ΚΑΤΑΣΤΑΤΙΚΟ ΟΜΟΛΟΓΙΑΣ ΠΙΣΤΕΩΣ ΑΝΑΔΥΟΜΕΝΟΥ ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΟΥ ΔΟΓΜΑΤΟΣ – ΕΝΑ ΣΧΕΔΙΟ

 

 

Τι είναι;  Η δημιουργία έγγραφης πράξης σύστασης οργανισμού Εκκλησίας.

Γιατί;  Διότι, θα καθορίζονται ο σκοπός και οι κανόνες λειτουργίας της Εκκλησίας.

Πότε;  Όταν οι απαιτήσεις των καιρών το επιβάλλουν  

 

Αγαπητέ μου | Αγαπητή μου το θέμα μας, σήμερα Κυριακή, είναι αποτέλεσμα συζητήσεων με αδελφούς και εργάτες του Θεού ώστε να διαμορφωθεί το πλαίσιο της χριστιανικής ομολογίας εκεί μέσα όπου τα πάντα γίνονται δια του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού, δια Πνεύματος Αγίου προς δόξα Θεού Πατρός.

 

 

Ορισμοί:

Η Διαμαρτυρόμενη Ομολογία, αριθμεί παγκοσμίως περί τα 900 εκατομμύρια πιστούς, ή το 37% όλων των Χριστιανών.

 

 

Τα Δόγματα και αποχρώσεις, είναι το σύνολο των διαφόρων αποχρώσεων πίστεως που προέκυψαν από την εκκλησιαστική ιστορία της Διαμαρτύρησης στην Ευρώπη από το 1517. Υπολογίζονται δε περί τις 53 θρησκευτικές αποχρώσεις εκκλησιών στην Ελλάδα.

 

 

Οι Ταμπέλες Διαμαρτυρόμενων Εκκλησιών, στην Ελλάδα είναι πολλές, πάρα πολλές (!) και όλες είναι αναγνωρισμένες από το κράτος με την μορφή είτε Θρησκευτικού Νομικού Προσώπου (Νόμος 4301/2014), ή με παλαιότερες αποφάσεις εκ του Υπουργείου Παιδείας και Θρησκευμάτων | Γενική Γραμματεία Θρησκευμάτων με βάσει το Σύνταγμα άρθρο 13, περί θρησκευτικής ελευθερίας.

 

 

ΔΟΜΗ ΚΑΤΑΣΤΑΤΙΚΟΥ

 

Προτείνεται το πιο κάτω σχέδιο δομής καταστατικού με θεμέλιο λίθο την Αγία Γραφή (άνευ της Ιεράς Παράδοσης), που σημαίνει βασικά:

1.     ΟΧΙ ΣΤΗΝ ΙΕΡΟΣΥΝΗ.

2.     ΟΧΙ ΣΤΗΝ ΑΝΑΡΤΗΣΗ ΕΙΚΟΝΩΝ ΛΑΤΡΕΙΑΣ ΤΩΝ ΑΓΙΩΝ.

3.     ΟΧΙ ΣΤΗΝ ΙΕΡΑ ΠΑΡΑΔΟΣΗ ΚΑΙ ΣΤΟ ΠΗΔΑΛΙΟ.

4.     ΝΑΙ ΣΤΗΝ ΑΝΑΓΕΝΝΗΣΗ ΤΟΥ ΑΝΘΡΩΠΟΥ. 

5.     ΝΑΙ ΣΤΗΝ ΜΕΛΕΤΗ ΤΩΝ ΔΙΑΘΗΚΩΝ – 66 ΒΙΒΛΙΩΝ. 

6.     ΝΑΙ ΣΤΗΝ ΣΩΤΗΡΙΑ, ΔΙΑ ΤΗΣ ΠΙΣΤΕΩΣ ΣΤΟΝ ΙΗΣΟΥ ΧΡΙΣΤΟ.

7.     ΝΑΙ ΣΤΗΝ ΙΔΡΥΣΗ ΒΙΒΛΙΚΩΝ ΣΧΟΛΕΙΩΝ ΚΑΤΑΡΤΙΣΗΣ ΕΡΓΑΤΩΝ.

