ΤΟ ΔΙΚΑΙΟ ΤΟΥ ΦΤΩΧΟΥ!

Αμώς 8: 4 Ακούστε τούτο, εσείς που ρουφάτε τους πένητες, και αφανίζετε τους φτωχούς τού τόπου, λέγοντας: Πότε θα περάσει ο μήνας, για να πουλήσουμε γεννήματα; Και το σάββατο, για να ανοίξουμε σιτάρι, μικραίνοντας το εφά, και μεγαλώνοντας τον σίκλο, και νοθεύοντας τα ζύγια τής απάτης;

Η φωνή του φτωχού! Το δίκαιο του φτωχού!

Τι είναι φτωχός;

Είναι ο άνθρωπος, που απέτυχε στην επιχείρηση της ζωής του, από διάφορες αιτίες και ζει με λίγα χρήματα, που εξασφαλίζει τίμια.

Ποιος προνοεί για τους φτωχούς;

Η πρόνοια, μια υπηρεσία των πολλαπλών δομών του κράτους.

Τι λέγει ο λόγος του Θεού;

Ο νόμος του Μωυσή, έγραφε: «Δεν θα ακολουθήσεις τους πολλούς για κακό· ούτε θα μιλήσεις σε μια δικαστική υπόθεση, ώστε να κλίνεις με το μέρος των πολλών, για να διαστρέψεις την κρίση· ούτε θα αποβλέψεις σε πρόσωπο φτωχού, στην κρίση του».

Και επίσης: «Δεν θα διαστρέψεις το δίκαιο του φτωχού σου στην κρίση του».

Και ακόμη: «Έξι χρόνια θα σπείρεις τη γη σου, και θα μαζεύεις τα γεννήματά της· τον έβδομο χρόνο, όμως, θα την αφήσεις να αναπαυθεί, και να μένει αργή, για να τρώνε οι φτωχοί τού λαού σου· κι εκείνο που εναπολείφθηκε απ' αυτούς ας το τρώνε τα ζώα τού χωραφιού. Έτσι θα κάνεις για τον αμπελώνα σου, και για τον ελαιώνα σου».

Το ξαναγράφω: «για να τρώνε οι φτωχοί τού λαού σου»

Και ο προφήτης Ησαΐας δίνει μια επαγγελία από τον Θεό: «Όταν οι φτωχοί και οι ενδεείς ζητήσουν νερό, και δεν υπάρχει, και η γλώσσα τους θα ξεραίνεται από τη δίψα, εγώ ο Κύριος θα τους εισακούσω, ο Θεός τού Ισραήλ δεν θα τους εγκαταλείψω».

Στην Καινή Διαθήκη, ο Κύριος Ιησούς, ο Χριστός δίδαξε και είπε: «Μακάριοι εσείς οι φτωχοί, επειδή δική σας είναι η βασιλεία τού Θεού».

Και όταν άρχισε η διακονία του Κυρίου, ο Ιησούς ο Χριστός επικαλέστηκε την προφητεία του Ησαΐα 750 χρόνια προ Χριστού: «Πνεύμα Κυρίου τού Θεού είναι επάνω μου· επειδή, ο Κύριος με έχρισε για να ευαγγελίζομαι στους φτωχούς· με απέστειλε για να γιατρέψω τους συντριμμένους στην καρδιά, να κηρύξω ελευθερία στους αιχμαλώτους, και άνοιγμα δεσμωτηρίου στους δεσμίους».

Το ξαναγράφω: «με έχρισε για να ευαγγελίζομαι στους φτωχούς»!

Και όταν ιδρύθηκε η πρώτη αποστολική εκκλησία την ημέρα της Πεντηκοστής, διαβάζουμε: «Και οι απόστολοι απέδιδαν με μεγάλη δύναμη τη μαρτυρία της ανάστασης του Κυρίου Ιησού· και μεγάλη χάρη ήταν επάνω σε όλους αυτούς. Για τον λόγο ότι, δεν υπήρχε ούτε ένας ανάμεσά τους που είχε ανάγκη· επειδή, όσοι ήσαν κάτοχοι χωραφιών ή σπιτιών, αφού τα πουλούσαν, έφερναν το αντίτιμο της αξίας εκείνων που πουλούσαν, και το έβαζαν στα πόδια των αποστόλων· και μοιραζόταν σε κάθε έναν σύμφωνα με την ανάγκη που είχε».

Εδώ φαίνεται η πρόνοια του Θεού και η αγάπη των αδελφών σε ένα πλήθος μαθητών που μόλις προστέθηκε στην εκκλησία και είχαν ανάγκη από τα πάντα. Και πράγματι, την εποχή των αποστόλων επικρατούσε στην Παλαιστίνη, μεγάλη φτώχεια, κάτω από τον Ρωμαϊκό ζυγό. Η φτώχεια ήταν το σύνηθες μέτρο ζωής των ανθρώπων.

