Η ΤΡΙΤΗ ΚΑΙ Η ΤΕΤΑΡΤΗ ΗΛΙΚΙΑ

Η Τέταρτη ηλικία (86 - 120 ετών)

Μια νέα σειρά άρθρων, κάθε Κυριακή, με κύριο θέμα, τις ανάγκες των ηλικιωμένων και τα κύρια αίτια της γεροντικής δύσκολης περιόδου (!) που διανύει ο άνθρωπος καθώς έρχονται | πλησιάζουν τα δύσκολα χρόνια του γήρατος κατά την 3^η και 4^η ηλικία.

ΤΟ ΘΕΜΑ: Η ΚΑΛΟΠΕΡΑΣΗ ΣΤΗΝ 4^η ΗΛΙΚΙΑ

«Πονάω παντού!».

Η τέταρτη ηλικία υποφέρει σωρευτικά από την πλησμονή | την αφθονία, την περίσσεια του φαγητού (!) που απήλαυσε κατά την νεότητα και δεν έμαθε να στερείται ή να μοιράζεται την τροφή του με τον διπλανό.

Είναι η ηλικία μεταξύ 86 και πάνω από 100 ετών (!) που πρέπει να αντέξει τα χρόνια αυτά με όλους τους «τριγμούς» του σώματος που οφείλονται στις καταχρήσεις του παρελθόντος αλλά και στις ελλείψεις βιταμινών ή ιχνοστοιχείων ή χόνδρων ή της κυκλοφορίας του αίματος.

O κατάλογος των διαγνώσεων είναι ατελείωτος και γιαυτό σήμερα οι γενικοί ιατροί οδηγούνται σε μια νέα ειδικότητα, αυτή του Ιατρού Γεροντολόγου αφού στις ημέρες μας (2023) υπάρχουν 385.000 ηλικιωμένοι άνω των 85 ετών και 2.350.000 ηλικιωμένοι άνω των 65 ετών.

Ο ΛΟΓΟΣ ΤΟΥ ΘΕΟΥ

Από τον λόγο του Θεού, ιδιαίτερα από την Καινή Διαθήκη παίρνουμε συμβουλές από το στόμα του Κυρίου Ιησού Χριστού.

Στο τέλος του Ευαγγελίου του Ματθαίου κατά την διδαχή του Κυρίου, σχετικά με τα μέλλοντα να συμβούν στις έσχατες ημέρες της ανθρωπότητας, πρόκειται να γίνει η κρίση των νεκρών δικαίων και αδίκων και ο διαχωρισμός εκείνων που θα απολαύσουν την αιώνια ζωή, ή εκείνων που θα απομακρυνθούν από την παρουσία του Θεού στην αιώνια κόλαση.

Διαβάζουμε το σχετικό χωρίο:

Τότε, ο βασιλιάς θα πει σ' αυτούς που θα είναι από τα δεξιά του: Ελάτε, οι ευλογημένοι τού Πατέρα μου, κληρονομήστε τη βασιλεία, που είναι ετοιμασμένη σε σας από τη δημιουργία τού κόσμου·

επειδή, πείνασα, και μου δώσατε να φάω· δίψασα και μου δώσατε να πιω· ξένος ήμουν, και με φιλοξενήσατε·

γυμνός ήμουν, και με ντύσατε· ασθένησα, και με επισκεφθήκατε· σε φυλακή ήμουν, και ήρθατε σε μένα.

Τότε, οι δίκαιοι θα του απαντήσουν, λέγοντας: Κύριε, πότε σε είδαμε να πεινάς, και σε θρέψαμε; Ή, να διψάς, και σου δώσαμε να πιεις;

Και πότε σε είδαμε ξένον, και σε φιλοξενήσαμε; Ή, γυμνόν, και σε ντύσαμε;

Και πότε σε είδαμε ασθενή ή σε φυλακή, και ήρθαμε σε σένα;

Και απαντώντας ο βασιλιάς, θα τους πει: Σας διαβεβαιώνω, καθόσον το αυτό κάνατε σε έναν από τούτους τούς ελάχιστους αδελφούς μου, το κάνατε σε μένα.

Με λίγα λόγια:

Είναι εμφανές ότι ο Κύριος Ιησούς θα δώσει μεγάλη σημασία στην διάθεση της καρδιάς | των συναισθημάτων του ανθρώπου ώστε να βοηθήσει τον διπλανό του, έστω και με θυσία ή αδυναμία. Αυτό ονομάζεται ενσυναίσθηση του ανθρώπου και ο Κύριος Ιησούς θα το ανταμείψει, διαφορετικά η σκληρότητα και η αλαζονεία του ανθρώπου θα καταδικαστεί.