 

ΚΥΡΙΑΡΧΑ ΕΔΑΦΙΑ ΤΗΣ ΚΑΙΝΗΣ ΔΙΑΘΗΚΗΣ ΠΟΥ ΔΙΕΠΟΥΝ ΤΟ ΠΑΡΟΝ ΚΑΤΑΣΤΑΤΙΚΟ

 

Ήρθε στον τόπο το δικό του, και οι δικοί του δεν τον δέχτηκαν. Σ’ όσους όμως τον δέχτηκαν και πίστεψαν σ’ αυτόν, έδωσε το δικαίωμα να γίνουν παιδιά του Θεού.

 - ΚΑΤΑ ΙΩΑΝΝΗΝ 1: 11,12

 

»Τόσο πολύ αγάπησε ο Θεός τον κόσμο, ώστε παρέδωσε στο θάνατο το μονογενή του Υιό, για να μη χαθεί όποιος πιστεύει σ’ αυτόν αλλά να έχει ζωή αιώνια. Τόσο πολύ αγάπησε ο Θεός τον κόσμο, ώστε παρέδωσε στο θάνατο το μονογενή του Υιό, για να μη χαθεί όποιος πιστεύει σ’ αυτόν αλλά να έχει ζωή αιώνια.

 - ΚΑΤΑ ΙΩΑΝΝΗΝ 3: 16, 17

 

 

Γιατί στο ευαγγέλιο αποκαλύπτεται ότι ο Θεός δικαιώνει τον άνθρωπο, αρκεί αυτός να πιστέψει ολοκληρωτικά στο Θεό. Όπως λέει κι η Γραφή: Ο δίκαιος εξαιτίας της πίστεώς του θα ζήσει.

 - ΠΡΟΣ ΡΩΜΑΙΟΥΣ 1:17

 

 

ΕΝΔΕΙΚΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

 

Περί της Αγίας Γραφής

Πιστεύομεν εις την Αγίαν Γραφήν (ήτοι, τα 39 κανονικά βιβλία της Παλαιάς και τα 27 της Καινής Διαθήκης) ως το μόνο θεόπνευστον βιβλίον και ως την μόνην πηγήν και τον μόνον κανόνα πίστεως και έργων, και ότι είναι αύτη πλήρης, επαρκής, ασφαλής και αλάθητος οδηγός διά πάσαν δογματική υγιείαν αλλά και περίστασιν πνευματικής απορίας και δυσκολίας.

 

Περί θεοπνευστίας και αποκαλύψεως

Πιστεύομεν ότι τα διάφορα βιβλία της Αγίας Γραφής έχουσι το αυτό κύρος και ότι η μόνη υφισταμένη μεταξύ αυτών διαφορά ως προς την αποκάλυψιν ή φανέρωσιν και ανάπτυξιν των θείων αληθειών είναι, ότι εν μεν τη Παλαιά Διαθήκη αι θείαι αλήθειαι είναι μάλλον συγκεκαλυμμέναι, εν δε τη Καινή Διαθήκη αποκαλύπτονται τελειωτικώς. (Η Αποκάλυψη του Ιωάννη είναι το μόνο αλληγορικό βιβλίο με συμβολική αφήγηση, περιγραφή και απεικόνιση των εσχάτων ημερών και της συντέλειας των αιώνων).

 

Περί Θεού εν Τριάδι

Πιστεύομεν εις τον ένα μόνον Ζώντα και Αληθή Θεόν, όστις είναι Πνεύμα αυθύπαρκτον, άναρχον, αιώνιον, άπειρον, τέλειον την αγιότητα, την δόξαν και την δύναμιν, ανεξερεύνητον την σοφίαν, την δικαιοσύνην, την αγαθότητα, την αλήθειαν, και αμετάβλητον. Πιστεύομεν και λατρεύομεν τον ένα Θεόν εν τη ενότητι της Θεότητος και τω μυστηρίω της Αγίας Τριάδος - Πατέρα, Υιόν και Άγιον Πνεύμα, τρισυπόστατον, ομοούσιον και ισοδύναμον εν δόξη.

