Η ΛΥΠΗ ΚΑΙ Ο ΣΤΕΝΑΓΜΟΣ!

Ησαΐας 35: 10 Και οι λυτρωμένοι τού Κυρίου θα επιστρέψουν, και θάρθουν στη Σιών με αλαλαγμό· και αιώνια ευφροσύνη θα είναι επάνω στο κεφάλι τους· θα απολαύσουν αγαλλίαση και ευφροσύνη· ενώ η λύπη και ο στεναγμός θα φύγουν.

Η καθημερινότητα στην ζωή μας, στην συγγένεια μας, στην γειτονιά μας.

Ο πόνος και η θλίψη, είναι ζωγραφισμένα στο πρόσωπο των ανθρώπων.

Η ζωή φέρει αδικίες, ανισότητες και πόνο στους ανθρώπους, που μεγαλώνουν σε οικογένειες με μίση, πάθη και πόλεμο ανάμεσα των. Πολλοί άνθρωποι ακόμη, χρησιμοποιούν δηλητήρια ή μαγείες, ώστε να εξαφανίσουν και να θανατώσουν ανθρώπους.

Άνθρωποι έχουν μεγαλώσει σε οικογένειες με σατανικές επιρροές και έχουν διαμορφώσει ένα κακό χαρακτήρα άμυνας ή και επίθεσης στην κοινωνία.

Όλο αυτό δημιουργεί λύπη, πόνο και στεναγμό στις μανάδες που χάνουν τα παιδιά των από επιθέσεις του σατανά με σκοπό να απολέσει ψυχές ανθρώπων.

Άλλοι χάνονται στο άνθος της ηλικίας των από άλλα αίτια, όπως ξαφνικές ασθένειες, από δυστυχήματα.

Και διερωτώνται οι άνθρωποι: Γιατί;

Ο λόγος του Θεού, δια του προφήτου Ησαΐα λέγει: «Ο δίκαιος πεθαίνει, και κανένας δεν το βάζει αυτό στην καρδιά του· και οι άνδρες τού ελέους συλλέγονται, χωρίς κανένας να το καταλαβαίνει, ότι ο δίκαιος συλλέγεται μπροστά από την κακία».

Το ξαναγράφω: «χωρίς κανένας να το καταλαβαίνει, ότι ο δίκαιος συλλέγεται μπροστά από την κακία»

Εδώ στην Γη ο άνθρωπος περνά από πόνο, θλίψη και στεναγμό.

Αυτό που ο Θεός έχει δώσει, είναι ότι ο άνθρωπος ξεχνά σύντομα τον πόνο και την θλίψη και η καρδιά του μαλακώνει, προσωρινά, μέχρι το επόμενο χτύπημα, όχι της μοίρας, αλλά του σατανά.

Ο Θεός δεν πειράζει κανέναν.

Γράφει ο αδελφόθεος Ιάκωβος: «Κανένας, όταν πειράζεται, ας μη λέει ότι: Από τον Θεό πειράζομαι· επειδή, ο Θεός είναι απείραστος κακών, κι αυτός δεν πειράζει κανέναν. Πειράζεται, όμως, κάθε ένας, από τη δική του επιθυμία, καθώς παρασύρεται και δελεάζεται. Έπειτα, η επιθυμία, αφού συλλάβει, γεννάει την αμαρτία· και η αμαρτία, μόλις εκτελεστεί, γεννάει τον θάνατο».

Το ξαναγράφω: «Πειράζεται, όμως, κάθε ένας, από τη δική του επιθυμία»

Και  ο Ιάκωβος, συνεχίζει: «κάθε αγαθή δόση, και κάθε τέλειο δώρημα, είναι από πάνω, το οποίο κατεβαίνει από τον Πατέρα των φώτων, στον οποίο δεν υπάρχει αλλοίωση ή σκιά μεταβολής. Από τη δική του θέληση μας γέννησε διαμέσου τού λόγου της αλήθειας, για να είμαστε εμείς κάποια απαρχή των κτισμάτων του».

Υπάρχει ελπίδα;

Ελπίδα υπάρχει μόνον από την γνώση της αλήθειας.

Αλήθεια δεν είναι η φιλοσοφία, ή ένα μυθιστόρημα, ή μια πλάνη.

Αλήθεια είναι ο αιώνιος λόγος του Θεού, η πηγή των ζώντων υδάτων, ο Υιός και Λόγος, ο Κύριος Ιησούς Χριστός όταν έρθει η ώρα να μας αποκαλυφτεί ζωντανός, αληθινός.

Ο λόγος του Θεού μας δίδει μια αποκάλυψη για το μέλλον μας. Με αυτή την αποκάλυψη ζωντανεύει η ελπίδα μέσα μας.

