ΑΠΟΣΤΑΤΗΣ: ΕΠΙΣΤΑΤΗΣ!  |  ΜΕΡΟΣ#1

 

Σκοπός του παρόντος άρθρου και της σειράς που θα ακολουθήσει (!) είναι η ευγενική προσπάθεια μας για την ώθηση των πρώην μαθητών του Ιησού Χριστού, που πλέον ονομάζονται «αποστάτες του Κυρίου», έτσι ώστε να γίνει μια αποκατάσταση με όφελος του ανθρώπου που είναι σε κατάσταση πνευματικού «πάγου» και χρειάζονται αποπάγωση.

 

Ο τίτλος, του άρθρου, μας δίνει το νόημα του επιστρέφοντα | μετανοούντα ασώτου υιού, που επιστρέφοντας αποκτά την εξουσία του υιού, όπως και πρώτα (!) και πλέον αποκαλείται «επιστάτης» του οίκου του πατέρα.   

 

Στο παρόν πρώτο άρθρο θα δούμε αναλυτικά την παραβολή του ασώτου υιού όπως την κατέγραψε ο Ευαγγελιστής Λουκάς στο 15^ο κεφάλαιο:

 

 

Τους είπε επίσης ο Ιησούς: «Κάποιος άνθρωπος είχε δύο γιους.

Ο μικρότερος απ’ αυτούς είπε στον πατέρα του: “πατέρα, δώσε μου το μερίδιο της περιουσίας που μου αναλογεί”· κι εκείνος τους μοίρασε την περιουσία.

Ύστερα από λίγες μέρες ο μικρότερος γιος τα μάζεψε όλα κι έφυγε σε χώρα μακρινή. Εκεί σκόρπισε την περιουσία του κάνοντας άσωτη ζωή.

 

Όταν τα ξόδεψε όλα, έτυχε να πέσει μεγάλη πείνα στη χώρα εκείνη, και άρχισε κι αυτός να στερείται.

Πήγε λοιπόν κι έγινε εργάτης σε έναν από τους πολίτες εκείνης της χώρας, ο οποίος τον έστειλε στα χωράφια του να βόσκει χοίρους.

Έφτασε στο σημείο να θέλει να χορτάσει με τα ξυλοκέρατα που έτρωγαν οι χοίροι, αλλά κανένας δεν του έδινε.

Τελικά συνήλθε και είπε: “πόσοι εργάτες του πατέρα μου έχουν περίσσιο ψωμί, κι εγώ εδώ πεθαίνω της πείνας!

Θα σηκωθώ και θα πάω στον πατέρα μου και θα του πω: πατέρα, αμάρτησα στο Θεό και σ’ εσένα·

δεν είμαι άξιος πια να λέγομαι γιος σου· κάνε με σαν έναν από τους εργάτες σου”.

 

Σηκώθηκε, λοιπόν, και ξεκίνησε να πάει στον πατέρα του.

»Ενώ ήταν ακόμη μακριά, τον είδε ο πατέρας του, τον σπλαχνίστηκε, έτρεξε, τον αγκάλιασε σφιχτά και τον καταφιλούσε.

Τότε ο γιος του τού είπε: “πατέρα, αμάρτησα στο Θεό και σ’ εσένα και δεν αξίζω να λέγομαι παιδί σου”.

 

Ο πατέρας όμως γύρισε στους δούλους του και τους διέταξε: “βγάλτε γρήγορα την καλύτερη στολή και ντύστε τον· φορέστε του δαχτυλίδι στο χέρι και δώστε του υποδήματα.

Φέρτε το σιτευτό μοσχάρι και σφάξτε το να φάμε και να ευφρανθούμε,

γιατί αυτός ο γιος μου ήταν νεκρός και αναστήθηκε, ήταν χαμένος και βρέθηκε”. Έτσι άρχισαν να ευφραίνονται.

 

 

 

Σχολιάζοντας:

#1 Ο μικρότερος γιός είχε έναν πολύ αγαθό πατέρα με στοιχεία αγάπης και ελευθερίας προς τους γιούς του, αν και ήταν αρκετά πλούσιος έτσι ώστε μην παραδώσει τίποτα (!) στον γιό που άφησε την θέση του.

#2 Σε πολύ μικρό χρόνο ο πατέρας είχε αποφασίσει (!) για το πώς θα μοιράσει την περιουσία σύμφωνα με το δίκαιο του εβραϊκού νόμου και έτσι όλη η περιουσία μοιράστηκε δίνοντας τα 2/3 στον μεγαλύτερο γιό, ενώ το 1/3 το παρέλαβε ο μικρότερος σε χρήμα και ανέχωρησε προς άγνωστη κατεύθυνση.