 

Περί αποκαλύψεως του Θεού

Πιστεύομεν ότι ο Θεός απεκάλυψεν Εαυτόν εν τη φύσει, εν τη ιστορία και εν τη καρδία του ανθρώπου. Ότι ηυδόκησεν ίνα καταστήση σαφεστέραν την αποκάλυψιν Αυτού εις δούλους Αυτού οίτινες ελάλησαν κινούμενοι υπό του Αγίου Πνεύματος και ότε ήλθε το πλήρωμα του χρόνου, απεκάλυψεν Εαυτόν πλήρως εν τω Χριστώ Ιησού, τω Λόγω, όστις εγένετο σάρξ, όστις είναι "το απαύγασμα της δόξης και ο χαρακτήρ της υποστάσεως" του Πατρός και ότι η πιστή αφήγησις των θείων αποκαλύψεων διετηρήθη εν τη Αγία Γραφή. 

 

Περί Δημιουργίας

Πιστεύομεν ότι ο Θεός είναι ο εκ του μη όντος (μηδενός- ex nihilo) δημιουργήσας το Σύμπαν, ότι είναι ο Συντηρητής και Κυβερνήτης του παντός, υπεράνω πάντων και πανταχού παρών, ότι έπλασε τον άνθρωπον κατ' εικόνα Εαυτού και ομοίωσιν ηθικώς, ικανόν ίνα κοινωνή μετ' Αυτού, ελεύθερον δε ίνα εκλέξη μεταξύ του καλού και του κακού και υπεύθυνον ενώπιον του Πλάστου και Κυρίου του.

 

 

Περί της βουλής και της προνοίας του Θεού

Πιστεύομεν ότι ο αιώνιος, σοφός, άγιος και αγαθός σκοπός του Θεού περιλαμβάνει ούτω πάντα τα γεγονότα, ώστε ούτε αφαιρείται η ελευθερία του ανθρώπου, αλλ' ούτε δύναται ν' αποδοθή εις τον Θεόν η ύπαρξις της αμαρτίας. Εν τούτοις, Αυτός εν τη θεία Αυτού προνοία κυβερνά τα πάντα ούτως, ώστε να συνεργώσιν εις την πραγματοποίησιν των αγίων Αυτού και κυριάρχων βουλών και εις την εξάσκησιν της Θείας Αυτού προνοίας και εις την φανέρωσιν της δόξης Αυτού.

 

Περί του ανθρώπου και της πτώσεως

Πιστεύομεν ότι ο άνθρωπος επλάσθη ελεύθερος, δοκιμασθείς δε υπό του Θεού εξέλεξε το κακόν και ούτω διεκόπη η μεταξύ του Θεού και εαυτού σχέσις, όπερ επέφερε την πτώσιν του ανθρώπου και την υπαγωγήν του υπό την εξουσίαν και την δύναμιν της αμαρτίας, η τιμωρία της οποίας είναι αιώνιος θάνατος, ότι λόγω της πτώσεως πάντες οι άνθρωποι γεννώνται με την πονηράν φύσιν και, καθ' ό παραβάται, δεν δύνανται να σωθώσιν, ει μη διά της χάριτος του Θεού.

 

Περί σωτηρίας και εκλογής

Πιστεύομεν ότι ο Θεός εκ της απείρου Αυτού αγάπης προς τον κόσμον έδωκε τον Μονογενή Αυτού Υιόν ως Σωτήρα των αμαρτωλών, και διά του Ευαγγελίου ελευθέρως προσφέρει την παντοδύναμον Αυτού σωτηρίαν εις πάντας τους ανθρώπους, ότι ο Θεός εν τη ευδοκία Αυτού τη ανεξιχνιάστω περιεποιήσατο εις Εαυτόν λαόν, αναρίθμητον πλήθος, εκλεγέντα εν Χριστώ εις αγιασμόν, υπηρεσίαν και σωτηρίαν.

 

Περί Ιησού Χριστού

Πιστεύομεν και ομολογούμεν ότι ο Κύριος ημών Ιησούς Χριστός είναι ο αιώνιος Λόγος, ο άναρχος Υιός του ανάρχου Πατρός, ομοούσιος τω Πατρί, ο μόνος Μεσίτης μεταξύ Θεού και ανθρώπων, όστις δι ημάς τους ανθρώπους και διά την ημετέραν σωτηρίαν εσαρκώθη εν χρόνω εκ Πνεύματος Αγίου και Μαρίας της Παρθένου και ενηνθρωπίσθη, τέλειος Θεός και τέλειος άνθρωπος, με την Θείαν φύσιν και την αναμάρτητον ανθρωπίνην φύσιν διακεκριμένας και ασυγχύτως ηνωμένας εις εν πρόσωπον.

