5_5 ΓΑΜΟΣ ΓΙΑ ΖΕΥΓΑΡΙΑ ΗΛΙΚΙΑΣ ΑΠΟ 81 ΕΩΣ 120 ΕΤΩΝ.

 

Διαβάστε το προηγούμενο άρθρο, εδώ:

 

 

 

Αγαπητοί μας φίλοι και αναγνώστες της ιστοσελίδας μας.

Πρόσφατα αρχίσαμε μια νέα σειρά άρθρων, με στόχο τα ζευγάρια και τις ανάγκες των για μια ομαλή οικογενειακή ζωή.

Χωρίσαμε τια ανάγκες των ανάλογα με τις ηλικίες.

Δηλαδή:

1.     Ζευγάρια ηλικίας από 20 έως 35

2.     Ζευγάρια ηλικίας από 36 έως 50

3.     Ζευγάρια ηλικίας από 51 έως 65

4.     Ζευγάρια ηλικίας από 66 έως 80

5.     Ζευγάρια ηλικίας από 81 έως 120

 

ΓΙΑΤΙ ΖΩΝΕΣ ΗΛΙΚΙΑΣ;

Είναι αλήθεια, ότι κάθε κατηγορία ή χρονική φάση στην ζωή του ζευγαριού είναι κάτι πολύ διαφορετικό.

 

Η ΒΑΣΗ ΤΩΝ ΑΡΘΡΩΝ

Τα άρθρα μας στηρίζονται σε ισχυρή βάση | θεμέλιο που είναι η απόλυτη εμπιστοσύνη ή πίστη στον Ιησού Χριστό σαν προσωπικό Σωτήρα και Λυτρωτή των αμαρτιών μας.

 

ΓΙΑ ΖΕΥΓΑΡΙΑ ΗΛΙΚΙΑΣ ΑΠΟ 81 ΕΩΣ 120

 

Και αφού φτάσαμε στην χρονική αυτή περίοδο των ζευγαριών, ας δούμε γιατί βάλαμε το όριο των 120 ετών;

Διαβάζοντας με προσοχή από το βιβλίο της Γένεσης, (την μετάφραση των 70/κοντα), στο 6^ο κεφάλαιο, βλέπουμε τις αποφάσεις του Θεού:  

 

 

Καὶ ἐγένετο όταν ἤρξαντο οἱ ἄνθρωποι πολλοὶ γίνεσθαι ἐπὶ τῆς γῆς, καὶ θυγατέρες ἐγενήθησαν αὐτοῖς·

 

ἰδόντες δὲ οἱ ἄγγελοι τοῦ θεοῦ (οι απόγονοι του Σήθ) τὰς θυγατέρας τῶν ἀνθρώπων (οι απόγονοι του Λάμεχ) ὅτι καλαί εἰσιν, ἔλαβον ἑαυτοῖς γυναῖκας ἀπὸ πασῶν ὧν ἐξελέξαντο.

 

καὶ εἶπεν Κύριος ὁ θεός Οὐ μὴ καταμείνῃ τὸ πνεῦμά μου ἐν τοῖς ἀνθρώποις τούτοις εἰς τὸν αἰῶνα, διὰ τὸ εἶναι αὐτοὺς σάρκας· ἔσονται δὲ αἱ ἡμέραι αὐτῶν ἑκατὸν εἴκοσι ἔτη.

 

 

Πράγματι (!) ενώ στο προηγούμενο κεφάλαιο της Γένεσης γίνεται αναφορά στους προϋπάρχοντες που έζησαν 800 και 900 χρόνια, εδώ πλέον ο Θεός εξηγεί γιατί εξαιτίας του εγωισμού και της αμαρτίας (!) που πλήθυναν, απεφάσισε να οριοθετήσει ο ίδιος το πέρας της ζωής του ανθρώπου στα 120 χρόνια.

 

Σήμερα, αναζητώντας πληροφορία από το διαδίκτυο βλέπουμε αυτό να ισχύει αφού σπάνια ξεπερνιέται αυτή η ηλικία θανάτου.

 

ΤΟ ΖΕΥΓΑΡΙ ΑΥΤΗΣ ΤΗΣ ΗΛΙΚΙΑΣ

Δείτε κάποια πράγματα σε αυτή την ηλικία:

1.     Η καθαρή αγάπη του ζευγαριού είναι εμφανής, αφού ο ένας στηρίζει τον άλλον και γνωρίζει και μεριμνά για τις ανάγκες του.

2.     Τα παιδιά των, μεγάλα σε ηλικία, ζουν σε άλλες πόλεις έχοντας μεγάλες οικογένειες.

3.     Κάποια στιγμή (!) ο ένας φεύγει από τη ζωή και μένει ο άλλος μόνος.

4.     Αρχίζει η μοναξιά και η αδυναμία.

5.     Αρχίζουν τα πόδια να τρέμουν.

6.     Τα χέρια να κλονίζονται.

7.     Τα δόντια να λιγοστεύουν.

8.     Τα μάτια να χάνουν το φως.

9.     Η φωνή να εξασθενεί.

10.  Τα μαλλιά να ασπρίζουν, ή να πέφτουν.

11.  Η όρεξη για φαγητό να παύει σιγά – σιγά.

12.  Αρχίζουν τα εγκεφαλικά πιο συχνά.

13.  Αρχίζουν τα καρδιακά επεισόδια.

14.  Αρχίζει το αναπνευστικό.

15.  Αρχίζει και κάποιος καρκίνος.  

16.  Φτάνουμε στην ημέρα του θανάτου, όταν όλοι οι συγγενείς εμφανίζονται με απορία: «μα πώς πέθανε;»!

