ΛΟΓΟΣ ΣΟΦΙΑΣ! – ΛΟΓΟΣ ΓΝΩΣΕΩΣ!

Παροιμίες 15: 33 Ο φόβος τού Κυρίου είναι διδασκαλία σοφίας· και η ταπείνωση προπορεύεται της δόξας.

Ο σύγχρονος άνθρωπος κάνει την προσπάθεια, ώστε να αποκτήσει την έκταση της γνώσης που θα του χρειαστεί κατά την κρίση του και την κλήση του.

Οι γονείς ιδιαίτερα, φροντίζουν ώστε τα παιδιά των να έχουν μια καλύτερη ευκαιρία γνώσεων για τον μέλλον τους.

Η σύγχρονη παιδεία, αυτή της κριτικής σκέψης βοηθά τα παιδιά, ώστε να αναπτύξουν κάποια χαρακτηριστικά της σκέψης, όπως η καθαρότητα, η σαφήνεια, η ακρίβεια, η συνέπεια, η λογικότητα, η εμβάθυνση, η ολοκλήρωση, η αμεροληψία, η επάρκεια και άλλα.     

Μελετώντας τις Γραφές, τον λόγο του Θεού συναντάμε αυτό που ονομάζεται σοφία!

Κατόπιν, συναντάμε αυτό που λέγεται γνώση ή σύνεση!

Άραγε, γνωρίζουμε ότι ο άνθρωπος κτίζει με ανθρώπινη γνώση την ζωή του, ώστε να γίνει συνετός σε πανουργίες;

Ακόμη, γνωρίζουμε ότι η επίγειος επίκτητη σοφία είναι ζωώδης, δαιμονιώδης, γεμάτη από φθόνο και φιλονικία;

Γιατί η σύγχρονη κοινωνία που ζούμε, είναι ανυπόφορη από το ψέμα, την αδικία και τους κινδύνους;

Ας δούμε τι λέγει ο Κύριος Ιησούς, προς τους δώδεκα μαθητές που τον πλησίασαν με εσχατολογικές απορίες: «Και επειδή η ανομία θα πληθύνει, η αγάπη των πολλών θα ψυχρανθεί».

Ας δούμε τους ορισμούς:

# Σοφία, είναι η ενδελεχής μελέτη των πραγμάτων.

# Σύνεση, είναι η δομημένη γνώση από εμπειρίες ή από ομαδική εργασία.

Πώς ο Θεός δίδει στον άνθρωπο τις πιο πάνω ικανότητες;

Διαβάζουμε από την επιστολή του Παύλου προς τους Κορινθίους: «Σε κάθε έναν, όμως, δίνεται η φανέρωση του Πνεύματος προς το συμφέρον. Επειδή, σε άλλον μεν δίνεται διαμέσου τού Πνεύματος λόγος σοφίας, σε άλλον δε λόγος γνώσης, σύμφωνα με το ίδιο Πνεύμα».

Φαίνεται λοιπόν καθαρά ότι ο λόγος σοφίας και ο λόγος γνώσεως είναι χαρίσματα από το Πνεύμα το Άγιο.

Με βάση ποια αρχή, ή ποιόν κανόνα;

Διαβάζουμε τον κανόνα, όπως το είπε ο Ιησούς Χριστός: «Επειδή, όποιος έχει, θα του δοθεί κι άλλο, και θα έχει περίσσιο· όποιος, όμως, δεν έχει, και ό,τι έχει, θα αφαιρεθεί απ' αυτόν».

Στην περίπτωση του νεαρού Δανιήλ, το 605 π.Χ, διαβάζουμε: «Και στους τέσσερις αυτούς νέους ο Θεός έδωσε γνώση και σύνεση σε κάθε μάθηση και σοφία· και έκανε τον Δανιήλ νοήμονα σε κάθε όραση και όνειρο».

Ο Δαβίδ ήταν ένας αγαπητός του Θεού. Μέσα από την αγάπη του και τον ζήλο του για τον Θεό προέκυψε η χάρις και το έλεος του Θεού επάνω του. Διαβάζουμε αυτό που μίλησε ο Θεός προς τον Δαβίδ, δια του προφήτου Νάθαν, αφού είχαν περάσει χρόνια ως βασιλιάς του Ισραήλ: «Τώρα, λοιπόν, έτσι θα πεις στον δούλο μου τον Δαβίδ: Έτσι λέει ο Κύριος των δυνάμεων: Εγώ σε πήρα από τη μάντρα, πίσω από τα πρόβατα, για να είσαι ηγεμόνας επάνω στον λαό μου, επάνω στον Ισραήλ· και ήμουν μαζί σου παντού όπου περπάτησες, και εξολόθρευσα όλους τους εχθρούς σου από μπροστά σου, και σε έκανα ονομαστό, σύμφωνα με το όνομα των μεγάλων που βρίσκονται επάνω στη γη».

Ποιος ήταν ο τρόπος αυτός;

Η χάρις και το έλεος που επέχεε ο Θεός, στην καθημερινή ζωή του Δαβίδ. Διαβάζουμε για τον χαρακτήρα του Δαβίδ: «Και ο Δαβίδ φερόταν με σύνεση σε όλους τούς δρόμους του· και ο Κύριος ήταν μαζί του».

Οι ψαλμοί του Δαβίδ ήταν το αποτέλεσμα αυτής της χάριτος του Θεού σε λόγο σοφίας. Διαβάζουμε από τον 49^ο ψαλμό: «Μη φοβάσαι όταν ένας άνθρωπος πλουτήσει, όταν η δόξα τού σπιτιού του αυξηθεί· επειδή, στον θάνατό του, δεν θα πάρει μαζί του τίποτε, ούτε η δόξα του θα κατέβει πίσω απ' αυτόν. Αν και στη ζωή του ευλόγησε την ψυχή του, (και οι άνθρωποι θα σε επαινούν που αγαθοποιείς τον εαυτό σου), αυτός θα πάει στη γενεά των πατέρων του· φως δεν θα δουν, στον αιώνα. Ο άνθρωπος, που πλάστηκε με τιμή, και δεν καταλαβαίνει, εξομοιώθηκε με τα κτήνη που φθείρονται».

Εμείς σήμερα μελετώντας, σπουδάζοντας τις Γραφές αποκτούμε την σοφία του Θεού, καθώς την επιζητούμε μετά ζήλου. Ο αδελφόθεος Ιάκωβος δε γράφει στην επιστολή του: «Αν, όμως, κάποιος από σας είναι ελλειπής σε σοφία, ας ζητάει από τον Θεό, που δίνει σε όλους πλούσια, και χωρίς να ονειδίζει· και θα του δοθεί».

Ο Ιάκωβος, μάλιστα κάμει και μια επισήμανση για την σοφία, που χαρίζει ο Θεός δια Πνεύματος Αγίου: «Η σοφία, όμως, που κατεβαίνει από πάνω, πρώτα μεν είναι καθαρή, έπειτα ειρηνική, επιεικής, ευπειθής, πλήρης από έλεος και καλούς καρπούς, αμερόληπτη και ανυπόκριτη».

Αυτή την σοφία χρειαζόμαστε στις ημέρες μας. Η σοφία που μας βοηθά να μελετούμε τα βάθη του Θεού, όχι από φιλοσοφία αλλά από υπηρεσία αγάπης προς τον πλησίον μας.  

Παροιμίες 10: 31 Το στόμα τού δικαίου αναδίνει σοφία· ενώ η αναληθής γλώσσα θα εκκοπεί.