 

Περί του έργου του Χριστού

Πιστεύομεν ότι ο Κύριος ημών Ιησούς Χριστός απεκάλυψεν εις ημάς τον Πατέρα διά του λόγου και του πνεύματος Αυτού, γνωστοποιήσας ημίν το πλήρες θέλημα του Θεού, ότι διά την ημετέραν σωτηρίαν εξεπλήρωσε πάσαν δικαιοσύνην και προσέφερεν εαυτόν πλήρη θυσίαν επί του σταυρού, ικανοποίησε την Θείαν δικαιοσύνη, έκαμεν ιλασμόν υπέρ των αμαρτιών ολοκλήρου του κόσμου και διήλλαξεν ημάς προς τον Πατέρα.

 

Περί ανυψώσεως του Χριστού

Πιστεύομεν ότι ο Κύριος ημών Ιησούς Χριστός ανέστη εκ νεκρών και ανελήφθη εις τον ουρανόν, όπου καθήμενος εις τα δεξιά του Πατρός μεσιτεύει πάντοτε υπέρ ημών, ότι εν ταις καρδίαις των πιστών μένει πάντοτε ο εν ημίν Χριστός, υπεράνω ημών και εφ' ημάς κυβερνών τους πάντας. Όθεν Αυτώ αποδίδομεν αγάπην, υπακοήν και λατρείαν ως Προφήτην, Ιερέα και Βασιλέα ημών.

 

Περί Ευαγγελίου

Πιστεύομεν ότι ο Θεός, θέλων ίνα σωθώσι πάντες οι άνθρωποι και έλθωσιν εις επίγνωσιν της αληθείας, ενετείλατο διά του Υιού Αυτού Ιησού Χριστού εις την Εκκλησίαν ίνα κηρύξη εις πάντα τα έθνη το Ευαγγέλιον της χάριτος, δι' ου χορηγείται ελευθέρως εις πάντας τους ανθρώπους η άφεσις και η αιώνιος ζωή, καλών αυτούς συγχρόνως ίνα εγκαταλείψωσι την αμαρτίαν και αποδεχθώσι την ανάπαυσιν διά πίστεως επί τον Κύριον ημών Ιησούν Χριστόν.

 

Περί Αγίου Πνεύματος

Πιστεύομεν εις το Άγιον Πνεύμα το Κύριον, το ζωοποιούν, το εκ του Πατρός εκπορευόμενον, το συνάναρχον και συναΐδιον μετά του Πατρός και του Υιού, τον Παράκλητον, όστις ενεργεί ελευθέρως ως βούλεται, και άνευ της ζωοποιού χάριτος του Οποίου δεν υπάρχει σωτηρία και τον Οποίον ο Πατήρ πέμπει προς πάντας τους διά του Υιού αιτούντας παρ' Αυτού.

 

Περί του έργου του Αγίου Πνεύματος

Πιστεύομεν ότι ο Παράκλητος ελάλησε διά των αγίων Αυτού ανδρών, των Προφητών, και Αποστόλων, ίνα γνωστοποιήση προς τους ανθρώπους την σωτήριον αλήθειαν ότι διά του δοξασθέντος Σωτήρος ημών απεστάλη εν δυνάμει, ίνα ελέγξη τον κόσμον περί αμαρτίας, ίνα φωτίση τας διανοίας των ανθρώπων προς γνώσιν του Σωτήρος ημών Χριστού, και ίνα πείση και ικανώση αυτούς εις υπακοήν της Ευαγγελικής προσκλήσεως, και ότι Αυτός μένει εν τη Εκκλησία κατοικών εν ενί εκάστω πιστώ, ως το Πνεύμα της αληθείας, της δυνάμεως, του αγιασμού, της παρηγορίας και της αγάπης.

