Ο ΕΦΗΒΟΣ, «Η ΑΝΑΠΤΥΞΗ ΤΟΥ ΣΩΜΑΤΟΣ»

 

Ο ΙΗΣΟΥΣ ΧΡΙΣΤΟΣ!

ΚΑΙ Ο ΕΦΗΒΟΣ ΝΕΟΣ.

 

 

Αγαπητέ φίλε νέε, έφηβε και αναγνώστη της ιστοσελίδας μας, αρχίσαμε ήδη, κάθε Παρασκευή μια νέα σειρά άρθρων.

 

 

Ο τίτλος της σειράς είναι Ο ΙΗΣΟΥΣ ΧΡΙΣΤΟΣ ΚΑΙ Ο ΕΦΗΒΟΣ ΝΕΟΣ και θα διαρκέσει για άγνωστο χρόνο.

 

 

Μαζί, θα διαβάσουμε κάποια χωρία από την Αγία Γραφή και θα ασχοληθούμε με μια «ζωντανή» θεματολογία (!) που αφορά την όψιμη εφηβική φάση της ηλικίας 15 – 25 χρονών .

 

 

ΘΕΜΑ: Ο ΕΦΗΒΟΣ, «Η ΑΝΑΠΤΥΞΗ ΤΟΥ ΣΩΜΑΤΟΣ»

 

 

Το θέμα μας, σήμερα, αφορά μια ολόκληρη χρονική περίοδο από την ζωή ενός εφήβου νέου.

 

Η εφηβεία χωρίζεται σε τρεις βασικές περιόδους:

1.     την πρώϊμη (10-13 έτη),

2.     τη μέση (14-17 έτη) και

3.     την όψιμη (>17 έτη).

Η κάθε μία έχει τα δικά της ψυχοκοινωνικά χαρακτηριστικά, ωστόσο θα πρέπει να έχουμε πάντα υπόψη ότι είναι αρκετά σύνηθες η ψυχοκοινωνική ανάπτυξη, να μην συμβαδίζει με τη χρονολογική ηλικία, ή τη σωματική ανάπτυξη του εφήβου.

 

Η εκτίμηση του ψυχοκοινωνικού σταδίου είναι πολύ σημαντική, και γίνεται με την παρατήρηση της εμφάνισης και συμπεριφοράς, καθώς και την καταγραφή των απόψεων του/της εφήβου για γενικά θέματα συζήτησης.

 

Για παράδειγμα, ίσως αποδειχθεί επιζήμιο να συζητηθούν λεπτομερώς θέματα σεξουαλικής αγωγής με έναν έφηβο που αν και χρονολογικά ή/και σωματικά ανήκει στη μέση εφηβεία, ψυχοκοινωνικά βρίσκεται στην πρώϊμη και δεν έχει ακόμη συγκεκριμένες ερωτικές ανησυχίες.

 

Είναι επίσης χαρακτηριστικό ότι όταν ο έφηβος ανήκει ψυχοκοινωνικά στην πρώϊμη εφηβεία, συνήθως δεν επιζητά εμπιστευτική σχέση, ενώ κατά τη μέση εφηβεία ανακουφίζεται όταν μπορεί να συζητήσει θέματα που τον απασχολούν με εχεμύθεια.

 

Το ερωτικό ενδιαφέρον, ο ρομαντισμός, η έκφραση συναισθημάτων και η γλώσσα του σώματος φυσιολογικά αναπτύσσονται κατά τη μέση κυρίως εφηβεία, ωστόσο γνωσιακά και ψυχοκοινωνικά ο έφηβος δεν είναι έτοιμος να διαχειριστεί όλο το συναισθηματικό, αλλά και οργανικό φορτίο μιας ολοκληρωμένης σεξουαλικής επαφής.

Εξιδανικεύει το σύντροφο και ενθουσιάζεται εύκολα (!) απογοητεύεται γρήγορα, οι δε ρομαντικές σχέσεις του (!) διαρκούν λίγο και είναι πολλές στη σειρά.

 

Επιπλέον, δεν έχει αναπτύξει την υποθετική του σκέψη και είναι προσκολλημένος στο παρόν (!) με αποτέλεσμα να αντιλαμβάνεται με δυσκολία τις μελλοντικές συνέπειες των πράξεών του και να αναπτύσσει τον προσωπικό του μύθο: «είμαι άτρωτος και αποκλείεται να μου συμβεί κάτι κακό».

 

 

Από αρχαιοτάτων χρόνων, η εφηβεία ήταν μια ηλικία περιέργειας και πειραματισμού, σχετικής έλλειψης απόλυτα αντικειμενικού φίλτρου και κριτικής ικανότητας.

 

Αναπτυξιακά, ο έφηβος είναι προσκολλημένος στον παρόντα χρόνο (!) δεν έχει ακόμη κατακτήσει την υποθετική και αφηρημένη σκέψη και σκέφτεται πολύ συγκεκριμένα.

Παράλληλα, αμφισβητεί κάθε μορφής εξουσία και πάνω απ’ όλα τη γονεϊκή | των γονέων του.

