ΔΕΝ ΜΑΣ ΜΙΣΘΩΣΕ ΚΑΝΕΝΑΣ!

Ματθαίος 20: 1 Η βασιλεία των ουρανών είναι όμοια με έναν άνθρωπο οικοδεσπότη, που βγήκε έξω αμέσως το πρωί για να μισθώσει εργάτες για τον αμπελώνα του·

Ο Χριστός σώζει δωρεάν και μισθώνει!

Μισθώνει έναντι αμοιβής!

Η αμοιβή είναι στο τέρμα του δρόμου!

Ο Κύριος Ιησούς έδωσε πολλές παραβολές για την βασιλεία των ουρανών.

Η βασιλεία του Θεού, όπου ο Θεός θα βασιλεύει για πάντα στους αιώνες των αιώνων.

Η πόρτα της βασιλείας των ουρανών, είναι το Ευαγγέλιο του Χριστού.

Οι ερχόμενοι προς την βασιλεία (!) έρχονται από τον αμπελώνα του Θεού, από τον Ιησού Χριστό.

Αυτός που καλεί στον αμπελώνα για εργασία, είναι ο ουράνιος Πατέρας. Ο Θεός, ο ουράνιος Πατέρας ελκύει τον χαμένο άνθρωπο και συμφωνεί μαζί του, δηλαδή κάνει την πρώτη συμφωνία.

Η πρώτη συμφωνία, είναι το αίμα του Ιησού Χριστού!

Δεν ενδιαφέρεται ο Θεός για τα προσόντα του ανθρώπου, παρά μόνον (!) για μια αγαθή συμφωνία.

Να εργαστεί ο άνθρωπος με αγαθή καρδιά και συνείδηση στον αμπελώνα του Κυρίου.

Διαβάζουμε από το Ευαγγέλιο του Ματθαίου:

«Επειδή, η βασιλεία των ουρανών είναι όμοια με έναν άνθρωπο οικοδεσπότη, που βγήκε έξω αμέσως το πρωί για να μισθώσει εργάτες για τον αμπελώνα του· και αφού συμφώνησε με τους εργάτες για ένα δηνάριο την ημέρα, τους έστειλε στον αμπελώνα του».

Θα λέγαμε ότι οι εργάτες ήσαν ανειδίκευτοι.

Απλά, υπήρχε πολύ έργο για όλους ανάμεσα στον αμπελώνα και οι εργάτες με προθυμία ενωρίς το πρωί έπιασαν δουλειά.

Όμως, ο οικοδεσπότης βλέποντας ότι η δουλειά δεν βγαίνει και βιαζόταν (!) βγήκε και πάλι να αναζητήσει εργάτες και όντως, έκλεισε νέες συμφωνίες.

Διαβάζουμε:

«Και βγαίνοντας έξω γύρω στις εννιά η ώρα το πρωί, είδε άλλους στην αγορά να στέκονται αργοί. Και σ' εκείνους είπε: Πηγαίνετε κι εσείς στον αμπελώνα, και ό,τι είναι δίκαιο θα σας δώσω. Και εκείνοι πήγαν. Όταν ξαναβγήκε γύρω στις δώδεκα και στις τρεις η ώρα έκανε το ίδιο».

Και πάλι δεν σταμάτησε ο οικοδεσπότης!

Τελευταία ώρα βγήκε και αναζήτησε ακόμη άλλους που θα ήθελαν να εργαστούν στον αμπελώνα του!

Πράγματι, βρήκε εργάτες, συμφώνησε το δίκαιο μισθό, έδωσε τα χέρια και τους απέστειλε.

Διαβάζουμε:

«Και βγαίνοντας έξω γύρω στις πέντε η ώρα το απόγευμα, βρήκε άλλους να στέκονται αργοί, και λέει σ' αυτούς: Γιατί στέκεστε εδώ αργοί όλη την ημέρα; Του λένε: Επειδή, δεν μας μίσθωσε κανένας· λέει σ' αυτούς: Πηγαίνετε κι εσείς στον αμπελώνα, και θα πάρετε ό,τι είναι δίκαιο».

Εδώ μας κάνει εντύπωση ότι οι εργάτες αυτοί είχαν μια καθαρή δικαιολογία απέναντι στον οικοδεσπότη, όταν τους ρώτησε γιατί στέκονται αργοί.

Είπαν: «δεν μας μίσθωσε κανένας»!

Εδώ, ο Κύριος Ιησούς φανερώνει το έργο της συγκομιδής για την βασιλεία των ουρανών ότι γίνεται με βήματα χρονικά, καθώς οι άνθρωποι ευαγγελίζονται σταδιακά από όλα τα έθνη, τις φυλές και τις γλώσσες!

ΤΟ ΤΕΛΟΣ ΤΗΣ ΕΡΓΑΣΙΑΣ ΚΑΙ ΟΙ ΑΜΟΙΒΕΣ

Πράγματι κάποια ώρα, το έργο του αμπελώνα που ανήκει στον οικοδεσπότη τελειώνει.

