Η ΧΑΡΙΣ! - ΜΕΡΟΣ ΙΙ

Πράξεις 11: 22 Ακούστηκε, όμως, ο λόγος γι' αυτούς στα αυτιά της Εκκλησίας, που ήταν στην Ιερουσαλήμ· και έστειλαν τον Βαρνάβα για να περάσει μέχρι την Αντιόχεια. Ο οποίος, όταν ήρθε, και είδε τη χάρη τού Θεού, χάρηκε, και παρακινούσε όλους να παραμένουν με σταθερότητα καρδιάς στον Κύριο·

Η αξία.

Ο αληθινός πλούτος.

Η άπειρη δωρεά του Θεού.

Από χθες, ξεκινήσαμε το θέμα.

Διαβάζαμε ένα εδάφιο, ανάμεσα σε αυτά που έγραφε ο απόστολος Παύλος προς τους Ρωμαίους:

«δεδομένου ότι, όλοι αμάρτησαν, και στερούνται τη δόξα τού Θεού· ανακηρύσσονται, όμως, δίκαιοι, δωρεάν, με τη χάρη του, διαμέσου της απολύτρωσης που έγινε με τον Ιησού Χριστό·»

Το μεγαλύτερο πρόβλημα του ανθρώπου, είναι τα δεσμά της αμαρτίας.

Τα δεσμά αυτά γίνονται όλο και πιο σοβαρά (!) ή και αδύνατα να λυθούν, όσο περνά ο χρόνος και ο άνθρωπος δεν έχει έλθει στην επίγνωση της αλήθειας.

Και έτσι ο άνθρωπος στην ζωή του βρίσκεται χωρίς να το καταλάβει δέσμιος:

Από τα πάθη του.

Από τις αδυναμίες του.

Από τις κακές επιθυμίες του.

Από την ανομία του.

Από όλα τα 17 έργα του «Εγώ» (!) που γράφει ο Παύλος προς τους Γαλάτες:

«Είναι δε φανερά τα έργα της σάρκας·

τα οποία είναι: Μοιχεία, πορνεία, ακαθαρσία, ασέλγεια, ειδωλολατρεία, φαρμακεία, έχθρες, φιλονικίες, ζηλοτυπίες, θυμοί, διαπληκτισμοί, διχοστασίες, αιρέσεις, φθόνοι, φόνοι, μέθες, γλεντοκόπια, και τα παρόμοια μ' αυτά·

για τα οποία σας λέω από πριν, όπως και σας είχα προείπει, ότι αυτοί που τα πράττουν αυτά βασιλεία Θεού δεν θα κληρονομήσουν».

ΠΩΣ ΛΕΙΤΟΥΡΓΕΙ Η ΧΑΡΙΣ

Η χάρις του Θεού λειτουργεί μέσα από την σοφία αλλά και τα σπλάχνα της πατρικής αγάπης του Θεού.

Η χάρις του Θεού έρχεται ακριβώς την ώρα που πρέπει!

Όταν ακριβώς, την στιγμή που, ο άνθρωπος βρεθεί σε αδιέξοδο, λόγω της εξυπνάδας της αμαρτίας του και παγιδευτεί και αισθανθεί το τέλος του και έλθει στον εαυτό του και σκεφτεί ώριμα, δίκαια, ειλικρινά και μετανοήσει και καταδικάσει τον εαυτό του και στραφεί προς τον Ιησού και πει: «Αμάρτησα Κύριε στον ουρανό και μπροστά σου, συγχώρησε με» τότε (!) δρα η χάρις του Θεού.

Από την στιγμή που δράσει η χάρις του Θεού, η παλιά ζωή του ανθρώπου αποτελεί ένα παρελθόν.   

Το γράφει ο Παύλος προς τους Εφεσίους:

«ανάμεσα στους οποίους και όλοι εμείς συναναστραφήκαμε κάποτε, σύμφωνα με τις επιθυμίες της σάρκας μας, κάνοντας τα θελήματα της σάρκας και των συλλογισμών·

«και ήμαστε από τη φύση μας τέκνα οργής, όπως και οι υπόλοιποι.

«Ο Θεός, όμως, επειδή είναι πλούσιος σε έλεος, εξαιτίας της πολλής του αγάπης, με την οποία μάς αγάπησε, και ενώ ήμασταν νεκροί εξαιτίας των αμαρτημάτων, μας ζωοποίησε μαζί με τον Χριστό·

(κατά χάρη είστε σωσμένοι)·

«και μας ανέστησε μαζί του, και μας κάθισε μαζί του στα επουράνια διαμέσου τού Ιησού Χριστού·

Ας το δούμε μαζί:

1.       Χωρίς Χριστό ο άνθρωπος έχει ένα ισχυρό αφεντικό: το «Εγώ» του και τις σκέψεις του, τις ανόητες.

2.       Χωρίς Χριστό ο άνθρωπος είναι εκ φύσεως τέκνο οργής, δηλαδή τέκνο προς απώλεια μαζί με τον σατανά.

