ΑΔΟΚΙΜΟΙ ΣΤΗΝ ΠΙΣΤΗ.

 2^α προς Κορινθίους επιστολή 13: 5

Τους εαυτούς σας να εξετάζετε αν είστε στην πίστη, τους εαυτούς σας να δοκιμάζετε· ή δε γνωρίζετε καλά τους εαυτούς σας, ότι ο Ιησούς Χριστός είναι μέσα σας; Εκτός αν είστε αδόκιμοι.

Δόκιμος.

Θλίψη.

Απόφαση θανάτου.

 

Η ζωή με τον Ιησού Χριστόν είναι μια νέα εμπειρία μαθητείας | αγάπης | αφοσίωσης.

Η ζωή με τον Χριστόν, ονομάζεται αιώνιος ζωή, αφού όποιος ακολουθεί τον Χριστό και την διδαχή των αποστόλων, το Ευαγγέλιο, έχει αληθινή ζωή.

Η αληθινή ζωή (!) έρχεται μέσα από την αληθινή ελευθερία, αφού σπάσουν τα δεσμά της αμαρτίας και της αντίστασης στον λόγο του Θεού.

 

Διαβάζουμε τα λόγια του Κυρίου, από το Ευαγγέλιο του Ιωάννη:

Ο Ιησούς, λοιπόν, έλεγε προς τους Ιουδαίους που είχαν πιστέψει σ’ αυτόν:

 

«Αν εσείς μείνετε στο λόγο το δικό μου, είστε αληθινά μαθητές μου,

 

και θα γνωρίσετε την αλήθεια,

 

και η αλήθεια θα σας ελευθερώσει».

 

 

ΟΙ ΘΛΙΨΕΙΣ

Οι άνθρωποι, οι μαθητές, οι ακόλουθοι του Ιησού Χριστού αποτελούν την Εκκλησία του Θεού, ή την νύμφη του Ιησού Χριστού.

Οι άνθρωποι που πιστεύουν στον Χριστόν, οι μαθητές του Ιησού, καλούνται να ακολουθήσουν τους κανόνες | τον νόμο του Ευαγγελίου.

Ένα νόμο υψηλών προδιαγραφών | απαιτήσεων, όπως περιγράφονται στην θεμέλιο διδαχή του Κυρίου, κατά την επί του όρους ομιλία όπως την κατέγραψε ο Ευαγγελιστής Ματθαίος.

Ένα χαρακτηριστικό απόσπασμα:

 Εισέλθετε από τη στενή πύλη·

 

γιατί πλατιά η πύλη και ευρύχωρη η οδός που οδηγεί στην απώλεια

 

και πολλοί είναι που εισέρχονται από αυτή.

 

Όμως στενή είναι η πύλη και στενόχωρος ο δρόμος που οδηγεί στη ζωή,

 

και λίγοι είναι εκείνοι που τη βρίσκουν!»

 

 

Ας το δούμε μαζί;

1.      Η στενή πύλη, είναι η νέα ζωή με τον Χριστόν, αφού είναι η πύλη του ουρανού, η πύλη που οδηγεί στην βασιλεία των ουρανών.  

2.      Ο στενόχωρος δρόμος, είναι η ατομική περιπέτεια του κάθε πιστού (!) στο να σηκώσει τον σταυρό του Χριστού | τους ονειδισμούς και να απεκδυθεί τον παλιό εαυτό, το «Εγώ» του.

3.      Η εντολή | ο νόμος του Ευαγγελίου είναι (!) «Εισέρθετε».

 

ΔΟΚΙΜΟΣ ΜΑΘΗΤΗΣ ΧΡΙΣΤΟΥ

Ένα από τα πρώτα πράγματα που ο μαθητής του Χριστού υφίσταται είναι η σύντομη μαθητεία | μαθητεία «αστραπή» και κατόπιν οι δοκιμασίας.

Λέγουμε την μαθητεία αστραπή (!) διότι ο μαθητής που αγαπά τον δάσκαλο του, δεν χρειάζεται πολύ, για να ακούσει και να εφαρμόσει αυτά που ο Χριστός απαιτεί από αυτόν.