 

Περί εκλογής και αναγεννήσεως

Πιστεύομεν και ομολογούμεν ταπεινώς ότι ο Θεός ο Πατήρ προ των αιώνων ηυδόκησε διά της χάριτός Του να εκλέξη λαόν δι' Εαυτόν εν Χριστώ Ιησού, εις τον οποίον το Άγιον Πνεύμα χορηγεί την πνευματικήν ζωήν διά της Αναγεννήσεως, δι' ης και μόνης γινόμεθα νέα κτίσματα διά της μυστηριώδους και ευσπλάγχνου ενεργείας της δυνάμεώς Του, χρησιμοποιεί δε προς τούτο ως μέσα τας αληθείας του Θείου Λόγου, την προσευχήν, τας συναθροίσεις των πιστών και την επέμβασιν της Θείας Αυτού Χάριτος και Προνοίας.

 

Περί μετανοίας και πίστεως

Πιστεύομεν ότι η εις Χριστόν πίστις είναι η σώζουσα χάρις, δι' ης δεχόμεθα Αυτόν και εμπιστευόμεθα εις Αυτόν και επαναπαυόμεθα διά την σωτηρίαν μόνον εις Αυτόν, ως αύτη προσφέρεται εις ημάς εν τω Ευαγγελίω, και ότι μετά της σωζούσης ταύτης πίστεως συνυπάρχει πάντοτε η "μετάνοια εις ζωήν", ήτις είναι βαθεία συναίσθησις της ενοχής και της αθλιότητος της αμαρτίας, διά της οποίας ομολογούμεν και εγκαταλείπομεν τας αμαρτίας ημών, μετά τελείας αποφάσεως προς ειλικρινή υποταγήν εις τον Θεόν, και μετά της βεβαίας ελπίδος ότι ο Θεός δέχεται διά του Χριστού τον ούτω μετανοούντα.

 

Περί δικαιώσεως εκ πίστεως και υιοθεσίας

Πιστεύομεν ότι πας όστις διά της χάριτος του Αγίου Πνεύματος μετανοεί και πιστεύει εις τον Χριστόν, ομολογεί δε και εγκαταλείπει τας αμαρτίας αυτού και ταπεινώς στηρίζεται επί του εξιλαστηρίου θανάτου του Χριστού, συγχωρείται δωρεάν, δικαιούται παρά τω Θεώ και ενούται μετά του Χριστού, και ότι πάντες οι ούτω ηνωμένοι μετ' Αυτού είναι μέτοχοι της ζωής Αυτού, και ότι διά της υιοθεσίας γίνονται δεκτοί εις την οικογένειαν του Θεού ως συγκληρονόμοι μετά του Χριστού, έχοντες το Πνεύμα το Άγιον εν αυτοίς, όστις είναι ο αρραβών της κληρονομίας αυτών.

 

Περί του Ηθικού Νόμου και της σχέσεως του χριστιανού προς αυτόν

Πιστεύομεν ότι ως τέκνα του Θεού, σωθέντα κατά χάριν και ουχί εξ έργων, καθοδηγούμενα δε υπό του φωτός της εν τη Καινή Διαθήκη αποκαλύψεως του Χριστού, ευρισκόμεθα εις νέαν σχέσιν απέναντι του ηθικού νόμου της Παλαιάς Διαθήκης, τουτέστι του Δεκαλόγου (Έξοδος και Δευτερονόμιον), αντιλαμβανόμενοι και εφαρμόζοντες αυτόν υπό την εξ αγάπης υπακοήν, ως ο Χριστός ηρμήνευσε τούτον διά της διδασκαλίας Του και εφήρμοσεν εν τη ζωή Του, προς τούτο δε κινούμενοι υπό της χάριτός Του προς υπακοήν.

 

Περί αγιασμού

Πιστεύομεν ότι οι αναγεννηθέντες και δικαιωθέντες και υιοθετηθέντες πιστοί οφείλουσι ν' αυξάνωσιν εις ομοιότητα προς τον Χριστόν, καθ' όσον καλλιεργούσι την μετ' Αυτού ενότητα διά της ενοικήσεως του Αγίου Πνεύματος εν αυτοίς, και να προάγωνται εις την υπακοήν της αληθείας, ότι η αγία αύτη ζωή είναι ο καρπός και η απόδειξις της σωζούσης πίστεως, ότι η ελπίς του πιστού να μένη εν τη τοιαύτη ζωή είναι χάρις του Θεού, και ότι εν σχέσει προς την αύξησιν ταύτην οι πιστοί καλούνται να φθάσωσιν εις τοιαύτην ωριμότητα και πλήρη βεβαίωσιν της πίστεως, ώστε η αγάπη του Θεού να τελέση πλήρες το έργον της εν αυτοίς.

