ΑΠΟ ΤΗΝ ΚΑΤΑΘΛΙΨΗ ΣΤΗΝ ΘΛΙΨΗ;

Παρ. 18:14 Το πνεύμα του ανθρώπου θέλει υποστηρίζει την αδυναμίαν αυτού· αλλά το κατατεθλιμμένον πνεύμα τις δύναται να υποφέρη;

Ψαλ. 143:4 Διά τούτο το πνεύμά μου είναι κατατεθλιμμένον εν εμοί, και η καρδία μου τεταραγμένη εντός μου.

Ένα πολύ δύσκολο θέμα για κάθε άνθρωπο, στις ημέρες μας, που χρειάζεται προσεκτική ανάλυση και γνώση.

Ο άνθρωπος σαν προσωπικότητα έχει σώμα-ψυχή-πνεύμα. Το πνεύμα (ο νους) ταράζεται από τις φροντίδες και τις αντιξοότητες της ζωής. Ο νους είναι πάντα φορτωμένος και εξετάζει τα πάντα, ανάλογα με την εξυπνάδα και την ικανότητα που έχει, ώστε να τα καταφέρει. Και τα καταφέρνει σχεδόν πάντα, με την εξυπνάδα και την ... πονηριά. Όμως, κάποια στιγμή το πνεύμα, βαραίνει όταν κάποιος άλλος είναι "πιο έξυπνος" και δεν ταιριάζει ούτε συμφωνεί.

Τυπικό παράδειγμα, τα ζευγάρια μέσα στην οικογένεια, που φτάνουν στο διαζύγιο. Από κει αρχίζουν τα δράματα και αρχίζει η κατάθλιψη, οι γιατροί και τα φάρμακα. Η ψυχή (η καρδιά, τα συναισθήματα) είναι κάτι άγνωστο για τον σημερινό άνθρωπο. Σαν να μην υπάρχει. Γι αυτό και μόνον ο ευσεβής χριστιανός γνωρίζει, τι είναι η ψυχή του ανθρώπου. Και αρχίζει να γνωρίζει όταν συναντήσει τον Ιησού Χριστό τον αναστημένο, πρόσωπο με πρόσωπο.

Αυτή η συνάντηση ονομάζεται σύμφωνα με τις Γραφές: Αναγέννηση.  

Δηλαδή, η καρδία του ανθρώπου ζωντανεύει από το λόγο του Θεού και το πνεύμα του Θεού και παίρνει ελπίδα, αγάπη και πίστη, αυτά τα τρία συστατικά που κάνουν τον χριστιανό να ζει κόντρα στο ρεύμα της ασέβειας, της ειδωλολατρίας και της αμαρτίας (παρανομίας). Αυτός ο άνθρωπος αρχίζει να ζει σύμφωνα με την διδασκαλία του Ιησού, που τον διδάσκει από το μηδέν.

Εδώ είναι, που αρχίζει η θλίψη στη ζωή μας, όταν αντιστεκόμαστε στις συνήθειες του κόσμου, που δεν γνωρίζει τον Χριστό. Άρα η θλίψη, είναι μια ευλογία καθώς προβλέπεται από το θέλημα του Θεού, που γνωρίζει τι θα πάθουμε για το όνομα του Χριστού. Όλα έρχονται ενάντια, όταν ακολουθούμε τα βήματα του ευαγγελίου, που είναι ο χάρτης της ζωής και των θεμελιωδών δικαιωμάτων για την απόκτηση της αιωνίου ζωής, στην οποία και προσκληθήκαμε.

Παρόλο που η ζωή του χριστιανού έχει πολλές και μοναδικές επιτυχίες, αυτές όμως οφείλονται στις επεμβάσεις του Θεού στη ζωή του. Μπορεί να λάβει το αίτημα του, να θεραπευτεί από δύσκολη ασθένεια, να επιτύχει επαγγελματικά και να προοδεύσει, όμως, όλα αυτά τα οφείλει στο Θεό, που απάντησε στις προσευχές και τις δεήσεις. Άρα, τον δοξάζει και τον ομολογεί καθημερινά και δεν κρατά για τον εαυτό του τη δόξα και την επιτυχία. Και πάλι, έρχονται νέες θλίψεις στη ζωή του. Και το γνωρίζει ότι είναι το χέρι του Θεού που το επιτρέπει, διότι είναι δίκαιον και πρέπον. Άρα, δείχνει υπομονή και ζητά την παρηγοριά του Κυρίου, Και πράγματι έρχεται, καθώς η θλίψη τελειώνει και η καρδιά γίνεται πιο σοφή, πιο ταπεινή, πιο ήπια. Έτσι σιγά-σιγά ολοκληρώνεται η παιδεία του Κυρίου στη ζωή μας. 

 Ιωάν. 16:33 Ταύτα ελάλησα προς εσάς, διά να έχητε ειρήνην εν εμοί. Εν τω κόσμω θέλετε έχει θλίψιν· αλλά θαρσείτε, εγώ ενίκησα τον κόσμον.