H ΑΜΑΡΤΙΑ ΣΟΥ ΘΑ ΣΕ ΒΡΕΙ

Μετανόησε, σήμερα …

Μια νέα σειρά άρθρων, κάθε Κυριακή, με κύριο θέμα το αποτέλεσμα της αμαρτίας για το οποίο ο άνθρωπος είναι γνώστης | ενήμερος, όμως δεν μετανοεί και δεν επιστρέφει στην καθαρότητα της ψυχής, με πίστη Θεού.

ΤΟ ΘΕΜΑ: ΦΘΟΝΟΣ KAI ΦΙΛΟΝΕΙΚΙΑ

Ο φθόνος, η κακολογία και η έριδα πάνε μαζί.

Υπάρχουν άνθρωποι «χριστιανοί» χωρίς χαρακτήρα Χριστού και αυτό οφείλεται σε διάφορες αιτίες. Ας δούμε μερικές:

1. Σε πολλούς, αρέσει ο τίτλος «χριστιανός» λόγω της υψηλής καταγωγής και του δόγματος τους.

2. Σε πολλούς, ο «χριστιανισμός» σαν θρησκεία είναι μια συνήθεια που απέκτησαν από μικροί και ακολουθούν από έθιμο.

3. Σε πολλούς, που ακολούθησαν, κάποτε, τον Χριστό με γνώση και εμπειρία στην πορεία απέκτησαν λογισμούς απιστίας και πονηρίας και ο «δρόμος» τους έγινε σταδιακά φαρδύς και ευρύχωρος | άνετος σύμφωνα τον σύγχρονο πολιτισμό.

Λίγοι είναι εκείνοι που άρχισαν με τον Χριστόν και κατάλαβαν ότι ο «δρόμος» του Χριστού είναι πάντα | συνεχώς ανηφορικός και στενός με στόχο την ουράνια βασιλεία που μας υποσχέθηκε ο Σωτήρας Χριστός.

Αντιγράφω από την επιστολή του Παύλου, προς τους πιστούς της Κορίνθου, περί το 55 μ.Χ

Αδελφοί, και εγώ δεν μπόρεσα να σας μιλήσω, ως προς πνευματικούς ανθρώπους, αλλά ως προς σαρκικούς, ως προς νήπια εν Χριστώ.

Γάλα σάς πότισα, και όχι στερεή τροφή· επειδή, δεν μπορούσατε ακόμα να τη δεχθείτε· αλλά, ούτε τώρα ακόμα μπορείτε·

για τον λόγο ότι, είστε ακόμα σαρκικοί· καθόσον, ενώ υπάρχει ανάμεσά σας φθόνος και φιλονικία και διχόνοιες, δεν είστε σαρκικοί, και περπατάτε κατά άνθρωπο;

Επειδή, όταν κάποιος λέει: Εγώ μεν είμαι τού Παύλου· και άλλος: Εγώ είμαι τού Απολλώ· δεν είστε σαρκικοί;

Ποιος είναι, λοιπόν, ο Παύλος, και ποιος είναι ο Απολλώς, παρά υπηρέτες διαμέσου των οποίων πιστέψατε, και όπως ο Κύριος έδωσε σε κάθε έναν;

Εγώ φύτεψα, ο Απολλώς πότισε, αλλά ο Θεός αύξησε.

Ώστε, ούτε αυτός που φυτεύει είναι κάτι ούτε αυτός που ποτίζει, αλλά ο Θεός που αυξάνει.

Αυτός, μάλιστα, που φυτεύει, κι αυτός που ποτίζει είναι το ίδιο· και κάθε ένας θα πάρει τον δικό του μισθό, σύμφωνα με τον κόπο του.

Με λίγα λόγια:

Με την λέξη "σαρκικούς" εννοεί τους μόνιμους λογισμούς της καρδιάς | των συναισθημάτων, που βαραίνουν συνεχώς τον άνθρωπο.

Δηλαδή:

1. Αμφιβολία

2. Απιστία

3. Πονηρία

4. Οκνηρία

5. Ζήλια

ΨΕΥΤΙΚΕΣ ΔΙΔΑΣΚΑΛΙΕΣ

Ο άνθρωπος του Θεού κινδυνεύει από ψεύτικες διδασκαλίες, ή από αιρέσεις απωλείας της ψυχής του.