Για όλους τους παραπάνω λόγους, στην εφηβεία εμφανίζονται οι συμπεριφορές πειραματισμού, ή/και υψηλού κινδύνου. 

 

Αυτά τα συμπεριφορικά χαρακτηριστικά οριοθετούν την εφηβεία και έχουν ως στόχο την κατάκτηση των βασικών ψυχοκοινωνικών επιτευγμάτων της εφηβικής ηλικίας, δηλαδή:

1.     την ανεξαρτησία,

2.     τη θετική εικόνα εαυτού,

3.     την ταυτότητα (τη συνέχεια δηλαδή στις επιλογές που χαρακτηρίζει τον κάθε άνθρωπο),

4.     την ικανότητα δημιουργίας λειτουργικών σχέσεων και

5.     τον ρεαλιστικό επαγγελματικό προσανατολισμό.

 

Ο ΙΗΣΟΥΣ ΚΟΝΤΑ | ΔΙΠΛΑ ΣΟΥ.

Ο Κύριος αναγνωρίζει αυτή την περίεργη ηλικία της εφηβείας σαν γεμάτη από προκλήσεις και παγίδες.

Όμως, αναγνωρίζει ότι ο νέος | ο έφηβος μπορεί να ξεπεράσει κάθε μέθοδο πλάνης του σατανά (!) όταν η καρδιά του | τα συναισθήματα του είναι καθαρά.

Πράγματι, ο έφηβος πολύ απλά, δια της πίστεως, μπορεί να πλησιάσει τον θρόνο της χάριτος του Θεού και να λάβει βοήθεια ώστε να νικήσει κάθε πειρασμό.

 

Δείτε τις συμβουλές του αποστόλου Παύλου προς τον νεαρό, σχετικά, Τιμόθεο:

 

Κανένας ας μη καταφρονεί τη νεότητά σου, αλλά γίνε τύπος των πιστών σε λόγο, σε συναναστροφή, σε αγάπη, σε πνεύμα, σε πίστη, σε αγνότητα.

 

Μέχρις ότου έρθω, να καταγίνεσαι στην ανάγνωση, στην προτροπή, στη διδασκαλία.

 

Μη παραμελείς το χάρισμα που υπάρχει μέσα σου, το οποίο δόθηκε σε σένα διαμέσου προφητείας, με επίθεση των χεριών τού πρεσβυτερίου.

 

Αυτά να μελετάς, σ' αυτά να μένεις, για να είναι σε όλους φανερή η προκοπή σου.

 

 

Στην ίδια επιστολή ο Παύλος, γράφει:

 

Εσύ, όμως, ω άνθρωπε του Θεού, αυτά απόφευγέ [τα]· και επιδίωκε δικαιοσύνη, ευσέβεια, πίστη, αγάπη, υπομονή, πραότητα.

 

Αγωνίζου τον καλό αγώνα τής πίστης, κράτα την αιώνια ζωή, στην οποία και προσκλήθηκες, και ομολόγησες την καλή μαρτυρία, μπροστά σε πολλούς μάρτυρες.

 

 

 

 

Στην δεύτερη επιστολή του προς τον Τιμόθεο, ο Παύλος γράφει, μεταξύ άλλων:

 

Επίσης ν' αποφεύγεις τις νεανικές επιθυμίες και να επιδιώκεις τη δικαιοσύνη, την πίστη, την αγάπη, την ειρήνη μαζί μ' εκείνους που επικαλούνται τον Κύριο με καθαρή καρδιά.

 

Μη μετέχεις στις ανόητες και χωρίς κάποιο διδαχτικό περιεχόμενο συζητήσεις, αφού, όπως ξέρεις, αυτές προκαλούν διαμάχες.

 

 

 

 

Με λίγα λόγια:

Οι ψυχοκοινωνικές συμπεριφορές και τα χαρακτηριστικά του έφηβου αγοριού ή κοριτσιού είναι δυνατόν να ομαλοποιηθούν και να προσαρμοστούν ήπια στην νέα πραγματικότητα που ο νέος ανακαλύπτει στο σώμα του | στην ψυχή του | στο πνεύμα του.

Μπορεί να απολαύσει την ελευθερία, που του δίνει η εφηβεία, απέναντι στους γονείς του με φρόνηση και σύνεση που έρχονται από τον λόγο του Θεού | το Ευαγγέλιο του Ιησού Χριστού.

 

ΚΛΕΙΝΟΝΤΑΣ

Θα ήθελα να θυμίσω στους νέους της εφηβείας (!) ότι μπορούν να νικήσουν τον εχθρό τους, που είναι ο σατανάς κρυμμένος πίσω από πρόσωπα που φέρονται με υποκρισία και πονηριά. 

 

ΓΙΑ ΤΑ ΕΠΟΜΕΝΑ ΤΗΣ ΣΕΙΡΑΣ:

v  Το μάθημα της «καταραμένης Φυσικής».

v  Η Ψυχολογία των εφήβων.

v  Νοητικές «αποσκευές» και εμπειρίες.