Ο ΠΡΩΤΟΣ ΟΙΩΝΟΣ!

 

Διαβάστε το προηγούμενο άρθρο, εδώ:

 

 

Διαβάζουμε αργά και με προσοχή, τα πιο κάτω χωρία της Αγίας Γραφής | τον λόγο του Θεού (Ματθαίος 7, 1-5):

 

Μη κρίνετε για να μη κριθείτε· επειδή, με όποια κρίση κρίνετε, θα κριθείτε· και με όποιο μέτρο μετράτε, θα αντιμετρηθεί σε σας.

 

Και γιατί βλέπεις το ξυλαράκι που είναι στο μάτι τού αδελφού σου, ενώ το δοκάρι που είναι μέσα στο δικό σου μάτι δεν το παρατηρείς;

 

Ή, πώς θα πεις στον αδελφό σου: Άφησε να βγάλω το ξυλαράκι από το μάτι σου, ενώ το δοκάρι είναι μέσα στο μάτι σου;

 

Υποκριτή, βγάλε πρώτα το δοκάρι από το μάτι σου, και τότε θα δεις καθαρά για να βγάλεις το ξυλαράκι από το μάτι τού αδελφού σου.

 

 

             

 

ΟΙ ΤΕΣΣΕΡΙΣ «ΚΑΚΟΙ ΟΙΩΝΟΙ» !

Ο ΠΡΩΤΟΣ ΟΙΩΝΟΣ:

 

Ο πρώτος οιωνός (!) είναι οι επικρίσεις.

Με τον όρο επικρίσεις εννοούμε τις αρνητικές παρατηρήσεις που κάνει κάποιος για την προσωπικότητα του συντρόφου του, συνήθως με τρόπο που δείχνει μομφή.

Επιφανειακά οι επικρίσεις μπορεί να μοιάζουν αρκετά με τα παράπονα και ένα παράπονο αποτελεί συχνά υγιές συστατικό μιας σχέσης, όταν ο ένας σύζυγος νιώθει ότι ο άλλος δεν ανταποκρίνεται στις ανάγκες του.

Υπάρχει ωστόσο μια κρίσιμη διαφορά ανάμεσα στα παράπονα και στις επικρίσεις: τα παράπονα στηλιτεύουν μια συγκεκριμένη συμπεριφορά, ενώ οι επικρίσεις εξαπολύουν κατά μέτωπο επίθεση στον χαρακτήρα του ατόμου.

 

Ενώ το παράπονο περιγράφει τα γεγονότα, οι επικρίσεις είναι συνήθως καταδικαστικές και υπονοούν το «θα έπρεπε να ξέρω».

Υπαινίσσονται ότι ο σύντροφος μειονεκτεί.

Η έλλειψη εμπιστοσύνης είναι ένα άλλο συνηθισμένο θέμα.

 

Οι επικρίσεις αποτελούν συχνά την έκφραση μιας καταπνιγμένης απογοήτευσης και ενός αδιεξόδου θυμού.

Ο ένα σύζυγος «υποφέρει σιωπηλά» ενώ ο άλλος δεν αισθάνεται την κλιμακούμενη ένταση.

Όταν αυτός που παρέμεινε για πολύ σιωπηλός δεν μπορεί να καταπιέσει άλλο τα αρνητικά του συναισθήματα ξεσπά σε καταιγισμό παραπόνων.

Η κατάληξη μπορεί να είναι το (!) «ναυάγιο της κουζίνας».

Τότε οι επικρίσεις συγκεντρώνουν μια σειρά άσχετων παραπόνων, που εκφράζονται όλα μαζί ταυτόχρονα:

o   «Αργείς πάντα να έρθεις να με πάρεις από τη δουλειά!»

o   «Ποτέ δεν αφιερώνεις αρκετό χρόνο για τα παιδιά!»

o   «Ούτε για την εμφάνιση σου νοιάζεσαι πλέον!»

o   «Πότε ήταν η τελευταία φορά που βγήκαμε έξω μαζί;»

 

Ο καταιγισμός είναι τόσο γενικός που ο αποδέκτης δεν μπορεί παρά να τον εκλάβει ως προσωπική επίθεση.

