ΟΙ ΔΥΟ ΓΙΝΟΝΤΑΙ ΕΝΑ

ΟΔΗΓΙΕΣ ΜΑΘΗΣΗΣ

ü Θα χρειαστείτε ένα χοντρό βιβλίο-τετράδιο ασκήσεων.

ü Αφιερώστε ακριβώς μισή ώρα (!) όταν ξεκουράζεστε μαζί με τον σύζυγο και χωρίστε την σε τρία μέρη.

ü Στα πρώτα 10’ απαντήστε στις ερωτήσεις, όπως θα απαντούσατε στέλνοντας ένα γράμμα στον σύντροφό σας.

ü Έπειτα, για 10 λεπτά, αλλάξτε τετράδια και αβίαστα τηρώντας τους κανόνες του να ακούτε καλά (!) όσα προέρχονται από τον άλλον διαβάστε τρεις φορές τι έχει γράψει ο σύντροφος σας.

ü Τα υπόλοιπα 10’ θα δαπανήσετε σε συζήτηση, διευκρινήσεις και προσευχή σχετικά με τα όσα ο καθένας έχει γράψει.

ü Όταν γράφετε δώστε έμφαση στο τι αισθάνεστε εσείς προσωπικά.

ü Η διανοητική συζήτηση έχει τη θέση της, όμως μπορεί εύκολα να γίνει μια διέξοδος φυγής (!) ώστε να μην αντιμετωπίσουμε τον πραγματικό μας εαυτό.

Ποια είναι τα συναισθήματα σας στη σκέψη ότι θα γίνετε ένα (!) με τον σύντροφό σας;

Ως χριστιανοί αντλούμε τις θέσεις μας και τις απόψεις μας από τον Θεό και προκειμένου να πραγματοποιήσουμε τις εντολές Του, ώστε να αποχωριστούμε από τους γονείς μας, να ενωθούμε με το σύντροφό μας και να γίνουμε μια σάρκα, χρειάζεται να επανεξετάσουμε τις οδηγίες Του. Ο Δημιουργός μας, πάντοτε, θέλει για μας το καλύτερο γιαυτό και οι οδηγίες Του σχετικά με το γάμο ταιριάζουν ακριβώς στους άνδρες και στις γυναίκες, όπως Αυτός τους βλέπει.

Ας δούμε κάποια πράγματα που έρχονται από το Ευαγγέλιο του Χριστού, δια του Ευαγγελιστού Μάρκου (κεφάλαιο 10, εδάφια 6-8):

1. Θα αφήσει ο άνθρωπος:

Ναι, είναι μια πράξη που γίνεται μετά από σκέψη. Είναι κάτι που προκαλεί πόνο. Ίσως, συχνά, δημιουργεί προβλήματα (!) όμως είναι ένα από τα βασικότερα καθήκοντα του ζευγαριού. Είναι κάτι ανάλογο με αυτό που συμβαίνει όταν έρχεται στον κόσμο ένα παιδί. Τότε, η μαία κόβει τον ομφάλιο λώρο. Μια φάση της ζωής του μωρού έφτασε στο τέλος της και αρχίζει μια άλλη.

Παρόμοια οι νιόπαντροι θα πρέπει να μάθουν να αφήνουν πίσω τους κάθε προκαθορισμένη εξάρτηση και ταυτόχρονα να προσπαθούν να αποτελούν για τον σύντροφο τους: διέξοδο και καταφύγιο.

2. Θα προσκολληθεί:

Η λέξη «προσκολλώμαι» όπως τη συναντάμε στη Βίβλο δεν σημαίνει καθόλου αυστηρότητα ή και καταπίεση. Σημαίνει απλά ζεστή συντροφιά και στήριξη ανάμεσα στους δύο συζύγους.

Ακόμη, υποδηλώνει σαφώς τη σύμπνοια, την αλληλεγγύη, τη φιλική συναναστροφή και τη χαρά που προκύπτει μέσα από αυτήν σε ώρες και στιγμές δύσκολες.

Η αφοσίωση αποτελεί ένα απαραίτητο στοιχείο στην έννοια της λέξης «προσκολλώμαι». Στηρίζοντας ο ένας τον άλλον είστε πάνω από όποια τυχόν κριτική ασκείται σε βάρος σας. Όταν οι άλλοι κριτικάρουν το σύντροφό σας, αυτό δε θα επηρεάσει την εμπιστοσύνη που του έχετε. Ακόμα, και στην περίπτωση που εσείς είστε απογοητευμένοι από αυτόν, θα συνεχίσετε να τον εμπιστεύεστε. Η αγάπη «πάντα πιστεύει» (1 Κορινθίους 13/7).

3. Οι δυο σε μια σάρκα:

Η διδασκαλία του Κυρίου σχετικά με το «έσονται εις σάρκα μίαν», στη σχέση του ζευγαριού περιέχει μια υπόσχεση: «Οι δύο θα γίνουν μια σάρκα» (Μάρκος 10/8). Η υπόσχεση αυτή του Θεού είναι στη σχέση σας με τον σύντροφό σας μια ανεξιχνίαστη εμπειρία (!) που ταυτόχρονα ομορφαίνει αυτή τη σχέση.

Επίσης, σημαίνει πως το να φτάσει να γίνει κανείς μια σάρκα με το σύντροφό του είναι κάτι που συντελείται προοδευτικά. Πρόκειται για ένα απλό αδιόρατο «γεγονός» (!) όπως είναι και το σμίξιμο στις ρίζες δύο φυτών (!) που όμως μεγαλώνουν μέσα στην ίδια γλάστρα.

Η αληθινή έννοια αυτής της προτροπής: «μια σάρκα» περιέχει την ενότητα και ταυτόχρονα την απόσταση.

Όπως η κορώνα κάνει τον βασιλιά και όχι μόνο η απόφαση του να κυβερνήσει, έτσι και ο γάμος (!) και όχι μόνον η αγάπη του ενός για τον άλλον, σας καθιστά συζύγους ενώπιον του Θεού και ανθρώπων.

Καθώς ο Θεός είναι άπειρα υψηλότερος από τον άνθρωπο έτσι και το απαραβίαστο: το προνόμιο και η υπόσχεση του γάμου (!) είναι άπειρα μεγαλύτερη από το απαραβίαστο, το προνόμιο και την υπόσχεση της αγάπης. Δεν είναι η αγάπη που υποβαστάζει το γάμο σας, αλλά από δω και πέρα ο γάμος που συντηρεί την αγάπη.