Μέσα από αυτές τις ποικίλες διδαχές των καιρών μας, ο άνθρωπος αλλοιώνει τον χαρακτήρα του Χριστού μέσα του και χάνει την απλότητα και την πρώτη αγάπη.

Η πρώτη αγάπη είναι εκείνη η περίοδος (!) που ο χριστιανός με μεγάλη προθυμία παραδίδει το «ΕΓΩ του» στον Χριστόν κατά πάντα και καθημερινά αλλάζει | αλλάζει | μεταμορφώνεται σύμφωνα με το θέλημα του Θεού με ταπεινό και πράο τρόπο, που κάνει εντύπωση εις πάντας ανθρώπους.

Όμως, δείτε αυτό που ο απόστολος Παύλος γράφει προς τον Τιμόθεο, στην 1^η επιστολή του:

Αν κάποιος διδάσκει διαφορετικές διδασκαλίες, και δεν ακολουθεί τα υγιαίνοντα λόγια τού Κυρίου μας Ιησού Χριστού, και τη διδασκαλία, αυτή σύμφωνα με την ευσέβεια,

είναι τυφλωμένος από υπερηφάνεια, και δεν ξέρει τίποτε, αλλά νοσεί για συζητήσεις και λογομαχίες· από τις οποίες προέρχεται φθόνος, φιλονικία, βλασφημίες, πονηρές υπόνοιες,

μάταιες συζητήσεις ανθρώπων με διεφθαρμένο τον νου, και οι οποίοι έχουν αποστερηθεί την αλήθεια, νομίζουν δε την ευσέβεια ότι είναι μέσον για πλουτισμό. Από τέτοιου είδους ανθρώπους να απομακρύνεσαι.

Με λίγα λόγια:

Η υπερηφάνεια του ανθρώπου, ξαφνικά, τον διαστρέφει και γίνεται εχθρός του Θεού αποκτώντας φθόνο και φιλονεικία κατά του πλησίον (!) αντί για αγάπη και καλά έργα.

Ο ΦΘΟΝΟΣ ΘΑ ΣΕ ΒΡΕΙ

Και τι εννοούμε με τον λόγο αυτό;

Δεν θα περάσει πολύς καιρός όταν ο φθόνος και η καταλαλιά θα κάνει ρίζες βαθιές και ο άνθρωπος δεν θα μπορεί να συγχωρήσει τον πλησίον (!) κάτι που είναι προϋπόθεση για την ευλογία του Θεού και τις υποσχέσεις Του.

ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΛΟΓΟΥΣ ΤΟΥ Μ. ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ ΤΟΥ ΘΕΟΛΟΓΟΥ

Αντιγράφω από το συγγραφικό έργο των λόγων του Βασιλείου επισκόπου Καισαρείας (έζησε 330 μ.Χ – 379 μ.Χ)

«Ο Θεός είναι αγαθός και αγαθά δίδει εις τους άξιους αγαθών ανθρώπους, αντιθέτως ο διάβολος είναι πονηρός και ποικίλης κακίας δημιουργός και αίτιος. Και όπως του αγαθού φυσική συνέπεια είναι το ανεπίφθονον, δηλαδή, η έλλειψη του φθόνου, έτσι και τον διάβολο παρακολουθεί ο φθόνος και η κατάκριση. Ας προφυλαχτούμε αδελφοί από το πάθος του φθόνου, ας μη γίνουμε συμμέτοχοι εις τα έργα του διαβόλου δια να μη καταδικαστούμε μαζί του εις την αυτή καταδίκη».

ΚΛΕΙΝΟΝΤΑΣ

Το άρθρο, σήμερα, σκέπτομαι το χωρίο από το βιβλίο των Παροιμιών, σαν μια μεγάλη αλήθεια που ζούμε καθημερινά:

(Παρ. 14:30)

Η καρδιά που υγιαίνει είναι ζωή της σάρκας· ενώ ο φθόνος, σαπίλα στα κόκαλα.

Και εύχομαι να αποβάλλουμε τον φθόνο και την καταλαλιά από πάνω μας (!) σαν ένας ακόμη λογισμός της καρδιάς, σήμερα.