Διαβάστε το προηγούμενο άρθρο, εδώ:

 

 

Διαβάζουμε αργά και με προσοχή, τα πιο κάτω χωρία της Αγίας Γραφής | το λόγο του Θεού:

 

(Ματθ. 5:31)

Επιπλέον σ' αυτά, έχει ειπωθεί ότι, όποιος χωρίσει τη γυναίκα του, ας της δώσει διαζύγιο.

 

Εγώ, όμως, σας λέω ότι, όποιος χωρίσει τη γυναίκα του, εκτός για λόγο πορνείας, την κάνει να διαπράττει μοιχεία· και όποιος πάρει χωρισμένη γυναίκα, γίνεται μοιχός.

 

 

(1Κορ. 7:10)

Σ' εκείνους, όμως, που έχουν έρθει σε γάμο παραγγέλλω, όχι εγώ, αλλά ο Κύριος, η γυναίκα να μη χωρίσει από τον άνδρα της.

 

Αλλά, αν συμβεί να χωρίσει, ας μένει άγαμη ή ας συμφιλιωθεί με τον άνδρα· και ο άνδρας, να μη αφήνει τη γυναίκα του.

 

 

 

Ο ΓΑΜΟΣ, ΤΟ ΔΙΑΖΥΓΙΟ (!) ΚΑΙ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΣΑΣ

ΟΙ ΣΥΖΥΓΙΚΕΣ ΣΥΓΚΡΟΥΣΕΙΣ!

 

Δεν έχει καμία σημασία αν ένα ζευγάρι είναι παντρεμένο χωρισμένο ή διαζευγμένο όταν η μητέρα και ο πατέρας περιφρονούν και συμπεριφέρονται εχθρικά ο ένας προς τον άλλον.

Τα παιδιά τους υποφέρουν γιατί η πορεία ενός γάμου (ή διαζυγίου) δημιουργεί ένα είδος «συναισθηματικής οικολογίας».

Όπως ένα δένδρο επηρεάζεται από την ποιότητα του αέρα του νερού και του εδάφους του περιβάλλοντος του έτσι και η συναισθηματική υγεία των παιδιών καθορίζεται από την ποιότητα των προσωπικών σχέσεων που υπάρχουν γύρω τους.

Οι αλληλεπιδράσεις σας με τον άλλο γονέα επηρεάζουν τη συμπεριφορά και τα επιτεύγματα του παιδιού σας, τη δυνατότητα του να χειρίζεται τα συναισθήματα του και την ικανότητα του να συνυπάρχει με τους άλλους.

Γενικά, όταν οι γονείς νοιάζονται και υποστηρίζουν ο ένας τον άλλον, η συναισθηματική νοημοσύνη των παιδιών τους, ανθεί.

Αντίθετα, τα παιδιά που είναι συνεχώς εκτεθειμένα στην αμοιβαία εχθρότητα των γονέων τους, διατρέχουν πιθανότατα σοβαρούς κινδύνους.

 Οι διαπιστώσεις αυτές ίσως είναι ενοχλητικές για τους γονείς που βιώνουν συζυγικές συγκρούσεις. Πρέπει όμως να έχουμε κατά νου ότι υπάρχει ελπίδα ειδικά για τα ζευγάρια εκείνα (παντρεμένα ή χωρισμένα) που έχουν κίνητρο να βελτιώσουν τη σχέση τους.

Σήμερα γνωρίζουμε ότι δεν είναι αυτές καθαυτές οι ενδοσυζυγικές συγκρούσεις που βλάπτουν τα απιδιά τους αλλά ο τρόπος με τον οποίο οι γονείς χειρίζονται τις διαμάχες τους.

 

Ο «οδηγός» του καλού γονέα είναι ο ίδιος με τον «οδηγό» βελτίωσης του γάμου.

Το διαπροσωπικό ύφος, που χρησιμοποιούν οι συναισθηματικά ευφυείς γονείς με τα παιδιά τους, όπως:

1.     Συναισθηματική επίγνωση

2.     Ενσυναίσθηση

3.     Διαθεσιμότητα για από κοινού επίλυση των προβλημάτων

 … συνιστά ένα καλό πρότυπο και για τον γάμο τους.

Για να γίνουν καλύτεροι οι γονείς, χρειάζεται να βελτιώσουν τη σχέση των ο ένας προς τον άλλον.

 

ΑΡΝΗΤΙΚΕΣ ΕΠΙΠΤΩΣΕΙΣ ΑΠΟ ΤΟ ΔΙΑΖΥΓΙΟ

 Σύμφωνα με μελέτες ετών, τα παιδιά τα οποία μεγαλώνουν σε οικογένειες που διακρίνονται για την επικριτική, αμυντική, και περιφρονητική τους στάση έχουν περισσότερες πιθανότητες να επιδείξουν αντικοινωνική-παραβατική συμπεριφορά και επιθετικότητα απέναντι στους φίλους τους.