 

Περί προσευχής

Πιστεύομεν ότι ο Λόγος του Θεού μας παρακινεί να πλησιάζωμεν εις τον Θεόν, τον Ουράνιον ημών Πατέρα, μόνον εν τω ονόματι του Υιού Αυτού Ιησού Χριστού, προσευχόμενοι υπέρ ημών αυτών και υπέρ των άλλων, ίνα ταπεινώς και όμως ελευθέρως εκχέωμεν τας καρδίας ημών ενώπιον Αυτού, ως αρμόζει εις τέκνα Του αγαπητά. Αποδίδοντες εις Αυτόν την τιμήν και τον αίνον, τον οφειλόμενον εις το Άγιον Όνομα Αυτού, αιτούντες παρ' Αυτού όπως δοξάση Εαυτόν επί της γης και εν τοις ουρανοίς, εξομολογούμενοι εις Αυτόν τας αμαρτίας ημών και ζητούντες παρ' Αυτού παν δώρημα χρήσιμον εις την ζωήν ταύτην και διά την αιώνιον ημών σωτηρίαν, και ότι εφ' όσον εις πάσαν αληθή προσευχήν παρακινούμεθα υπο του Πνεύματος Αυτού, Αυτός εις απάντησιν θέλει χορηγήσει εις ημάς πάσαν ευλογίαν κατά την ανεξιχνίαστον Αυτού σοφίαν και τον πλούτον της χάριτος Αυτού εν Χριστώ Ιησού.

 

Περί Εκκλησίας

Αναγνωρίζομεν μίαν Αγίαν, Καθολικήν και Αποστολικήν Εκκλησίαν, την αναρίθμητον ομάδα των πιστών πάσης εποχής και παντός έθνους, οίτινες ηνωμένοι διά του Άγίου Πνεύματος μετά του Χριστού, της κεφαλής αυτών, αποτελούσι εν σώμα εν Αυτώ, και έχουσι κοινωνίαν μετά του Κυρίου αυτών και μετ' αλλήλων. Προς τούτοις αποδεχόμεθα ότι είναι το θέλημα του Χριστού ίνα η Εκκλησία Αυτού επί της γης υπάρχη ως ορατή και αγία αδελφότης, αποτελουμένη εκ των ομολογούντων πίστιν εις τον Ιησούν Χριστόν και υπακοήν εις Αυτόν, ομού μετά των τέκνων αυτών ως κατηχουμένων, και οργανωμένη όπως εκτίθεται εις την Καινήν Διαθήκην, προς ομολογίαν του ονόματος του Χριστού, προς κοινήν λατρείαν του Θεού, προς τέλεσιν των τελετών, προς οικοδομήν των πιστών και προς εξάπλωσιν του Ευαγγελίου ανά τον κόσμον. Πάσαν επί μέρους Εκκλησίαν καθ' όλον τον κόσμον, η οποία ομολογεί την πίστιν ταύτην επί τον Κύριον ημών Ιησούν Χριστόν και υπακοήν εις Αυτόν ως τον θείον Κύριον αυτής και Σωτήρα, αναγνωρίζομεν ως μέλος της μιας ταύτης Παγκοσμίου Εκκλησίας.

 

Περί των τελετών

Αναγνωρίζομεν δύο τελετάς - το Βάπτισμα εις το ύδωρ και το Δείπνον του Κυρίου - αίτινες συνεστήθησαν υπό του Χριστού ως σημεία και σφραγίδες της Καινής Διαθήκης, κυρωθέντα εν τω πολυτίμω αίματι Αυτού, προσέτι δε ως μέσα χάριτος, διά των οποίων όχι μόνον ζωογονείται αλλά και ενισχύεται και παρηγορείται η πίστις ημών επ' Αυτόν, και ως διατάξεις, διά της εκτελέσεως των οποίων η Εκκλησία Αυτού καλείται να ομολογή τον Κύριον αυτής και να διακρίνηται ορατώς από του λοιπού κόσμου.