Όμως δεν επέτρεψε ο Κύριος Ιησούς η φτώχεια να καταβάλει τον άνθρωπο τον πιστό. Ο Κύριος έδωσε τον λόγο του και την δύναμη του Αγίου Πνεύματος, ώστε ο άνθρωπος να πάρει πρώτα την αιώνια ζωή και να γίνει μέτοχος της βασιλείας των ουρανών δια πίστεως.

Ο αδελφόθεος Ιάκωβος, τονίζει αυτό ακριβώς στην επιστολή του: «Ακούστε, αγαπητοί μου αδελφοί: Ο Θεός δεν διάλεξε τους φτωχούς τούτου τού κόσμου, πλούσιους σε πίστη, και κληρονόμους της βασιλείας, που την υποσχέθηκε σ' εκείνους που τον αγαπούν;

Και ο Ιάκωβος διαμαρτύρεται, γράφοντας: «Εσείς, όμως, ατιμάσατε τον φτωχό».

Και συμπληρώνει στην επιστολή του: «Δεν σας καταδυναστεύουν οι πλούσιοι, κι αυτοί σάς σέρνουν σε δικαστήρια; Αυτοί δεν βλασφημούν το καλό όνομα με το οποίο ονομάζεστε;»

Για την ίδια κατάσταση της φτώχειας στην Παλαιστίνη, ιδιαίτερα τα Ιεροσόλυμα, γράφει ο απόστολος Παύλος στην επιστολή του: «επειδή, η Μακεδονία και η Αχαΐα ευαρεστήθηκαν να κάνουν κάποια βοήθεια στους φτωχούς ανάμεσα στους αγίους που βρίσκονται στην Ιερουσαλήμ».

Γράφοντας δε, ο Παύλος προς τους Κορινθίους περίπου το 55 μετά Χριστόν, λέγει για την φροντίδα των φτωχών: «Σε σχέση δε με τη συνεισφορά, για τις ανάγκες των αγίων, όπως διέταξα στις εκκλησίες της Γαλατίας, έτσι να κάνετε κι εσείς».

Το ξαναγράφω: «για τις ανάγκες των αγίων»!

Μετά από δύο χρόνια, ο απόστολος Παύλος γράφει, πάλι: «παρακαλώντας μας, με πολλή παράκληση, να δεχθούμε τη χάρη, και την κοινωνία της διακονίας αυτής στους αγίους·

Επίσης, ο Παύλος γράφει: «Επειδή, η διακονία αυτής της υπηρεσίας όχι μονάχα αναπληρώνει ολοκληρωτικά τις στερήσεις των αγίων, αλλά και περισσεύει διαμέσου πολλών ευχαριστιών προς τον Θεό».

Και ο Παύλος, εξηγεί: «για τον λόγο ότι, δοκιμάζοντας αυτή τη διακονία, δοξάζουν τον Θεό για την υποταγή της ομολογίας σας στο ευαγγέλιο του Χριστού, και για τη γενναιοδωρία της μετάδοσης σ' αυτούς και σε όλους».

Ένα πολύ σημαντικό ζήτημα είναι η διαχείριση του ταμείου, ή των χρημάτων που κατευθύνονται προς τους φτωχούς αδελφούς ή την «διακονία εις του αγίους», όπως ονομάζεται πιο σωστά.

Δείτε πώς ο απόστολος Παύλος, συντόνισε το ζήτημα. Διαβάζουμε στην επιστολή του:

«Ευχαριστία, όμως, ανήκει στον Θεό, που δίνει στην καρδιά τού Τίτου το ίδιο ενδιαφέρον για σας· επειδή, δέχθηκε μεν την προτροπή· όμως, μια που ήταν πιο πρόθυμος, αναχώρησε για σας με δική του προαίρεση. Και μαζί του στείλαμε τον αδελφό, για τον οποίο ο έπαινος γίνεται μέσα στο ευαγγέλιο διαμέσου όλων των εκκλησιών».

Και ο Παύλος γίνεται πιο σαφής, γράφοντας: «έχοντας τούτο τον φόβο, μη τυχόν κανείς επικολλήσει σε μας κάποιο ψεγάδι μέσα σ' αυτή την αφθονία, που διακονείται από μας· προνοώντας τα καλά όχι μονάχα μπροστά στον Κύριο, αλλά και μπροστά στους ανθρώπους».

Και ο Παύλος συμπληρώνει: «Στείλαμε, μάλιστα, μαζί τους τον αδελφό μας, που πολλές φορές τον δοκιμάσαμε σε πολλά ότι είναι πρόθυμος, τώρα μάλιστα πολύ πιο πρόθυμος εξαιτίας της μεγάλης πεποίθησης που έχει σε σας». Αμήν.

Γαλάτες 2: 10 μας παρήγγειλαν μονάχα να θυμόμαστε τους φτωχούς· το οποίο και επιμελήθηκα με ζήλο, τούτο το πράγμα να το κάνω.