Η ΔΥΝΑΜΗ ΤΗΣ ΑΜΑΡΤΙΑΣ !!
1Η επιστολή προς Κορίνθιους 15: 55
Πού είναι θάνατε η νίκη σου; Πού είναι θάνατε
το κεντρί σου; Το κεντρί λοιπόν του θανάτου είναι η αμαρτία,
και η δύναμη της αμαρτίας ο νόμος.
Αμαρτία.
Θάνατος.
Δράση & Αντίδραση!
Ένας νόμος πνευματικός (!) που πολλοί άνθρωποι αγνοούν: «ΤΟ ΚΕΝΤΡΟ ΤΟΥ ΘΑΝΑΤΟΥ ΕΙΝΑΙ Η ΑΜΑΡΤΙΑ ΚΑΙ Η ΔΥΝΑΜΗ ΤΗΣ ΑΜΑΡΤΙΑΣ Ο ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΟΣ ΝΟΜΟΣ».
Η αμαρτία | η απείθεια | η παράβαση, είναι μια δύναμη τεράστια που ενεργεί στον άνθρωπο που τον παρασέρνει σταδιακά στον αιώνιο πνευματικό θάνατο, ή την απώλεια της ψυχής του.
Ο θρησκευτικός νόμος που επιβάλλεται στις κοινωνίες των ανθρώπων, είτε χριστιανικές (!) είτε άλλες μονοθεϊστικές ή πολυθεϊστικές φέρνουν στον άνθρωπο μόνον την αρχή της ΔΡΑΣΗΣ – ΑΝΤΙΔΡΑΣΗΣ.
Δηλαδή, η θρησκεία δρα | πιέζει τον άνθρωπο (!) και ο άνθρωπος αντιδρά με παράβαση | παρανομία.
Και αυτό συμβαίνει (!) επειδή η θρησκεία δεν σώζει.
Η ΔΙΔΑΧΗ ΤΟΥ ΚΥΡΙΟΥ ΙΗΣΟΥ
Όταν ο Κύριος Ιησούς είχε την ευκαιρία να βρίσκεται και να συνομιλεί με τους αμαρτωλούς και τους τελώνες που άκουγαν με ευχαρίστηση, οι Φαρισαίοι που ήσαν και οι φύλακες της Ιουδαϊκής θρησκείας γόγγυζαν και μονολογούσαν μεταξύ των.
Ο Ιησούς τους άκουγε και πάντα έλεγε μια παραβολή ώστε να στηρίξει τα λεγόμενα Του.
Ο Ευαγγελιστής Λουκάς, αποτυπώνει την παραβολή του πατέρα που είχε δύο γιούς.
Ο ένας γιός ήταν ο μεγαλύτερος και ο πρωτότοκος που επρόκειτο να πάρει την διπλάσια κληρονομιά.
Αυτός ήταν αρκετά πονηρός (!) ώστε να εργάζεται πάντα μέσα στα χωράφια του πατέρα, περιμένοντας κάποτε να κατακτήσει την κληρονομία.
Ο άλλος γιός, ο νεώτερος ήταν πνευματικά νεκρός, δηλαδή χωρίς σύνεση, χωρίς φόβο Θεού και έτοιμος να πλανηθεί από τους φίλους και τις παρέες του.
Πράγματι (!) κάποια ημέρα, όταν ενηλικιώθηκε ο νεώτερος (μεταξύ 20 και 30 ετών) λέγει στον πατέρα του: «Δώσε μου παρακαλώ το ανήκον μέρος της περιουσίας, διότι θα αναχωρήσω από το σπίτι».
Και ο πατέρας χωρίς δεύτερη κουβέντα δέχθηκε και ξεχώρισε το 1/3 της περιουσίας του και το παραχώρησε στον γιό του, κατά τον εβραϊκό νόμο.
Όμως (!) αφού ο νεώτερος γιός (ήδη νεκρός πνευματικά) τα μάζεψε και έφυγε σε μακρινή χώρα, σε πολύ μικρό χρονικό διάστημα όλη αυτή την περιουσία την κατασπατάλησε ζώντας μια ζωή άσωτη χωρίς φραγμούς.
Πολύ σύντομα και αφού έγινε πείνα στην χώρα εκείνη (!) κανείς δεν τον βοήθησε | κανείς δεν τον θυμήθηκε | κανείς δεν τον συμπαραστάθηκε, αλλά άρχισε να στερείται και σταδιακά να πεινάει τρομερά.
Κάποιος, εκεί στην μακρινή χώρα, τον δέχτηκε να εργαστεί και τον έστειλε να βόσκει χοίρους, κάτι που ο νεώτερος γιός δεν το είχε διανοηθεί ποτέ.