Η ΚΑΛΟΠΕΡΑΣΗ

Ακόμη ένα άλλο σημείο καλοπέρασης, που στο τέλος καταδικάζεται είναι η αναφορά του Κυρίου στον πλούσιο και τον πτωχό Λάζαρο:

Υπήρχε δε κάποιος άνθρωπος πλούσιος, και ντυνόταν με πορφύρα, και στολή από βύσσο, ευφραινόμενος καθημερινά με μεγαλοπρέπεια.

Υπήρχε δε και ένας φτωχός, με το όνομα Λάζαρος, γεμάτος πληγές, τον έβαζαν έβαζαν κοντά στην πύλη του,

και επιθυμούσε να χορτάσει από τα ψίχουλα, που έπεφταν από το τραπέζι τού πλουσίου· αλλά, και τα σκυλιά, καθώς έρχονταν, έγλειφαν τις πληγές του.

Πέθανε, όμως, ο φτωχός και φέρθηκε από τους αγγέλους στον κόλπο τού Αβραάμ. Πέθανε δε και ο πλούσιος και θάφτηκε.

Και μέσα στον άδη, καθώς ύψωσε τα μάτια του, ενώ βρισκόταν μέσα σε βάσανα, βλέπει από μακριά τον Αβραάμ, και τον Λάζαρο στην αγκαλιά του·

κι αυτός, αφού φώναξε, είπε: Πατέρα Αβραάμ, ελέησέ με, και στείλε τον Λάζαρο, για να βουτήξει την άκρη τού δαχτύλου του στο νερό, και να δροσίσει τη γλώσσα μου· επειδή, βασανίζομαι μέσα σε τούτη τη φλόγα.

Με λίγα λόγια:

Ο Κύριος Ιησούς αναφερόμενος στην ιστορία αυτή έδωσε τον τρόπο της κρίσεως του Θεού, καθώς και στην διαφορά μεταξύ πλούσιων και πτωχών ανθρώπων, δηλαδή, στο χάσμα μεταξύ των και όταν εκείνοι δεν φαντάζονται τι τους περιμένει στο μέλλον.

Μια ακόμη αναφορά του Κυρίου Ιησού σε πλουσίους ήταν η παραβολή του ανθρώπου που ευτύχησαν τα χωράφια του.

Διαβάζουμε από το Ευαγγέλιο του Λουκά:

Και τους είπε μια παραβολή, λέγοντας: Κάποιου πλουσίου ανθρώπου τα χωράφια καρποφόρησαν άφθονα·

και συλλογιζόταν μέσα του, λέγοντας: Τι να κάνω; Επειδή, δεν έχω πού να συγκεντρώσω τους καρπούς μου.

Και είπε: Τούτο θα κάνω· θα γκρεμίσω τις αποθήκες μου, και θα κτίσω μεγαλύτερες, και εκεί θα συγκεντρώσω όλα τα γεννήματά μου και τα αγαθά μου·

και θα πω στην ψυχή μου: Ψυχή μου, έχεις πολλά αγαθά αποταμιευμένα για πολλά χρόνια· αναπαύου, φάε, πιες, ευφραίνου.

Και ο Θεός είπε σ' αυτόν: Άφρονα, αυτή εδώ τη νύχτα απαιτούν από σένα την ψυχή σου· όσα λοιπόν ετοίμασες, τίνος θα είναι;

Έτσι θα είναι όποιος θησαυρίζει στον εαυτό του, και δεν πλουτίζει στον Θεό.

Με λίγα λόγια:

Ο Κύριος Ιησούς παρομοίασε τον επιτυχημένο | τον επιχειρηματία άνθρωπο με έναν άφρονα ή ασύνετο ως προς τα πράγματα του Θεού (!) που τελικά ενώ του δόθηκε μια μοναδική ευκαιρία ώστε να δείξει τα σπλάχνα και την ενσυναίσθηση του απέναντι στον πλησίον, απέτυχε οικτρά.

ΚΛΕΙΝΟΝΤΑΣ

Το άρθρο μας, σήμερα, θα ήθελα να μας μείνει το συμπέρασμα ότι ο άνθρωπος θερίζει κατά την 4^η ηλικία ότι σπείρει στην νιότη του. Ένα από τα πλέον δραματικά που δεν φαντάζεται ο άνθρωπος ότι θα του συμβούν (!) μετά από μια γενιά (30-40 χρόνια) είναι τα αποτελέσματα της καλοπέρασης του όταν πια μεταμεληθεί για ότι έκανε νέος, τρώγοντας | πίνοντας | πορνεύοντας, αλλά θα είναι αργά, πολύ αργά για διορθώσεις.