Το βάπτισμα, γινόμενον διά καθαρού ύδατος εις το όνομα του Πατρός και του Υιού και του Αγίου Πνεύματος, επέχει  τύπον ομολογίας πίστεως εις τον Χριστόν, ή δηλοί ότι ο βαπτιζόμενος, και μόνον ο ίδιος όχι διά αντιπροσώπου, μετανοεί διά το παρελθόν και επιζητεί την άφεσιν των αμαρτιών αυτού, ή επισφραγίζει και βεβαιοί την ήδη ληφθείσαν σωτηρίαν. Συμβολίζει δε ζωηρώς η τελετή αύτη τον καθαρισμόν της ψυχής από της ακαθαρσίας και του βάρους της αμαρτίας και τον ενταφιασμό του παλαιού ανθρώπου. Οι άπαξ βαπτισθέντες εις το όνομα της Τριάδος εις οιανδήποτε Χριστιανικήν Εκκλησίαν δεν αναβαπτίζονται, καθότι εξεπληρώθη εις αυτούς η εντολή του Κυρίου. 

Το Κυριακόν Δείπνον ή η Ευχαριστία είναι η τελετή της κοινωνίας μετά του Χριστού και μετά του λαού Αυτού, εν η δίδεται και λαμβάνεται ο άρτος και ο οίνος προς ευγνώμονα ανάμνησιν Εκείνου και της επί του Σταυρού θυσίας Αυτού. Πάντες δε οι εν πίστει λαμβάνοντες ταύτα πνευματικώς μετέχουσι του σώματος και του αίματος του Κυρίου Ιησού Χριστού προς παρηγορίαν, τροφήν και αύξησιν αυτών εν τη χάριτι. Πάντες οι ποιήσαντες δημοσία ειλικρινή ομολογίαν πίστεως εις τον Κύριον Ιησούν Χριστόν και ασκούντες υποταγήν εις τον νόμον Αυτού, μετά προηγουμένην αυτεξέτασιν | εξομολόγησιν στον Χριστό δικαιούνται να προσέλθωσιν εις το Κυριακόν Δείπνον.

 

Περί των Λειτουργών

Πιστεύομεν ότι ο Ιησούς Χριστός, η κεφαλή της Εκκλησίας, διώρισε Λειτουργούς του λόγου και των τελετών εν τη Εκκλησία, τους επισκόπους και καλεί ους θέλει εις την διακονίαν ταύτην, και ότι η Εκκλησία υπό την οδηγίαν του Αγίου Πνεύματος αναγνωρίζει εκείνους, τους οποίους Αυτός καλεί, το δε πρεσβυτέριόν επιθέτει τας χείρας επ' αυτών, συμφώνως προς τα εν τω Λόγω του Θεού οριζόμενα, αφιερούσα αυτούς εις το έργον της διακονίας.

 

Περί Δευτέρας Παρουσίας ή Επισυνάξεως των Αγίων

Πιστεύομεν μετά βεβαιότητος ότι καθ' ημέραν, γνωστήν μόνον εις τον Θεόν, ο Κύριος ημών Ιησούς Χριστός θα κατέλθη αιφνιδίως εξ ουρανού μετά δυνάμεως και δόξης πολλής, αποβλέπομεν δε προς την δευτέραν ταύτην έλευσιν του Σωτήρος ημών ως την ευλογημένην προσδοκίαν της Εκκλησίας Αυτού, την οποίαν πρέπει πάντοτε να αναμένωμεν εν σοβαρά επιμελεία και αγρυπνία, ώστε να ήμεθα έτοιμοι κατά την παρουσίαν Αυτού.

 

Περί Αναστάσεως

Πιστεύομεν ότι αι ψυχαί των δεδικαιωμένων εισέρχονται διά του θανάτου εις κατάστασιν αναπαύσεως και ευτυχίας μετά του Κυρίου, ότι θα υπάρξη ανάστασις των νεκρών, δικαίων τε και αδίκων, διά της δυνάμεως του Υιού του Θεού, και ότι τα σώματα πάντων των κοιμηθέντων εν Χριστώ καθώς και των πιστών των ζώντων κατά την έλευσιν Αυτού, θέλουσι μεταμορφωθή και γίνει σύμμορφα προς το ένδοξον σώμα Αυτού.