Μάλιστα, ο μισθός του, ήταν η διατροφή του (!) από τα ξυλοκέρατα των χοίρων.
Και στο σημείο αυτό, της παραβολής, διαβάζουμε:
Τότε συνήλθε στον εαυτό του
και είπε: “Σε πόσους μισθωτούς του πατέρα μου περισσεύουν άρτοι, ενώ
εδώ εγώ χάνομαι από λιμό.
Αφού σηκωθώ, θα πορευτώ προς τον πατέρα μου
και θα του πω: ‘Πατέρα, αμάρτησα στον ουρανό και μπροστά σου,
δεν είμαι άξιος πια να ονομαστώ γιος σου·
κάνε με όπως έναν από τους μισθωτούς σου’”.
Ας το δούμε:
1. Ο νεώτερος γιός ήταν ήδη πνευματικά νεκρός, πριν ακόμη φύγει από το σπίτι του πατέρα του.
2. Νεκρός πνευματικά, σημαίνει ότι δεν είχε αναγεννηθεί | δεν είχε γνωρίσει τον ζωντανό Θεό.
3. Δεν είχε δεχτεί τον Ιησού Χριστό (!) ώστε να τον σώσει από την αμαρτία και τον θάνατο.
4. Δεν είχε μετανοήσει πραγματικά.
5. Ήταν ένα πλουσιόπαιδο επιπόλαιο | ονειροπαρμένο | άπειρο παιδί.
6. Μέχρι που ο Θεός βρήκε τον τρόπο (!) να τον σώσει.
7. Ο τρόπος ήταν η πείνα (!) στην μακρινή εκείνη χώρα.
8. Οι προσευχές του πατέρα του (!) εισακούστηκαν.
9. Ο γιός, έμαθε την προσευχή της καθαρής μετανοίας.
10. Βγήκε από μέσα του, η ταπείνωση και η σωστή απόφαση.
11. Οι λόγοι της μετανοίας: «Πατέρα, αμάρτησα στον ουρανό και μπροστά σου, δεν είμαι άξιος πια να ονομαστώ γιος σου· κάνε με όπως έναν από τους μισθωτούς σου».
12. Αυτό ήταν η σωτηρία του.
Ο ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΟΣ ΓΙΟΣ | Ο ΣΑΡΚΙΚΟΣ ΑΔΕΛΦΟΣ
Το μάθημα από την παραβολή συνεχίζεται.
Βλέπουμε, κατόπιν, την στάση του πρωτότοκου γιού, όταν έμαθε για την συμφωνία και τους χορούς, που πρόσταξε ο πατέρας του.
Διαβάζουμε, τον θυμό του μεγάλου γιού:
Αυτός τότε οργίστηκε και δεν ήθελε να εισέλθει,
αλλά ο πατέρας του εξήλθε και τον παρακαλούσε να μπει μέσα.
Εκείνος αποκρίθηκε
και είπε στον πατέρα του: “Ιδού, τόσα έτη σε υπηρετώ σαν δούλος και
ποτέ δεν παράβηκα εντολή σου,
αλλά σ’ εμένα ποτέ δεν έδωσες ένα κατσίκι, για να ευφρανθώ μαζί με τους
φίλους μου.
Όταν όμως αυτός ο γιος σου ήρθε,
που σου κατάφαγε το βιος μαζί με πόρνες,
έσφαξες γι’ αυτόν το καλοθρεμμένο μοσχάρι”!
Ας το δούμε:
1. Ο μεγάλος γιός ήταν πονηρός | άσπλαχνος | θρησκευόμενος.
2. Ο πατέρας του, έπρεπε να διαχειριστεί και αυτόν (!) με μακροθυμία και σοφία.
3. Μόλις είχε βγάλει (!) αυτό που είχε μέσα του και έκρυβε: Το μίσος κατά του αδελφού του, του νεώτερου.
4. Ο πατέρας, έπρεπε να τον φέρει σε φιλότιμο | σε μετάνοια και αυτόν, με λόγους αληθείας λέγοντας του: «εσύ πάντοτε είσαι μαζί μου και όλα τα δικά μου είναι δικά σου, όμως έπρεπε να χαρούμε για την επιστροφή του αδελφού σου.
ΜΙΑ ΑΚΟΜΗ ΠΑΡΑΒΟΛΗ ΤΟΥ ΚΥΡΙΟΥ ΙΗΣΟΥ
Εδώ, αξίζει να θυμηθούμε την παραβολή του τελώνη και του Φαρισαίου.
