Η ΠΩΡΩΣΗ ΤΗΣ ΚΑΡΔΙΑΣ ΤΩΝ ΜΑΘΗΤΩΝ.

 

Διαβάστε το προηγούμενο άρθρο, εδώ:

 

 

Η ΠΩΡΩΣΗ ΤΗΣ ΚΑΡΔΙΑΣ ΤΩΝ ΜΑΘΗΤΩΝ.

 

 

Τι είναι;  Η εξαχρείωση των συναισθημάτων.

Γιατί;  Από έλλειψη παιδείας του λόγου του Θεού.

Πότε;  Από παιδί.

 

Αγαπητέ μου | Αγαπητή μου το θέμα μας, σήμερα Κυριακή, αφορά στην εξέταση των συναισθημάτων της ψυχής του ανθρώπου, πριν να γνωρίσει την θεία χάρη του Θεού που οδηγεί στην Σωτηρία δια του Ιησού Χριστού.

 

 

Όπως φαίνεται οι δώδεκα μαθητές κοντά στον Κύριο Ιησού Χριστό, είχαν να ακούσουν και να δουν πολλά έτσι ώστε η καρδιά | τα συναισθήματα τους να αλλάξουν με τον καιρό και να αποκτήσουν την ενσυναίσθηση (!) που δεν είχαν ποτέ διδαχτεί από παιδιά.

 

Αυτή η εξαχρείωση των συναισθημάτων που ονομάζεται και σκληροκαρδία έχει να κάνει με την παιδεία από το σπίτι, δηλαδή:

1.     Όλα δικά μου.

2.     Όλα για μένα.

3.     Τα πράγματα μου.

4.     Τα δώρα μου.

5.     Τα αγαπημένα μου.

6.     Ο έξυπνος | ο μάγκας εγώ.

 

Αυτό έχει σαν αποτέλεσμα ο άνθρωπος | ο λογικός να φέρεται στην ζωή του, όταν πια είναι ώριμος και κατέχει εξουσίες, με σκληρότητα απέναντι στον πλησίον του και να μην πιστεύει κανέναν, παρά μόνο τις δυνάμεις του.

 

Αυτοί ήταν και οι δώδεκα μαθητές (!) στα πάνω από τρία χρόνια, που περπάτησαν με τον Ιησού έως την ημέρα που γέμισαν με την δύναμη και την παρουσία του Θεού δια του Αγίου Πνεύματος, την ημέρα της Πεντηκοστής.     

 

 

Ο ΛΟΓΟΣ ΤΟΥ ΘΕΟΥ

 

Ας δούμε μέσα από τις περικοπές του Ευαγγελίου του Μάρκου αυτή την συμπεριφορά της σκληρότητας των μαθητών καθώς και των θρησκευόμενων Φαρισαίων (!) και ας πάρουμε παραδείγματα προς αποφυγή.

 

 

 

 

Αντιγράφω από το 3^ο κεφάλαιο:

 

Κάποτε μπήκε πάλι στη συναγωγή κι ήταν εκεί κάποιος που το χέρι του ήταν παράλυτο.

 

Τον παρακολουθούσαν λοιπόν να δουν αν θα τον θεραπεύσει την ημέρα του Σαββάτου, για να τον κατηγορήσουν.

 

Κι εκείνος λέει στον άνθρωπο με το παράλυτο χέρι: «Στάσου όρθιος στη μέση».

 

Έπειτα τους ρωτάει: «Επιτρέπεται να αγαθοποιήσει κανείς την ημέρα του Σαββάτου ή να βλάψει; Να σώσει μια ζωή ή να καταστρέψει;». Αλλ' εκείνοι σιωπούσαν.

 

Τότε, αφού τους κοίταξε ολόγυρα με οργή, νιώθοντας λύπη για τη σκληρότητα της καρδιάς τους, λέει στον άνθρωπο: «Τέντωσε το χέρι σου». Κι εκείνος το τέντωσε, κι έγινε καλά το χέρι του σαν και το άλλο.

 

 

Με λίγα λόγια:

Η σκληρότητα των Φαρισαίων δημιούργησε οργή (!) στον Κύριο Ιησού και ξέσπασε με θυμό απέναντι τους, κάνοντας αυτό που έπρεπε να κάμει.

 

 

 

 

Αντιγράφω από το 6^ο κεφάλαιο:

 

Τους είδε όμως να βασανίζονται με την κωπηλασία, γιατί ήταν αντίθετος ο άνεμος. Και ενώ η ώρα ήταν προχωρημένη, γύρω στην τέταρτη βάρδια της νύχτας, τους πλησιάζει περπατώντας επάνω στη λίμνη. Ήθελε μάλιστα να τους προσπεράσει.