#3 Εκεί στα ξένα μέρη ο μικρότερος γιος δεν είχε την σύνεση (!) ώστε να επενδύσει τα χρήματα του, με αποτέλεσμα σε λίγο καιρό να σωθούν και να αναζητά βοήθεια από τους «φίλους».

#4 Συνέπεσε δε, μια μεγάλη ξηρασία και πείνα μεγάλη στα μέρη εκείνα (!) έτσι ώστε ο νέος άρχισε την στέρηση και αναζήτηση τροφής έστω και βόσκοντας χοίρους.

#5 Στην κατάσταση αυτή, ήλθε η περισυλλογή και η φρόνηση: «Εγώ, εδώ πεθαίνω της πείνας. Θα σηκωθώ τώρα να πάω στον πατέρα μου και να του πω καθαρά: Πατέρα αμάρτησα στον Θεό και απέναντι σου!»

#6 Με το που εμφανίστηκε ο γιός, από μακριά, ο πατέρας έτρεξε σαν να περίμενε εκείνη την στιγμή. Τον αγκάλιασε και φώναξε: «Βγάλτε γρήγορα την καλύτερη στολή και ντύστε τον΄ φορέστε του δαχτυλίδι στο χέρι και δώστε του υποδήματα. Φέρτε εδώ το σιτευτό μοσχάρι και σφάξτε το να φάμε και να ευφρανθούμε γιατί αυτός ο γιός μου ήταν νεκρός και αναστήθηκε, ήταν χαμένος και βρέθηκε!».     

#7 Έτσι άρχισαν, όλοι στο σπίτι, να ευφραίνονται. 

#8 Ο γιός αυτός από άσωτος και αποστάτης έγινε και πάλι αληθινός γιος (!) με όλα τα δικαιώματα και τις εξουσίες ενός γιου μέσα στο σπίτι του.

#9 Ο μεγαλύτερος γιός, τότε, θύμωσε υπερβολικά και ο πατέρας αναγκάστηκε να τον αναζητήσει στον αγρό για να του εξηγήσει και να δώσει λίγη από την σοφία του, λέγοντας: «Έπρεπε να ευφρανθούμε και να χαρούμε (!) γιατί ο μικρός αδελφός σου ήταν νεκρός και αναστήθηκε, ήταν χαμένος και βρέθηκε ξαφνικά!». 

#10 Η παραβολή σταματάει εδώ (!) χωρίς να γνωρίζουμε την συνέχεια, ή ακόμη το τι απόγινε για κάθε έναν από τους δύο γιούς.

#11 Μάλλον ο μικρός γιός, δεν ξανάφυγε αυθαίρετα από το σπίτι παρά μόνο με την ευλογία του πατέρα του, αφού «κάηκε».

#12 Ο μεγάλος γιός, μάλλον, συνέχισε να εκμεταλλεύεται την περιουσία που κατείχε (διπλάσια από του αδελφού του) με εξαιρετικά οικονομικά αποτελέσματα.

  

 

Ο ΑΠΟΣΤΑΤΗΣ, ΣΑΝ ΕΠΙΣΤΑΤΗΣ!

Ναι (!) ο Θεός δίνει ευκαιρίες στον αποστάτη, ξανά και ξανά, για επιστροφή και απόλυτη συγχώρεση, όμως ο άνθρωπος οφείλει | υποχρεούται να θυμάται ότι: αν σπαταλήσει την ζωή του στην αμαρτία–ανομία και επιστρέψει (αν επιστρέψει!) θα θερίσει την φτώχεια και την φυσική ασθένεια για μια ζωή. Θα αναγκαστεί δε, να ζει με την στήριξη του Πατέρα και των αδελφών του.

 

 

Η ΔΥΣΚΟΛΙΑ ΤΗΣ ΕΠΙΣΤΡΟΦΗΣ ΤΟΥ ΑΠΟΣΤΑΤΗ

 

Αγαπητέ μου | αγαπητή μου, γνωρίζω την  σχετική ή απόλυτη δυσκολία σου (!) για την επιστροφή σου, ως αποστάτης του Κυρίου.

Όμως, κάνω αυτή την προσπάθεια με πίστη-ελπίδα-αγάπη ότι ο Θεός είναι δυνατός να σε καλέσει και πάλι μέσα από την μεγαλειότητα Του και την τεράστια υπομονή Του και τέλος (!) την πίστη σε σένα και στο φιλότιμό σου.

 

Θα επανέλθω, σύντομα.