Μάλιστα τελειώνει όταν αποφασίσει ο Κύριος, ο Θεός!

Το έργο του αμπελώνα είναι η Εκκλησία του Χριστού και η πρόοδος του Ευαγγελίου της Σωτηρίας σε όλη την γη, σε όλα τα έθνη.

Κάποια ώρα, το έργο αυτό τελειώνει!

Διαβάζουμε:  

«Και αφού έγινε βράδυ, ο κύριος του αμπελώνα λέει στον επίτροπό του: Κάλεσε τους εργάτες, και δώσ' τους τον μισθό, αρχίζοντας από τους τελευταίους μέχρι τούς πρώτους. Και όταν ήρθαν εκείνοι που μισθώθηκαν γύρω στις πέντε η ώρα το απόγευμα, πήραν από ένα δηνάριο».

Οι τελευταίοι εργάτες (!) πήραν από ένα δηνάριο, δηλαδή το δίκαιον!

Τι είναι το δίκαιον για τον Θεό;

Η κατά χάριν Σωτηρία!

Δείτε:

«Ο Θεός δεν απέστειλε τον Υιό του στον κόσμο, για να κρίνει τον κόσμο, αλλά για να σωθεί ο κόσμος διαμέσου αυτού. Όποιος πιστεύει σ' αυτόν, δεν κρίνεται· όποιος, όμως, δεν πιστεύει, έχει ήδη κριθεί, επειδή δεν πίστεψε στο όνομα του μονογενή Υιού τού Θεού».

ΠΕΡΙΕΡΓΑ ΓΕΓΟΝΟΤΑ

Κάτι συνέβη περίεργο !

Οι εργαζόμενοι από την πρώτη ώρα, οι λεγόμενοι «απ’ αρχής» διαμαρτυρήθηκαν άδικα!

Διαβάζουμε:

«Και καθώς ήρθαν οι πρώτοι νόμισαν ότι θα πάρουν περισσότερα· πήραν, όμως, κι αυτοί από ένα δηνάριο. Και παίρνοντάς το, γόγγυζαν ενάντια στον οικοδεσπότη, λέγοντας ότι: Αυτοί οι τελευταίοι έκαναν μία ώρα, και τους έκανες ίσους μ' εμάς, που βαστάξαμε το βάρος τής ημέρας και τον καύσωνα».

Και αμέσως έρχεται η απάντηση από τον οικοδεσπότη:

«Και εκείνος απαντώντας, είπε σε έναν απ' αυτούς: Φίλε, δεν σε αδικώ· δεν συμφώνησες μαζί μου ένα δηνάριο; Πάρε το δικό σου, και πήγαινε· θέλω, όμως, να δώσω σε τούτον τον τελευταίο, όπως και σε σένα· ή δεν έχω δικαίωμα να κάνω ό,τι θέλω με τα δικά μου; Ή το μάτι σου είναι πονηρό, επειδή εγώ είμαι αγαθός;»

Εδώ φαίνεται η κρίση του Θεού!

Ας το δούμε μαζί:

1.       Ο Θεός αγαπά όλον, ναι (!) όλον τον κόσμο, δηλαδή τον σύγχρονο άνθρωπο, ανά τους αιώνες.

2.       Ο Θεός εφευρίσκει τρόπους για την σωτηρία του χαμένου ανθρώπου, που θέλει να μπει στον αμπελώνα του Κυρίου και να εργαστεί με ζήλο.

3.       Ο Θεός βλέπει ισότιμα κάθε άνθρωπο, που θα αποφασίσει να εργαστεί στον αμπελώνα του Κυρίου.

4.       Ο Θεός δεν δεσμεύεται από άδικα παράπονα «πιστών».

5.       Ο Θεός έχει τον τρόπο να διακρίνει τον «πιστό» που έχει πονηρό μάτι.

6.       Ο Θεός δεν αδικεί τον συνεργάτη του (αρχαίο κείμενο εταίρε).

7.       Ο Θεός τελικά, έχει την εξουσία ώστε να επιλέξει τους εκλεκτούς.   

Όπως ακριβώς, καταλήγει ο Κύριος Ιησούς στην παραβολή:

«Έτσι οι τελευταίοι θα είναι πρώτοι, και οι πρώτοι τελευταίοι· επειδή, πολλοί είναι οι καλεσμένοι, λίγοι όμως οι εκλεκτοί».

Αμήν. 

Ματθαίος 20: 13 Φίλε, δεν σε αδικώ· δεν συμφώνησες μαζί μου ένα δηνάριο; Πάρε το δικό σου, και πήγαινε· θέλω, όμως, να δώσω σε τούτον τον τελευταίο, όπως και σε σένα· ή δεν έχω δικαίωμα να κάνω ό,τι θέλω με τα δικά μου; Ή το μάτι σου είναι πονηρό, επειδή εγώ είμαι αγαθός;