Νιώθει ζαλισμένος | ζαλισμένη, πληγωμένος | πληγωμένη, αδικημένος | αδικημένη.

Όλα αυτά ανοίγουν τον δρόμο και οδηγούν στον δεύτερο πιο επικίνδυνο οιωνό: την περιφρόνηση.

 

Πώς μπορείτε να αποφύγετε το επικίνδυνο αυτό είδος επικρίσεων;

Με το να αντιμετωπίζετε τα προβλήματα και τις συγκρούσεις τη στιγμή που εμφανίζονται.

Μην περιμένετε μέχρι που να είστε τόσο θυμωμένοι ή πληγωμένοι που να μην μπορείτε να ανέχεστε πλέον την κατάσταση.

Εκφράστε τον θυμό σας ή την δυσαρέσκεια σας με συγκεκριμένους τροπους και στρέψτε τα σχόλια σας στις ενέργειες του συντρόφου σας, αντί να τα εστιάζετε στην προσωπικότητα (!) ή στον χαρακτήρα του.

Προσπαθήστε να αποφύγετε τις μομφές.

Διατυπώστε τον θυμό και τη δυσαρέσκεια σας σε ενεστώτα χρόνο (!) και αποφύγετε να κάνετε σχόλια γενικού χαρακτήρα.

Όταν εκφράζετε ένα παράπονο (!) μην ξεκινάτε με τις λέξεις:

v  «Θα έπρεπε …»

v  «Εσύ πάντα …»

v  «Ποτέ σου …»

 

Οι μελέτες δείχνουν ότι οι γυναίκες διατυπώνουν τις περισσότερες (!) επικρίσεις από τους άντρες.

Αυτό οφείλεται ως ένα βαθμό στο γεγονός ότι οι γυναίκες θεωρούν δική τους ευθύνη την ανάδειξη κάποιων προβλημάτων.

Από την πλευρά τους οι άντρες φαίνεται ότι είναι περισσότερο διατεθειμένοι να αντιμετωπίσουν τα προβλήματα μόνον όταν υποχρεωθούν να το κάνουν.

Πρόκειται για έναν ατυχή συνδυασμό, γιατί οι επικρίσεις της συζύγου πηγάζουν συχνά από την έλλειψη ανταπόκρισης του συζύγου στον θυμό και τον εκνευρισμό της.

Όταν μια γυναίκα παραπονιέται χωρίς να παίρνει μια κατάλληλη απάντηση από τον σύζυγό της, ο θυμός της αναπόφευκτα θα κλιμακωθεί μέχρι του σημείου της επίκρισης.

Οι σύζυγοι έχουν την δυνατότητα να επιτύχουν την πρόληψη παρόμοιων περιστατικών, υπό την προϋπόθεση ότι θα δουν τον θυμό της γυναίκας ως ευκαιρία να βελτιώσουν τον γάμο τους.

Όταν εκείνη θυμώνει, εκδηλώνει την οργή της με «πλάγιους» χαρακτήρες.

Το μυστικό (!) είναι ο άντρας να αποδεχτεί και να ανταποκριθεί κατάλληλα στον θυμό της συζύγου του, πριν αυτός κλιμακωθεί σε επικρίσεις.

 

Συνεχίζεται …

Από το βιβλίο Η ΣΥΝΑΙΣΘΗΜΑΤΙΚΗ ΝΟΗΜΟΣΥΝΗ ΤΩΝ ΠΑΙΔΙΩΝ, (John Gottman, 1997).

 

ΕΡΩΤΗΜΑΤΑ ΠΕΡΙΣΚΕΨΗΣ:

1.     Έχεις καταλάβει την διαφορά μεταξύ κρίσεων | επικρίσεων και παραπόνων;

2.     Γνωρίζεις ότι επηρεάζουν την ειρήνη του οίκου σου | των παιδιών σου;

3.     Ζητάς από τον Θεόν, στο όνομα του Ιησού Χριστού, την δύναμη να χειρίζεσαι τον λόγο κατάλληλα | συνετά;

4.     Θυμάσαι τι είναι το «ναυάγιο της κουζίνας»;