MARRIAGE | ΓΑΜΟΣ | ΟΙ ΔΥΟ ΣΕ ΕΝΑ | ΜΕΡΟΣ 14

 

ΟΔΗΓΙΕΣ ΜΑΘΗΣΗΣ

 

ü  Θα χρειαστείτε ένα χοντρό βιβλίο-τετράδιο ασκήσεων.

ü  Αφιερώστε ακριβώς μισή ώρα (!) όταν ξεκουράζεστε μαζί με τον σύζυγο και χωρίστε την σε τρία μέρη.

ü  Στα πρώτα 10’ απαντήστε στις ερωτήσεις, όπως θα απαντούσατε στέλνοντας ένα γράμμα στον σύντροφό σας.

ü  Έπειτα, για 10 λεπτά, αλλάξτε τετράδια και αβίαστα τηρώντας τους κανόνες του να ακούτε καλά (!) όσα προέρχονται από τον άλλον διαβάστε τρεις φορές τι έχει γράψει ο σύντροφος σας.

ü  Τα υπόλοιπα 10’ θα δαπανήσετε σε συζήτηση, διευκρινήσεις και προσευχή σχετικά με τα όσα ο καθένας έχει γράψει.

ü  Όταν γράφετε δώστε έμφαση στο τι αισθάνεστε εσείς προσωπικά.

ü  Η διανοητική συζήτηση έχει τη θέση της, όμως μπορεί εύκολα να γίνει μια διέξοδος φυγής (!) ώστε να μην αντιμετωπίσουμε τον πραγματικό μας εαυτό.

 

ΜΕΣΑ ΣΤΗ ΔΟΚΙΜΑΣΙΑ

 

Θα χρησιμοποιήσω εδώ τις δύο σημαντικότερες αιτίες που προκαλούν πόνο στη ζωή μας, την αρρώστια και το πένθος, έτσι ώστε να εξετάσουμε μερικά από τα συναισθήματα των ανθρώπων όταν το διάβα τους γίνεται δύσβατο.

 

Ο ΦΟΒΟΣ

Ο φόβος είναι το συναίσθημα της καρδιάς που διακατέχει πολλούς, όταν δοκιμάζονται με πόνο. Συμβαίνει συχνά, όταν φτάνει κανείς στο σημείο να αναγνωρίσει την αδυναμία του, να ανακαλύπτει μέσα του μια έμφυτη τάση – την ικανότητα να ψάχνει τρόπους ώστε να ξεπεράσει τον πόνο και τη θλίψη του.

Οι ανάγκες μας δεν είναι μόνον πρακτικές, συχνά έχουν τη ρίζα τους στο συναισθηματικό μας κόσμο. Οι παρατηρήσεις των ψυχολόγων και των ειδικών μας βοηθούν να κατανοήσουμε αυτή τη συμπεριφορά που μοιάζει με τη συμπεριφορά ενός παιδιού.

Μια θεωρία υποστηρίζει πως όλοι μας μπορούμε να παλέψουμε με τη ζωή, όπως θα λέγαμε απλά, είτε με τους τρόπους ενός ενήλικα, είτε με αυτούς ενός παιδιού. Και αυτό επειδή μέσα στον καθένα μας ζει ένα παιδί που μπορεί να πηδήσει από χαρά, να κλάψει από πόνο ή να τρέμει από τον φόβο του. Στις αντίξοες περιστάσεις ο ενήλικας πολλές φορές χάνει τον έλεγχο της κατάστασης και τότε κάνει την εμφάνιση του το «παιδί» που κρύβει μέσα του.

Σε τέτοιες περιόδους έντασης οι άνθρωποι χρειάζονται ιδιαίτερη αγάπη και τρυφερότητα από τον διπλανό τους.

Η ανάγκη της εξάρτησης, η νευρικότητα και ο φόβος συχνά είναι κραυγές για βοήθεια. Σε αυτές τις περιπτώσεις αυτό που χρειάζεται είναι ο τρυφερότητα, η κατανόηση και η υπομονή.