Δηλαδή:

1.      Τα πρώτα 3 χρόνια ακούει | καταρτίζεται| εννοεί | δοκιμάζεται | γίνεται δόκιμος.

2.      Τα πρώτα 5 χρόνια, ομοίως.

3.      Τα πρώτα 10 χρόνια, ομοίως.

4.      Τα πρώτα 16 χρόνια, ομοίως.

5.      Τα πρώτα 25 χρόνια, ομοίως.

6.      Τα πρώτα 50 χρόνια, ομοίως.

 

Δείτε τι γράφει ο απόστολος Παύλος, προς την Εκκλησία της Κορίνθου, δια Πνεύματος Αγίου:  

Τους εαυτούς σας να εξετάζετε αν είστε στην πίστη,

 

τους εαυτούς σας να δοκιμάζετε·

 

ή δε γνωρίζετε καλά τους εαυτούς σας, ότι ο Ιησούς Χριστός είναι μέσα σας;

 

Εκτός αν είστε αδόκιμοι.

 

Ελπίζω όμως ότι θα γνωρίσετε ότι εμείς δεν είμαστε αδόκιμοι.

 

Ευχόμαστε επίσης προς το Θεό εσείς να μην κάνετε κανένα κακό, όχι για να φανούμε εμείς δόκιμοι, αλλά για να κάνετε εσείς το καλό, κι εμείς ας είμαστε σαν αδόκιμοι.

 

Γιατί δεν μπορούμε να κάνουμε κάτι κατά της αλήθειας, αλλά υπέρ της αλήθειας.

 

Χαιρόμαστε, πράγματι, όταν εμείς είμαστε αδύνατοι, εσείς όμως είστε δυνατοί.

 

Αυτό και ευχόμαστε: τη δική σας κατάρτιση.

 

 

Ας το δούμε:

1.      Η ευθύνη για τα αποτελέσματα των δοκιμασιών (!) βαρύνουν τον μαθητή και κανέναν άλλον.

2.      Η κατάρτιση του μαθητή έχει αποτελέσματα (!) όταν είναι σοφός και συνετός δια Πνεύματος Αγίου, του δοθέντος με τον καρπό του Αγίου Πνεύματος.

3.      Και τούτο ακριβώς (!) με την αναγέννηση του ανθρώπου, δια της πίστεως στον λόγο του Θεού και δια της ενεργείας του Αγίου Πνεύματος που ανοίγει τους πνευματικούς οφθαλμούς.

4.      Η εξέταση της κατάστασης και της πνευματικής στάθμης του μαθητή,  γίνεται όχι από εξομολόγο (!) αλλά από τον ίδιο τον μαθητή.

5.      Ο μαθητής οφείλει να είναι ειλικρινής (!) όταν πέφτει σε αμαρτία και να το ομολογεί ενώπιον του Πατέρα Θεού, στην ατομική του προσευχή.

6.      Μόνον το αίμα του Ιησού Χριστού (!) μας καθαρίζει από κάθε αμαρτία και κανείς πνευματικός.

 

Η ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ ΤΟΥ ΑΠΟΣΤΟΛΟΥ ΠΑΥΛΟΥ

Ο απόστολος Παύλος, ήταν δόκιμος εργάτης του Θεού, καθώς φαίνεται από την νέα ζωή του με τον Ιησού Χριστό.

Διαβάζουμε:

Δε θέλουμε, λοιπόν, εσείς να αγνοείτε, αδελφοί,

 

για τη θλίψη που μας έγινε στην επαρχία της Ασίας·

 

γιατί υπερβολικά πάνω από τη δύναμή μας δεχτήκαμε βάρος, ώστε να απελπιστούμε και για τη ζωή μας.

 

Αλλά εμείς οι ίδιοι είχαμε αποδεχτεί μέσα μας την καταδικαστική απόφαση του θανάτου, για να μην έχουμε πεποίθηση στους εαυτούς μας,

 

αλλά στο Θεό που εγείρει τους νεκρούς.

 

Αυτός από τόσο μεγάλο θάνατο μας έσωσε και θα μας σώσει, στον οποίο έχουμε ελπίσει ότι και ακόμα στο μέλλον θα μας σώζει,

 

 

Ας το δούμε:

1.      Υπερβολική θλίψη (!) για την ομολογία του ονόματος του Χριστού.

