Η ΡΙΖΑ ΤΟΥ ΚΑΚΟΥ: Η ΑΜΑΡΤΙΑ!

Ρωμαίους 5: 15 Αλλά, δεν είναι όπως το αμάρτημα, έτσι και το χάρισμα· επειδή, αν για το αμάρτημα του ενός πέθαναν οι πολλοί, πολύ περισσότερο η χάρη τού Θεού και η δωρεά διαμέσου τής χάρης τού ενός ανθρώπου, του Ιησού Χριστού, περίσσευσε στους πολλούς.

Τι είναι κακό;

Ότι κληρονομήσαμε από τον σατανά!

Τι κληρονομήσαμε;

Το περιγράφει ο απόστολος Παύλος στην επιστολή του, προς τους Ρωμαίους: «επειδή, είναι γεμάτοι από κάθε αδικία, πορνεία, πονηρία, πλεονεξία, κακία· είναι γεμάτοι από φθόνο, φόνο, φιλονικία, δόλο, κακοήθεια· ψιθυριστές, κατάλαλοι, με μίσος για τον Θεό, υβριστές, υπερήφανοι, αλαζόνες, εφευρετές κακών, απειθείς στους γονείς, χωρίς σύνεση, παραβάτες συμφωνιών, άσπλαχνοι, ασυμφιλίωτοι, ανελεήμονες».

Και ποια είναι η ρίζα του κακού;

Προφανώς η απομάκρυνση, η αποστασία από την ζεστή φωνή του Ιησού Χριστού και την διδασκαλία του Ευαγγελίου.

Ο χριστιανισμός, ξεκίνησε ως ένα παγκόσμιο κίνημα πίστης στον Ιησού Χριστό και μόνον! Το κέντρο της πίστης ήταν η διδαχή και η φωνή του Χριστού: «Ο καιρός συμπληρώθηκε και η βασιλεία τού Θεού πλησίασε· μετανοείτε και πιστεύετε στο ευαγγέλιο».

Αυτό το μήνυμα, ο Κύριος Ιησούς το έδωκε στους δώδεκα αποστόλους, λέγοντας: «Πηγαίνετε λοιπόν και μαθητέψτε όλα τα έθνη, βαφτίζοντάς τους στο όνομα του Πατέρα και του Γιου και του Αγίου Πνεύματος, διδάσκοντάς τους συνάμα να τηρούν όλες τις εντολές που σας έδωσα. Κι από τώρα, εγώ είμαι μαζί σας όλες τις μέρες ως τη συντέλεια του κόσμου».

Ο Ιησούς Χριστός σήκωσε την αμαρτία και την ενοχή από πάνω μας, πληρώνοντας τα λύτρα, την εξαγορά της ποινής μας, με το αίμα του επάνω στην σταυρό. Το έκανε για να ξεριζώσει την ρίζα του κακού, μέσα μας. 

Ο απόστολος Ιωάννης γράφει: «Καθένας που πράττει την αμαρτία, πράττει και την ανομία· επειδή, η αμαρτία είναι η ανομία. Και γνωρίζετε ότι εκείνος φανερώθηκε για να σηκώσει τις αμαρτίες μας· και σ' αυτόν αμαρτία δεν υπάρχει. Καθένας ο οποίος μένει σ' αυτόν, δεν αμαρτάνει· καθένας που αμαρτάνει δεν τον είδε ούτε τον γνώρισε».

Και ο Ιωάννης, συνεχίζει: «Αυτός που πράττει την αμαρτία είναι από τον διάβολο, επειδή ο διάβολος απαρχής αμαρτάνει. Γι' αυτό φανερώθηκε ο Υιός τού Θεού, για να καταστρέψει τα έργα τού διαβόλου».

Μιλώντας προς τον λαό Ισραήλ ο Θεός, δια του Μωυσή, ανήγγειλε: «Αν, όμως, παρεκτραπεί η καρδιά σου, και δεν υπακούσεις, αλλά αποπλανηθείς, και προσκυνήσεις άλλους θεούς, και τους λατρεύσεις, εγώ σας αναγγέλλω σήμερα ότι, οπωσδήποτε, θα αφανιστείτε· δεν θα μακροημερεύσετε επάνω στη γη, προς την οποία διαβαίνεις τον Ιορδάνη, για να μπείτε εκεί μέσα να την κατακτήσετε».

Και αυτό, πράγματι, συνέβη όταν ο λαός Ισραήλ, μετά τις δόξες του επί βασιλέως Σολομώντα, βρέθηκε αιχμάλωτος στην Βαβυλώνα επί 70 χρόνια. Εκεί προσευχήθηκε ο προφήτης Δανιήλ και είπε: «Και ολόκληρος ο Ισραήλ παρέβηκε τον νόμο σου, και ξέκλινε για να μη υπακούει στη φωνή σου· γι' αυτό, ξεχύθηκε επάνω μας η κατάρα, και ο όρκος, που είναι γραμμένος στον νόμο τού Μωυσή, του δούλου τού Θεού· επειδή, αμαρτήσαμε σ' αυτόν».

Και ο Δανιήλ, συνέχισε: «Όπως είναι γραμμένο στον νόμο τού Μωυσή, όλο αυτό το κακό ήρθε επάνω μας· όμως, δεν δεηθήκαμε μπροστά στον Κύριο τον Θεό μας, για να επιστρέψουμε από τις ανομίες μας, και να προσέξουμε στην αλήθεια σου».

Στις ημέρες μας, δεν ισχύει ο νόμος του Μωυσή, καθόλου, αλλά ο νόμος της χάριτος του Θεού και της δωρεάς δια πίστεως Ιησού Χριστού. Τι λέγει ο Παύλος; «Όπως, λοιπόν, εξαιτίας ενός αμαρτήματος ήρθε κατάκριση σε όλους τούς ανθρώπους, έτσι και εξαιτίας μιας δικαιοσύνης ήρθε σε όλους τους ανθρώπους δικαίωση για ζωή. Επειδή, όπως με την παρακοή τού ενός ανθρώπου οι πολλοί καταστάθηκαν αμαρτωλοί, έτσι και με την υπακοή τού ενός οι πολλοί θα κατασταθούν δίκαιοι».

Εδώ ακριβώς ο Παύλος, γράφοντας την επιστολή προς του Ρωμαίους, ανακράζει: «Ω, βάθος πλούτου και σοφίας και γνώσης Θεού! Πόσο ανεξερεύνητες είναι οι κρίσεις του, και ανεξιχνίαστοι οι δρόμοι του! Επειδή, «ποιος, γνώρισε τον νου τού Κυρίου; Ή, ποιος έγινε σύμβουλός του;». «Ποιος, πρώτος, έδωσε κάτι σ' αυτόν, για να του γίνει ανταπόδοση;».

Και ο Δαβίδ με ενθουσιασμό, γράφει στον ψαλμό: «Κύριε, το έλεός σου φτάνει μέχρι τον ουρανό, η αλήθεια σου μέχρι τα σύννεφα. Η δικαιοσύνη σου είναι σαν τα ψηλά βουνά· οι κρίσεις σου μεγάλη άβυσσος· ανθρώπους και κτήνη σώζεις, Κύριε. Πόσο πολύτιμο είναι το έλεός σου, Θεέ! Γι' αυτό, οι γιοι των ανθρώπων ελπίζουν στη σκιά των πτερύγων σου».

Ρωμαίους 5: 12 όπως ακριβώς η αμαρτία μπήκε στον κόσμο εξαιτίας ενός ανθρώπου και εξαιτίας της αμαρτίας ο θάνατος, έτσι ακριβώς και ο θάνατος πέρασε σε όλους τους ανθρώπους, καθόσο όλοι αμάρτησαν.