Όπως είναι και ανόητο και σκληρό να κακομεταχειριζόμαστε ένα πληγωμένο παιδί, έτσι είναι ακριβώς καλό να αποφεύγουμε να κατηγορούμε ή να τιμωρούμε το «παιδί» που θρηνεί μέσα μας ή κρύβεται μέσα στο συνάνθρωπο μας. Και όπως θα αγκαλιάζαμε ένα μικρό παιδί, έχουμε υποχρέωση να αναζητήσουμε και να βρούμε τρόπους για να εκφράσουμε την αγάπη μας στο παιδί που ζει μέσα σε κάθε ενήλικα και υποφέρει.

Φυσικά δε θα χαλάσεις το «παιδί» με το να ενδίδεις σε παράλογες απαιτήσεις, κλαψουρίσματα ή ελιγμούς. Κάτι τέτοιο θα οδηγούσε στα αντίθετα αποτελέσματα.

Και ακόμα δεν θα έλεγα πως ένα τέτοιο άτομο δεν είναι αμαρτωλός που έχει ανάγκη σωτηρίας. Απλά θεωρώ πως τα ζευγάρια ιδιαίτερα σε στιγμές δοκιμασίας θα πρέπει να φροντίζουν ο ένας για τον άλλον. Το να συγκρατούμε τα συναισθήματα της καρδιάς μας και μάλιστα να τα καταπνίγουμε ή να παίζουμε το ρόλο του σκληρού, αυτού που σε καμία περίπτωση δεν υποχωρεί μάλλον σωρεύει προβλήματα για το μέλλον και δεν είναι απόρροια πραγματικής ευγένειας και ανωτερότητας, αλλά μάλλον εγωισμού.

 

Ο Ιησούς, ο Χριστός δεν είπε ποτέ: «Όταν τα πράγματα είναι δύσκολα αντιμετωπίστε τα από απόσταση, απομακρύνατε τα».

Αντίθετα είπε (Ματ. 11/28-30): 

«Ελάτε σε μένα πάντες οι κουρασμένοι και επιφορτισμένοι και εγώ θα σας αναπαύσω. Σηκώστε τον ζυγό μου πάνω σας και μάθετε από μένα, διότι είμαι πράος στην καρδιά και θα βρείτε ανάπαυση στις ψυχές σας. Διότι ο ζυγός μου είναι καλός και το φορτίο μου ελαφρύ».

       

Όταν έχεις μάθει να εναποθέτεις το φορτίο σου στα πόδια του Κυρίου, συχνά το αποτέλεσμα είναι να είσαι τόσο ταπεινός ώστε να φέρνεις το φορτίο σου και σε κάποιον άλλον. Είναι τόσο σημαντικό σε τέτοιες περιπτώσεις να ακούς προσεκτικά τι σου λένε τα αισθήματα σου και να αντιμετωπίζεις κατά μέτωπο τις αντίξοες περιστάσεις μαζί με τον Κύριο Ιησού που έχει να σου δώσει από τις πηγές Του και μπορεί να σε καλύψει σε στιγμές απελπισίας και απόγνωσης.

 

Ο ΘΥΜΟΣ

 

Οι δύσκολες περιστάσεις είναι συχνά η αιτία του θυμού. Ο θυμός είναι ένα ξέσπασμα | συναίσθημα που δεν σου επιτρέπει να νιώθεις άνετα. Είναι τόσο ζωντανός όσο και το ηλεκτρικό ρεύμα που έχει τη δυνατότητα από τη μια να σκορπάει το φως και από την άλλη να σπέρνει την καταστροφή | τον θάνατο.

Δεν πρέπει να φοβόμαστε μήπως θυμώσουμε.

Όμως, θα πρέπει να είμαστε σε θέση να αντιμετωπίσουμε το θυμό, θα πρέπει να μάθουμε πώς να τον χειριστούμε. Ο θυμός εάν τον καταπιέζουμε μέσα μας για να μη τον αντιληφθούν οι άλλοι, έχει αρνητικά για τον οργανισμό μας επακόλουθα όπως:

1.     Υψηλή πίεση.

2.     Έκζεμα.

3.     Υπερτονία.

 

Ακόμα μπορεί να εμφανιστούν και άλλα συμπτώματα όπως:

1.     Απογοήτευση.

2.     Αυπνία.

3.     Φοβίες διαφόρων ειδών.

 

Ο θυμός όπως σε ένα μωρό, δυναμώνει όταν τον φροντίζουμε. Όμως ο θυμός είναι δυνατόν να έχει και θετικά αποτελέσματα. Εκ πρώτης όψεως και εφόσον εμφανίζεται, όταν πρέπει, είναι ένα απαραίτητο και υγιές τμήμα της ανθρώπινης φύσης.

Η Βίβλος αναγνωρίζει πως η σωστή χρήση του θυμού έχει τη θέση της και στη Χριστιανική ζωή (Εφεσίους 4/26): «Οργίζεστε και μην αμαρτάνετε».  

 

Ένας τρόπος για να αποβεί αυτό το συναίσθημα της καρδιάς | ο θυμός, ένα συμφέρον (!) είναι να του επιτρέψουμε να εκτονωθεί. Όταν η εχθρική διάθεση καταπιέζεται μέσα στα βάθη της ύπαρξης μας, εξαντλεί την ενεργητικότητα που χρειαζόμαστε για να αντιμετωπίσουμε τις δυσκολίες. Αντίθετα, όταν εκφράσουμε τον θυμό που νιώθουμε | την οργή μας, τότε τα βιολογικά αισθήματα μας κατέρχονται σε γείωση, λύνεται η ένταση και έρχεται σε άπλετο φως η αιτία που προκάλεσε αυτά τα αλληλοσυγκρουόμενα αισθήματα μας.

Έτσι, είμαστε ελεύθεροι να ενεργήσουμε.

Το πρότυπο μας για τη σωστή αντιμετώπιση του αισθήματος της οργής είναι ο Ιησούς, ο Χριστός. Όταν είδε ανθρώπους να εξαπατούν τα αδέλφια τους ή να μολύνουν τον οίκο του Πατέρα Του, οργίστηκε. Αποκάλυψε την απάτη, αναποδογύρισε τα τραπέζια των αργυραμοιβών και έδιωξε τους δανειστές από τον ναό. Έδωσε διέξοδο στο θυμό Του, εναντιώθηκε σε όσους δεν τηρούσαν το θέλημα του Θεού, όμως δεν αμάρτησε.    

Το ίδιο και εμείς, πολλές φορές (!) πρέπει να αντιδράσουμε στο κακό.  

 

 

ΑΚΛΟΝΗΤΑ ΣΗΜΕΙΑ ΣΤΗΡΙΞΗΣ

Είναι τα σταθερά εκείνα σημεία, πάνω στα οποία πολλοί άλλοτε πάτησαν με σιγουριά και τους φάνηκαν χρήσιμα για να συνεχίσουν το δρόμο τους.

Το «κλειδί» είναι η ζωή με τον Χριστό και δεν μπορώ να καταλάβω πως είναι δυνατόν κάποιοι να βαδίζουν χωρίς τον Κύριο.

 

Ένα σταθερό σημείο, όπου μπορούμε να στηριχτούμε είναι η προσευχή | είναι η εγγύηση της παρουσίας του Θεού σε κάθε περίπτωση.

 

Ένα δεύτερο σταθερό σημείο: ο λόγος του Θεού | οι υποσχέσεις του Κυρίου Ιησού στο Ευαγγέλιο Του.

 

Ένα τρίτο σταθερό σημείο: να ανοίξουμε τις γροθιές μας ώστε να φύγει το παρελθόν και έτσι να πάρουμε την ειρήνη, την παρηγοριά και τη χαρά του Θεού στο παρόν | συνεχίζοντας τον δύσκολο δρόμο μας.

 

 

ΓΙΑ ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ ΤΩΝ ΑΣΚΗΣΕΩΝ

 

Απαντήστε, τώρα, ειλικρινά όπως αισθάνεστε, σκεπτόμενοι:

1.     Ξέρετε κάποιον που δοκιμάζεται με θλίψη, αυτή τη στιγμή;

2.     Θα μπορούσατε να αναλάβετε το βάρος της προσευχής όσων έχουν να αντιμετωπίσουν τα προβλήματα της ζωής;

3.     Υπάρχει στην πράξη κάτι που θα μπορούσατε να προσφέρετε;

4.     Είστε σε θέση να τους βοηθήσετε να καταλάβουν τα συναισθήματα τους, ακούγοντας τους με προσοχή, στηρίζοντας τους με προσευχή, έτσι ώστε να ξέρουν πως είναι μεν πληγωμένοι, όχι όμως εγκαταλειμμένοι;