Ο ΥΠΕΡΗΦΑΝΟΣ ΔΙΑΣΤΡΕΦΕΙ ΤΟΝ ΛΟΓΟ ΤΟΥ ΘΕΟΥ!

Ησαΐας 23: 9 Ο Κύριος των δυνάμεων το βουλεύθηκε αυτό, για να καταντροπιάσει την υπερηφάνεια κάθε δόξας, για να εξευτελίσει κάθε ένδοξον της γης.

Εγώ υπερήφανος; Εγώ υπερόπτης; Αποκλείεται!

Πώς ο Θεός ορίζει τον άνθρωπο ως υπερήφανο;

Την απάντηση την δίνει ο απόστολος Πέτρος, στην επιστολή του: «Επειδή, μιλώντας υπερήφανα λόγια ματαιότητας, με τις επιθυμίες της σάρκας, με τις ασέλγειες, δελεάζουν εκείνους οι οποίοι πραγματικά απέφυγαν αυτούς που ζουν μέσα σε πλάνη».

Επίσης, ο βασιλιάς Σολόμωντας γράφει στις Παροιμίες: «ματαιότητα και αναληθή λόγο απομάκρυνε από μένα· φτώχεια και πλούτο μη μου δώσεις· να με τρέφεις με αυτάρκη τροφή».

Όταν το πνεύμα του ανθρώπου μπει σε υπερηφάνεια τότε διαστρέφει την κρίση του Θεού.

Διαβάζουμε τι είπε ο Κύριος Ιησούς στην παραβολή των εργατών του αμπελώνα: «Και καθώς ήρθαν οι πρώτοι νόμισαν ότι θα πάρουν περισσότερα· πήραν, όμως, κι αυτοί από ένα δηνάριο. Και παίρνοντάς το, γόγγυζαν ενάντια στον οικοδεσπότη, λέγοντας ότι: Αυτοί οι τελευταίοι έκαναν μία ώρα, και τους έκανες ίσους μ' εμάς, που βαστάξαμε το βάρος της ημέρας και τον καύσωνα».

Αυτός ο γογγυσμός της υπερηφάνειας της καρδιάς, αντιτίθεται στον λόγο του Θεού.

Κάποτε πήγαν οι δύο αγαπημένοι μαθητές του Κυρίου, ο Ιωάννης και ο Ιάκωβος, να ζητήσουν μια χάρη. Να καθίσουν ο ένας από δεξιά και ό άλλος αριστερά στην βασιλεία του, όταν ο Κύριος έρθει με δόξα.

Μόλις το έμαθαν οι υπόλοιποι μαθητές αγανάκτησαν! Και τότε ο Κύριος βρήκε την ευκαιρία να τους πει: «Ξέρετε ότι εκείνοι που θεωρούνται άρχοντες των εθνών, τα κατακυριεύουν· και οι μεγάλοι τους, τα κατεξουσιάζουν. Όμως, δεν θα είναι έτσι αναμεταξύ σας· αλλά, όποιος θέλει να γίνει μεγάλος ανάμεσά σας, θα είναι υπηρέτης σας· και όποιος από σας θέλει να γίνει πρώτος, θα είναι δούλος όλων».

Και ο Κύριος καταλήγει, λέγοντας: «επειδή, ο Υιός τού ανθρώπου δεν ήρθε για να υπηρετηθεί, αλλά για να υπηρετήσει και να δώσει τη ζωή του λύτρα για πολλούς».

Οι μαθητές συχνά, πυκνά έλεγαν μάταια λόγια και ο Κύριος Ιησούς, τους διόρθωνε. Ο ευαγγελιστής Λουκάς αναφέρει το γεγονός στον τελευταίο δείπνο, όταν ο Κύριος απεκάλυπτε εκείνον που θα τον παρέδιδε: «Πλην, δέστε, το χέρι εκείνου που με παραδίνει είναι μαζί μου επάνω στο τραπέζι. Και ο μεν Υιός τού ανθρώπου πηγαίνει σύμφωνα με το ορισμένο· όμως, αλλοίμονο σ' εκείνον τον άνθρωπο, διαμέσου του οποίου παραδίνεται. Κι αυτοί άρχισαν να συζητούν ο ένας με τον άλλον, το ποιος τάχα απ' αυτούς ήταν που επρόκειτο να το κάνει αυτό. Έγινε και φιλονικία αναμεταξύ τους για το ποιος απ' αυτούς θεωρείται ότι είναι ο μεγαλύτερος».

Και τότε ο Κύριος είπε: «Οι βασιλιάδες των εθνών τα κυριεύουν· κι αυτοί που τα εξουσιάζουν ονομάζονται ευεργέτες. Εσείς, όμως, όχι έτσι· αλλά, ο μεγαλύτερος μεταξύ σας, ας γίνει όπως ο μικρότερος· και ο προϊστάμενος όπως αυτός που υπηρετεί. Επειδή, ποιος είναι μεγαλύτερος, αυτός που κάθεται στο τραπέζι ή αυτός που υπηρετεί; Όχι αυτός που κάθεται; Εγώ, όμως, είμαι ανάμεσά σας όπως αυτός που υπηρετεί».