 

Μα εκείνοι βλέποντάς τον να περπατάει πάνω στη λίμνη, νόμισαν πως είναι φάντασμα και έβγαλαν μια τρομαγμένη κραυγή.

 

Γιατί τον είδαν όλοι και ταράχτηκαν. Αμέσως τότε τους μίλησε και τους λέει: «Θάρρος! Εγώ είμαι, μη φοβάστε».

 

Ύστερα ανέβηκε στο πλοίο κοντά τους και ο άνεμος κόπασε, ενώ αυτοί ένιωθαν να τα έχουν κυριολεκτικά χαμένα και απορούσαν πάρα πολύ.

 

Διότι δεν είχαν μπει στο νόημα του θαύματος των ψωμιών αλλά η καρδιά τους συνέχιζε να είναι πωρωμένη.

 

 

 

Με λίγα λόγια:

Οι δώδεκα μαθητές, δεν κατάλαβαν ούτε και από το θαύμα του πολλαπλασιασμού των ψωμιών (!) την αγάπη του Θεού και τα σπλάχνα Του, αλλά παρέμεναν σκληρόκαρδοι και πωρωμένοι όλα τα χρόνια μα ζί με τον Ιησού Χριστό.

 

 

 

Αντιγράφω από το 8^ο κεφάλαιο:

 

 

Δε σκέφτηκαν όμως να πάρουν ψωμιά, και εκτός από ένα ψωμί, δεν είχαν άλλα ψωμιά μαζί τους στο πλοίο.

 

Στο μεταξύ ο Ιησούς τους έδινε σαφείς οδηγίες λέγοντάς τους: «Να είστε προσεκτικοί και να φυλάγεστε από το προζύμι των Φαρισαίων και από το προζύμι του Ηρώδη».

 

Εκείνοι λοιπόν συζητούσαν μεταξύ τους κι έλεγαν: «Δεν έχουμε ψωμιά»!

 

Το κατάλαβε όμως ο Ιησούς και τους λέει: «Γιατί συζητάτε πως δεν έχετε ψωμιά; Ακόμα δεν καταλαβαίνετε κι ούτε αντιλαμβάνεστε; Ακόμα έχετε πωρωμένη την καρδιά σας;

 

Ενώ έχετε μάτια δε βλέπετε; Κι ενώ έχετε αυτιά δεν ακούτε; Και δε θυμάστε; Όταν έκοψα τα πέντε ψωμιά για τους πέντε χιλιάδες, πόσα κοφίνια γεμάτα περισσεύματα σηκώσατε;». Του λένε: «Δώδεκα».

 

»Κι όταν έκοψα τα εφτά ψωμιά στους τέσσερις χιλιάδες, πόσα καλάθια γεμάτα περισσεύματα σηκώσατε;». Κι εκείνοι είπαν: «Εφτά».

 

Τους ρωτούσε λοιπόν: «Ακόμα δεν καταλαβαίνετε;»

 

 

Με λίγα λόγια:

Ο Κύριος Ιησούς πιέζει τους δώδεκα, ερωτώντας: «Ακόμη έχετε πωρωμένη την καρδιά σας;».

 

 

 

Αντιγράφω από το 16^ο κεφάλαιο:

 

 

Επίσης, μετά απ' αυτά, καθώς δύο απ' αυτούς πήγαιναν περπατώντας στα χωράφια, φανερώθηκε σ' αυτούς με άλλη μορφή.

 

Πήγαν λοιπόν κι εκείνοι και το είπαν στους υπόλοιπους. Μα ούτε και σ' αυτούς πίστεψαν.

 

Ύστερα εμφανίστηκε στους ένδεκα, την ώρα που κάθονταν και έτρωγαν, και κατέκρινε την απιστία τους και τη σκληροκαρδία τους, γιατί δεν πίστεψαν εκείνους που τον είδαν αναστημένο.

 

 

 

Με λίγα λόγια:

Ακόμη και στο τέλος μετά την Ανάσταση του Κυρίου Ιησού (!) οι δώδεκα μαθητές ήσαν σκληρόκαρδοι και πωρωμένοι στην ψυχή και την καρδιά των. 

 

 

Η ΑΓΑΠΗ ΤΟΥ ΘΕΟΥ, ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΦΑΡΜΑΚΟ

 

Μα ποιο είναι, τέλος πάντων, το φάρμακο για την καλλιέργεια της ψυχής | των συναισθημάτων στην ενσυναίσθηση;

 

Η απάντηση βρίσκεται σε αυτό που συνέβη την ημέρα της Πεντηκοστής όταν άπαντες οι μαθητές και οι δώδεκα γέμισαν | πλημύρισαν από το Άγιο Πνεύμα με τέτοια δύναμη φωτιάς που το σημείο ήταν να μιλούν άπαντες σε ξένες γλώσσες (!) που το Άγιο Πνεύμα | Εκείνος | ο Παράκλητος, τους έδιδε.

