ΘΥΣΙΕΣ ΣΤΟΝ ΘΕΟ!

Ψαλμός 51: 16 Επειδή, δεν θέλεις θυσία, αλλιώς θα είχα προσφέρει· σε ολοκαυτώματα δεν αρέσκεσαι. Θυσίες τού Θεού είναι συντριμμένο πνεύμα· συντριμμένη και ταπεινωμένη καρδιά, Θεέ, δεν θα καταφρονήσεις.

Πνευματικές θυσίες.

Μάταιες προσφορές.

Ανομία και πανηγυρική σύναξη.

Ζούμε μεταξύ ενός σύγχρονου χριστιανικού δυτικού κόσμου, νέου τύπου.

Ένας κόσμος, που δεν γνωρίζει τον Θεό και δεν εννοεί τον λόγο Του.

Χριστιανικά δυτικά έθνη εδώ και 16 αιώνες (!) που έχουν χωρισθεί σε μεγάλα ή μικρά δόγματα και ζουν νομίζοντας ότι προσφέρουν θυσίες που ευαρεστείται ο Θεός.

Ματαίως!

Διαβάζουμε από το βιβλίο του προφήτη Ησαΐα:

«Ακούστε, ουρανοί, και ακροάσου γη· επειδή, ο Κύριος μίλησε. Γιους έθρεψα και ύψωσα, αυτοί, όμως, αποστάτησαν από μένα».

«Το βόδι γνωρίζει το αφεντικό του, και το γαϊδούρι τη φάτνη τού κυρίου του· ο Ισραήλ, όμως, δεν γνωρίζει, ο λαός μου δεν εννοεί».

«Αλλοίμονο, έθνος αμαρτωλό, λαέ φορτωμένε ανομία, σπέρμα κακοποιών, γιοι διεφθαρμένοι· εγκατέλειψαν τον Κύριο, καταφρόνησαν τον Άγιο του Ισραήλ, στράφηκαν προς τα πίσω».

Ένας χριστιανικός δυτικός σύγχρονος πολιτισμός, σε πλήρη αποστασία.

Αποστασία είναι η απόσταση που εξασφαλίζει ο άνθρωπος από τον Θεό, δια στασιασμού, ώστε να μην ακούει, να μην δίνει σημασία σε αυτό που εκτελεί ο Θεός στην ζωή του.

Διαβάζουμε, συνέχεια:

«Γιατί, ενώ περνάτε από παιδεία, θα επιπροσθέτετε στασιασμό;

«Ολόκληρο το κεφάλι είναι άρρωστο, και όλη η καρδιά εξαντλημένη· από το πέλμα τού ποδιού μέχρι το κεφάλι δεν υπάρχει σ' αυτόν ακεραιότητα, αλλά τραύματα, και μελανιές, και σάπια έλκη·

«δεν πιέστηκαν ούτε δέθηκαν ούτε μαλακώθηκαν με αλοιφή·

«η γη σας είναι έρημη, οι πόλεις σας πυροκαμένες· τη γη σας, την κατατρώνε μπροστά σας ξένοι· και είναι έρημη, σαν πορθημένη από αλλόφυλους·»

Αυτό ζει σήμερα (!) ο χριστιανικός κόσμος, ο νέος νομιζόμενος «εκλεκτός» λαός του Θεού, δια του Ιησού Χριστού.

Ζει την ερήμωση των αγαθών (!) που απόλαυσε πριν από μια γενεά.

Και ο προφήτης Ησαΐας, συνεχίζει δια Πνεύματος Αγίου:

«Μη φέρνετε πλέον μάταιες προσφορές·

«το θυμίαμα είναι σε μένα βδέλυγμα· τις νεομηνίες σας και τα σάββατα, το συγκάλεσμα των συνάξεων, δεν μπορώ να υποφέρω, ανομία και πανηγυρική σύναξη».

Τις νεομηνίες σας και τις διαταγμένες γιορτές σας μισεί η ψυχή μου· είναι φορτίο σε μένα· βαρέθηκα να υποφέρω».

«Και όταν απλώνετε τα χέρια σας, θα κρύβω από σας τα μάτια μου· ναι, όταν πληθαίνετε δεήσεις, δεν θα εισακούω· τα χέρια σας είναι γεμάτα από αίματα».

Η ΕΙΛΙΚΡΙΝΗΣ ΜΕΤΑΝΟΙΑ, ΩΣ ΠΡΟΥΠΟΘΕΣΗ ΤΗΣ ΕΥΛΟΓΙΑΣ

Ο Θεός σαν ουράνιος Πατέρας εργάζεται τον μεγαλύτερο έργο, αυτό της μετάνοιας και της συντριβής της καρδιάς του ανθρώπου.

