ΓΑΜΟΣ | ΤΟ ΔΙΑΖΥΓΙΟ ΚΑΙ ΟΙ ΕΠΙΠΤΩΣΕΙΣ - ΜΕΡΟΣ 1

 

Διαβάστε το προηγούμενο άρθρο, εδώ:

 

 

Διαβάζουμε αργά και με προσοχή, τα πιο κάτω χωρία της Αγίας Γραφής | το λόγο του Θεού:

 

(Παρ. 18:1)

Ο ιδιογνώμων ζητεί κατά την επιθυμίαν αυτού και εναντιόνεται εις παν ό,τι είναι ορθόν.

 

Ο άφρων δεν ηδύνεται εις την σύνεσιν, αλλ' εις ό,τι φαντάζεται η καρδία αυτού.

 

 

 

(Παρ. 18:13)

Το να αποκρίνηταί τις πριν ακούση, είναι εις αυτόν αφροσύνη και όνειδος.

 

 

 

 

 

ΤΟ ΔΙΑΖΥΓΙΟ ΚΑΙ ΟΙ ΕΠΙΠΤΩΣΕΙΣ ΣΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΣΑΣ

ΤΑ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ ΤΩΝ ΣΥΓΚΡΟΥΣΕΩΝ

 

Εκτός από την ελλιπή διαπαιδαγώγηση πολλοί ειδικοί πιστεύουν ότι οι γονείς που βιώνουν εντάσεις στον γάμο τους αποτελούν κακά πρότυπα για τα παιδιά τους κυρίως σε ότι αφορά τις σχέσεις τους με τους άλλους. Τα παιδιά που βλέπουν τη μητέρα και τον πατέρας τους να συμπεριφέρονται ο ένας στον άλλο με επιθετικότητα, εριστικότητα, ή περιφρόνηση είναι πιθανό να επιδείξουν παρόμοια συμπεριφορά στις σχέσεις τους με τους φίλους τους.

Χωρίς ένα πρότυπο το οποίο θα τους διδάξει να ακούν με ενσυναίσθηση και να λύνουν τα προβλήματα συνεργατικά, τα παιδιά ακολουθούν το σενάριο που τους κληροδοτούν οι γονείς τους: ένα σενάριο που διατείνεται ότι η έχθρα και η αμυντικότητα αποτελούν τις κατάλληλες αντιδράσεις σε μια σύγκρουση και ότι οι επιθετικοί άνθρωποι παίρνουν αυτό που θέλουν

 

 

 

Αν και από μόνο του, συγκλονιστικό το εύρημα (!) ότι τα παιδιά που βιώνουν την αρνητική επίδραση των γονεΪκών συγκρούσεων διδάσκονται από αυτό το παράδειγμα, αλήθεια είναι ότι οι συζυγικές διαφωνίες είναι δυνατόν να επηρεάσουν ακόμη βαθύτερα τα παιδιά – ιδιαίτερα όσα εκτίθενται σε σοβαρά οικογενειακά προβλήματα από πολύ μικρή ηλικία.

Το άγχος που δημιουργείται από τις συγκρούσεις των γονέων μπορεί να επηρεάσει την ανάπτυξη του αυτόνομου νευρικού συστήματος του παιδιού, κάτι το οποίο με τη σειρά του επηρεάζει την ικανότητα του να αντιμετωπίσει με επιτυχία τη ζωή.

 

Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι τα παιδιά αναστατώνονται όταν γίνονται μάρτυρες των συγκρούσεων των γονέων τους.

Κάποιες μελέτες έχουν δείξει ότι ακόμη και μικρά παιδιά αντιδρούν στις διαφωνίες των ενηλίκων με ψυχοβιολογικές αλλαγές, όπως είναι η αύξηση του καρδιακού ρυθμού και της πίεσης του αίματος.

Ο ερευνητής ψυχολόγος E. M. Cummings ο οποίος μελέτησε τις αντιδράσεις των παιδιών στους διαπληκτισμούς των ανηλίκων, σημειώνει ότι τα παιδιά εμφανίζουν ορισμένες χαρακτηριστικές αντιδράσεις:      

1.     Στέκονται ακίνητα, αλλά βρίσκονται σε πλήρη ένταση. 

2.     Καλύπτουν τα αυτιά τους.

3.     Κάνουν γκριμάτσες, ή

4.     Ζητούν να φύγουν.

 

Άλλοι ερευνητές επισημαίνουν ότι ακόμη και βρέφη μόλις 6 μηνών (!) εμφανίζουν μη λεκτικές αντιδράσεις άγχους, απέναντι στον θυμό.

Παρότι τα βρέφη δεν κατανοούν το περιεχόμενο των διαφωνιών των γονέων τους αντιλαμβάνονται ότι κάτι πηγαίνει στραβά και αντιδρούν με ανησυχία και κλάματα.

 

Συνεχίζεται …

Από το βιβλίο Η ΣΥΝΑΙΣΘΗΜΑΤΙΚΗ ΝΟΗΜΟΣΥΝΗ ΤΩΝ ΠΑΙΔΙΩΝ, (John Gottman, 1997).

 

 

ΕΡΩΤΗΜΑΤΑ ΠΕΡΙΣΚΕΨΗΣ

1.     Αγαπητέ μου, έχεις προσέξει κάτι ανάλογο στο μικρό σου παιδί;

2.     Αγαπητή μου, συζητάς με τον άντρα σου τις αντιδράσεις των παιδιών σου;

3.     Φίλοι μου, τι σκέπτεστε να κάνετε στην περίπτωση, που μαζί καταλαβαίνετε ότι το παιδί σας έχει κτυπηθεί αρνητικά (κλάματα ανεξήγητα, αλλά και πονάκια) από τους δικούς σας καυγάδες;