 

Περί Κρίσεως

Πιστεύομεν ότι ο Θεός θέλει κρίνει τον κόσμον εν δικαιοσύνη διά του Ιησού Χριστού, προ του βήματος του οποίου πρέπει να εμφανισθώσι πάντες. Αυτός θέλει χωρίσει τους δικαίους από των αδίκων και αποκαλύψει τα κρυπτά της καρδίας, και αποδώσει εις πάντα άνθρωπον κατά τας πράξεις, τας οποίας έπραξεν εν τω σώματι, οπότε οι άδικοι θέλουσιν απέλθει εις κόλασιν αιώνιον, οι δε δίκαιοι εις ζωήν αιώνιον.

 

Περί της αποστολής των χριστιανών εν τω κόσμω

Πιστεύομεν ότι είναι καθήκον ημών ως μαθητών και υπηρετών του Χριστού ίνα συντελέσωμεν εις την επέκτασιν της βασιλείας Αυτού, ίνα ευεργετώμεν πάντα άνθρωπον, ίνα διατηρώμεν την από κοινού και κατ' οίκον λατρείαν του Θεού, ίνα αγιάζωμεν την ημέρα του Κυρίου, ίνα τηρώμεν το αδιάλυτον του γάμου και την ιερότητα της οικογενείας, ίνα υποστηρίζωμεν την δικαίαν εξουσίαν της Πολιτείας, ίνα δε ούτω ζώμεν εν πάση τιμή, καθαρότητι και αγάπη, ώστε η ζωή ημών να είναι ζώσα μαρτυρία υπέρ του Χριστού. 

Προθύμως δεχόμεθα τον λόγον του Χριστού, παραγγέλοντος εις τον λαόν Αυτού όπως πορευθείς μαθητεύση πάντα τα έθνη, διακηρύττων εις αυτά ότι ο Θεός είναι εν τω Χριστώ διαλλάσσων τον κόσμον προς Εαυτόν, και ότι θέλει ίνα πάντες σωθώσι και έλθωσιν εις επίγνωσιν της αληθείας. Μετά βεβαιότητος πιστεύομεν ότι διά της δυνάμεως και χάριτος Αυτού πάντες οι εχθροί Αυτού θέλουσι κατατροπωθή, και ότι αι βασιλείαι του κόσμου τούτου θέλουσι γίνει η Βασιλεία του Θεού ημών και του Χριστού Αυτού.

 

Περί της αιωνίου ζωής

Τέλος πιστεύομεν και ποθούμεν την αιώνιον ζωήν, εν η οι σεσωσμένοι θέλουσι λάβει την ένδοξον κληρονομίαν εν τη βασιλεία του Πατρός, και θέλουσιν ευλογηθή πλήρως εν τη παρουσία και υπηρεσία του Θεού, τον Οποίον θέλουσι βλέπει και απολαύει εις τους αιώνας των αιώνων. Αμήν.

 

 

ΚΛΕΙΝΟΝΤΑΣ

Το σημερινό άρθρο της Κυριακής, με θέμα: «Σχέδιο Καταστατικού Χριστιανικής Αναδυόμενης Ομολογίας» σίγουρα θε έχετε, φίλοι μου, αντιρρήσεις σε διατυπώσεις και εκφράσεις του κειμένου, καθώς και εγώ αντέγραψα από αδελφή Διαμαρτυρόμενη Εκκλησία. Όμως, σας δίνω την «πάσα» να σκεφτείτε κάτι που θα σας είναι πιο κοντά στον τρόπο λειτουργίας σας, αναμφίβολα. Αλήθεια σας λέγω.

 

 

ΤΑ ΕΠΟΜΕΝΑ ΑΡΘΡΑ ΤΟΥ Sunday Blog:

 

1.      ΛΙΓΟΙ ΟΙ ΑΞΙΟΙ | ΟΙ ΕΚΛΕΚΤΟΙ.

2.      Ο ΠΕΤΡΟΣ ΣΕ ΠΕΙΡΑΣΜΟ.

3.      Ο ΚΑΡΠΟΣ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΠΝΕΥΜΑΤΟΣ ΦΥΤΡΩΝΕΙ;

4.      ΤΟ ΠΑΡΟΝ ΚΑΙ ΤΟ ΜΕΛΛΟΝ ΤΟΥ ΣΑΤΑΝΑ.

5.      Η ΣΩΤΗΡΙΑ ΤΗΣ ΨΥΧΗΣ ΜΟΥ.

6.      ΑΓΙΩΣΥΝΗ

7.      ΟΚΝΗΡΟΣ