Το πνεύμα του ταπεινού ανθρώπου είναι αυτό που τον οδηγεί στο να υπηρετεί, αντί να γογγύζει και να διαμαρτύρεται απέναντι στον Θεό με ασέβεια.

Ο Θεός, ο ουράνιος Πατέρας, αυτό που κάνει είναι να διδάσκει συνεχώς και με υπομονή και πάλι και πάλι. Γράφει στο βιβλίο του Ιώβ: «Επειδή, ο Θεός μιλάει μία και δύο φορές, αλλ' ο άνθρωπος δεν προσέχει. Σε όνειρο, σε νυχτερινή όραση, όταν βαθύς ύπνος πέφτει επάνω στους ανθρώπους, όταν τους παίρνει ο ύπνος επάνω στο κρεβάτι· τότε, ανοίγει τα αυτιά των ανθρώπων, και επισφραγίζει τη νουθεσία σ' αυτούς· για να αποστρέψει τον άνθρωπο από τις πράξεις του, και να βγάλει από τον άνθρωπο την υπερηφάνεια».

Ο Κύριος πράγματι κατάφερε να διορθώσει το πνεύμα των μαθητών και να τους δώσει το πνεύμα της υπηρεσίας. Ο απόστολος Πέτρος γράφει στην επιστολή του: «Επειδή, λοιπόν, ο Χριστός έπαθε κατά σάρκα για χάρη μας, οπλιστείτε κι εσείς το ίδιο φρόνημα· δεδομένου ότι, αυτός που έπαθε κατά σάρκα, έπαυσε από την αμαρτία».

Πιο κάτω γράφει: «Αγαπητοί, μη παραξενεύεστε εξαιτίας τού βασανισμού που γίνεται σε σας για δοκιμασία, σαν να σας συνέβαινε κάτι παράδοξο· αλλά, δεδομένου ότι είστε κοινωνοί των παθημάτων τού Χριστού, να χαίρεστε, ώστε και όταν η δόξα του φανερωθεί, να χαρείτε νιώθοντας αγαλλίαση».

Λίγο αργότερα ο Πέτρος συμπληρώνει: «Αν ονειδίζεστε εξαιτίας τού ονόματος του Χριστού, είστε μακάριοι· επειδή, το Πνεύμα της δόξας και το Πνεύμα τού Θεού αναπαύεται επάνω σας· από μεν το δικό τους μέρος βλασφημείται, από δε το δικό σας δοξάζεται».

Και ο Πέτρος καταλήγει: «Επειδή, κανένας από σας ας μη πάσχει ως φονιάς ή κλέφτης ή κακοποιός ή ως κάποιος που περιεργάζεται τα ξένα πράγματα· αλλά, αν κάποιος πάσχει ως Χριστιανός, ας μη ντρέπεται, αλλά ας δοξάζει τον Θεό ως προς αυτό· επειδή, έφτασε ο καιρός το να αρχίσει η κρίση από τον οίκο τού Θεού· και αν αρχίζει πρώτα από μας, τι θα είναι το τέλος εκείνων που απειθούν στο ευαγγέλιο του Θεού;»

Ο υπερήφανος άνθρωπος είναι ο άδικος άνθρωπος. Διεκδικεί από τον Θεό την αλήθεια με το ψέμα και την πλάνη. Γράφει ο βασιλιάς Σολομώντας, σχετικά: «Ο ιδιογνώμονας ζητάει σύμφωνα με την επιθυμία του, και εναντιώνεται σε κάθε τι που είναι ορθό».

Εάν ο άνθρωπος δεν εννοήσει, δεν συνετιστεί και δεν μετανοήσει μπροστά στον Θεό είναι κριμένος ήδη, σαν άδικος και δεν έχει μέρος στην βασιλεία των ουρανών. Διαβάζουμε στην επιστολή προς Κορινθίους: «Ή, δεν ξέρετε ότι οι άδικοι δεν θα κληρονομήσουν τη βασιλεία τού Θεού;»

Ακόμη στο βιβλίο της Αποκάλυψης του Ιησού Χριστού, γράφει ο Ιωάννης: «Αυτός που νικάει θα κληρονομήσει τα πάντα, και θα είμαι σ' αυτόν Θεός, κι αυτός θα είναι σε μένα γιος. Ενώ οι δειλοί και άπιστοι και μολυσμένοι με βδελύγματα και φονιάδες και πόρνοι και μάγοι και ειδωλολάτρες, και όλοι οι ψεύτες, θα έχουν τη μερίδα τους μέσα στη λίμνη που καίγεται με φωτιά και θειάφι· αυτός είναι ο δεύτερος θάνατος».

2^η επιστολή Πέτρου 2: 18 Επειδή, μιλώντας υπερήφανα λόγια ματαιότητας, με τις επιθυμίες τής σάρκας, με τις ασέλγειες, δελεάζουν εκείνους οι οποίοι πραγματικά απέφυγαν αυτούς που ζουν μέσα σε πλάνη·