Αποτέλεσμα ήταν η δημιουργία της πρώτης Εκκλησίας του Θεού κατά την Νέα Διαθήκη Του και σύμφωνα με τις προφητείες των δούλων του από πολλών ετών πριν.   

 

Αντιγράφω από το 13^ο κεφάλαιο της Α΄ Επιστολής του Αποστόλου Παύλου προς τους Κορινθίους:

 

Η αγάπη μακροθυμεί, επιζητάει το καλό. Η αγάπη δε φθονεί. Η αγάπη δεν καυχησιολογεί, δεν αλαζονεύεται,

δε φέρεται άπρεπα, δεν κυνηγάει το δικό της συμφέρον, δεν κυριεύεται από θυμό, δεν κρατά λογαριασμό για το κακό που της κάνουν,

δε χαίρεται για την αδικία, αλλά μετέχει στη χαρά για την επικράτηση της αλήθειας.

 

Όλα τα καλύπτει, όλα τα πιστεύει, όλα τα ελπίζει, όλα τα υπομένει.

 

Η αγάπη ποτέ δεν ξεπέφτει. Ενώ τα άλλα, είτε προφητείες είναι αυτές, θα καταργηθούν· είτε γλώσσες είναι, θα πάψουν· είτε γνώση, θα καταργηθεί.

 

Με λίγα λόγια:

Η αγάπη του Θεού είναι η αληθινή πλήρωση με το Άγιο Πνεύμα (!) ώστε ο μαθητής και ακόλουθος του Χριστού να φέρεται με ενσυναίσθηση πάντα και παντού.

 

 

ΚΛΕΙΝΟΝΤΑΣ

Το άρθρο της Κυριακής, με θέμα: «Η πώρωση της καρδιάς των μαθητών», θα ευχόμουν ώστε να μην περάσει απαρατήρητο το ζήτημα που αφορά και τους μαθητές του Χριστού, σήμερα. Είναι ένα θέμα μαχητό στο ταμείο του κάθε εκείνου που ομολογεί τον Ιησού Χριστό σαν Σωτήρα και Κύριο. Αλήθεια σας λέγω.

 

 

ΤΑ ΕΠΟΜΕΝΑ ΑΡΘΡΑ ΤΟΥ Sunday Blog:

ü  ΚΑΤΑ ΤΗΝ ΗΜΕΡΑ ΕΚΕΙΝΗ.

ü  ΤΑ ΣΗΜΕΙΑ ΤΩΝ ΚΑΙΡΩΝ.

ü  ΛΙΓΟΙ ΟΙ ΕΚΛΕΚΤΟΙ ΤΟΥ ΘΕΟΥ.

ü  Ο ΑΡΡΑΒΩΝΑΣ ΤΗΣ ΚΛΗΡΟΝΟΜΙΑΣ.

ü  Η ΚΑΤΑ ΤΟΥ ΠΕΝΥΜΑΤΟΣ ΒΛΑΣΦΗΜΙΑ.

ü  Η ΓΝΩΣΗ ΚΑΙ Η ΥΠΕΡΗΦΑΝΙΑ.

ü  ΕΙΣΕΛΘΕ ΣΤΗΝ ΧΑΡΑ ΤΟΥ ΚΥΡΙΟΥ ΣΟΥ.

ü  ΓΙΑΤΙ ΑΝΑΠΟΛΟΓΗΤΟΣ;

ü  ΤΟ ΨΕΥΔΟΣ ΚΑΙ Ο ΨΕΥΣΤΗΣ.

ü  ΒΑΣΑΝΙΣΜΟΣ ΠΡΟΣ ΔΟΚΙΜΑΣΙΑ.

ü  Ο ΠΙΣΤΟΣ ΔΗΜΙΟΥΡΓΟΣ.

ü  ΟΙ ΕΡΓΑΤΕΣ ΑΝΟΜΙΑΣ ΚΑΙ ΑΔΙΚΙΑΣ.

ü  ΩΣΤΕ ΝΑ ΔΥΝΗΘΗΤΕ.

ü  ΤΟ ΣΥΝΔΡΟΜΟ SKRUTZ.

ü  Ο ΝΟΜΟΣ ΚΑΙ ΟΙ ΠΡΟΦΗΤΕΣ.

ü  Η ΠΑΡΑΒΟΛΗ ΤΩΝ ΖΙΖΑΝΙΩΝ.

ü  ΚΑΘΩΣ ΠΡΟΣΕΤΑΞΕ Ο ΙΗΣΟΥΣ.

ü  ΛΙΘΟΣ ΖΩΝΤΑΝΟΣ ΚΑΙ ΕΚΛΕΚΤΟΣ.

ü  Η δική σας αγωνία.

ü  Η δική σας ευαισθησία.