Διαβάζουμε στην Αποκάλυψη του Ιησού Χριστού προς τον Ιωάννη: «επειδή, το Αρνίο, που είναι ανάμεσα στον θρόνο, θα τους ποιμάνει, και θα τους οδηγήσει σε ζωντανές πηγές νερών· και ο Θεός θα εξαλείψει κάθε δάκρυ από τα μάτια τους».

Το Αρνίο είναι ο Ιησούς Χριστός, που ποιμαίνει τα πρόβατα του και τα οδηγεί σε ζωντανά νερά και σε ύδατα αναπαύσεως.

Και ο Θεός, εξαλείφει κάθε δάκρυ, η θλίψη, ή πόνο από τα μάτια των παιδιών του.

Στο τέλος σχεδόν, της Αποκάλυψης, γράφει: «Και ο Θεός θα εξαλείψει κάθε δάκρυ από τα μάτια τους, και ο θάνατος δεν θα υπάρχει πλέον· ούτε πένθος ούτε κραυγή ούτε πόνος δεν θα υπάρχουν πλέον· επειδή, τα πρώτα παρήλθαν».

Μόνον όταν ο θάνατος παύσει, δεν υπάρχει (!) τότε ο το πένθος και η κραυγή του πόνου θα σταματήσουν, διότι η αμαρτία θα παύσει στην βασιλεία των ουρανών.

Αυτό είναι η μεγαλύτερη αλήθεια που μας φανερώνει ο λόγος του Θεού.

Πώς ο θάνατος θα παύσει;

Το εξηγεί ο απόστολος Παύλος στην επιστολή του: «Επειδή, πρέπει τούτο το φθαρτό να ντυθεί αφθαρσία, και τούτο το θνητό να ντυθεί αθανασία. Όταν τούτο το φθαρτό ντυθεί αφθαρσία, και τούτο το θνητό ντυθεί αθανασία, τότε θα πραγματοποιηθεί ο λόγος, που είναι γραμμένος: «Καταβροχθίστηκε ο θάνατος με νίκη».

Και πράγματι ο προφήτης Ησαιας έγραφε 750 χρόνια προ Χριστού: «Θα καταπιεί τον θάνατο με νίκη· και ο Κύριος ο Θεός θα σφουγγίσει τα δάκρυα από όλα τα πρόσωπα· και θα εξαλείψει το όνειδος αυτού του λαού από ολόκληρη τη γη· επειδή, ο Κύριος μίλησε».

Και ο Παύλος συνεχίζει, στην επιστολή του: «Θάνατε, πού είναι το κεντρί σου; Άδη, πού είναι η νίκη σου; Το δε κεντρί τού θανάτου είναι η αμαρτία· και η δύναμη της αμαρτίας ο νόμος».

Το ξαναγράφω: «Το κεντρί τού θανάτου είναι η αμαρτία»

Τι θα απογίνει με τους λοιπούς ανθρώπους, που έλαβαν το χάραγμα και προσκύνησαν το θηρίο και την εικόνα του;

Μας το φανερώνει ο λόγος του Θεού, στην Αποκάλυψη: «Και οι υπόλοιποι από τους ανθρώπους, που δεν θανατώθηκαν μ' αυτές τις πληγές, ούτε μετανόησαν από τα έργα των χεριών τους, ώστε να μη προσκυνήσουν τα δαιμόνια, και τα είδωλα τα χρυσά και τα ασημένια και τα χάλκινα και τα πέτρινα και τα ξύλινα, που ούτε να βλέπουν μπορούν ούτε να ακούν ούτε να περπατούν· και δεν μετανόησαν από τους φόνους τους ούτε από τις φαρμακείες τους, ούτε από την πορνεία τους, ούτε από τις κλοπές τους».

Δεν μετανόησαν!

Ας δούμε το τέλος των ανθρώπων αυτών, μέσα από την Αποκάλυψη: «Και η θάλασσα έδωσε τους νεκρούς που ήσαν μέσα σ' αυτή, και ο θάνατος και ο άδης έδωσαν τους νεκρούς, που ήσαν μέσα σ' αυτούς· και κρίθηκαν κάθε ένας σύμφωνα με τα έργα τους. Και ο θάνατος και ο άδης ρίχθηκαν στη λίμνη της φωτιάς· αυτός είναι ο δεύτερος θάνατος. Και όποιος δεν βρέθηκε γραμμένος στο βιβλίο της ζωής, ρίχθηκε στη λίμνη της φωτιάς».

Ψαλμός 116: 3 Πόνοι θανάτου με περικύκλωσαν, και στενοχώριες τού άδη με βρήκαν· θλίψη και πόνο συνάντησα.