ΣΥΓΧΡΟΝΗ ΓΥΝΑΙΚΑ – Η ΔΟΥΛΗ ΤΟΥ ΚΥΡΙΟΥ!

Ρουθ 3: 10 Και ο Βοόζ είπε: Ευλογημένη να είσαι από τον Κύριο, θυγατέρα· επειδή, έδειξες περισσότερη αγαθοσύνη τελευταία απ' ό,τι πριν, μη πηγαίνοντας πίσω από νέους, είτε φτωχούς είτε πλούσιους·

Ευλογημένη γυναίκα, είναι η εργαζόμενη τα σχέδια και τις βουλές του Θεού και Πατέρα.

Η γυναίκα αυτή ονομάζεται ενάρετη, καθώς διαβάζουμε στις Παροιμίες: «Μια ενάρετη γυναίκα ποιος θα βρει; Επειδή, μια τέτοιου είδους γυναίκα είναι πολύ πιο πολύτιμη, περισσότερο ακόμα και από τα μαργαριτάρια».

Και ακόμη, η ενάρετη επαινείται για τα αγαθά έργα, τα οποία έπραξε με φόβο Θεού. Διαβάζουμε στις Παροιμίες: «Ψεύτικη είναι η χάρη, και μάταιη η ομορφιά· η γυναίκα η οποία φοβάται τον Κύριο, αυτή θα επαινείται».

Το ξαναγράφω: «Ψεύτικη είναι η χάρη, και μάταιη η ομορφιά»!

Οι γυναίκες του Θεού, όλες άφησαν πίσω τους ένα αγαθό έργο. Το ποιο σημαντικό έργο ήταν και είναι η ανατροφή των παιδιών, που ο Θεός τους χάρισε.

 

Ο βασιλιάς και προφήτης Δαβίδ αναφέρεται στην μητέρα του, καθώς προσεύχεται προς τον Θεό: «Ναι, Κύριε! Επειδή, είμαι δούλος σου· είμαι δούλος σου, γιος της δούλης σου· εσύ έλυσες τα δεσμά μου».

Το ξαναγράφω: «είμαι δούλος σου· είμαι δούλος σου, γιος της δούλης σου»!

Η μητέρα του Δαβίδ, αν και έχει μείνει ανώνυμη, δεν γνωρίζουμε το όνομα της, φέρει την ευλογία του Θεού, ως δούλη του Θεού. Υπήρξε μητέρα αφοσιωμένη στην ανατροφή των οκτώ παιδιών της. Με ένα ιδιαίτερο τρόπο ο Δαβίδ μεγάλωσε με την πίστη, με απλότητα και με πολύ χάρη. Ένα μεγάλο μέρος της ανατροφής αυτής οφείλεται στην μητέρα που στάθηκε κοντά στον μικρό Δαβίδ μέχρι να μεγαλώσει και να μπει στην εφηβεία.

Για τους καλούς βασιλείς του Ισραήλ, γίνεται αναφορά στο όνομα της μητέρας των.

Ας δούμε τις μητέρες αυτές:

#  Ο Σολομώντας, η μητέρα του η Βηρ Σαβεέ

# Ο Ασά, η μητέρα του η Μααχά

# Ο Αμασίας, η μητέρα του η Ιωαδάν

# Ο Ιωσαφάτ, η μητέρα του η Αζουβά

# Ο Οζίας, η μητέρα του η Ιεχολία

# Ο Ιωάθαμ, η μητέρα του η Ιερουσά

# Ο Εζεκίας, η μητέρα του η Αβί

# Ο Ιωσίας, η μητέρα του η Ιεδιδά          

Όταν ήρθε ο χρόνος, ώστε να γεννηθεί ο Ιησούς, ο Χριστός, ο Υιός και Λόγος από την παρθένο Μαρία, διαβάζουμε από το Ευαγγέλιο του Λουκά: «Και κατά τον έκτο μήνα, ο άγγελος Γαβριήλ στάλθηκε από τον Θεό στην πόλη της Γαλιλαίας, που λέγεται Ναζαρέτ, σε μια παρθένα κόρη, αρραβωνιασμένη με άνδρα που λεγόταν Ιωσήφ, από τον οίκο τού Δαβίδ· και το όνομα της παρθένας ήταν Μαριάμ. Και ο άγγελος, όταν μπήκε μέσα προς αυτήν, είπε: Χαίρε, χαριτωμένη· ο Κύριος μαζί σου· ευλογημένη είσαι εσύ ανάμεσα στις γυναίκες».

Μετά την έκπληξη και την ταραχή της Μαριάμ, διαβάζουμε: «Και ο άγγελος της είπε: Μη φοβάσαι, Μαριάμ· επειδή, βρήκες χάρη στον Θεό. Και πρόσεξε, θα μείνεις έγγυος, και θα γεννήσεις έναν γιο· και θα αποκαλέσεις το όνομά του Ιησού. Αυτός θα είναι μεγάλος, και θα ονομαστεί Υιός τού Υψίστου· και ο Κύριος ο Θεός θα του δώσει τον θρόνο τού Δαβίδ τού πατέρα του· και θα βασιλεύσει επάνω στον οίκο τού Ιακώβ στους αιώνες, και η βασιλεία του δεν θα έχει τέλος».

Η Μαριάμ ρώτησε τον Άγγελο: Πώς θα γίνει αυτό, αφού δεν γνωρίζω άνδρα;

Και ο Άγγελος Γαβριήλ, απάντησε: «Πνεύμα Άγιο θάρθει επάνω σου, και δύναμη του Υψίστου θα σε επισκιάσει· γι' αυτό και εκείνο που θα γεννηθεί από σένα θα είναι άγιο, θα ονομαστεί Υιός Θεού».

Και ήρθε η ταπεινή απάντηση της Μαριάμ: «Να! η δούλη τού Κυρίου· ας γίνει σε μένα σύμφωνα με τον λόγο σου. Και ο άγγελος αναχώρησε απ' αυτή».

Το ξαναγράφω: «Να! η δούλη τού Κυρίου»!

Αυτό φανερώνει την αφιέρωση, την διαθεσιμότητα της γυναίκας στο σχέδιο του Θεού, που είναι η σωτηρία των ψυχών μέσα στην οικογένεια.

Διαβάζουμε από την επιστολή του Παύλου προς τον Τιμόθεο: «αλλά, με έργα αγαθά (αυτό που ταιριάζει σε γυναίκες, οι οποίες δημόσια φανερώνουν θεοσέβεια)».

Και ο Παύλος συνεχίζει: «αλλά, η γυναίκα, αφού εξαπατήθηκε, διέπραξε παράβαση· όμως, θα σωθεί διαμέσου της τεκνογονίας, αν μείνουν στην πίστη και αγάπη και αγιασμό με σωφροσύνη».

Ο απόστολος Πέτρος, γράφει στην επιστολή του για τις άγιες γυναίκες: «Των οποίων ο στολισμός ας είναι όχι ο εξωτερικός, αυτός με το πλέξιμο των τριχών και της περίθεσης των χρυσών αντικειμένων ή της ένδυσης των ιματίων, αλλά ο κρυφός άνθρωπος της καρδιάς, κοσμημένος με την αφθαρσία τού πράου και ησύχιου πνεύματος, το οποίο μπροστά στον Θεό είναι πολύτιμο». Αμήν.

Ψαλμός 116: 16 Ναι, Κύριε! Επειδή, είμαι δούλος σου· είμαι δούλος σου, γιος τής δούλης σου· εσύ έλυσες τα δεσμά μου.