Ο Θεός δεν θα ευλογήσει τον άνθρωπο (!) αν δεν έλθει στον Θεό, ώστε να διαδικαστεί μαζί Του.

Το έργο του Θεού είναι να αναγνωρίσει ο άνθρωπος την αμαρτία του, την αποστασία του, τις παραβάσεις του και να βρει τον τρόπο της επιστροφής, αφού κράξει και το επιζητήσει.  

Διαβάζουμε και πάλι από τον Ησαΐα:

«Ελάτε τώρα, και ας διαδικαστούμε, λέει ο Κύριος·

«αν οι αμαρτίες σας είναι σαν το πορφυρούν, θα γίνουν άσπρες σαν χιόνι· αν είναι ερυθρές σαν κόκκινο, θα γίνουν σαν άσπρο μαλλί.

Αν θέλετε, και υπακούσετε, θα φάτε τα αγαθά της γης·»

Στο σημείο αυτό, ο Θεός διασφαλίζει την διαδικασία της επιστροφής και μετανοίας και διαβεβαιώνει ότι είναι έτοιμος (!) να ευλογήσει τον άνθρωπο ξανά, δια της υπακοής.

ΠΝΕΥΜΑ ΤΑΠΕΙΝΟΥ – ΚΑΡΔΙΑ ΣΥΝΤΕΤΡΙΜΜΕΝΗ

Ο άνθρωπος βρίσκει τον δρόμο της επιστροφής προς τον Θεό, όταν το πνεύμα του και η καρδιά του έλθουν στην σωστή θέση.

Και τα δύο (!) βλέπει ο Θεός ώστε να επισπεύσει την ευλογία.

Δείτε από τον Προφήτη Ησαΐα:

«Επειδή, έτσι λέει ο Ύψιστος και ο Υπέρτατος, αυτός που κατοικεί την αιωνιότητα, του οποίου το όνομα είναι: Ο Άγιος:

«Εγώ κατοικώ στα υψηλά, και σε άγιο τόπο·

«και μαζί με του συντριμμένου την καρδιά, και του ταπεινού το πνεύμα, για να ζωοποιώ το πνεύμα των ταπεινών, και να ζωοποιώ την καρδιά των συντριμμένων».

Δείτε από τον Προφήτη Δαβίδ:

«Επειδή, δεν θέλεις θυσία, αλλιώς θα είχα προσφέρει· σε ολοκαυτώματα δεν αρέσκεσαι».

«Θυσίες τού Θεού είναι συντριμμένο πνεύμα· συντριμμένη και ταπεινωμένη καρδιά, Θεέ, δεν θα καταφρονήσεις».

Και πάλι από τον Ψαλμό του Δαβίδ:

«Εγώ, όμως, έκραξα σε σένα, Κύριε· και το πρωί η προσευχή μου θα σε προφτάσει».

«Γιατί, Κύριε, απορρίπτεις την ψυχή μου, αποκρύπτεις το πρόσωπό σου από μένα;

«Είμαι θλιμμένος και βρίσκομαι σε αγωνία θανάτου από τη νιότη μου· δοκιμάζω τους φόβους σου, και βρίσκομαι σε αμηχανία».

«Επάνω μου πέρασαν όλα τα είδη της οργής σου·

«οι τρόμοι σου με αφάνισαν».

Ας το δούμε μαζί:

1.       Θυσίες που αγαπά ο Θεός είναι το πνεύμα του ταπεινού, που ο Χριστός αποκάλεσε «πτωχός στο πνεύμα».

2.       Το πνεύμα του άνθρωπου, που δεν διεκδικεί τίποτα, παρά μόνον το έλεος του Θεού.

3.       Το πνεύμα του ανθρώπου που από πρωίας κράζει στον Πατέρα, στο όνομα του Ιησού.

4.       Η καρδιά, που φιλοξενεί τα συναισθήματα του ανθρώπου, όταν συντρίβεται αναζητώντας τον Θεό, αυτό είναι το πολύτιμο λιβάνι που οσμίζεται ο Θεός.

5.       Η καρδιά που δεν σκέπτεται, ή δεν μηχανεύεται το κακό.

6.       Το πνεύμα που δεν παροξύνεται με μίσος, ώστε να εκτελέσει σχέδιο κατά του πλησίον.

Αμήν.    

Ησαΐας 1: 5 Γιατί, ενώ περνάτε από παιδεία, θα επιπροσθέτετε στασιασμό;