειος σε ωραιότητα. Στάθηκες στην Εδέμ, στον παράδεισο του Θεού· Ήσουν περισκεπασμένος από κάθε πολύτιμη πέτρα, Από σάρδιο, τοπάζιο, και διαμάντι, βηρύλλιο, όνυχα, και ίασπη, σάπφειρο, σμάραγδο και άνθρακα, και χρυσάφι· Η υπηρεσία των τυμπάνων σου και των αυλών σου ήταν ετοιμασμένη για σένα, κατά την ημέρα που κτίστηκες. 

Ήσουν χρισμένο χερούβ, για να επισκιάζεις· και εγώ σε έστησα· Ήσουν στο άγιο βουνό τού Θεού· περπατούσες ανάμεσα σε πύρινες πέτρες. Ήσουν τέλειος στους δρόμους σου, από την ημέρα που κτίστηκες, μέχρις ότου βρέθηκε μέσα σε σένα αδικία».

Και συνεχίζει ο Θεός: «Γι' αυτό, θα σε απορρίψω από το βουνό τού Θεού ως βέβηλον· και θα σε οδηγήσω μέσα από τις πύρινες πέτρες σε απώλεια, χερούβ που επισκιάζεις. Η καρδιά σου υψώθηκε, εξαιτίας τής ωραιότητάς σου· έφθειρες τη σοφία σου, εξαιτίας τής λαμπρότητάς σου».

Αυτή η κρίση είναι η δικαία κρίση!

Ο Κύριος Ιησούς, έλεγε: «Μη κρίνετε επιφανειακά, αλλά τη δίκαιη κρίση να κρίνετε».

Πώς κρίνεται ο άνθρωπος από τον Θεό;

Δείτε τι λέγει ο απόστολος Παύλος προς τους Ρωμαίους: «είσαι αναπολόγητος, ω άνθρωπε, οποιοσδήποτε και αν είσαι εσύ που κρίνεις· επειδή, σε ό,τι κρίνεις τον άλλον, κατακρίνεις τον εαυτό σου· για τον λόγο ότι, τα ίδια κάνεις εσύ που κρίνεις».

Και συνεχίζει: «Και νομίζεις τούτο, ω άνθρωπε, εσύ που κρίνεις αυτούς που κάνουν αυτού τού είδους τα πράγματα, και ο οποίος τα κάνεις, ότι θα ξεφύγεις την κρίση τού Θεού; ή καταφρονείς τον πλούτο τής αγαθότητάς του και της υπομονής και της μακροθυμίας, αγνοώντας ότι η αγαθότητα του Θεού σε φέρνει σε μετάνοια;».

Και ο λόγος του Θεού, καταλήγει: «Εξαιτίας, όμως, της σκληρότητάς σου και της αμετανόητης καρδιάς, θησαυρίζεις για τον εαυτό σου οργή κατά την ημέρα τής οργής και της αποκάλυψης της δικαιοκρισίας τού Θεού, ο οποίος θα αποδώσει σε κάθε έναν σύμφωνα με τα έργα του».

Και ο λόγος του Θεού, αποκαλύπτει κάτι φοβερό!

Διαβάζουμε: «Εσύ, λοιπόν, που διδάσκεις τον άλλον, δεν διδάσκεις τον εαυτό σου; Εσύ που κηρύττεις να μη κλέβουν, κλέβεις; Εσύ που λες να μη μοιχεύουν, μοιχεύεις; Εσύ που αηδιάζεις για τα είδωλα, διαπράττεις ιεροσυλία; Εσύ που καυχάσαι στον νόμο, ατιμάζεις τον Θεό με την παράβαση του νόμου; Επειδή, όπως είναι γραμμένο, το όνομα του Θεού εξαιτίας σας δυσφημείται ανάμεσα στα έθνη».

Το ξαναγράφω: «το όνομα του Θεού εξαιτίας σας δυσφημείται ανάμεσα στα έθνη»!

                                

                                Τι κάνει ο άνθρωπος του Θεού;

                                Πώς συμπεριφέρεται;

                                Πώς σκέπτεται;

Ας δούμε τον προφήτη και βασιλιά Δαβίδ: «Δες πόσο αγαπώ τις εντολές σου· Κύριε, ζωοποίησέ με σύμφωνα με το έλεός σου. Το σύνολο του λόγου σου είναι αλήθεια· και όλες οι κρίσεις τής δικαιοσύνης σου παραμένουν στον αιώνα».

Επίσης, διαβάζουμε στον Ψαλμό: «Μακάριοι εκείνοι που φυλάττουν κρίση, εκείνοι που εκτελούν δικαιοσύνη πάντοτε».

Και ο Απόστολος Παύλος γράφοντας προς τους Κορινθίους, διαμαρτύρεται (όπως πάντα): 

«Αδελφοί, μη γίνεστε παιδιά στο μυαλό· αλλά, γίνεστε νήπια μεν στην κακία, τέλειοι όμως στο μυαλό».

Το ξαναγράφω: «γίνεστε νήπια μεν στην κακία, τέλειοι όμως στο μυαλό»!

Ψαλμός 103: 6 Ο Κύριος κάνει δικαιοσύνη και κρίση σε όλους εκείνους που αδικούνται.