 

Η ΑΙΩΝΙΑ ΖΩΗ

Αντίθετα με τα πιο πάνω, είναι η αιώνια ζωή που δεν έχει τέλος και είναι χάρισμα του Θεού στον άνθρωπο δια του ονόματος του Ιησού Χριστού όταν πιστεύσει στο Ευαγγέλιο.

Κάποτε οι Φαρισαίοι, ρώτησαν τον Κύριο (Λουκάς 17, 20):

 

Και όταν ρωτήθηκε από τους Φαρισαίους, πότε έρχεται η βασιλεία τού Θεού, τους απάντησε, και είπε:

Δεν έρχεται η βασιλεία τού Θεού έτσι, ώστε να παρατηρείται·

ούτε θα πουν: Να! εδώ είναι, ή: Να! εκεί·

επειδή, προσέξτε, η βασιλεία τού Θεού είναι κιόλας ανάμεσά σας | μέσα σας.

 

 

Αυτή είναι η καθαρή αλήθεια: Η βασιλεία των ουρανών | η βασιλεία του Θεού δεν έρχεται εξωτερικά ώστε να την παρατηρήσουμε για την μεγαλοπρέπεια, όπως νόμιζαν οι Φαρισαίοι.

Αντίθετα, η βασιλεία των ουρανών, ο Ιησούς Χριστός (!) είναι εντός της καρδιάς των ανθρώπων που έχουν αυτιά και ακούν τον λόγο του Θεού.

 

Ο ΘΑΝΑΤΟΣ

Για πολλούς ανθρώπους ο θάνατος είναι το τέλος της ζωής των (!) και μια κατάρα.

Όμως, για τους πιστούς ο θάνατος είναι η αρχή της γεύσης της δόξας του Θεού.

Επειδή από τότε (!) αρχίζει η αντίστροφη μέτρηση για την ανάσταση των νεκρών.

 

ΟΙ ΠΙΣΤΟΙ ΣΤΗΝ ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΤΗΣ ΚΟΡΙΝΘΟΥ

Διαβάζοντας την 1^η επιστολή του Παύλου προς τους Κορίνθιους καταλαβαίνουμε ότι αρκετοί ήσαν αυτοί που δεν πίστευαν (!) στην ανάσταση των νεκρών.

Και ο Παύλος τους γράφει:

Αν μόνο στη ζωή αυτήν έχουμε ελπίσει στο Χριστό, είμαστε ελεεινότεροι από όλους τους ανθρώπους.

 

Τώρα όμως ο Χριστός έχει εγερθεί από τους νεκρούς, απαρχή αυτών που έχουν κοιμηθεί.

 

 

Αλλά θα πει κάποιος: «Πώς εγείρονται οι νεκροί; Και με ποιο σώμα έρχονται;»

 

Άφρονα, αυτό που εσύ σπέρνεις δε ζωοποιείται αν δεν πεθάνει.

 

Και αυτό που σπέρνεις, δεν είναι το σώμα που θα γίνει που σπέρνεις, αλλά ένα γυμνό κόκκο, αν τύχει σιταριού ή κάποιον από τους υπόλοιπους.

 

Και ο Θεός δίνει σ’ αυτόν ένα σώμα καθώς θέλησε, και σε καθέναν από τους σπόρους το δικό του σώμα.

 

Κάθε σάρκα δεν είναι η ίδια σάρκα, αλλά άλλη βέβαια είναι αυτή των ανθρώπων και άλλη των κτηνών και άλλη η σάρκα των πτηνών και άλλη των ψαριών.

 

 

  

Έτσι είναι και η ανάσταση των νεκρών: Σπέρνεται με φθορά, εγείρεται με αφθαρσία.

 

Σπέρνεται με ατιμία, εγείρεται με δόξα. Σπέρνεται με ασθένεια, εγείρεται με δύναμη.

 

Σπέρνεται σώμα ψυχικό, εγείρεται σώμα πνευματικό. Αν υπάρχει σώμα ψυχικό, υπάρχει και πνευματικό.

 

 

ΜΑ ΤΙ ΛΕΤΕ;

Είναι αλήθεια ότι βρήκα την κατάλληλη ευκαιρία, να γράψω για την ανάσταση των νεκρών.

Όμως, δείτε:

1.     Ο σύγχρονος χριστιανισμός δεν πιστεύει (!) σε όλη την Γραφή, αντίθετα είναι διηρημένος σε δόγματα και θεσπίσματα.

2.     Ο σύγχρονος άνθρωπος, τιμά την θρησκεία του (!) αλλά όχι τον λόγο του Θεού.

3.     Ο σύγχρονος άνθρωπος, με τα χείλη τιμά τον Θεόν (!) υποκρινόμενος.

4.     Ο σύγχρονος άνθρωπος, διδάσκει εντολές (!) που ο ίδιος έθεσε και επινόησε.

5.     Ο σύγχρονος άνθρωπος, άφησε την εντολή του Ιησού Χριστού και κρατάει παραδόσεις | ήθη και έθιμα κατά τόπους.

 

Όσο ζει ο άνθρωπος στη γη, περαστικός, δεν πρέπει να ξεχνά (Εκκλησιαστής 12, 13):

Ας ακούσουμε το τέλος της όλης υπόθεσης:

 

Να φοβάσαι τον Θεό, και να τηρείς τις εντολές του, δεδομένου ότι αυτό είναι το παν τού ανθρώπου.

 

Επειδή, ο Θεός θα φέρει σε κρίση κάθε έργο, και κάθε κρυφό πράγμα, είτε αγαθό είτε πονηρό.

 

 

Αμήν.