2.      Εχθρική επίθεση, που συνέβη στο 3^ο αποστολικό ταξίδι, από τους εθνικούς στην Έφεσο, όταν όλοι φώναζαν «Μεγάλη η Άρτεμις των Εφεσίων».

3.      Εκεί φαινόταν και το τέλος της ζωής των αποστόλων.

4.      Εκεί η δοκιμασία της πίστεως ήταν τεράστια, αλλά στα μέτρα των αποστόλων.  

5.      Εκεί νίκησαν (!) παίρνοντας την απόφαση του θανάτου.

 

ΤΑ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ

Ο μαθητής κατά την διάρκεια της νέας ζωής με τον Χριστόν (!) οικοδομεί μέσα στην οικοδομή του Θεού, που είναι η Εκκλησία.

Η Εκκλησία είναι ο τόπος που όρισε ο Θεός (!) ώστε οι μαθητές να συναθροίζονται με ένα σκοπό την λατρεία του Πατέρα Θεού, στο πρόσωπο του Ιησού Χριστού, δια δυνάμεως Πνεύματος Αγίου.  

Ένας μαθητής στην διάρκεια της πνευματικής του ζωής μπορεί να ιδεί τα αποτελέσματα της πορείας του κατά καιρούς.

 

Δείτε πώς (!) το περιγράφει ο απόστολος Παύλος, γράφοντας προς την Εκκλησία της Κορίνθου:

Κατά τη χάρη του Θεού που μου δόθηκε σαν σοφός αρχιτέκτονας έθεσα θεμέλιο, άλλος όμως εποικοδομεί.

 

Καθένας λοιπόν ας βλέπει πώς εποικοδομεί.

 

Γιατί θεμέλιο άλλο κανείς δε δύναται να θέσει παρά εκείνο που κείται, που είναι ο Ιησούς Χριστός.

 

Και αν κάποιος οικοδομεί πάνω στο θεμέλιο χρυσάφι, άργυρο, πολύτιμους λίθους, ξύλα, χορτάρι, καλάμι,

 

καθενός το έργο θα γίνει φανερό, γιατί η Ημέρα θα το φανερώσει, επειδή με φωτιά αποκαλύπτεται.

 

Και καθενός το έργο, τι είδους είναι, η φωτιά θα το δοκιμάσει.

 

Αν κάποιου θα μείνει το έργο που εποικοδόμησε, θα λάβει μισθό.

 

Αν κάποιου το έργο θα κατακαεί, θα ζημιωθεί,

 

αυτός όμως θα σωθεί, αλλά έτσι σαν διαμέσου φωτιάς.

 

Ας το δούμε:

1.      Η ημέρα της επίσκεψης | της κρίσης του Θεού, είναι άγνωστη  στον καθένα (!) φανερώνει δε την  ποιότητα της εκτέλεσης του έργου του Θεού.

2.      Αυτή η ημέρα, είναι που αποκαλύπτει, ξαφνικά, τα υλικά οικοδομής.

3.      Χρυσάφι, το καλύτερο στον Θεόν, θα αντέξει στον χρόνο.

4.      Άργυρος, και αυτό καλό με αξία αντοχής.

5.      Λίθοι πολύτιμοι, το πολυτιμότερο στον Θεόν, θα αντέξει.

6.       Ξύλα, καύσιμο στη φωτιά (!) από άγνοια | αμέλεια.

7.      Χορτάρι, Πρόχειρο, καίγεται στις δοκιμασίες.  

8.      Καλάμι, Πρόχειρο, αναφλέγεται με το παραμικρό και πέφτει και χάνεται.

 

ΕΡΩΤΗΜΑΤΑ

Πώς βλέπεις το έργο σου κατά Θεόν, μετά από όλα τα χρόνια, που πέρασαν;

Προλαβαίνεις να το αξιολογήσεις, πριν έρθει η κρίση του Θεού πάνω σου;

 Ζητάς μια νέα προθεσμία (!) αποκατάστασης των έργων σου;  

 

 ΔΕΙΤΕ | ΑΚΟΥΣΤΕ ΤΟΝ ΥΜΝΟ, ΕΔΩ: