ΕΙΣΕΛΘΕ ΣΤΗ ΧΑΡΑ ΤΟΥ ΚΥΡΙΟΥ ΣΟΥ

Τι είναι; Η προκείμενη χαρά στην Βασιλεία του Θεού.

Γιατί; Διότι, προσωρινά έχουμε θλίψεις πνεύματος, ανάμεσα στον σύγχρονο πολιτισμό μας.

Πότε; Όταν, έλθει ο Χριστός κατά την παλιγγενεσία.

Πώς; Επειδή, Αυτό μας λέγει το Ευαγγέλιο.

Αγαπητέ μου | Αγαπητή μου το θέμα μας σήμερα, Κυριακή, έρχεται από την μελέτη του Ευαγγελίου του Ιησού Χριστού.

Επίσης από την μελέτη των προφητικών Γραφών που λάμπουν μέσα στα «σκοτάδια» της άγνοιας των πιστών.

Το Ευαγγέλιο του Χριστού μας έχει αλλάξει τον χαρακτήρα (!) από τότε που το δεχτήκαμε στην ζωή μας και επιτρέψαμε στον Ιησού Χριστό να πάρει την κυριότητα στις αποφάσεις μας δια της πίστεως+ελπίδας+αγάπης, στο πρόσωπό Του.

Δεν ξεχνάμε τα εδάφια του λόγου του Θεού που έγιναν για μας στηρίγματα | βράχοι αλήθειας και όντας υιοί και θυγατέρες του Θεού του Υψίστου τακτοποιούμε τα πάντα απέναντι Του, ώστε να μικραίνουμε εμείς και να δοξάζεται | μεγαλύνεται ο Θεός και Πατέρας.

Παράλληλα το Ευαγγέλιο του Χριστού δια των λόγων του Ιησού καθώς και δια των παραινέσεων των Αποστόλων, στις επιστολές, μας δίδουν το μέτρο της πίστεως κατά το λόγο: «ο δίκαιος θα σωθεί θα της πίστεως αυτού».

Έτσι εξηγεί την αιτία για την οποία η μελέτη των Γραφών είναι μια καθημερινή πρακτική διαδικασία διατροφής | δίαιτας της ψυχής μας, που μέχρι πρότινος αμελούσαμε.

ΑΠΟ ΤΟ ΣΤΟΜΑ ΤΟΥ ΚΥΡΙΟΥ ΙΗΣΟΥ

Αντιγράφω από το κατά Ματθαίο Ευαγγέλιο 25 / 21:

Ήρθε τότε εκείνος που πήρε τα πέντε τάλαντα και του προσκόμισε άλλα πέντε τάλαντα, λέγοντας: Κύριε, πέντε τάλαντα μου παρέδωσες, ορίστε κέρδισα μ' αυτά άλλα πέντε τάλαντα.

Του απάντησε ο κύριός του: Εύγε, δούλε αγαθέ και πιστέ, στα λίγα στάθηκες πιστός, πάνω σε πολλά θα σε ορίσω υπεύθυνο. Μπες στη χαρά του κυρίου σου.

Σχολιάζοντας:

Αυτή η παραβολή των ταλάντων και η αναφορά στους τρεις δούλους που έπρεπε να διαχειριστούν την μεγάλη αξία, που τους εμπιστεύτηκε ο Κύριος τους (!) αποκαλύπτει την πραγματική διάθεση του ανθρώπου ώστε να υπηρετήσει πιστά και με αγαθότητα τον Θεό και το θέλημα Του.

Στον πρώτο δούλο που εργάστηκε με αγάπη, σοφία και σύνεση την αξία όλων των πέντε ταλάντων, επιστρέφοντας ο Κύριος του, τον καμάρωσε για την αγαθότητα και πιστότητα που έδωσε υπεραξία στα πέντε τάλαντα.

Σήμερα, γνωρίζουμε ότι τα τάλαντα είναι τα χαρίσματα, κυρίως τα πνευματικά, που ο Θεός εμπιστεύεται στους πιστούς δούλους Του.

Ο τελευταίος λόγος του Κυρίου του δούλου, ήταν: «Μπες στη χαρά του κυρίου σου!». Αυτή η χαρά είναι η τελική | απόλυτη | αιώνια χαρά, που ο άνθρωπος δεν έχει ούτε γευτεί, μα ούτε και ονειρευτεί.

ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΤΟΥ ΑΠΟΣΤΟΛΟΥ ΠΕΤΡΟΥ

Ας δούμε τι γράφει ο Πέτρος στην 1^η επιστολή (1/6-9):

Στηριζόμενοι σ' αυτό το γεγονός να ευφραίνεστε, όσο κι αν είναι αναγκαίο τώρα προσωρινά να λυπηθείτε μέσα στις διάφορες δοκιμασίες, έτσι που η αποδειγμένη με τον τρόπο αυτό γνησιότητα της πίστης σας, που είναι πολυτιμότερη από το χρυσάφι - το οποίο αν και είναι φθαρτό εντούτοις με φωτιά δοκιμάζεται η γνησιότητα του - κριθεί άξια επαίνου και τιμής και δοξασμού, τότε που θα εμφανιστεί ο Ιησούς Χριστός.

Τον οποίο, παρόλο που δεν τον είδατε τον αγαπάτε, και τον οποίο, αν και δεν τον βλέπετε τώρα, όμως πιστεύετε σ' αυτόν, κι έτσι αγάλλεστε με αισθήματα ανέκφραστης και ένδοξης χαράς, απολαμβάνοντας το τελικό αποτέλεσμα της πίστης σας, δηλαδή τη σωτηρία των ψυχών σας.

Σχολιάζοντας:

Μας κάνει εντύπωση η αναφορά του Πέτρου στην μετάπτωση από την θλίψη στη χαρά και μπρος-πίσω, που ζει ο Πιστός δούλος του Θεού.

Όμως εκεί κρύβεται μια ανέκφραστη χαρά (!) η χαρά του Κυρίου. Ακόμα σε ο Πιστός απολαμβάνει από τώρα την τελική Σωτηρία του. Και εδώ είναι η αιτία για την αναγκαία συμβολή της Εκκλησίας, του σώματος του Χριστού, εδώ στη γη.

ΜΙΑ ΑΝΑΦΟΡΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΠΡΟΣ ΤΟΥΣ ΕΒΡΑΙΟΥΣ

Αντιγράφω από την επιστολή (1/1-3):

Έτσι λοιπόν κι εμείς, καθώς έχουμε ένα τόσο μεγάλο πλήθος μαρτύρων που μας περιστοιχίζει, ας απορρίψουμε κάθε βάρος και την αμαρτία, που τόσο εύκολα μας περικυκλώνει σε κάθε ευκαιρία, και ας τρέχουμε με υπομονή να κερδίσουμε τον αγώνα που προβάλλει μπροστά μας, έχοντας στραμμένες τις σκέψεις μας στον Ιησού, τον αρχηγό και τελειωτή της πίστης μας, ο οποίος μπρος στη χαρά που πρόβαλλε μπροστά του, υπέμεινε το σταυρικό θάνατο χωρίς να λογαριάσει την ατίμωση, κι έχει καθίσει κατόπιν στα δεξιά του θρόνου του Θεού.

Αναλογιστείτε λοιπόν αυτόν που υπέμεινε μια τέτοια εχθρότητα σε βάρος του από τους αμαρτωλούς, ώστε να μην αποκάμνετε αφήνοντας τις ψυχές σας να παραλύσουν.

Σχολιάζοντας:

Πάντα η σκέψη μας στο πάθημα του Ιησού επί του σταυρού, μας βοηθά (!) ώστε να είναι το παράδειγμα | το στήριγμα για μας.

Ένα παράδειγμα πίστεως και υπακοής στον Πατέρα, με Αλήθεια, που απέδωσε καρπό αιώνιας σωτηρίας των ψυχών μας δια του θανάτου Αυτού.

Και δεν ξεχνάμε την αναφορά του Κυρίου που αναφέρει ο Ιωάννης στο Ευαγγέλιο: «Η αλήθεια είναι, και σας το τονίζω, πως αν ο σπόρος του σιταριού δεν πέσει στη γη και πεθάνει, μόνο αυτός μένει. Αν όμως πεθάνει, παράγει καρπό πολύ».

Τέλος ο μόνος τρόπος να μην αποκάμνουμε | παραλύουμε, είναι να θυμόμαστε τα πάθη και τους ονειδισμούς του Λυτρωτή μας.

ΚΛΕΙΝΟΝΤΑΣ

Το άρθρο της Κυριακής με θέμα: «Είσελθε στην χαρά του Κυρίου σου!», νομίζω ότι αποκαλύπτει την πρόθεση του Θεού ώστε να ανταμείψει την προσπάθεια και τον ζήλο του Πιστού ανθρώπου. Το τέλος της ζωής του ανθρώπου είναι το αποτέλεσμα των επιλογών του και μόνο. Ο άνθρωπος εκλέγει την σύνεση | κατανόηση του θελήματος του Θεού ώστε να εφαρμόσει καλές πρακτικές για το αιώνιο μέλλον του, άσχετα από την κακοπάθεια ή τους ονειδισμούς του σύγχρονου κόσμου. Αλήθεια σας λέγω.