Διαβάζουμε από το Ευαγγέλιο του Λουκά:
Και αυτήν την παραβολή είπε τότε προς μερικούς, που είχαν πεποίθηση για
τους εαυτούς τους ότι είναι δίκαιοι και που εξουθένωναν τους υπόλοιπους:
«Δύο άνθρωποι ανέβηκαν στο ναό να προσευχηθούν: ο ένας Φαρισαίος και ο
άλλος τελώνης.
Ο Φαρισαίος στάθηκε και προσευχόταν ως προς τον εαυτό του αυτά:
“Θεέ, σ’ ευχαριστώ, γιατί δεν είμαι όπως ακριβώς οι υπόλοιποι άνθρωποι,
άρπαγες, άδικοι, μοιχοί, ή και όπως αυτός ο τελώνης.
Νηστεύω δύο φορές την εβδομάδα, δίνω δέκατα από όλα όσα αποχτώ”.
Ο τελώνης, όμως, είχε σταθεί από μακριά και δεν ήθελε ούτε τα μάτια του
να σηκώσει πάνω στον ουρανό, αλλά χτυπούσε το στήθος του,
λέγοντας: «Θεέ, ας είσαι ευμενής προς εμένα τον αμαρτωλό».
Σας λέω, αυτός ο τελευταίος κατέβηκε
δικαιωμένος στον οίκο του παρά εκείνος.
Γιατί καθένας που υψώνει τον εαυτό του θα
ταπεινωθεί,
όποιος όμως ταπεινώνει τον εαυτό του θα
υψωθεί».
Ας το δούμε:
1. Ο Φαρισαίος ήταν ο απόλυτα θρησκευόμενος κατά τον εβραϊκό νόμο (!) και ο νομίζων ότι έχει την εύνοια του Θεού.
2. Γιαυτό και προσεύχεται ιστάμενος στο ιερό και λέγοντας λόγια, που τα πίστευε (!) και η συνείδηση του ήταν ήσυχη.
3. Ο τελώνης στεκόταν μακριά στο ιερό με τα μάτια χαμηλά και χτυπούσε το στήθος του ζητώντας το έλεος και την χάρη του Θεού, μόνον.
4. Η προσευχή του τελώνη ήταν μια καθαρή μετάνοια | απόφαση (!) ώστε να κάνει από δω και πέρα το θέλημα του Θεού, στην ζωή του.
5. Ο Κύριος Ιησούς διαβεβαίωσε το αποτέλεσμα της προσευχής των δύο ανδρών, λέγοντας: «ο τελώνης (!) πήγε σπίτι του δικαιωμένος, στα μάτια του Θεού».
ΠΟΝΗΡΗ ΚΑΡΔΙΑ ΑΠΙΣΤΙΑΣ
Ο δούλος του Θεού και απόστολος του Ιησού Χριστού, ο Παύλος, γράφει προς τους Εβραίους αδελφούς, τα πιο κάτω λόγια:
Προσέχετε, αδελφοί,
μήπως υπάρχει μέσα σε κάποιον από εσάς μια άπιστη καρδιά κακή,
που θα γίνει με το να αποστατήσει από το ζωντανό Θεό.
Αλλά προτρέπετε ο ένας τον άλλο κάθε ημέρα,
μέχρις ότου λέμε το “σήμερα”, για να μη σκληρυνθεί κανείς από εσάς από την
απάτη της αμαρτίας
γιατί έχουμε γίνει μέτοχοι του
Χριστού,
αν βέβαια
κατέχουμε την αρχική μας πεποίθηση μέχρι το τέλος σταθερή.
Ας το δούμε:
1. Ο κίνδυνος για κάθε αδελφό, μήπως αποκτήσει πονηρή καρδιά απιστίας (!) και αποστατήσει από τον ζωντανό Θεό και την πίστη στον Ιησού Χριστό.
2. Αυτό γίνεται φανερό από την στάση του (!) απέναντι στους αδελφούς του.
3. Αν φέρεται όπως ο μεγαλύτερος | ο πρωτότοκος αδελφός.
4. Αν εξουθενεί τους αμαρτωλούς γύρω του.
5. Αν υποτιμά την χάρη του Θεού (!) που σώζει κάθε άνθρωπο που μετανοεί ειλικρινά.
6. Αν φέρεται με αγανάκτηση (!) απέναντι στις αδυναμίες των αδελφών.
7. Αν θεωρεί ότι η προσευχή του μόνον (!) ακούγεται στον Θεόν.
ΕΡΩΤΗΜΑΤΑ
Εσύ, ποια θέση παίρνεις κρίνοντας την παραβολή του πατέρα που είχε δύο γιούς;
Έχεις καταλάβει την δύναμη της αμαρτίας (!) επάνω στον άνθρωπο;
Προσεύχεσαι υπέρ πάντων ανθρώπων;
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου