ΚΑΛΗ ΚΑΙ ΑΓΑΘΗ ΣΥΝΕΙΔΗΣΗ

1^η Επιστολή προς Τιμόθεο 1:5 το δε τέλος της παραγγελίας είναι αγάπη εκ καθαράς καρδίας και συνειδήσεως αγαθής και πίστεως ανυποκρίτου,

Ας αρχίσουμε με το ερώτημα:

«Τι είναι συνείδηση και πώς διαμορφώνεται;»

Η συνείδηση έχει πολλούς ορισμούς. Ο πιο απλός είναι: «η φωνή του Θεού μέσα μας». Άλλος ορισμός είναι: το κέντρο του πνεύματος ή του νου. Διαμορφώνεται από τις παραστάσεις και την διδαχή που έχει ο άνθρωπος στην παιδική του ηλικία. Από την μητέρα, τον πατέρα, τον παππού και την γιαγιά, την θεία και τον θείο. Όλοι διαμορφώνουν μια προσωπικότητα που μέλλει σταδιακά να έχει «κανόνες ή Δίκαιο». Αυτοί οι κανόνες αρχικά είναι οικογενειακοί, μέχρι την ενηλικίωση, μαζί με την παιδεία που κατορθώνουν οι εκπαιδευτικοί να εμφυτευόσουν. Δάσκαλοι και Καθηγητές, ολίγοι μεν αλλά, διαμορφωτές χαρακτήρων κυρίως στον τρόπο της σκέψης και όχι των συναισθημάτων. Τα συναισθήματα αναπτύσσονται από την γονιδιακή εξάρτηση και τις εικόνες μέσα στην οικογένεια. Όμως η συνείδηση διαμορφώνεται στο πνεύμα και στον τρόπο σκέψης των ατόμων.

Φθάνουμε λοιπόν στην ενσυνείδητη ηλικία. Είναι η ηλικία που το άτομο οφείλει στην κοινωνία τον σεβασμό και την τιμή αλλά και υποχρεούται σε κανόνες, τους οποίους αν παραβεί θα έχει σοβαρές επιπτώσεις από την πολιτεία και μάλιστα με αυστηρότητα. Είναι η ηλικία της παραβατικότητας και της παρανομίας. Είναι η ηλικία της διπλής ζωής: Ένας καλός νέος, κατά κόσμο, αλλά ένας άνθρωπος της νύκτας και παρανομίας που ακόμη κανείς δεν τον υποψιάζεται. Ο Θεός μιλά μέσα του με την φωνή της συνείδησης αλλά εκείνος κωφεύει και αδυνατεί να πράξει τα αγαθό, διότι η παράβαση έχει μεγάλη έλξη και ώθηση. Σταδιακά επιτυγχάνει τους στόχους του με μια καλή εργασία, μια καλή σύντροφο που αποφεύγει να συζευχθεί αφού θεωρεί ότι κάθε στιγμή μπορεί η σχέση του να λυθεί. Και περνούν τα χρόνια. Αν, (αν), κάνουν κανένα παιδί, τότε θα αποφασίσουν να νομιμοποιήσουν την σχέση των δια γάμου.  Στην συνέχεια καταφθάνουν οι αποτυχίες, είτε εσωτερικές οικογενειακές, ή εξωτερικές στην εργασία απέναντι στην διεύθυνση ή απέναντι σε συναδέλφους ή και σε πελάτες. Και έρχονται τα πάνω, κάτω! Τα συναισθήματα ξεσηκώνονται με θυμό, οργή και φωνές προς πάσα κατεύθυνση!  Συγκρούσεις, αποτυχίες, χωρισμοί και διαζύγια ακολουθούν.

Όλα αυτά, διότι ενώ η συνείδηση φώναζε δυνατά ό άνθρωπος δεν άκουγε!

Κάπου εδώ έρχεται η ώρα του Θεού. Εν μέσω πλήρους αποτυχίας, φτώχιας, κατάθλιψης έρχεται η καλή πρόσκληση του Θεού πατέρα δια του Ιησού και του Ευαγγελίου. Είναι η ώρα της συνάντησης με ένα πιστό παιδί του Θεού. Η ώρα των καλών αγγελιών προς ένα αποτυχημένο άτομο που έχει καταστρέψει ο ίδιος την ευτυχία του. Εδώ, τώρα, κτίζεται η πίστη σιγά - σιγά, όπως ένα μικρό παιδί μαθαίνει να περπατά με την βοήθεια της μητέρας την οποία εμπιστεύεται, δοκιμάζοντας μια νέα εμπειρία και ικανότητα.

Ο νέος πιστός αποκτά εμπειρίες πνευματικές, καθώς μελετά για πρώτη φορά τον λόγο του Θεού με ένα μάτι έρευνας, αναζήτησης της αλήθειας που αγνοούσε όλα τα χρόνια στην ζωή του. Και αρχίζει το έργο της σωτηρίας της ψυχής, καθώς για πρώτη αφορά ανακαλύπτει την αγάπη του Θεού και την άφεση των αμαρτιών του δια της πίστεως στον Ιησού, τον οποίο ανακαλύπτει στις Γραφές. Η ψυχή και η καρδιά καθαρίζονται και ο άνθρωπος γίνεται σαν μικρό παιδί στην κακία. Το πνεύμα του ανθρώπου αρχίζει να διδάσκεται με την διδαχή του λόγου του Θεού, από τους χρισμένους δούλους του Θεού και κτίζεται η καθαρή συνείδηση απέναντι στον άγιο Θεό και πατέρα. Η συνείδηση καθαρίζεται καθώς ο πιστός δεν εμπλέκεται πλέον σε άνομα έργα αλλά με φόβο Θεού, ακολουθεί πιστά τον Ιησού και επικαλείται το όνομα Του. Αυτή η συνείδηση διαμορφώνεται και λεπτύνει όσο ο πιστός εμβαθύνει και γνωρίζει την αλήθεια. Αρχίζει να συμπεριφέρεται και να πράττει κατά γνώση.  Σε κάθε ζήτημα άγνωστο ρωτά τον Ιησού και τους δούλους του Θεού. Και εκτελεί όχι από ανθρώπινη θρησκευτική παράδοση αλλά κατά την εντολή του Κυρίου Ιησού που αναγνωρίζει για πρώτη φορά στην ζωή του!     

  

Η καλή και αγαθή συνείδηση λοιπόν διαμορφώνεται σε ένα νέο πλαίσιο ζωής που είναι η εκκλησία. Η εκκλησία που διδάσκει την αλήθεια και δίνει πρότυπα σε κάθε πιστό που με φόβο και ευσέβεια ακολουθεί και αυτός μόνος, ή μαζί με την οικογένεια του. Μέσα στην εκκλησία η διδασκαλία των αποστόλων, η κοινωνία των πιστών, το σώμα και το αίμα του Χριστού κάθε Κυριακή και οι ώρες της κοινής δέησης και προσευχής ετοιμάζουν το σώμα του Χριστού ως νύμφη αγία και καθαρή που θα την παραλάβει ο Χριστός την ημέρα και την ώρα της Αρπαγής. 

Τι μπορεί να συμβεί αν ο πιστός χάσει την καθαρή συνείδηση;

Μας το απαντά ο απόστολος Παύλος στις επιστολές του. Είναι τινές οι οποίοι καυτηρίασαν την συνείδηση των και ψεύδονται και υποκρίνονται! Η συνείδηση μπορεί να καυτηριαστεί όταν, όπως π.χ μια επιδερμίδα ενός φούρναρη πιάνει συνεχώς ψωμιά από τον φούρνο που καίνε, αυτή σκληραίνει και κατόπιν δεν καταλαβαίνει τον πόνο, έτσι και ο άνθρωπος παραβιάζοντας την φωνή του Θεού εκ συστήματος στο τέλος καταντά ένας σκληρός ψεύτης, υποκριτής και ψευδολόγος που θέλει επίμονα να βλάψει το έργο του Θεού, την Εκκλησία Του.               

 Η άπταιστος και καθαρή συνείδηση είναι σπουδή, μαθητεία, ένας καλός πνευματικός αγώνας. Αμήν.

Πράξεις 24:16 εις τούτο δε εγώ σπουδάζω, εις το να έχω άπταιστον συνείδησιν προς τον Θεόν και προς τους ανθρώπους διαπαντός.