Τα ίδια τα παιδιά δυσκολεύονται περισσότερο όταν χρειάζονται να χειριστούν τα συναισθήματα τους, να συγκεντρώσουν την προσοχή τους σε κάτι και να ηρεμήσουν.

Οι μητέρες αναφέρουν ότι τα παιδιά τους αντιμετωπίζουν αυξημένα προβλήματα υγείας όπως βήχα και κρυολογήματα.

Επίσης, βρίσκονται υπό την επήρεια χρόνιας ψυχολογικής πίεσης όπως δείχνουν τα υψηλά επίπεδα κατεχολαμινών – ορμονών που σχετίζονται με το στρες (!) στα ούρα τους.

 

Πολλοί κοινωνικοί επιστήμονες έχουν κάνει παρόμοιες διαπιστώσεις για τα προβλήματα συμπεριφοράς των παιδιών που προέρχονται από προβληματικούς γάμους.

Στο σύνολο της η έρευνα δείχνει ότι οι συζυγικές συγκρούσεις και το διαζύγιο βάζουν τα παιδιά στην «τροχιά» της προβληματικής συμπεριφοράς που εκδηλώνεται στη μετέπειτα ζωή τους.

Στην πρώιμη εφηβεία τους πολλά παιδιά προβληματικών οικογενειών καταλήγουν να συναναστρέφονται άλλους δυστυχισμένους εφήβους, να σημειώνουν χαμηλή σχολική επίδοση και να εκδηλώνουν πρόωρη σεξουαλική δραστηριότητα, κατάχρηση ουσιών και παραβατική συμπεριφορά.

 

Μελέτες που διενήργησε η Dr. E. Mavis Hetherington στο Πανεπιστήμιο της Βιρτζίνια διαπιστώθηκε ότι η αναλογία των κλινικά σοβαρών ψυχικών προβλημάτων ήταν τρείς φορές μεγαλύτερη για τους εφήβους που είχαν διαζευγμένους γονείς απ’ ότι για τους εφήβους που προέρχονται από τον γενικό πληθυσμό.

Στην ίδια μελέτη, περιγράφεται η περίοδος των δύο πρώτων χρόνων μετά τον χωρισμό, ως χρονική περίοδο σοβαρής διαταραχής της σχέσης γονέων – παιδιών.

Εκείνη την χρονική περίοδο ένας απορροφημένος στις σκέψεις του ή και διαταραγμένος συναισθηματικά γονέας και από την άλλη (!) ένα δυστυχισμένο, απαιτητικό παιδί είναι πιθανό να δυσκολευτούν να αλληλοϋποστηριχτούν και να αλληλοπαρηγορηθούν, ενώ ο ένας μπορεί να επιδεινώσει τα προβλήματα του άλλου.

Χωρισμένες μητέρες που έχουν την επιμέλεια των παιδιών τους «εμφανίζουν κατά περιόδους αστάθεια στη συμπεριφορά, αδυναμία στην επικοινωνία και τη στήριξη των παιδιών τους και τέλος έλλειψη συνέπειας στην επιβολή τιμωριών».

Τα προβλήματα δεν εξαφανίζονται με την πάροδο του χρόνου!

 

Η ΔΥΣΚΟΛΙΑ ΕΛΕΓΧΟΥ ΚΑΙ ΠΑΡΑΚΟΛΟΥΘΗΣΗΣ ΤΗΣ ΣΥΜΠΕΡΙΦΟΡΑΣ ΤΩΝ ΠΑΙΔΙΩΝ, ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΠΙΟ ΑΝΘΕΚΤΙΚΟ ΚΑΙ ΔΙΑΡΚΕΣ ΠΡΟΒΛΗΜΑ ΠΟΥ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΖΟΥΝ ΟΙ ΔΙΑΖΕΥΓΜΕΝΕΣ ΜΗΤΕΡΕΣ.

 

Τα ευρήματα αυτά, της μελέτης, απηχούν τα προβλήματα τα οποία αντιμετώπιζαν  στη διαπαιδαγώγηση των παιδιών τους γονείς που βίωναν τον γάμο τους με άγχος.

 

Συνεχίζεται …

Από το βιβλίο Η ΣΥΝΑΙΣΘΗΜΑΤΙΚΗ ΝΟΗΜΟΣΥΝΗ ΤΩΝ ΠΑΙΔΙΩΝ, (John Gottman, 1997).