Ο ΝΟΜΟΣ ΤΗΣ ΠΙΣΤΕΩΣ!

Ρωμαίους 3: 28

Συμπεραίνουμε, λοιπόν, ότι ο άνθρωπος ανακηρύσσεται δίκαιος διαμέσου της πίστης, χωρίς τα έργα τού νόμου.

Πνευματικοί νόμοι.

Πνευματικός άνθρωπος.

Ζωή κατά το Πνεύμα.

Ο Θεός είναι ο Κύριος των δυνάμεων, όπως φανερώνεται δια των προφητών, που σημαίνει ότι η ισχύς και η ενέργεια απορρέουν από Αυτόν!

Δημιουργώντας ο Θεός τον μικρόκοσμο και το στερέωμα έδωσε νόμους φυσικούς για την διατήρησης της μάζας και της ενέργειας.

Τίποτε δεν χάνεται από την ύλη (!) αλλά μεταπίπτει, σύμφωνα με τους νόμους του Θεού, που ο άνθρωπος σταδιακά ανακάλυψε τυχαία.

Ο άνθρωπος ήρθε σαν αποτέλεσμα της αγάπης του Θεού και της σοφίας Του.

Υπήρξε το τέλειο υλικό δημιούργημα, αφού:

1.      Γεννήθηκε μετά από μίξη οργανικών και ανόργανων συστατικών | στοιχείων εκ της γης (υδρογόνο – οξυγόνο – ασβέστιο – φωσφόρος).  

2.      Συγκροτείται από τα κύτταρα. Υπολογίζονται σε 30 – 37 τρισεκατομμύρια κύτταρα που είναι τα θεμελιώδη στοιχεία της ζωής.

3.      Από τους ιστούς. Υπάρχουν 4 ιστοί, όπως ο επιθηλιακός ιστός, ο συνδετικός ιστός, ο νευρικός ιστός και ο μυϊκός ιστός. 

4.      Τα όργανα, όπως η καρδιά, οι πνεύμονες, το ήπαρ.

5.      Τα συστήματα, όπως το καρδιαγγειακό (καρδιά – αρτηρίες – φλέβες – τριχοειδή αγγεία), το πεπτικό σύστημα (στόμα – γλώσσα – δόντια – οισοφάγος – στομάχι – παχύ και λεπτό έντερο και ορθός).

6.      Αποτελείται από 60 % νερό σε ποσότητα 42 λίτρων υγρών, όπως: (κυτταρικά υγρά – πλάσμα του αίματος – μεσοκυττάριο υγρό του αίματος – υγρό στο εσωτερικό των κυττάρων).

Επί πλέον ο άνθρωπος, πέρα από ένα τέλειο οργανικό σύστημα που ζει και κινείται, έχει:

1.      Ηθική 

2.      Συνείδηση

3.      Αυτοτέλεια

4.      Βούληση

5.      Αριθμητική και γεωμετρία

6.      Λόγο και γραφή

Η ΠΤΩΣΗ ΤΟΥ ΑΝΘΡΩΠΟΥ

Ο άνθρωπος πλάστηκε και τοποθετήθηκε ολοκληρωμένος και άρτιος μέσα στον Παράδεισο χωρίς να χρειαστεί να περάσουν μεριές χιλιάδες, εκατομμύρια χρόνια, όπως φρονούν οι άφρονες εξελικτικοί.

Όμως, δεν είχε δοκιμαστεί!

Δεν είχε δοκιμαστεί, ώστε να ζήσει αιώνια | να μην πεθάνει ποτέ (!) στην παρουσία του Αγίου Θεού.

Και ο Θεός επέτρεψε στον διάβολο και σατανά να πειράξει τον  άνθρωπο μέσα από την Εύα την γυναίκα του Αδάμ.

Και αμφότεροι ο Αδάμ και η Εύα έπεσαν στον πειρασμό του σατανά, ξεχνώντας την σαφή εντολή του Θεού: « Δεν θα φας από δένδρο αυτό, διότι την ημέρα που θα φας εξάπαντος θα πεθάνεις»!

 Έκτοτε ο άνθρωπος υπέφερε (!) μόνος | σε απόσταση από τον Θεό | και έμαθε να θυσιάζει από τα πρωτότοκα πρόβατα, ολοκαύτωμα, με το λίπος (στέαρ) προς τον Θεό για λύτρωση και συμφιλίωση.

Η ΠΑΛΑΙΑ ΔΙΑΘΗΚΗ

Και ήρθε σταδιακά ο νόμος της αφέσεως και της Διαθήκης του Θεού, προς ένα λαό εκλεγμένο από τον Θεό, μέσα από την δοκιμασία των προγόνων του.

Ήταν ο Αβραάμ, ο Ισαάκ, ο Ιακώβ, οι 12 πατριάρχες!

Πέρασαν 640 χρόνια από την γέννηση του Αβραάμ έως την γέννηση του Μωυσή.    

Ο λαός Ισραήλ στην Αίγυπτο επί 400 σχεδόν χρόνια, πολλαπλασιάστηκε και πλήθυνε μέχρι που ο Φαραώ αποφάσισε να καθυποτάξει τον λαό Ισραήλ και να συνθλίψει αυτόν με αναγκαστική δουλεία.

Και ο Θεός άκουσε τους στεναγμούς του λαού και θυμήθηκε την υπόσχεσή του προς τον Αβραάμ, τον Ισαάκ και προς τον Ιακώβ.

Και επέβλεψε ο Θεός και ελέησε τον λαό Ισραήλ, στέλνοντας τον Μωυσή, σε ηλικία 80 ετών (!)  με αποστολή και εξουσία προς τον Φαραώ να ελευθερώσει τον λαό, που είχε φτάσει να αριθμεί σχεδόν 1.500.000 άνδρες, γυναίκες και παιδιά

Και ο Θεός έκαμε μεγαλεία, πατάσσοντας την αλαζονεία του Φαραώ και καταστρέφοντας σταδιακά όλη την παραγωγή της Αιγύπτου, μέχρι και τα πρωτότοκα του λαού αυτού.

Αναχωρώντας από την Αίγυπτο και φτάνοντας στην έρημο Σινά, μετά από 3 μήνες, ο Θεός στο όρος Χωρήβ, έδωσε τον νόμο της Διαθήκης Του, στον Μωυσή γραμμένο σε 2 πλάκες, τις 10 εντολές, καθώς, επίσης για 40 ημέρες ο Θεός έδωσε τις κρίσεις Του και τα σχέδια της κιβωτού της Διαθήκης, προς τον Μωυσή. 

Ο νόμος της Παλαιάς Διαθήκης ήταν ένας νόμος επαρκής, αλλά προσωρινός, για ένα λαό νομαδικό, συγκροτημένο κατά φυλές, ένα λαό που επρόκειτο να πολεμήσει και να κατακτήσει τα εδάφη του, που είχε απολέσει πριν από 400 χρόνια.  

Ο ΝΟΜΟΣ ΤΗΣ ΚΑΙΝΗΣ ΔΙΑΘΗΚΗΣ

Ο απόστολος Παύλος, γράφοντας προς του Εβραίους χριστιανούς, εξηγεί την αδυναμία του νόμου του Μωυσή.

Διαβάζουμε:

Επειδή, ο νόμος, ο οποίος αποτελεί σκιά των μελλοντικών αγαθών, όχι την ίδια την εικόνα των πραγμάτων, δεν μπορεί ποτέ με τις ίδιες θυσίες που προσφέρονται, πάντοτε, κάθε χρόνο, να τελειοποιήσει αυτούς που προσέρχονται.

Για τον λόγο ότι, τότε θα έπαυαν να προσφέρονται·

δεδομένου ότι, οι λατρευτές, αφού καθαρίστηκαν μια φορά, δεν θα είχαν πλέον καμιά συνείδηση αμαρτιών.

Αλλά, με τις θυσίες αυτές γίνεται κάθε χρόνο ανάμνηση των αμαρτιών.

Επειδή, είναι αδύνατον το αίμα ταύρων και τράγων να αφαιρεί αμαρτίες.

Γι' αυτό, ερχόμενος ο Χριστός στον κόσμο, λέει προφητικά, ο Δαβίδ:

«Θυσία και προσφορά δεν θέλησες, αλλά μου ετοίμασες ένα σώμα.

Σε ολοκαυτώματα και προσφορές περί αμαρτίας δεν ευαρεστήθηκες.

Τότε, είπα: Δες, έρχομαι,

(στον τόμο τού βιβλίου είναι γραμμένο για μένα), για να κάνω με χαρά, Θεέ μου, το θέλημά σου».

Με το οποίο θέλημα είμαστε αγιασμένοι διαμέσου της προσφοράς τού σώματος του Ιησού Χριστού, που έγινε μια φορά για πάντα.

Προς δε τους Ρωμαίους χριστιανούς, γράφει ο απόστολος Παύλος:

Τώρα, όμως, χωρίς τον νόμο, φανερώθηκε η δικαιοσύνη τού Θεού, έχοντας τη μαρτυρία τού νόμου και των προφητών·

δικαιοσύνη, όμως, του Θεού, διαμέσου της πίστης στον Ιησού Χριστό, προς όλους κι επάνω σε όλους εκείνους που πιστεύουν·

επειδή, δεν υπάρχει διαφορά·

δεδομένου ότι, όλοι αμάρτησαν, και στερούνται τη δόξα τού Θεού·

ανακηρύσσονται, όμως, δίκαιοι, δωρεάν, με τη χάρη του, διαμέσου της απολύτρωσης που έγινε με τον Ιησού Χριστό·

τον οποίο ο Θεός προκαθόρισε ως μέσον εξιλέωσης διαμέσου της πίστης, με βάση το αίμα του, προς φανέρωση της δικαιοσύνης του,

για την άφεση των αμαρτημάτων, που έγιναν στο παρελθόν, μέσα στη μακροθυμία τού Θεού·

προς φανέρωση της δικαιοσύνης του στον παρόντα καιρό, για να είναι αυτός δίκαιος, και να ανακηρύσσει δίκαιον εκείνον που πιστεύει στον Ιησού.

Ας το δούμε μαζί:

1.      Η δικαιοσύνη δια της πίστεως στον Ιησού, είναι ο κορμός της σωτηρίας μας.

2.      Η βάση του Ευαγγελίου είναι η λύτρωση (!) δια του αίματος του Ιησού Χριστού.  

3.      Η πίστη στον Ιησού είναι δώρο Θεού στον άνθρωπο τον ειλικρινή, τον πτωχό, τον ταλαίπωρο, τον αμαρτωλό.

4.      Η πίστη δημιουργεί ρίζες βαθιές στην υπομονή της ελπίδας για σωτηρία.

5.      Η ελπίδα της αιωνίου ζωής, είναι η μόνη άγκυρα της ψυχής (!) για ισορροπία.

6.      Η αγάπη του Θεού αποδεικνύεται στον άνθρωπο, που διερωτάται, δια του νόμου της Καινής Διαθήκης.

7.      Ο νόμος της Καινής Διαθήκης, είναι μόνον (!) για τους πιστεύοντας στον Ιησού και αγαπώντας τον Θεόν με έργο και αλήθεια.

Αμήν.