3.       Χωρίς Χριστό ο άνθρωπος δεν έχει μέλλον ασφαλές.

4.       Χωρίς Χριστό ο άνθρωπος είναι χαμένος στα μονοπάτια της ζωής του.

5.       Όμως ο Θεός είναι πλούσιος σε δράση απέναντι στον αμαρτωλό. 

6.       Ο Θεός αγάπησε τον κόσμο, τον σύγχρονο άνθρωπο.

7.       Ο Θεός έφερε την ζωή στον άνθρωπο δια του ελέους Του.

ΤΟ ΜΥΣΤΗΡΙΟ ΤΟΥ ΘΕΛΗΜΑΤΟΣ ΤΟΥ ΘΕΟΥ

Ευδόκησεν ο Θεός, η καλύτερα (!) είχε την αγαθή πρόθεση ο Θεός να μας σώσει από την αιώνια καταδίκη.

Και αυτό οφείλεται στην αγαθή βουλή του Θεού και το σχέδιο που εξετέλεσε ο Θεός δια του Υιού Του, στον οποίο μαρτύρησε με φωνή από τον ουρανό: «Αυτός είναι ο Υιός μου ο αγαπητός, στον οποίο εγώ ευαρεστήθηκα».

Ο απόστολος Παύλος δια Πνεύματος Αγίου αρχίζει την επιστολή προς τους Εφεσίους, γράφοντας:

«αφού μας προόρισε σε υιοθεσία διαμέσου τού Ιησού Χριστού στον εαυτό του, σύμφωνα με την ευδοκία τού θελήματός του, σε έπαινον της δόξας τής χάρης του, με την οποία μάς χαρίτωσε με τον αγαπημένο του·

«με τον οποίο έχουμε την απολύτρωση διαμέσου τού αίματός του, την άφεση των αμαρτημάτων, σύμφωνα με τον πλούτο της χάρης του·

«από την οποία έκανε να περισσεύσει σε μας με κάθε σοφία και φρόνηση, καθώς γνωστοποίησε σε μας το μυστήριο του θελήματός του, σύμφωνα με την ευδοκία του, που από πριν έθεσε μέσα στον εαυτό του,

Η ΑΦΘΟΝΙΑ ΤΗΣ ΧΑΡΗΣ ΤΟΥ ΘΕΟΥ

Ο άνθρωπος για να μπορέσει να λάβει σωτηρία και άφεση αμαρτιών χρειάζεται όχι ένα νέο νόμο, αλλά πολλή χάρη!

Είναι όπως ακριβώς, ένα νήπιο για να μπορέσει να περπατήσει (!) χρειάζεται πολλή χάρη, πολλή υπομονή από τους γονείς και τους οικείους.

Έτσι με αυτή την χάρη της μακροθυμίας και υπομονής του Θεού, ερχόμαστε σε σωτηρία αιώνιο.

Ο Παύλος γράφει προς τους Ρωμαίους και εξηγεί:

Αλλά, δεν είναι όπως το αμάρτημα, έτσι και το χάρισμα·

επειδή, αν για το αμάρτημα του ενός πέθαναν οι πολλοί, πολύ περισσότερο η χάρη τού Θεού και η δωρεά διαμέσου της χάρης τού ενός ανθρώπου, του Ιησού Χριστού, περίσσευσε στους πολλούς.

Και ο νόμος παρεμβλήθηκε για να περισσεύσει το αμάρτημα.

Και όπου περίσσευσε η αμαρτία, υπερπερίσσευσε η χάρη·

ώστε, όπως η αμαρτία βασίλευσε διαμέσου τού θανάτου, έτσι και η χάρη να βασιλεύσει διαμέσου της δικαιοσύνης σε αιώνια ζωή, διαμέσου τού Ιησού Χριστού τού Κυρίου μας.

Ο δε απόστολος Πέτρος γράφει στην δεύτερη επιστολή του:

«Και θεωρείτε σωτηρία τη μακροθυμία τού Κυρίου μας·

«όπως σας έγραψε και ο αγαπητός μας αδελφός Παύλος, σύμφωνα με τη σοφία που του δόθηκε,»

Ας το δούμε μαζί:

1.       Το ένα αμάρτημα του Αδάμ και της Εύας (!) έφεραν τον θάνατο, τον αποχωρισμό του κάθε ανθρώπου από τον Θεό.

2.       Το αμάρτημα καταδικάζεται από τον νόμο του Μωυσή και αποτελεί ένα κατάλογο πλέον (!) από αμαρτήματα.

3.       Το χάρισμα είναι η δωρεά του Ιησού Χριστού ως Αμνός του Θεού που σηκώνει όλες τις αμαρτίες (!) του κόσμου.

4.       Η χάρις του Θεού πλεονάζει στον άνθρωπο, τόσο όσο (!) απαιτείται γα να ελευθερωθεί από το «Εγώ» του και να περπατήσει χαρούμενος με τον Ιησού, σε μια νέα ζωή.

ΑΥΡΙΟ, Η ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΤΟΥ ΑΡΘΡΟΥ!